Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όπως είναι αδύνατον να λάμψει ο ήλιος χωρίς φως, έτσι είναι αδύνατον να καθαριστεί η καρδιά από την ακαθαρσία των λογισμών της απώλειας, χωρίς την ευχή του ονόματος του Ιησού.

[...] Ένα, σημαντικά ελευθεροποιό και αληθινά δυναμογόνο, "εργαλείο" αναστάσιμης προοπτικής είναι η λειτουργική ζωή. Μέσα σ' αυτό το "περιβόλι" της ελευθερίας και της αγάπης υπάρχουν εύοσμα άνθη λυτρωτικής πνοής, που κατανύγουν τις ψυχές· ανθίζουν τις καρδιές· ηρεμούν και αναπαύουν τις υπάρξεις· αποσυντονίζουν από το πληκτικό και πνυκτικό "εδώ και τώρα" και συντονίζουν υπαρξιακά προς την άφθαρτη και πλουτοφόρο Χάρη του Χριστού. Γίνονται "Οδηγοί προς τα άνω· προς τον Θεό". Συγκλονίζουν και αναγεννούν με τα υπέροχα μηνύματα, που σταθερά διαχέουν. Ηρεμούν και αναπαύουν με την...

Για τον συγγραφέα αυτού του βιβλίου δεν υπάρχουν εξακριβωμένα στοιχεία. Φαίνεται να ανήκε στον κύκλο των μαθητών του φιλοσόφου και μαθηματικού P.D. Ouspensky (1878-1947) και ενδεχομένως η επαφή μαζί του να συνέβαλε ιδιαίτερα στην εκπόνηση αυτού του έργου. Το αβέβαιο είναι ότι έχοντας εντρυφήσει ο ίδιος στον κόσμο του πνεύματος και έχοντας βιώσει μέρος αυτής της ακατάληπτης πραγματικότητας, ξετυλίγει κάποια από τα βαθύτερα νοήματα της Κυριακής Προσευχής, της Προσευχής που έδωσε ο ίδιος ο Ιησούς στους μαθητές του, συνοψίζοντας σε αυτήν όλη τη διδασκαλία του. Η Κυριακή Πρ...

Πώς μπορεί ο σύγχρονος άνθρωπος να ζήσει μία ζωή προσευχής; Σε αυτό το βιβλίο, ο Eugraph Kovalevsky, ιδρυτής της Γαλλικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ασχολείται άμεσα με τα προβλήματα της προσευχής στο σημερινό κόσμο. Περιγράφει διαφορετικές τεχνικές με τις οποίες ο σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να ευελπιστεί ότι θα αγγίξει τα υψηλότερα επίπεδα προσευχής, ξεκινώντας από τους πρόποδες της λεκτικής προσευχής και καταλήγοντας στις υψηλές κορυφές αυτού που η Ανατολική Εκκλησία αποκαλεί, χρησιμοποιώντας τα λόγια του Απόστολου Παύλου, "αδιάλειπτη προσευχή". Περιλαμβάνονται επίσης πρακ...

Την κατανυκτική αυτή προσευχή, ποίημα του Οσίου και Θεοφόρου Πατέρα μας Εφραίμ του Σύρου, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε "Προσευχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής", και τον Ποιητή αυτής Όσιο Εφραίμ τον Σύρο - ως τον "Άγιο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής", όπως Τον αποκαλούν και οι πιστοί στην ιδιαίτερη πατρίδα Του, την Συρία. Και τούτο, διότι η Προσευχή αυτή, καθόλη την διάρκεια της "Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής", αναφέρεται περίπου πεντακόσιες φορές. Κατά την περίοδο αυτή, στο τέλος κάθε Ακολουθίας, η Κατανυκτική αυτή Προσευχή επαναλαμβάνεται δύο φορές, πλην Σαββάτου και Κυριακής...

Ο κόσμος δεν έχει νόημα παρά ως πεδίο διαλόγου μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Οι άνθρωποι, μέσα από τα έργα τους, απομακρύνονται στο δημιουργικό έργο του Θεού στον κόσμο. Και με την προσευχή τους αιτούνται των παρεμβάσεών Του. Με την προσευχή τους οι άνθρωποι εκδηλώνουν την πεποίθησή τους πως η ελευθερία του Θεού παρεμβαίνει στον κόσμο για το δικό τους καλό. Με την προσευχή τους εκδηλώνουν την πεποίθηση πως ο άνθρωπος δεν είναι ένα απλό γρανάζι στο μηχανισμό της φύσης. Με την προσευχή τους εκδηλώνουν την ιδιαίτερη φροντίδα του Θεού στον άνθρωπο... Όμως, με την προσευχή επίσης ε...

