Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ηρωική ποίηση, υμνώντας το κατορθώματα των δικών μας ηρώων, υιοθετεί κατά κανόνα τη δική μας προοπτική ως αυτονόητη και δίκαιη. Γενικότερα, οε ποια χώρα η φιλοπατρία και η ανδρεία δεν θεωρούνιαι ύψιστες αρετές: Ο Όμηρος, παρ' όλον που σέβεται αυτή την πραγματικότητα, βλέπει και τα αποτελέσματά της. Απομυθοποιεί τη δική μας πλευρά τοποθετούμενος και στη θέση των αντίπαλων: και αυτοί είναι ανδρείοι, είναι άνθρωποι ίδιοι με εμάς. Στην προομηρική παράδοση ο Αχιλλέας ήταν για την παλληκαριά του, των "Αχαιών ο πρώτος": σκότωνε τους πιο πολλούς Τρώες. Αλλά περισσότερη δόξα το...

Εδώ και ογδόντα χρόνια τουλάχιστον, οι ευφυέστεροι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αγανακτισμένοι από τον σχολαστικό τρόπο διδαχής των αρχαίων ελληνικών και ειδικά των επών του Ομήρου, πήραν την εκδίκησή τους ξαναγράφοντας την Ιλιάδα και την Οδύσσεια με τους δικούς τους χυδαίους δεκαπεντασύλλαβους στίχους. Βέβαια οι στιχουργικές αυτές προσπάθειες ήσαν πάντοτε αποσπασματικές. Aπέβλεπαν στην πλάκα της στιγμής και ποτέ στην σύνθεση ενός πλήρους σατιρικού έπους. Αυτό έγινε αργότερα, όταν διάφοροι φερέλπιδες στιχουργοί, με βάση τα μαθητικά τετράδια, αποπειράθηκαν να σ...

Η "Αρχαϊκή λυρική ποίηση" είναι ανθολογία αρχαϊκής λυρικής ποίησης με βάση την αρετή, τον αγαθό, και συνώνυμους ή αντίθετους όρους, ερμηνεύει ηθικές αξίες και πολιτική συμπεριφορά στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία, ερευνά προβλήματα ερμηνείας και μετάφρασης της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας, και προσφέρει μία ερμηνευτική προσέγγιση της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας. Ακολουθεί την μέθοδο ερμηνείας πού εισήγαγε ο A. W. H. Adkins. Καθώς οι λέξεις αγαθός και αρετή αποτελούν τους ισχυρότερους όρους επαίνου και επιδοκιμασίας, δηλώνουν επομένως την κατοχή, από εκείνους πού χρησιμοπο...

Ο Δ.Ν Μαρωνίτης, μετά την μετάφραση της Ιλιάδας, προσφέρει μια ανθολογία ιλιαδικών παρομοιώσεων και μελέτη, όπως είχε κάνει παλαιότερα και με τις ομηρικές παρομοιώσεις της Οδύσσειας. Στην προκείμενη έκδοση ανθολογούνται 24+2 ιλιαδικές παρομοιώσεις. Οι πρόσθετες 2 επονομάζονται "γέφυρες": η μία εισόδου και η άλλη εξόδου. Στον κορμό των 24 επιλέγονται 17 παρομοιώσεις από την "Πατρόκλεια" (ραψωδίες Π-Ρ) και 7 από την "Έκτορος αναίρεσιν" (ραψωδία Χ). Πρόκειται για δύο κορυφαία επεισόδια της Ιλιάδος με ισόρροπη ανταπόκριση: στον βίαιο φόνο του Πατρόκλου από τον Έκτορα ανταποκ...

Re-edition with new editing. The first edition of the classic Pindaric Dictionary by J. Rumpel was published by Teubner in Leipzig 130 years ago; despite the time past, the book is still used by the classicists around the globe. The current re-edition was scanned and digitally processed to replace broken letters, remove oxide stains, etc. A few passages were replaced with new typesetting, while more than 500 errors were corrected; about half of them are mentioned in the Hypomnema in detail and the most important ones are also noted in the respective pages with a characteris...

