Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Πιέρ Βιλάρ είναι αστυνομικός στο Μπορντό. Η ζωή του σταμάτησε μετά την εξαφάνιση του γιο του Πάμπλο τη στιγμή που έβγαινε από το σχολείο. Με τη βοήθεια ενός απόστρατου χωροφύλακα κινεί γη και ουρανό για να τον βρει. Ο Βικτόρ είναι μαθητής γυμνασίου και μένει με τη μητέρα του τη Ναντιά. Μια μέρα τη βρίσκει δολοφονημένη, η ζωή του καταρρέει και παίρνει τον οδυνηρό δρόμο των ορφανοτροφείων. Δύο ανεπανόρθωτες απώλειες, δύο τραγωδίες. Συνδετικός κρίκος, ο Πιέρ Βιλάρ, που αναλαμβάνει την έρευνα για τη διαλεύκανση του φόνου της Ναντιά. Καθώς αρχίζουν να διακρίνονται κάποια...

"Κρατάνε ομήρους στο Ολυμπιακό Χωριό. Έλα γρήγορα". [...] Πηγαινοερχόμασταν απ' το μπαλκόνι στην τηλεόραση του σαλονιού κι αναρωτιόμασταν πού ήταν εγκατεστημένη η κάμερα που τραβούσε όσα εκτυλίσσονταν μόλις είκοσι ή τριάντα μέτρα πιο πάνω από εκεί όπου βρισκόμασταν. Οι εικόνες δεν έδειχναν τίποτα που να μην μπορούμε να το δούμε και μόνοι μας σκύβοντας λίγο, κι ωστόσο όλα έμοιαζαν διαφορετικά στην οθόνη. Οι εξηγήσεις που μετέδιδε το δεύτερο γερμανικό κανάλι μάς έδιναν κάποια στοιχεία: τον άντρα με το λευκό καπέλο τον αποκαλούσαν Ίσα, ήταν ο αρχηγός του παλαιστινιακού κομάν...

Κάποια άτομα της υψηλής γαλλικής κοινωνίας συναντιούνται σ' έναν συγκεκριμένο χώρο, με σκοπό ν' ανταλλάξουν απόψεις αλλά και για να χαρούν, από κοινού, τις χαρές του έρωτα. Καταφτάνει, επίσης, εκεί και μια νέα κοπέλα, η Ευγενία, την οποία οι αριστοκράτες θα θελήσουν να διδάξουν και να νουθετήσουν, αλλά και να μυήσουν στα μυστήρια της ερωτικής απόλαυσης - πράγμα που γίνεται. Το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου κυλά με σεξουαλικά όργια αλλά και φιλοσοφικές συζητήσεις.

Όπως οι μεγάλοι κυκλώνες στην τυφλή τους μανία δεν αφήνουν τίποτα όρθιο ισοπεδώνοντας και καθαρίζοντας το έδαφος, έτσι και οι μεγάλες επαναστάσεις ξεριζώνουν και ανατρέπουν συθέμελα το παλιό για να χτίσουν στη θέση του το καινούργιο. Το '89, η πρώτη μεγάλη κοινωνική και πολιτική επανάσταση, ανέτρεψε και εκμηδένισε ό,τι ως τότε θεωρούνταν αιώνιο, ιερό και απαραβίαστο ανοίγοντας για την ανθρωπότητα μια νέα εποχή ελευθερίας και προόδου. "Οι θεοί διψούν" του Ανατόλ Φρανς αυτές τις Μεγάλες Μέρες απηχούν και ζωντανεύουν μ' όλες τις εξάρσεις και τις μικρότητές τους.

Ένα έγκλημα πάθους ταράζει τη ζωή μιας επαρχιακής πόλης, τη ζωή μιας οικογένειας, μιας γυναίκας, ενός παιδιού, ενός άντρα. Κάτω από αυτή την ταραχή κρύβεται μια ερωτική πάλη αναγνώρισης του Άλλου, μια ανελέητη πάλη επιθυμιών, βλεμμάτων και αποδοχής του εαυτού ως Άλλου. Κι όλα αυτά κατά τον ευφυή τρόπο της Ντιράς: με ελεγχόμενη, με μετρημένη λυρικότητα (moderato cantabile).

