Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην "Ιστορία Ευρωπαϊκού Δράματος και Θεάτρου" η Έρικα Φίσερ-Λίχτε αναδομεί την ευρωπαϊκή θεατρική ιστορία από την εποχή της ελληνικής τραγωδίας μέχρι τον Χάινερ Μίλλερ. Κάθε κεφάλαιο αναδεικνύει και ένα μέρος της ανάπτυξης, της κατάστασης και των λειτουργιών του θεάτρου στο κοινωνικό πλαίσιο της αντίστοιχης εποχής. Η μελέτη της συνοδεύεται από παραδειγματικές αναλύσεις έργων αντιπροσωπευτικών συγγραφέων. Εμπλουτισμένος με καινούριο πρόλογο, ο πρώτος τόμος καλύπτει την περίοδο από το θρησκευτικό θέατρο μέχρι τις δραματικές μορφές της κλασικής Γερμανίας του Γκαίτε....

Στο βιβλίο επιχειρείται μια θεώρηση της ελλαδικής λογοτεχνίας των Ρομαντικών χρόνων· ένα πανόραμα που περιλαμβάνει και τα έργα (ποίηση, πεζογραφία, θέατρο), και -όσο γίνεται- τους αναγνώστες τους. Η αφήγηση ακολουθεί πιστά τη ροή του ιστορικού χρόνου· η λογοτεχνική παραγωγή εξετάζεται ανά έτος (ενίοτε ανά διετία) σύμφωνα με τη σειρά που εκδίδεται. Επικεντρώνεται κυρίως στην ελλαδική, κι όχι γενικότερα στην ελληνική λογοτεχνία, αφήνει δηλαδή έξω από το πεδίο τα Επτάνησα και σε μεγάλο βαθμό τη λιγοστή -για όλη την πεντηκονταετία περίπου- παραγωγή της Πόλης, της Σμύρνης και τω...

Η Lilian Furst διερευνά τη ρομαντική κοσμοθεωρία και ερμηνεύει το ρομαντικό φαινόμενο συνολικά, τόσο ως προς τα σημεία απόκλισης των ρομαντικών τροπισμών όσο και ως προς τα σημεία σύγκλισης. Καταδεικνύει την ενότητα της ρομαντικής εκφραστικής, την κοινή ουσία των ρομαντισμών, πέρα από τις πολλαπλές ιστορικές εκδηλώσεις του φαινομένου. Επιπλέον όμως, η Lilian Furst επιμένει στην πανίσχυρη παρουσία του ρομαντισμού ως συστατικού στοιχείου του δικού μας πνευματικού, καλλιτεχνικού-φιλολογικού και φιλοσοφικού universum. Αυτή η παρουσία είναι που κάνει το ρομαντισμό σύγχρονό μας,...

Ο συγγραφέας επιχειρεί σύντομη επισκόπηση των τελευταίων δεκαετιών του κλασσικισμού - ορθολογισμού και, γενικώτερα, της όλης ατμόσφαιρας που προκάλεσε ή βοήθησε τη γέννηση του ρομαντικού κινήματος και προσπαθεί μετά να περπατήσει μαζί του, μελετώντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, υπό τους ήχους ρομαντικής -βεβαίως- μουσικής. Μέχρι ν' αρχίσουν να ακούγονται οι απόηχοι... Συγκεκριμμένοι δημιουργοί: ποιητές, πεζογράφοι, εικαστικοί, μουσικοί (ιδιαίτερα), αλλά και φιλόσοφοι εμπλεκόμενοι ή όχι με -ισμούς, πρωταγωνιστούν ή εμφανίζονται -έστω και παραπονεμένοι ή και αρνούμενοι...

"...Μιλάμε για την ανάδειξη μιας άλλου είδους, υστερο-επικής αναδίπλωσης στον ασφυκτικτό μικρόκοσμο της ύπαρξης, τα τραγικά γνωρίσματα της οποίας αντανακλούν όχι αποκλειστικά και μόνο, τη μορφή ενός ανθρώπου - έρμαιου της ζωής, αλλά επιπλέον τη στρεβλή εικόνα ολόκληρης της κοινωνίας και κατά συνέπεια τη συντριβή των ονείρων της, τη στιγμή ακριβώς που καταδιωκόμενη από τις σκιές των πάλαι ποτέ ισχυρών, μεταφεουδαλικών βεβαιοτήτων της, αρκείται να αποσυρθεί σε ένα αναπόφευκτα ζοφερό και στενόχωρο για το πλάτος της ψυχής, βασίλειο απόγνωσης. Αλλά αυτή η έλλειψη επικοινωνίας με...