"...Όπως δουλεύεις κάθε μέρα για να βγάλεις το ψωμί σου, και να ζήσεις βιολογικά, σωματικά, έτσι θα πρέπει να δουλεύεις (κάθε μέρα!) για να ζήσει και η ψυχή σου! Αν δεν δουλέψεις, δεν θα έχεις τι να φας, το σώμα σου θα αδυνατίσει, θα αρρωστήσει, δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του, σιγά-σιγά θα οδηγηθεί στο θάνατο και θα αρχίζει να μυρίζει... Το ίδιο ισχύει και με την ψυχή σου. Αν δεν "δουλεύεις" γι' αυτή, (= δεν προσεύχεσαι), θα αδυνατίσει, θα αρρωστήσει, σιγά-σιγά θα νεκρωθεί και μέσα σου θα βασιλεύει ο θάνατος! Μαυρίλα η ζωή!"

[...] Η Εκκλησία μας, με την αναστάσιμη πνοή των διδαχών της, προτείνει λυτρωτικά ξεπεράσματα. Υποδεικνύει ελπιδοφόρες λύσεις. Συνοδοιπορώντας με τον άνθρωπο του φανερώνει την "γέφυρα", που ενώνει την πονεμένη γη με τον ανθισμένο Ουρανό. Προσφέρει το ιερό "πορθμείο" με την χάρη και την δύναμη του οποίου ο άνθρωπος διαπλέει τον ταραγμένο ορίζοντα της εγκόσμιας αγωνίας και περνάει στο ήσυχο, το απάνεμο λιμάνι της αγάπης του Χριστού. Ιερό "εργαλείο" και θαυμαστό "όχημα" προσέγγισης και ελευθερίας είναι η προσευχή. Ο προσευχόμενος ανασαίνει σταθερά το οξυγόνο της ελπίδας· γεύε...

Η προσευχή για πνευματική δύναμη είναι ο πιο σύντομος τρόπος για να παρακάμπτουμε την εσωτερική μας ωριμότητα και ανάπτυξη. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ της εξωτερικής μας επένδυσης με τη δύναμη του Θεού, και της εσωτερικής μας ωριμότητας στην πνευματική μας ζωή. Στην πρώτη, ο κρυμμένος μέσα στην καρδιά άνθρωπος παραμένει αμετάβλητος. Στη δεύτερη όμως, το θηρίο αυτό χαλιναγωγείται και ελέγχεται.

Θαμπώνει, αιχμαλωτίζει τους ειδωλολάτρας - δαιμονολάτρας, από τους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους, ο λιτός, ο απλός τρόπος ζωής των Χριστιανών, η πρόθυμος προσφορά στους πάσχοντας, η πνευματική τους ακτινοβολία, το θάρρος μπροστά στους τυράννους και το μαρτύριο, η θεραπεία ασθενών και πρωτίστως, η ανάσταση νεκρών στο όνομα του Ιησού Χριστού. Κυρίως, τα θαύματα τους αφοπλίζουν, και χωρίς αντίσταση παραδίδονται στο Χριστό. Καρπός τα θαύματα της θερμής προσευχής των αγίων της Εκκλησίας μας (Κληρικών και λαϊκών). Πανίσχυρο, η προσευχή, όπλο για κάθε Χριστιανό. Πρέπει όμως να ε...

[...] Προσευχή καταρχήν σημαίνει μνήμη Θεού. Όπως η αναπνοή αναζωογονεί την ύπαρξή μας και χωρίς αυτήν επέρχεται αμέσως ο φυσικός θάνατος, όμοια χωρίς την προσευχή και την αδιάλειπτη μνήμη του Θεού επέρχεται ο πνευματικός θάνατος. Και μνήμη Θεού, όπως "μνήμη θανάτου", δε σημαίνει ότι πρέπει να επαναλαμβάνουμε μέσα μας συνεχώς το όνομα του Θεού για σωτηρία, αλλά η όλη μας ζωή, τα λόγια μας και οι πράξεις μας να αναφέρονται και να εμπνέονται από τη δική Του παρουσία. Αναλύοντας ο Ιερός Χρυσόστομος τις διάφορες μορφές της εσωτερικής προσευχής, εφιστά την προσοχή μας κυρίως σε...

Η προσευχή μοιάζει με το κλειδί που ανοίγει την πόρτα της ψυχής μας, για να μπει σ' αυτήν ο Θεός, μας λέει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς. Η προσευχή είναι μια σχέση προσωπική με τον Θεό. Μια σχέση, στην οποία ξαναβρίσκουμε τον χαμένο εαυτό μας, το πρόσωπό μας. Ο σκοπός της προσευχής είναι αυτός ακριβώς: Να ξαναγυρίσουμε στην ιερά εικόνα που βρίσκεται μέσα μας. "Γίνε ό, τι είσαι. Ανακάλυψε με τη σιωπή της προσευχής Αυτόν που είναι ήδη δικός σου. Άκουσε Αυτόν που δεν παύει να μιλάει μέσα σου", μας λέει ένας σύγχρονος θεολόγος. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να επικοινωνήσει κανείς με τον Θεό, παρά με την προσευχή μονάχα. Προσευχόμενος κανείς γεύεται την παρουσία Του, χαίρεται, ειρηνεύει, αγαπά, φωτίζει και καθαρίζει την ψυχή του, αναπαύεται, αποκτά επίγνωση της αμαρτωλότητάς του, λυτρώνεται απ' τα πάθη του, λαμπρύνεται, αγιάζεται, νοιώθει θεία γλυκύτητα και γαλήνη κι αυτό το Άγιο Πνεύμα να κατέρχεται στην καρδιά του. Η προσευχή δεν είναι τόσο τα λόγια, όσο ο πόθος μας για τον Θεό, που προσπαθεί να εκφραστεί με τα λόγια. Είναι το έργο των αγγέλων, η πρόξενος των χαρισμάτων, η τροφή της ψυχής μας....