Δεν γουστάρω τα μακριά μαλλιά και τα πολλά μπουκλάκια, πράγματα τεχνητά κι όχι της φύσης, μα λιγδωμένη σκόνη στο κορμί παλληκαριού μες στην παλαίστρα, δέρμα στη σάρκα των μελών μούσκεμα στον ίδρωτα. Ο πόθος μου γλυκαίνεται με αστόλιστα παιδιά· οι γόησσες μορφές είναι για πράξεις μιας Αφροδίτης θηλυκιάς. (Στράτων) Μια συλλογή από 419 ποιήματα 95 αρχαίων Ελλήνων ποιητών, τα οποία αναφέρονται στον έρωτα μεταξύ ανδρών, με υψηλό ύφος ή απλότητα, με χιούμορ ή ερωτισμό, με τρυφερότητα ή σαρκική λαχτάρα που συγκλονίζει. Μεγάλοι δημιουργοί όπως ο Πίνδαρος, ο Πλάτων, ο...

Πρόκειται για εγχειρίδιο συνεταιρικό, με θέμα την Αρχαϊκή επική ποίηση, όπως θεμελιώθηκε και ασκήθηκε στα δύο διαδοχικά ομηρικά έπη. Η Εισαγωγή ορίζει το ευρύτερο πλαίσιο της ομηρικής ποίησης- ανιχνεύει την ταυτότητα του Ομήρου και την υποθετική σχέση των ομηρικών επών με την ιστορία- σχολιάζει το ύφος και τη γλώσσα τους- επιμένει στον τρόπο σύνθεσης, εκφοράς και πρόσληψης τους, για να καταλήξει στις αναλογικές ομοιότητες και διαφορές Ιλιάδας και Οδύσσειας. Το Πρώτο Μέρος αναγνωρίζει τους όρους και προτείνει ορισμούς της ομηρικής αφήγησης. Διακρίνει τον μύθο από την π...

Οι γυναικείες μορφές στα ομηρικά έπη κινούν φανερά ή κρυφά τα νήματα στη ζωή των ανδρών και έχουν περισσότερη ελευθερία από τις γυναίκες των κλασικών χρόνων. Τα πορτρέτα τους συγκροτούνται από τα κύρια χαρακτηριστικά και τη δράση τους. Η Εκάβη είναι μια τραγική και υπερήφανη μάνα, ενώ ο θρήνος της για τον Έκτορα συγκλονίζει. Η Πηνελόπη παρουσιάζεται ως πιστή σύζυγος, καλή μάνα, άριστη οικονόμος του οίκου του Οδυσσέα, συνετή και ευφυής. Η Θέτις γνωρίζει ότι ο γιος της, ο Αχιλλέας, είναι ολιγόχρονος, αν βγει στη μάχη. Όμως, για να απαλύνει τον πόνο του, τρέχει στον θεό Ήφαιστ...

"Η "Οδύσσεια" είναι μια μεγάλη πληροφοριακή πύλη όπου, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, μαθαίνουμε ότι ο άνθρωπος είναι ιστορία, πολιτισμός, κουλτούρα, κατασκευή, επινόηση, ανοιχτό πνεύμα και μετασχηματισμός, καθώς και προσωπικές δυστυχίες και ευτυχίες, είναι κοινωνία και άτομο μαζί". (Ζαν-Πιερ Βερνάν, Οκτώβριος 2006) Όταν ένα έργο της αρχαιότητας ρίχνει φως στις δικές μας, σημερινές, αλήθειες... Το βιβλίο αυτό, που είναι η τελευταία του διάλεξη, στο Λύκειο Λε Κορμπυζιέ του Aubervilliers, ο Ζαν-Πιερ Βερνάν το αφιερώνει στο ταξίδι του γυρισμού του Οδυσσέα στην Ιθάκη, τις π...

Από τον θεϊκό Όμηρο του Πλάτωνα στον μοντέρνο Όμηρο του Walcott, από τα αισχύλεια γεύματα του ομηρικού συμποσίου στην ταινία των αδελφών Κοέν "Ω αδελφέ, που είσαι;", από τον ομηρικό ήλιο του Γκαίτε στον βίαιο Αχιλλέα της Christa Wolf, από τον αιώνιο Όμηρο του Μπάιρον στον κουφό ομηριστή κηπουρό του Τζόις, η παρουσία των ομηρικών επών και κάθε συζήτηση για αυτά είναι ο θεμέλιος λίθος της πολιτικής, πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς του δυτικού κόσμου. Ο ανά χείρας συλλογικός τόμος, υπό την επιμέλεια του Robert Fowler, αποτελεί ένα σύγχρονο εισαγωγικό σύγγραμμα για...

