Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

In this book Charles Spencer describes Bakst's travels in Greece, his numerous studies of landscapes, cities, art and costume. He explains the profound effect on Bakst of seeing Sir Arthur Evans working on the reconstruction of the palace of Minos at Knossos in Crete and his visit to the site of Mycenae in the Peloponnese. Architectural and sculptural details from these famous sites would constantly be incorporated in Bakst's decors. The text is fully illustrated with drawings, portraits, motifs, whilst a large series of colour plates acclaim Bakst's genius as a theatrical...

Το λεύκωμα "Νίκος Γεωργιάδης. Ζωγραφική, Σκηνογραφία (1955-2001)" που υπογράφει η ανεψιά του, Ευγενία, αποτελεί την πρώτη πλήρη μονογραφία του σπουδαίου ζωγράφου και σκηνογράφου, ο οποίος επηρέασε καθοριστικά τη νεότερη γενιά με τη δουλειά του ιδιαίτερα στη σκηνογραφία των παραστάσεων των μεγάλων μπαλέτων του 19ου και του 20ού αιώνα, όπου το ταλέντο του αναγνωρίσθηκε από προσωπικότητες διεθνούς κύρους και ερμηνευτές όπως ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ και η Μαργκό Φοντέυν. Φόρος τιμής στη μνήμη του με τη συμπλήρωση τριών χρόνων από τον θάνατό του, το λεύκωμα ακολουθεί την καλλιτεχνικ...

Ο Βασίλης Φωτόπουλος αναδημιούργησε τις διαδρομές του ρωμιού μετανάστη στο "Αμέρικα-Αμέρικα" του Ηλία Καζάν. Για τον παραμυθένιο κόσμο της Μαντάμ Ορτάνς στον "Αλέξη Ζορμπά" του Μιχάλη Κακογιάννη, τιμήθηκε από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου με Όσκαρ. Όπου εργάστηκε υπάρχει το σημάδι του. Δημιουργίες αποτελεσματικές, που υπηρετούν το συλλογικό όραμα της ταινίας, αλλά και κρατούν διακριτικά τη δική της εικαστική, αισθητική αυτονομία. Σήμερα έχει επιστρέψει στις γενέθλιες πηγές της δημιουργίας του τη ζωγραφική. Ο Διονύσης Φωτόπουλος έχει συνεργαστεί με τους σημαντικ...

Έχοντας αλλάξει τα δεδομένα στο νέο ελληνικό θέατρο, ο Έλληνας, ο δημιουργός, ο καλλιτέχνης και πρωτοπόρος Διονύσης Φωτόπουλος, ξεδιπλώνει το πηγαίο ταλέντο του σε μια πραγματικά αξιόλογη και σπάνια έκθεση, μέσα από την οποία εκπροσωπεί δυναμικά τη σύγχρονη πολιτιστική ταυτότητα της Ελλάδας. [...] (Ευάγγελος Μαρτιγόπουλος, Διευθύνων Σύμβουλος Cosmote)

Σε συνέχεια των εκδόσεων "Διονύσης Φωτόπουλος: Σκηνικά κοστούμια 1" και "Διονύσης Φωτόπουλος: Σκηνικά κοστούμια 2" από τις εκδόσεις Καστανιώτης, το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει τη νέα έκδοση "Διονύσης Φωτόπουλος: Σκηνικά κοστούμια 3", η οποία είναι αφιερωμένη στη δουλειά του γνωστού Έλληνα σκηνογράφου τα τελευταία 15 χρόνια. Ο τόμος περιλαμβάνει πλούσιο έγχρωμο φωτογραφικό υλικό από τις θεατρικές παραστάσεις, τα χοροδράματα και τις κινηματογραφικές ταινίες, των οποίων τα σκηνικά και τα κοστούμια έχει φιλοτεχνήσει ο Διονύσης Φωτόπουλος. Το υλικό αυτό συνοδεύεται από σ...

