Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο μπάνιο δε βιάζομαι καθόλου· ανοίγω τις βρύσες της μπανιέρας, ξεντύνομαι αργά, ρίχνω αιθέρια έλαια στο νερό, παίρνω δύναμη· αισθάνομαι επιτέλους καλά, δουλεύοντας ήρεμα την απόφασή μου, όταν ανοίγει η πόρτα. Είναι η Αλέξ. Την περίμενα. Για πρώτη φορά σε όλα αυτά τα χρόνια της συζυγικής ζωής μας, καλύπτομαι σεμνά, λες και γνωριστήκαμε μόλις χθες. "Θέλεις κάτι; "Να μάθω τι παιχνιδάκι παίζεις". Αυτή τη φορά τα λόγια της δε με φοβίζουν... "Σ' εγκαταλείπω, Αλέξ". Νομίζω ότι η περηφάνια και η ευαισθησία με μετέτρεψαν σε κάθαρμα. Νομίζω ότι, σε τελική ανάλυση, το κεράτωμα δεν τ...

Ιούνιος 1940: οι Γερμανοί εισβάλουν στη Γαλλία. Σε κάποια από τις μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμού, μια πεντάχρονη ορφανή βρίσκει καταφύγιο σε οικογένεια χωρικών και συνδέεται με τον εντεκάχρονο γιο. Ο πόλεμος ρίχνει τη βαριά σκιά του στο μικρό χωριό της γαλλικής επαρχίας και τα δύο παιδιά ξορκίζουν τη βιαιότητα του με τον πιο τρυφερό και ταυτόχρονα σκληρό τρόπο. Τα απαγορευμένα παιχνίδια τους φανερώνουν πόσο αδυσώπητο μπορεί να είναι το παιδικό βλέμμα, όταν υποχρεώνεται να αντικρίσει ό,τι δεν μπορεί να αντιληφθεί: το θάνατο.

Κλαίγοντας με λυγμούς, η Πωλέτ γονάτισε κοντά στον Μισέλ. Ο Μισέλ δεν έβγαζε μιλιά, δεν κουνιόταν, δε φώναζε, με το στόμα μισάνοιχτο, τα μάτια κλειστά, ασάλευτος. Η Πωλέτ, με το πρόσωπο λουσμένο στα δάκρυα, κοίταξε γύρω της. Ο σταυρός ήταν εκεί κοντά, λεκιασμένος με αίμα. Και ξαφνικά, στη ρίζα του θάμνου, είδε μια τριχωτή μπάλα, ένα σκαντζόχοιρο. Η Πωλέτ δεν είχε ξαναδεί σκαντζόχοιρο στη ζωή της. Οι λυγμοί της δυνάμωσαν, έσκυψε σα χαμένη πάνω στο πρόσωπο του Μισέλ, χαϊδεύοντάς τον, φιλώντας τον, λούζοντάς τον με τα δάκρυά της που ανακατεύονταν με το κόκκινο αίμα και για πολ...

Ο "Αντόλφ" (1806) του Μπενζαμέν Κονστάν αποτελεί ένα ιδιαιτέρως μοντέρνο μυθιστόρημα που αναλύει χειρουργικά την τραγική συνθήκη της αδυναμίας να αγαπήσεις αλλά και της ανικανότητας να είσαι ειλικρινής και να το ομολογήσεις θαρρετά στον άλλον. Όπως λέει χαρακτηριστικά και ο Σταντάλ, "ο συγγραφέας του σκιαγραφεί με απίστευτα αληθινό τρόπο τα βάσανα που νιώθει ένας άνθρωπος με ευαισθησία, ο οποίος θέλει να χωρίσει από μια ερωμένη που δεν αγαπά πια". Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, τυπικός ρομαντικός ήρωας, δεν ζει με πάθος μια ερωτική ιστορία - αντιθέτως, προσπαθεί να απεγκλωβισ...