Η συγγραφέας στο έργο αυτό, ξεκινά θέτοντας δύο βασικά ερωτήματα: Πώς είναι δυνατόν ένας λόγιος ποιητής, όπως ο Θεόκριτος, να συμπεριλαμβάνει στο έργο του αυτό το πλήθος των στοιχείων της φύσης; Ποιους σκοπούς εξυπηρετεί η ιδιαίτερα συχνή παρουσία του φυσιολατρικού στοιχείου στο έργο του Θεοκρίτου; Ξεκινά την έρευνά της με στόχο την ανίχνευση της λειτουργίας του φυτικού κόσμου στο έργο του Θεοκρίτου και την απάντηση στα παρακάτω ζητήματα: Πώς ακριβώς αξιολογεί ο Θεόκριτος το φυσιολατρικό στοιχείο; Επ’ευκαιρία ποιων γεγονότων και με ποια συμφραζόμενα εμφανίζονται τα φυ...

Ο Δ.Ν. Μαρωνίτης, μεταφραστής και μελετητής της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, αλλά και του Αίαντα ή του Οιδίποδα επί Κολωνώ, συγκεντρώνει στον τόμο αυτό δοκίμιά του από το 1995 μέχρι σήμερα, μεγάλης διαύγειας και ώριμης σκέψης. Είναι κείμενα που γράφτηκαν καταρχήν για να ακουστούν. Χωρίζονται σε δύο ενότητες: α) "Από την Ιλιάδα στην Οδύσσεια" και β) "Από το έπος στο δράμα". Πρόκειται για τα γραπτά ενός μελετητή και διανοητή στην καλύτερη και ωριμότερη στιγμή του, όπου με μεγάλη ελευθερία και τόλμη διαλέγει μοτίβα από τα ομηρικά έπη και την τραγωδία: η γενεαλογία του κακού στην...

Την Ιλιάδα στη συνολική της μορφή "συνέρραψε" ένας μεγαλόπνοος ποιητής. O Όμηρος. Η προσωπικότητά του έρχεται μέσα από το θάμπος των αιώνων, τυλιγμένη σε ένα μυστήριο καταγωγής, διάρκειας βίου, τόπων διαμονής και τρόπων σύνθεσης του αριστουργηματικού αυτού ποιήματος της ανθρωπότητας. Εκφράζει το έργο αυτό, την αληθινά τιτάνια προσπάθεια του μεγάλου ποιητή να συγκεντρώσει και να συνταιριάσει αναπλαστικά ένα πλήθος από αρχαιότερα "δημοτικά" τραγούδια, που μ' αυτά ο ανώνυμος λαός διηγήθηκε έναν περιλάλητο εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στον ελλαδικό κόσμο. Μια σκληρή δεκάχρονη σύγκρ...

Η "Οδύσσεια" του Ομήρου, το αρχετυπικό αυτό κείμενο που αποτελεί μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης από όπου σκύβει και πίνει ολόκληρη η ανθρωπότητα, έχει πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης. Και κρύβει πολλά μυστικά... Μετά από μελέτη επτά ετών, μοναδική στα παγκόσμια δεδομένα, η Ιουλία Πιτσούλη μας παρουσιάζει μια εντελώς νέα ερμηνεία της "Οδύσσειας", αποκωδικοποιώντας την ετυμολογία των ονομάτων, τη σημειολογία των τόπων και των περιστατικών και ακολουθώντας τον προπάτορα Οδυσσέα και τον Όμηρο στον μυστικό δρόμο για την αφύπνιση του νου και την απόδρασή του από τις απατηλές ψευδαισ...

Το βιβλίο αυτό εισηγείται μια δοκιμαστική ανάγνωση της Οδύσσειας με βάση τον αμφίσημο χαρακτήρα που παρουσιάζουν οι τέσσερις πρώτες ραψωδίες του έπους: οι θεοί γνωρίζουν ότι ο Οδυσσέας είναι ζωντανός και προορισμένος πια να γυρίσει στην Ιθάκη· οι άνθρωποι θεωρούν τον Οδυσσέα αφανισμένο και νεκρό. Από τη συμβολή θεϊκής γνώσης και ανθρώπινης άγνοιας παράγεται μια διαλογική διάζευξη: ο Οδυσσέας μπορεί να ζει, μπορεί και να είναι πεθαμένος. Έτσι ξεκινά το έργο, και αυτό είναι ένα πρώτο δείγμα ποιητικής διαλεκτικής στην Οδύσσεια. Στην προεπική παράδοση ο Οδυσσέας είναι πολύτρ...