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να επικοινωνήσει κανείς με τον Θεό, παρά με την προσευχή μονάχα. Προσευχόμενος κανείς γεύεται την παρουσία Του, χαίρεται, ειρηνεύει, αγαπά, φωτίζει και καθαρίζει την ψυχή του, αναπαύεται, αποκτά επίγνωση της αμαρτωλότητάς του, λυτρώνεται απ' τα πάθη του, λαμπρύνεται, αγιάζεται, νοιώθει θεία γλυκύτητα και γαλήνη κι αυτό το Άγιο Πνεύμα να κατέρχεται στην καρδιά του. Η προσευχή δεν είναι τόσο τα λόγια, όσο ο πόθος μας για τον Θεό, που προσπαθεί να εκφραστεί με τα λόγια. Είναι το έργο των αγγέλων, η πρόξενος των χαρισμάτων, η τροφή της ψυχής μας....

Η λαχτάρα μου ήταν πάντοτε και ανέκαθεν, να μπορούν οι χριστιανοί μας, να γνωρίσουν λίγα πράγματα περισσότερο, απ' αυτά που έχουνε είτε διαβάσει, στα νηπτικά βιβλία των πατέρων της εκκλησίας μας, είτε έχουν ακούσει από τους Αγιορείτες Πατέρες για την λεγομένη νοερά προσευχή, για το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με", και η λαχτάρα μου αυτή για να γνωρίσουν κάτι περισσότερο - και όσο πρόσφορα, μπορεί να δοθεί ένα τόσο υψηλό υπούργημα όπως είναι η ευχή, - έτσι, μ' έφερε σ' αυτή την θέση, να μπορώ να ασχοληθώ λίγο με την ευχή. Βέβαια κατά πρώτον λόγον, έκαμα προφορικά κηρύγμα...

"...Όπως δουλεύεις κάθε μέρα για να βγάλεις το ψωμί σου, και να ζήσεις βιολογικά, σωματικά, έτσι θα πρέπει να δουλεύεις (κάθε μέρα!) για να ζήσει και η ψυχή σου! Αν δεν δουλέψεις, δεν θα έχεις τι να φας, το σώμα σου θα αδυνατίσει, θα αρρωστήσει, δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του, σιγά-σιγά θα οδηγηθεί στο θάνατο, θα νεκρωθεί, θα γίνει αναίσθητο, και θα αρχίζει να μυρίζει... Το ίδιο ισχύει και με την ψυχή σου. Αν δεν "δουλεύεις" για αυτή (=δεν προσεύχεσαι), θα αδυνατίσει, θα αρρωστήσει, σιγά θα νεκρωθεί, θα γίνει αναίσθητη, και μέσα σου θα βασιλεύει ο θάνατος! Μαυρίλα...

[...] Η πρόσφατη συμμετοχή μας στο Διορθόδοξο Επιστημονικό Συνέδριο, που συνδιοργάνωσε η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου και το Κέντρο Ελληνικού και Ορθοδόξου Πολιτισμού, στο Πολεμικό Μουσείο της Αθήνας (22-24 Οκτωβρίου 2004), με θέμα "Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής. Άγιον Όρος - Φιλοκαλική Εμπειρία", μας έδωσε την ευκαιρία αφ' ενός μεν να ερευνήσουμε εξονυχιστικά τις συγγραφές και την επιστολογραφία του Γέροντος Ιωσήφ και των αμέσων και εξεχόντων μαθητών του, αφ' ετέρου δε να καταγράψουμε συνθετικά, στη δεύτερη αυτή περί την νοερά προσευχή μονογραφία μας, την εκ των αγώνων και θ...

Οι δοκιμασμένες μέσα στο χρόνο αρχές του βιβλίου "Όταν βασιλείς προσεύχονται και νηστεύουν", είναι απόρροια της πολύχρονης εμπειρίας του συγγραφέα σε θέματα νηστείας. Αυτές οι Γραφικές αρχές θα αναφλέξουν και θα μεταμορφώσουν τον τρόπο με τον οποίο προσεύχεστε, έτσι ώστε να μπορέσετε - Να δοκιμάσετε τους καρπούς της προσευχής και της νηστείας στη δική σας ζωή - Να βρείτε θεραπεία - Να γίνετε "ψαράδες" ψυχών - Να υπερνικήσετε τα σχέδια του Σατανά - Να βιώσετε πνευματικές απελευθερώσεις - Να θριαμβεύσετε πάνω στους φόβους σας