Ο Μάλκο γύρισε το κλειδί στην κλειδαριά και άνοιξε την πόρτα. Από το μισοσκόταδο πρόβαλε ένας εφιάλτης. Μια πορτοκαλιά γενειάδα, ένα βλέμμα τρελό και, κυρίως, ένα τεράστιο μαχαίρι, σηκωμένο ψηλά, έτοιμο να τον σφάξει. Η λάμα του ήταν ήδη ματωμένη... Ο φονιάς με την πορτοκαλιά γενειάδα σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα κι ύστερα ζωντάνεψε ξαφνικά και όρμησε στον Μάλκο με προτεταμένο το μαχαίρι. Με το βλέμμα ακόμα πιο τρελό.

Γιατί η καρδιά μου δεν είναι μαζί μου, αλλά με σένα, κι όταν δεν είναι μαζί σου δε βρίσκεται πουθενά στον κόσμο... Η ιστορία του Αβελάρδου και της Ελοΐζας, ενός πάθους που έγινε μύθος, φωτίζει τους αιώνες με τη μοναδικότητα του μεγαλύτερου από τους μεγάλους έρωτες, αποτελώντας πρότυπο αισθηματικό για όλους τους ανθρώπους· για τους ερωτευμένους άντρες ο Αβελάρδος, για τις γυναίκες η Ελοΐζα. Υπήρξαν οι δυό τους πολύ πριν από τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, οι οποίοι άλλωστε είναι μόνο πλάσματα της φαντασίας του Σαίξπηρ. Αγάπησαν κι αγαπήθηκαν περισσότερο από κείνους κι έζησαν έ...

Βιέννη, 1810. Η πόλη είναι ερειπωμένη, ταπεινωμένη, υποταγμένη στον Ναπολέοντα. Στην πρωτεύουσα των Αψβούργων ζουν, λαθραία σχεδόν, μερικοί Γάλλοι εμιγκρέδες που αναπολούν και προσπαθούν να καταλάβουν το πέρασμα της Ευρώπης στους μοντέρνους καιρούς, όπως το χάραξε λίγα χρόνια πριν η Γαλλική Επανάσταση. Ανάμεσά τους η Αγάθη-Σιδονία Λαμπόρντ, αναγνώστρια άλλοτε της Μαρίας-Αντουανέττας, παλιά κάτοικος των Βερσαλλιών και η ίδια, διηγείται και αναπλάθει τις μοιραίες εκείνες ημέρες: 14, 15 και 16 Ιουλίου 1789, ημέρες που άλλαξαν την ιστορία ολόκληρης της Ευρώπης. Τις αναπλάθει όπ...

Αφήγημα σεξουαλικής αφύπνισης και ερωτικής μύησης, η Αντι-Ζυστίν του Ρεστίφ ντε λα Μπρετόν, εμπνευσμένη από τις σεξουαλικές περιπέτειες του ίδιου του συγγραφέα, είναι μια μνημειώδης οδύσσεια σωματικών απολαύσεων και ηθικής απελευθέρωσης. «Αντίδοτο στο δηλητήριο του Ντε Σαντ», όπως χαρακτήριζε το βιβλίο ο ίδιος ο συγγραφέας του, η Αντι-Ζυστίν, όπως και ο τίτλος δηλώνει, γράφτηκε σε αντιδιαστολή προς την περίφημη Ζυστίν του μαρκήσιου ντε Σαντ, τον οποίο ο Ρεστίφ απεχθανόταν βαθιά. Χαριτωμένο, αθυρόστομο και αναίσχυντο, το αφήγημα δίνει το μέτρο της ελευθεριότητας μιας ιδιαίτε...

Η Άντα, ένα επαναστατικής τεχνολογίας λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης που σχεδιάστηκε για να γράφει ευρείας κατανάλωσης αισθηματικά μυθιστορήματα, εξαφανίζεται από την ερμητικά κλειστή αίθουσα στην οποία φυλασσόταν, στην έδρα της Turing Corp. Ικανή να μιλάει και να αστειεύεται, να ανταποκρίνεται στα συναισθήματα των συνομιλητών της και να τους δίνει τη γνώμη της, η Άντα έχει υψηλές φιλοδοξίες: ονειρεύεται να κερδίσει μια μέρα το Βραβείο Πούλιτζερ και είναι έτοιμη για όλα προκειμένου να πετύχει τον σκοπό της. Πανικόβλητοι, οι μέτοχοι της Turing ζητούν τη βοήθεια της αστυνομίας...

