Ορθοδοξία και Δύση στη νεώτερη Ελλάδα
Γιανναράς Χρήστος
Δόμος (1999)
Σπουδάζουμε την ιστορία του "νεώτερου" Ελληνισμού με αφετηρία, συνήθως, την πτώση της Κωνσταντινούπολης (1453). Ήταν η τελική πράξη στην κατάρρευση του "βυζαντινού" -όπως λέμε σήμερα- ελληνισμού, το τέλος των "μέσων" και η αρχή των "νεώτερων" χρόνων της ελληνικής ιστορίας. Από τη σκοπία, ωστόσο, της εξέλιξης του πολιτισμού των Ελλήνων, ορόσημο η αφετηρία των "νεώτερων" χρόνων δεν είναι το 1453. Είναι μάλλον το 1354: η χρονιά που ο Δημήτριος Κυδώνης, με προτροπή και του αυτοκράτορα Ιωάννη Κατακουζηνού, μεταφράζει στα ελληνικά τη "Summa Theologiae" του Θωμά Ακινάτη. Εκστασια...
Η θεολογία της εικόνας στην ορθόδοξη εκκλησία
Ouspensky Leonid
Αρμός (1998)
Η ορθόδοξη Εκκλησία διατήρησε ακέραιο έναν τεράστιο πλούτο τόσο στον χώρο του λειτουργικού βίου και της πατερικής σκέψης όσο και στον χώρο της εκκλησιαστικής τέχνης. Γνωρίζουμε ότι η προσκύνηση των εικόνων κατέχει μια πολύ σημαντική θέση κι αυτό διότι η εικόνα δεν είναι μία απλή απεικόνιση ούτε μια διακόσμηση, ούτε ακόμα μια εικονογράφηση της αγίας Γραφής. Είναι κάτι περισσότερο: ισότιμη του ευαγγελικού μηνύματος, είναι ένα λατρευτικό σκεύος που συμμετέχει ολόκληρο στην λειτουργική ζωή. Έτσι εξηγείται η σπουδαιότητα που η Εκκλησία αποδίδει στην απεικόνιση, όχι σ' οποιαδήποτ...