Πρόκειται για την παλιά, γνωστή ιστορία, ο Βέρθερος αυτοκτόνησε αλλά ο Γκαίτε συνέχισε να ζει. Ο Σλέμιλ περιτρέχει περήφανος τη Γη, δίχως ίσκιο, μια γκροτέσκα μορφή, ένας επιστήμονας που "ζει μόνο για τον εαυτό του". Ο Σαμίσο, όμως, αφού έκανε τα πάθη του βιβλίο, βιάζεται να βγει από την προβληματική κατάσταση του ήρωά του, εγκαθίσταται μόνιμα πια στο Βερολίνο, δημιουργεί οικογένεια, εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας, και όλοι τον τιμούν σαν μεγάλο άνδρα. Μόνο ένας αμετανόητος μποέμ, όπως ο Πέτερ Σλέμιλ, θα το εύρισκε πληκτικό. Κανείς δεν μπορεί να παραμείνει για πάντα ενδιαφέρ...

Το κείμενο του διάσημου Τσέχου διανοητή Ρενέ Βέλλεκ, που παρουσιάζεται εδώ, έχει σαν κύριο στόχο του την πρόκληση που ο Άρθουρ Ο. Λοβτζόυ διατυπώνει στο βασικό του κείμενο: "Περί της διακρίσεως των ρομαντισμών" (1924). Συγκεκριμένα ο Λοβτζόυ αποφαίνεται πως "θα έπρεπε να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τη λέξη "ρομαντισμός" στον πληθυντικό. Αυτό βέβαια αποτελεί ήδη την πρακτική των πλέον προσεκτικών και παρατηρητικών ιστορικών της λογοτεχνίας, στον βαθμό που αναγνωρίζουν ότι ο "ρομαντισμός" μιας χώρας πολύ λίγα κοινά σημεία έχει με εκείνον κάποιας άλλης, και ότι σε όλες τις περισ...

Ο Βίκτωρ Ουγκώ κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία όχι μόνον των γαλλικών γραμμάτων, αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κυριάρχησε τον 19ο αιώνα (1802-1883) λόγω του μακροχρόνιου βίου του, του δημιουργικού πνεύματος του καθώς και του πολυποίκιλου έργου του: ποίηση, λυρική, επική, σατυρική, δράμα έμμετρο ή σε λόγο πεζό, μυθιστόρημα μελέτες. Έζησε την εποχή κατά την οποία τα διάφορα λογοτεχνικά ρεύματα, ρομαντισμός, συμβολισμός, παρνασσισμός, νατουραλισμός, ρεαλισμός άνθιζαν στο Παρίσι. Τα εγνώρισε καλά. Ο Βίκτωρ Ουγκώ, όμως, ζώντας στη Γαλλία τον 19ο αιώνα, εποχή πολιτικής...

Στον τόμο αυτό παρουσιάζονται μερικά από τα άρθρα κριτικής του Baudelaire που δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, και που μετά το θάνατό του συγκεντρώθηκαν και εκδόθηκαν κάτω από τον γενικό τίτλο "Curiosites esthetiques: L' Art romantique". Εδώ παρουσιάζονται άρθρα που έγραψε για μερικούς από τους σύγχρονούς του συγγραφείς, ενώ ο ίδιος τόμος περιελάμβανε, επίσης, άρθρα του Γάλλου ποιητή για τις εικαστικές τέχνες και για μερικούς από τους σύγχρονούς του ζωγράφους. [...] (από το εκδοτικό σημείωμα)

Ο σφυγμός της καλλιτεχνικής ζωής πριν από ενάμιση αιώνα, με επίκεντρο το Παρίσι, μας μεταφέρεται εδώ ολόφρεσκος με τη σφραγίδα ενός σπινθηροβόλου πνεύματος. Διεισδυτικός και τολμηρός ο Μπωντλαίρ παίρνει την προσωπική του θέση σε ό,τι αφορά τα αισθητικά ζητήματα και τα μεγάλα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του. Και, το κυριότερο, η θέση αυτή διατηρεί και σήμερα ακέραιη την επικαιρότητά της, καθώς ευρίσκεται σε διαρκή συνάφεια με διαχρονικές εστίες προβληματισμού κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου: ο ρόλος της κριτικής, η σχέση του καλλιτέχνη με τον καθημερινό βίο, η οριοθέτηση μετα...