Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο όρος σκηνογραφία χρησιμοποιείται διεθνώς στον επαγγελματικό θεατρικό χώρο και στην εκπαίδευση, αλλά τι ακριβώς σημαίνει; Το βιβλίο αυτό αποτελεί την προσωπική και ευθεία απάντηση σ' αυτό το ερώτημα, μιας από τις σημαντικότερες σκηνογράφους του διεθνούς χώρου. Το αποτέλεσμα είναι μια επανεκτίμηση του παραδοσιακού ρόλου και των μεθόδων της σκηνογραφίας με στόχο την πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση της θεατρικής πράξης. [...]

Το βιβλίο "Τι είναι σκηνογραφία" αποτελεί την προσωπική και ευθεία απάντηση στο ερώτημα τι είναι σκηνογραφία και είναι γραμμένο από μία από τις σημαντικότερες σκηνογράφους του διεθνούς χώρου. Είναι μια προκλητική επανεκτίμηση του παραδοσιακού ρόλου και των μεθόδων της σκηνογραφίας, με στόχο την πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση της θεατρικής πράξης. Το κείμενο, μια πολεμική όσο και κριτική ανάλυση, εμπλουτίζεται με περιστατικά και συγκεκριμένα παραδείγματα από την καλλιτεχνική διαδρομή και την εκτεταμένη έρευνα της Howard σ' αυτό το θέμα. Εικονογραφημένο με εξαιρετικά παραδεί...

Την παρούσα μελέτη απασχολεί η δουλειά των Ελλήνων σκηνογράφων που είτε συνεργάστηκαν απευθείας με τα ιταλικά θέατρα σε παραγωγές των ίδιων των θεάτρων, είτε η δουλειά τους έγινε γνωστή στο ιταλικό κοινό μέσα από παραγωγές ελληνικών και άλλων ευρωπαϊκών (αγγλικών, γαλλικών) σχημάτων που παρουσιάστηκαν στην Ιταλία. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Η πρώτη ολοκληρωμένη μελέτη, την οποία συνοδεύει πλούσιο φωτογραφικό υλικό, και αναφέρεται στα σκηνικά της Ελληνιστικής εποχής. Τα σκηνικά εκείνης της εποχής, που δεν σώζονται σήμερα, λόγω των φθαρτών υλικών τους, θεωρείται βέβαιο ότι χρησιμοποιήθηκαν, γεγονός που πιστοποιείται τόσο από τις γραπτές πηγές, όσο και από τις αρχαιολογικές μαρτυρίες. Η Μαρία Μικεδάκη, Λέκτορας του Αρχαίου Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, συγκεντρώνει, αναλύει τις πηγές αυτές και παρουσιάζει με ενάργεια τις σημαντικότερες θεωρίες που έχει προτείνει μέχρι σήμερα η διεθνής έρευνα. Αφού κάν...

Στο βιβλίο τούτο ο γνωστός ζωγράφος και σκηνογράφος Γιώργος Βακαλό χαράζει μέσα από τις αντιλήψεις που καθόρισαν τις σχέσεις σκηνής και κοινού τη διαδρομή των εξελίξεων όχι μόνο του θεάτρου αλλά και των κοινωνικών δομών που αντανακλά.

Η σκηνογραφία είναι η τέχνη που οργανώνει το χώρο της θεατρικής μυθοπλασίας, αλλά επίσης και τον ευρύτερο χώρο της συνάντησης και της συναλλαγής μεταξύ του κοινού και των ηθοποιών. Ενώ είναι ένα εργαλείο της αναπαράστασης, εκφράζει παράλληλα και μια θέαση του κόσμου. Από την ελληνική αφετηρία του δυτικού θεάτρου, οι κώδικες της αναπαράστασης έχουν εξελιχθεί· άλλες σημασίες τους έχουν χαθεί και άλλες επιβίωσαν μέσα από το μετασχηματισμό τους. Η σκηνογραφία είναι ένα από τα ελάχιστα ίχνη που μας πληροφορούν για το πώς ήταν μια θεατρική παράσταση, που είναι συνάμα τόσο συγκεκ...