Το "Μοναστήρι της Πάρμας" του Σταντάλ (1783-1842) αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της γαλλικής και παγκόσμιας λογοτεχνίας. Χαρακτηρίστηκε ως "αριστούργημα της λογοτεχνίας ιδεών" από τον Μπαλζάκ, "το ωραιότερο μυθιστόρημα του κόσμου" από τον Ίταλο Καλβίνο και απέσπασε πολλές διθυραμβικές κριτικές. Είναι το πιο προσωπικό απ' όλα τα έργα του συγγραφέα, με διαχρονική αξία, καθώς οι περιπέτειες του πρωταγωνιστή του έργου, Φαμπρίς ντελ Ντόγκο, ανακατεύονται με τις ονειροπολήσεις, τις αναμνήσεις, τη νοσταλγία, τη ζωή και τους έρωτες του ίδιου του συγγραφέα. Η αφήγη...

Κι αν η Μαρίν Λεπέν -που στο βιβλίο έχει το ψευδώνυμο Μιρέιγ Λεφέκ- εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας; Τι σημαίνει για τη χώρα η εκλογική νίκη της Άκρας Δεξιάς; Σ’ αυτό το συνταρακτικό μυθιστόρημα πολιτικής φαντασίας, ο Καρίμ Αμελάλ αντικαθιστά το κόκκινο της γαλλικής σημαίας με το μαύρο και περιγράφει με οξυδέρκεια ένα εφιαλτικό σενάριο, που δεν φαίνεται, δυστυχώς, απίθανο. Ο αφηγητής είναι Γάλλος αλγερινής καταγωγής. Δεν είναι όμως καρικατούρα του κατοίκου των υποβαθμισμένων προαστίων. Μένει στην καρδιά του Παρισιού, έχει κάνε...

Το περιεχόμενο λίγο μετρούσε για τον Γκυλαίν. Μόνο η πράξη της ανάγνωσης είχε σημασία για κείνον. Διάβαζε το κείμενο δυνατά, όποιο κι αν ήταν αυτό, με την ίδια παθιασμένη αφοσίωση. Και, κάθε φορά, η μαγεία λειτουργούσε. Καθώς οι λέξεις έφευγαν από τα χείλη του, έπαιρναν μαζί τους λίγη από την αναγούλα που τον έπνιγε καθώς πλησίαζε στο εργοστάσιο. Ο Γκυλαίν Βινιόλ δουλεύει σ’ ένα εργοστάσιο πολτοποίησης βιβλίων. Κάθε πρωί, θέτει σε λειτουργία ένα φοβερό μηχάνημα, το Zerstor 500, το οποίο τρέφεται με τόνους από απούλητα βιβλία. Ζει μια πεζή ζωή, καθημερινά, όμως πηγαίνοντα...

Σκοπός αυτού του βιβλίου, που η φριχτή αλήθεια του θα υπάρχει όσον καιρό η Κοινωνία θα επιμένει να θεωρεί τη φιλανθρωπία αρχή, αντί να την παίρνει για ατύχημα, είναι να δείξει ανάγλυφα τις κύριες μορφές ενός λαού ξεχασμένου από τόσες συγγραφικές πέννες που κυνηγάνε τα καινούργια θέματα. Σ' έναν καιρό που ο Λαός κληρονομεί όλους τους ευγενείς της Βασιλείας, ίσως αυτή η λήθη να ναι φρόνηση. Πόσα ποιήματα δε γραφτήκανε για τους εγκληματίες, με πόση στοργή δεν σκύψανε πάνω από τους δήμιους, σχεδόν θεοποιήσανε τον προλετάριο!... Οι αιρετικοί συγκινηθήκανε και όλα τα συγγραφικά τ...