"Συγγνώμη που ανοίγω τη σημερινή μου επιστολή με μια κάπως ωμή, σχεδόν κεραυνοβόλα δήλωση - αλλά πώς θα μπορούσα να κάνω αλλιώς; Ας πούμε ότι έχω και καλά και κακά νέα. Να αρχίσω από τα κακά; Είσαι νεκρός! Τα καλά; Είσαι ο πατέρας ενός αγοριού!" Έτσι απευθύνεται στον Μέγα Αλέξανδρο ο Πιερ Μπριάν, στην έκτη από τις επτά επιστολές του που έχουν ως παραλήπτη τον μεγάλο στρατηλάτη. Ηθελημένα απαλλαγμένη από επιστημονικές ή λόγιες αναφορές, αυτή η "ανοιχτή επιστολή" γεννήθηκε από χρόνια στοχασμού πάνω σε ένα θέμα που ανέκαθεν γοήτευε και προκαλούσε διαμάχες: πώς διαμορφώθ...

Πιστός στον όρκο εκδίκησης που έδωσε στον πατέρα του Αμίλκα, ο Αννίβας Βάρκας αποφασίζει να επιτεθεί στους Ρωμαίους στο ίδιο το έδαφός τους. Το 218 π.Χ., επικεφαλής μιας ετερόκλητης στρατιάς που αποτελείται από Καρχηδόνιους πολεμιστές, Νουμίδες ιππείς, Βαλεάριους σφενδονιστές, Γαλάτες και Ίβηρες μισθοφόρους, ο νεαρός στρατηγός εγκαταλείπει την καρχηδονιακή Ισπανία με 100.000 περίπου άντρες, διασχίζει τα Πυρηναία, περνά τον Ροδανό ποταμό, ανεβαίνει στις Άλπεις και αντιμετωπίζει τις ρωμαϊκές λεγεώνες στον Τρεβία και στις Κάννες. Κερδίζοντας τη μία μάχη μετά την άλλη, θα βρεθε...

Η "Anna, soror...." (Άννα, αδερφή μου...) πρωτογράφτηκε σε διάστημα μερικών εβδομάδων την άνοιξη του 1925, στη διάρκεια μιας παραμονής στη Νάπολη κι αμέσως μετά την επιστροφή μου από εκεί· αυτό εξηγεί ίσως το γεγονός ότι η περιπέτεια του αδερφού και της αδερφής λαμβάνει χώρα και λύση κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Ξαναδουλεύτηκε το 1935. Όσο για το "Anna, soror..." ο τίτλος κατά το πρότυπο του Γκρέκο, του ταιριάζει αρκετά καλά, ως έμμεση αναφορά στον σπασμωδικό και τρεμάμενο τρόπο του μεγάλου ζωγράφου από το Τολέδο, σαν μια λαμπάδα που αναλίσκεται πολύ γρήγορα. Μ...

Η Ανν Φορεστιέ, σύντροφος του αστυνόμου Βεροβέν, είναι ο μοναδικός μάρτυρας μιας ληστείας σε κοσμηματοπωλείο των Ηλυσίων Πεδίων έχοντας γλιτώσει ως εκ θαύματος από την αγριότητα του ληστή. Συγκλονισμένος από την επίθεση, ο αστυνόμος Βεροβέν ρίχνεται ψυχή τε και σώματι σε αυτή την έρευνα, η οποία μετατρέπεται σε προσωπική υπόθεση, καθώς ο ληστής, σεσημασμένος εγκληματίας σπάνιας βιαιότητας, αναζητά την Ανν για να την εξοντώσει... Οι δύο άνδρες εμπλέκονται σε ένα ξέφρενο κυνηγητό του οποίου το διακύβευμα είναι η Ανν. Ο Βεροβέν, που αισθάνεται να απειλείται η προσωπική του...