Το βιβλίο περιλαμβάνει δυο θεατρικά κείμενα και προσφέρει αναλυτικές οδηγίες και πρακτικές λύσεις για την ευκολότερη προσέγγιση της θεατρικής τέχνης και το στήσιμο μιας ολοκληρωμένης παράστασης.

Η παρούσα έκδοση αποτελεί την πρώτη προσπάθεια πλήρους, κατά το δυνατόν, καταγραφής και παρουσίασης του έργου του ζωγράφου και σκηνογράφου Πάνου Αριστείδου Αραβαντινού. Ο Πάνος Αραβαντινός (1884-1930) εργάστηκε αρχικά στην Ελλάδα και κατόπιν στη Γερμανία του μεσοπολέμου, σε μία σημαντική περίοδο για την ιστορία της σκηνογραφίας. Στη Γερμανία αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους σκηνογράφους της εποχής του, δημιουργώντας σκηνικά για περισσότερες από 110 παραστάσεις όπερας, οπερέτας, μπαλέτου και θεάτρου πρόζας, από το 1917 έως και το 1930. Αξίζει μάλιστα να τονι...

Μια μελέτη που διασώζει την ιστορία και την ατμόσφαιρα της λαμπρής σταδιοδρομίας του σκηνογράφου Πάνου Αραβαντινού (Κέρκυρα 1884 - Παρίσι 1930) στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου, για δώδεκα χρόνια, σε μια εποχή μεγάλης άνθησης του Ιδρύματος αυτού τόσο σε κλασικές παραστάσεις όσο και σε ανεβάσματα πρωτοποριακών έργων όπως ο Χριστόφορος Κολόμβος των Πωλ Κλωντέλ, Νταριούς Μιγιώ και Ζαν Λουί Μπαρώ. Ο Έλληνας "μάγος της σκηνής" συνέβαλε με τη λεπτότητα του σχεδίου, το χρωματικό πλούτο και την ανεξάντλητη φαντασία του στη θριαμβική ακμή της Όπερας του Βερολίνου όσο κράτησε η Δημοκ...

Σ' αυτό το βιβλίο ο Charles Spencer περιγράφει τις περιηγήσεις του Μπακστ στην Ελλάδα, όπου μελετούσε το τοπίο, τις πόλεις, την τέχνη και τα ενδύματα. Εξηγεί τη βαθιά επίδραση που είχε στον Μπακστ η συνάντησή του με τον Σερ Άρθουρ Έβανς, όταν ο τελευταίος εργαζόταν στην αναστήλωση του ανακτόρου του Μίνωα στην Κνωσό της Κρήτης, όπως και η επίσκεψή του στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών. Αρχιτεκτονικές και γλυπτικές λεπτομέρειες από τους περίφημους αυτούς χώρους θα ενσωματώνονται συνεχώς στα σκηνικά του. Το κείμενο είναι πλούσια εικονογραφημένο με σχέδια, πορτρέτα, διάφορα μο...

Λειτουργικούς και πλαστικούς χώρους μέσα σε εντυπωσιακές φωταψίες, προτείνει ο σκηνογράφος Γιώργος Πάτσας. Οι χώροι του στο θέατρο διεγείρουν οπτικά το βλέμμα του θεατή, ενώ προκαλούν αλλεπάλληλους συνειρμούς που ανάγονται σε πολλά σημασιολογικά επίπεδα. Η σκηνογραφική και ενδυματολογική πρότασή του αντιπροσωπεύει μιαν αντίληψη θεάτρου που ζητάει από τη σκηνογραφία να είναι η τέχνη των ισχυρών χώρων. Χωρίς, όμως, η ισχύς αυτή να αποβαίνει κυριαρχική και να καταδυναστεύει την παράσταση. Συνεργούν λοιπόν οι σκηνογραφίες του Γιώργου Πάτσα με τις άλλες ενέργειες του παραστασιακ...

