Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είναι ο Μαξ. Ακούει, αντιλαμβάνεται, αναλύει, αισθάνεται, θυμάται τα πάντα· αρνείται, όμως, να μιλήσει. Κλείνει τα μάτια κι ονειρεύεται πως περπατά, τρέχει, πετά και πως γελάει, μα, σαν τ' ανοίγει, όλα είναι αλλιώς... Διψάει γι' αγάπη, για ένα χάδι, για λίγη προσοχή, μα δεν την έχει. Η μητέρα του, από τότε που την εγκατέλειψε ο άντρας της, εγκατέλειψε κι αυτή τον εαυτό της και αγκιστρώθηκε στον άλλο της το γιο. Αλλά και ο μεγάλος αδερφός του δεν του δίνει σημασία· κοιτάει τη ζωούλα του. Γι' αυτόν, ο Μαξ είναι σαν να μην υπάρχει... Όμως ο Μαξ είναι παρών και έτοιμος για...

Κάποιος ζωγράφισε υπομονετικά σε δεκατρείς πόρτες μιας πολυκατοικίας, στο Παρίσι, ένα τεσσάρι μεγάλο και μαύρο, που βλέπει ανάποδα, με βάση πλατιά. Κάτι που κάνει τον επιθεωρητή Ανταμσμπέρ ν' αναρωτιέται διστακτικά, μήπως πρόκειται για κάποια απειλή ή είναι μια απλή ζωγραφιά; Στην άλλη μεριά της γαλλικής πρωτεύουσας, ο Τζος, άνεργος ναυτικός από τη Βρετάνη, πρώην κατάδικος, διαλαλεί καθημερινά στο Μονπαρνάς ειδήσεις κι αγγελίες πληρωμένες, κάνοντας τον ντελάλη. Μα τελευταία κάποιες απ' αυτές του φαίνονται τελείως ακατανόητες, ενώ ο παππούς του ψιθυρίζει επίμονα τις νύχτες...

"Δεν είναι μόνο το καλύτερο μυθιστόρημα πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα που διάβασα εδώ και δεκαετίες αλλά για να είμαι σαφής είναι από τα πιο πρωτότυπα και ιδιοφυώς γραμμένα μυθιστορήματα της σύγχρονης λογοτεχνίας." (Paul Auster) Ζει στο Παρίσι και εργάζεται στο Σταθμό του Βορρά. Αόρατη αναγγέλλει την άφιξη των τρένων, τα ωράρια, τις αναχωρήσεις και τις γραμμές, συνοδεύει τους αποχωρισμούς ή τις επανενώσεις. Όταν γυρίζει σπίτι της, μόνη της, είναι να για περιμένει το τηλεφώνημα του άντρα που αγαπά. Ένα βράδυ μέθης, φιλήθηκαν, αλλά εκείνος αγαπάει έναν Άγγελο. Όταν βγαίνε...

Ο Τζακ Φιτζέραλντ, Μαορί στην καταγωγή, κατατάσσεται στην Αστυνομία του Ώκλαντ μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση της κόρης και της συζύγου του στο Νότιο Νησί της Νέας Ζηλανδίας - χάθηκαν χωρίς ν’ αφήσουν ίχνος. Μόνο το αυτοκίνητό τους απέμεινε, άδειο και ένα τελευταίο λαμπερό χαμόγελο, η ανάμνηση μιας τελευταίας κίνησης του χεριού... Έκτοτε έχουν περάσει εικοσιπέντε χρόνια. Ο Τζακ είναι πλέον ένας μοναχικός, σκληρός, αποφασιστικός και αδιάφθορος μπάτσος σε κατάσταση μόνιμης απελπισίας. Ώσπου μια μέρα ανακαλύπτεται σε παραλία του νησιού το νεκρό κορμί ενός κοριτσιού - το σκαλ...

Παραμονή Πρωτοχρονιάς, σε μια πόλη της γαλλικής επαρχίας. Ένας αστυνομικός, ο οποίος βρίσκεται στα ίχνη μιας νεαρής γυναίκας που καταζητείται, δέχεται ένοπλη επίθεση. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο Σνεντέρ, επικεφαλής του τμήματος δίωξης του εγκλήματος. Τα πράγματα, όμως, παίρνουν άσχημη τροπή. Η νεαρή γυναίκα είναι κόρη του κυρίου Τομ, του ανθρώπου που κινεί τα νήματα στη ζωή της πόλης. Ο κύριος Τομ και ο Σνεντέρ, ωστόσο, συνδέονται με περίπλοκους δεσμούς.. Ο Σνεντέρ, όπως συμβαίνει σε κάθε νουάρ, είναι ένας ήρωας μοναχικός, που καπνίζει πολύ, κοιμάται ελάχιστα και περιπλανι...