[...] - Στο βιβλίο αυτό, παραθέσατε, μ' ένα προσωπικό κριτήριο, τα ζωγραφικά και τα σκηνογραφικά σας έργα, το ένα απέναντι στο άλλο. Τι διηγούνται; -Την αληθινή τους ιστορία, Και μέσα από αυτήν, βέβαια, προκύπτει ο βαθύτερος συσχετισμός που έχουν. Μεταφέρουν εικόνες, το ένα στο άλλο, και πολύ συχνά υπάρχει αντιστοιχία απόλυτη. Μπορεί κάτι που ζωγράφιζα όταν ήμουν νέος, να το βρίσκω σ' ένα έργο δύο δεκαετίες μετά. Είναι ο τρόπος να μεταφέρω τη ζωγραφική μου σ' ένα εφαρμοσμένο είδος, όπως είναι η σκηνογραφία δεν κάνω θέατρο, κάνω ζωγραφική που περνά στο θέατρο. - Στη λογική...

[...] Το θεατρικό κοστούμι σήμερα εκφράζει δυναμισμό, και αυτονομία, από μόνο του, δεν είναι μόνο χαρακτήρας, αλλά επάνω απ' όλα Σύνθεση. Όπως το σκηνικό οργανώνεται γλυπτικά, έτσι και το κοστούμι βασίζεται σε σχέσεις όγκου και μεγέθυνσης. Ο ενδυματολόγος πρέπει να τολμά να καταπιάνεται με τα πιο ανόμοια υλικά, να εξαντλεί τους πιο τολμηρούς συνδυασμούς και να συνταιριάζει με μέταλλα ή πλαστικές ύλες, τα πιο διαφορετικά είδη υφασμάτων. Το ζωντανό θέατρο θέλει τόλμη φαντασία δυναμισμό, καινούργια έκφραση, καινούργιους τρόπους, καινούργια υλικά, τίποτα δε πρέπει να δεσμεύε...

Η "Ιστορία της σκηνογραφίας" ακολουθεί τα ίχνη της δυτικής σκηνογραφίας και ενδυματολογίας από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ό αιώνα. Με αφετηρία το αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό θέατρο εξετάζεται η αρχιτεκτονική, η σκηνογραφία και η ενδυματολογία της περιόδου, καθώς και η μεταφορά του αρχαίου δράματος στη σύγχρονη σκηνή. Το αρχαίο θέατρο διαδέχεται εκείνο της περιόδου μεταξύ 15ου-19ου αιώνα, ανιχνεύοντας τις σκηνογραφικές πρακτικές του αναγεννησιακού θεάτρου της Ιταλίας, της Αγγλίας και της Ισπανίας, του Κρητικού Θεάτρου της ώριμης Αναγέννησης, του γαλλικού θεάτρου του Μπαρόκ,...

Ο Νίκος Γεωργιάδης ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σκηνογράφους του 20ού αιώνα και επηρέασε ιδιαίτερα τη νεότερη γενιά ως καθηγητής σκηνογραφίας στη Slade School of Art, όπου δίδαξε για πολλά χρόνια. Σπούδασε ζωγραφική και αρχιτεκτονική και ποτέ δεν έχασε την επιθυμία να ζωγραφίζει. Ζωγράφιζε με κάθε ευκαιρία. Έκανε συχνά εκθέσεις στο Λονδίνο και στην Αθήνα, καθώς και στην Μπιεννάλε της Βενετίας το 1966. Όμως για τους περισσότερους, η κύρια προσφορά του ήταν στο θέατρο. Εκεί, το ζωγραφικό του ένστικτο και οι ιστορικές του γνώσεις συνδυάστηκαν θαυμάσια με την αίσθησή του...

[...] Ο Νίκος Εγγονόπουλος υπήρξε ποιητής, ζωγράφος και σκηνογράφος, άρα σε ευρύτερη έννοια ανήκει στους δημιουργούς (και δημιουργός σημαίνει ο "ποιητής" που με τα έργα του προσφέρει υπηρεσίες στον Δήμον) που παράγουν έργα πρωτότυπα, χωρίς προηγούμενο, πρωτοφανή, κυριολεκτικώς. Ένα ποίημα του Εγγονόπουλου, ένας πίνακας ή μια σκηνογραφία, ένα κοστούμι, ανεξάρτητα από την "ύλη" από την οποία προέρχεται το συνταίριασμά του, η σύσταση είναι νέες οντότητες που προστίθενται στην εμπειρία και αποτελούν περιουσία του σύμπαντος κόσμου. Ο Εγγονόπουλος, είτε με λέξεις είτε με χρώματ...