[...] Ο Νίκος Εγγονόπουλος υπήρξε ποιητής, ζωγράφος και σκηνογράφος, άρα σε ευρύτερη έννοια ανήκει στους δημιουργούς (και δημιουργός σημαίνει ο "ποιητής" που με τα έργα του προσφέρει υπηρεσίες στον Δήμον) που παράγουν έργα πρωτότυπα, χωρίς προηγούμενο, πρωτοφανή, κυριολεκτικώς. Ένα ποίημα του Εγγονόπουλου, ένας πίνακας ή μια σκηνογραφία, ένα κοστούμι, ανεξάρτητα από την "ύλη" από την οποία προέρχεται το συνταίριασμά του, η σύσταση είναι νέες οντότητες που προστίθενται στην εμπειρία και αποτελούν περιουσία του σύμπαντος κόσμου. Ο Εγγονόπουλος, είτε με λέξεις είτε με χρώματ...

Ο Νίκος Γεωργιάδης ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σκηνογράφους του 20ού αιώνα και επηρέασε ιδιαίτερα τη νεότερη γενιά ως καθηγητής σκηνογραφίας στη Slade School of Art, όπου δίδαξε για πολλά χρόνια. Σπούδασε ζωγραφική και αρχιτεκτονική και ποτέ δεν έχασε την επιθυμία να ζωγραφίζει. Ζωγράφιζε με κάθε ευκαιρία. Έκανε συχνά εκθέσεις στο Λονδίνο και στην Αθήνα, καθώς και στην Μπιεννάλε της Βενετίας το 1966. Όμως για τους περισσότερους, η κύρια προσφορά του ήταν στο θέατρο. Εκεί, το ζωγραφικό του ένστικτο και οι ιστορικές του γνώσεις συνδυάστηκαν θαυμάσια με την αίσθησή του...

[...] Το θεατρικό κοστούμι σήμερα εκφράζει δυναμισμό, και αυτονομία, από μόνο του, δεν είναι μόνο χαρακτήρας, αλλά επάνω απ' όλα Σύνθεση. Όπως το σκηνικό οργανώνεται γλυπτικά, έτσι και το κοστούμι βασίζεται σε σχέσεις όγκου και μεγέθυνσης. Ο ενδυματολόγος πρέπει να τολμά να καταπιάνεται με τα πιο ανόμοια υλικά, να εξαντλεί τους πιο τολμηρούς συνδυασμούς και να συνταιριάζει με μέταλλα ή πλαστικές ύλες, τα πιο διαφορετικά είδη υφασμάτων. Το ζωντανό θέατρο θέλει τόλμη φαντασία δυναμισμό, καινούργια έκφραση, καινούργιους τρόπους, καινούργια υλικά, τίποτα δε πρέπει να δεσμεύε...

Η "Ιστορία της σκηνογραφίας" ακολουθεί τα ίχνη της δυτικής σκηνογραφίας και ενδυματολογίας από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα. Με αφετηρία το αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό θέατρο εξετάζεται η αρχιτεκτονική, η σκηνογραφία και η ενδυματολογία της περιόδου, καθώς και η μεταφορά του αρχαίου δράματος στη σύγχρονη σκηνή. Το αρχαίο θέατρο διαδέχεται εκείνο της περιόδου μεταξύ 15ου-19ου αιώνα, ανιχνεύοντας τις σκηνογραφικές πρακτικές του αναγεννησιακού θεάτρου της Ιταλίας, της Αγγλίας και της Ισπανίας, του Κρητικού Θεάτρου της ώριμης Αναγέννησης, του γαλλικού θεάτρου του Μπαρόκ,...