Οκτώμιση. Τι θα πει αγαπώ έναν άντρα; Θα πει ότι βρίσκεται εδώ, και κάνει έρωτα κι ονειρεύεται και πάλι γυρίζει και κάνει έρωτα. Μια αναμονή, τίποτε άλλο.

΄Eνας άντρας αφηγείται στην κόρη του καλύτερου φίλου του, πεθαμένου από καιρό, την ιστορία της νεότητάς τους, τη σχεδόν μυθική εποχή -το τέλος της δεκαετίας του εξήντα- της ακράδαντης πίστης στην Eπανάσταση. Tο Ίντερνετ δεν υπήρχε ούτε το TGV ούτε τα κινητά ούτε η καλωδιακή τηλεόραση ούτε τα γουώκμαν ούτε οι τηλεφωνητές. Oι στοές του Mπαλτάρ άνοιγαν τις ομπρέλες τους πάνω απ'την κοιλιά του Παρισιού, η τηλεόραση ήταν ασπρόμαυρη, ο Πρόεδρος Πομπιντού ετοιμαζόταν να διαδεχθεί τον ντε Γκώλ. Στο Bιετνάμ ο «πόλεμος του λαού» εξουδετέρωνε την αμερικανική ισχύ, οι ιμπεριαλιστές ήτ...

Ένα αληθινό ταξίδι στο χρόνο, μια γιορτή της φαντασίας και των αισθήσεων. Ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, ο Μεγάλος Βεζίρης του Ιμπραήμ και η σύζυγος του Χιουρρέμ, η Σουλτάνα, αν και ιστορικά πρόσωπα τα νιώθουμε πολύ κοντά μας, έτσι όπως αναπλάθει τις ζωές τους η συγγραφέας, παρά τα πεντακόσια χρόνια που μας χωρίζουν. Ο Ιμπραήμ και η Χιουρρέμ ήταν ξεριζωμένοι από τη χώρα και τη γλώσσα τους, από τη θρησκεία τους, από τη χαρά της ζωής. Μετά την αρπαγή τους, την ύπαρξή τους θα σημαδέψει η απώλεια, ο χωρισμός, η χαμένη αγάπη, τα ανομολόγητα πάθη, η σιωπηρή εξέγερση που πυρπολεί...

"Δεν είναι ζωή να μην αλλάζεις ποτέ τόπο". Παρίσι, Μάιος 1940. Καθώς τα ναζιστικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την πόλη, στο αεροδρόμιο Μπουρζέ, στην τελευταία πτήση που απογειώνεται βρίσκεται ο Αλεξάντρ Γερσέν. Το βλέμμα του αποφεύγει διακριτικά τους συνεπιβάτες του. Οι περισσότεροι έχουν ραμμένα τα κοσμήματά τους στις αποσκευές τους. Είναι πια πολύ μεγάλος για μάχες και ούτως ή άλλως έχει ήδη σώσει εκατομμύρια ζωές. Ως ιδιοφυής νέος, προστατευόμενος του Λουί Παστέρ, επικέντρωσε το λαμπρό μυαλό του σε ένα μεγάλο ιατρικό θέμα: το 1894, στον προαύλιο χώρο ενός νοσοκομείου στ...

Ο Μάλκο κοίταξε γύρω του και πρόσεξε αμέσως τους δύο νεαρούς Κινέζους που στέκονταν δίπλα σε έναν σταματημένο συρμό. Ο ένας κρατούσε ένα φονικό όπλο: ένα μπαστούνι που είχε στην άκρη του μια χοντρή αλυσίδα η οποία κατέληγε σε μια μεγάλη σιδερένια ακίδα. Ο άλλος ετοιμαζόταν να του ρίξει ένα αστέρι που είχε πέντε ακτίνες και μια τρύπα στη μέση. Αυτό το όπλο χρησιμοποιούσαν οι τριάδες. Ήταν ένα φοβερό όπλο. Σε σκότωνε αθόρυβα στα είκοσι μέτρα. Επειδή είχε βγει με τους τελευταίους επιβάτες ο Μάλκο βρέθηκε κυριολεκτικά μόνος. Ένας από τους δύο Κινέζους έφερε πίσω του το μπράτσο...