Λειτουργικούς και πλαστικούς χώρους μέσα σε εντυπωσιακές φωταψίες, προτείνει ο σκηνογράφος Γιώργος Πάτσας. Οι χώροι του στο θέατρο διεγείρουν οπτικά το βλέμμα του θεατή, ενώ προκαλούν αλλεπάλληλους συνειρμούς που ανάγονται σε πολλά σημασιολογικά επίπεδα. Η σκηνογραφική και ενδυματολογική πρότασή του αντιπροσωπεύει μιαν αντίληψη θεάτρου που ζητάει από τη σκηνογραφία να είναι η τέχνη των ισχυρών χώρων. Χωρίς, όμως, η ισχύς αυτή να αποβαίνει κυριαρχική και να καταδυναστεύει την παράσταση. Συνεργούν λοιπόν οι σκηνογραφίες του Γιώργου Πάτσα με τις άλλες ενέργειες του παραστασιακ...

Σ' αυτό το βιβλίο ο Charles Spencer περιγράφει τις περιηγήσεις του Μπακστ στην Ελλάδα, όπου μελετούσε το τοπίο, τις πόλεις, την τέχνη και τα ενδύματα. Εξηγεί τη βαθιά επίδραση που είχε στον Μπακστ η συνάντησή του με τον Σερ Άρθουρ Έβανς, όταν ο τελευταίος εργαζόταν στην αναστήλωση του ανακτόρου του Μίνωα στην Κνωσό της Κρήτης, όπως και η επίσκεψή του στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών. Αρχιτεκτονικές και γλυπτικές λεπτομέρειες από τους περίφημους αυτούς χώρους θα ενσωματώνονται συνεχώς στα σκηνικά του. Το κείμενο είναι πλούσια εικονογραφημένο με σχέδια, πορτρέτα, διάφορα μο...

Μια μελέτη που διασώζει την ιστορία και την ατμόσφαιρα της λαμπρής σταδιοδρομίας του σκηνογράφου Πάνου Αραβαντινού (Κέρκυρα 1884 - Παρίσι 1930) στην Κρατική Όπερα του Βερολίνου, για δώδεκα χρόνια, σε μια εποχή μεγάλης άνθησης του Ιδρύματος αυτού τόσο σε κλασικές παραστάσεις όσο και σε ανεβάσματα πρωτοποριακών έργων όπως ο Χριστόφορος Κολόμβος των Πωλ Κλωντέλ, Νταριούς Μιγιώ και Ζαν Λουί Μπαρώ. Ο Έλληνας "μάγος της σκηνής" συνέβαλε με τη λεπτότητα του σχεδίου, το χρωματικό πλούτο και την ανεξάντλητη φαντασία του στη θριαμβική ακμή της Όπερας του Βερολίνου όσο κράτησε η Δημοκ...

Η παρούσα έκδοση αποτελεί την πρώτη προσπάθεια πλήρους, κατά το δυνατόν, καταγραφής και παρουσίασης του έργου του ζωγράφου και σκηνογράφου Πάνου Αριστείδου Αραβαντινού. Ο Πάνος Αραβαντινός (1884-1930) εργάστηκε αρχικά στην Ελλάδα και κατόπιν στη Γερμανία του μεσοπολέμου, σε μία σημαντική περίοδο για την ιστορία της σκηνογραφίας. Στη Γερμανία αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους σκηνογράφους της εποχής του, δημιουργώντας σκηνικά για περισσότερες από 110 παραστάσεις όπερας, οπερέτας, μπαλέτου και θεάτρου πρόζας, από το 1917 έως και το 1930. Αξίζει μάλιστα να τονι...