Στην πανεπιστημιούπολη του Γκερνόν ένας νεαρός άνδρας βρίσκεται στραγγαλισμένος, με φρικτά ίχνη βασανισμού στο γυμνό του κορμί. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο εμμονικός και βίαιος αστυνόμος Πιερ Νιεμάν, που αναζητεί απαντήσεις στους πάγους των Άλπεων. Στο Σαρζάκ, ένα μικρό χωριό πολλά χιλιόμετρα από κει, ο Καρίμ Αμπντούφ, ένας ανορθόδοξος μοναχικός μπάτσος, ερευνά τη σύληση του τάφου ενός μικρού παιδιού και την εξαφάνιση των στοιχείων του από τα σχολικά αρχεία. Οι έρευνές τους θα τους οδηγήσουν από μυστήριο σε μυστήριο κι από ψεύτικες ενδείξεις σε αληθινά ίχνη. Ώσπου θα διαπι...

"...Φανταστείτε μια κοινωνία όπου τα εργαλεία παραγωγής είναι ιδιοκτησία όλων, όπου όλος ο κόσμος εργάζεται σύμφωνα με την ευφυΐα του και τις δυνατότητές του κι όπου τα προϊόντα αυτής της κοινωνικής συνεργασίας διαμοιράζονται στον καθένα ανάλογα με την προσπάθειά του. Τίποτα δεν είναι πιο απλό, έτσι δεν είναι; Μια κοινή παραγωγή μέσα στα εργοστάσια, στα ναυπηγεία, στα συνεργεία του έθνους· και ύστερα, η συναλλαγή και η πληρωμή σε είδος. Αν υπάρξει και αύξηση της παραγωγής, συγκεντρώνεται σε δημόσιες αποθήκες, απ' όπου την παίρνουν πάλι για να καλύψουν τα ελλείμματα που μπορ...

Κάποτε υπήρξε νέα, όμορφη, διάσημη, μοιραία... Αλλά και επιπόλαιη, εγωίστρια, σκληρή. Έκανε τρεις γάμους και δύο παιδιά, έτσι, επειδή έτυχε. Σαν αναγκαστικό διάλειμμα στην πολυτάραχη ζωή της. Τώρα όμως η αυλαία έπεσε, τα φώτα έσβησαν. Στα ογδόντα της χρόνια, ανήμπορη να συντηρηθεί μόνη της, αναγκάζεται να συμβιώσει με την κόρη και τον γαμπρό της και να παρηγορηθεί με τις αναμνήσεις της. Μητέρα και κόρη βγάζουν τα νύχια τους καθημερινά. Αλλεπάλληλες συγκρούσεις, πείσματα και προκλήσεις, προσβολές και ψέματα. Καμία δεν κάνει πίσω. Κάποια πρέπει να πεθάνει. Έτσι θα έρθει η...

Γιατί τιτλοφόρησα αυτό το κείµενο Πριν; Κανονικά θα έπρεπε να το ονοµάσω Μετά. Αλλά συµβαίνουν λίγα πράγµατα εδώ. Πού και πού ακούγεται το µετρό που περνάει: είναι η κυριότερη ψυχαγωγία µας. Το ακούµε πολύ αµυδρά. Σε ποια απόσταση περνάει; Στα εκατόν πενήντα µέτρα; Στα πεντακόσια µέτρα; Πόσος καιρός θα µας χρειαστεί για ν’ ανοίξουµε µια στοά τέτοιου µήκους; Το συζητάµε συχνά αυτό το θέµα. ?ιακρίνουµε τη µέρα από τη νύχτα χάρη στον ήχο του µετρό. Όταν δεν το ακούµε για µεγάλο διάστηµα, υποθέτουµε ότι είναι νύχτα ή ότι οι οδηγοί κάνουν απεργία. Ακούµε επίσης το άνοιγµα και το...

"Τότε πήγα στο σαλόνι και άνοιξα τον τουριστικό οδηγό. Διάβασα ότι στην είσοδο του ναού του Απόλλωνα που στέγαζε την Πυθία ήταν χαραγμένα γνωμικά των επτά σοφών, το "γνώθι σαυτόν", "το μηδέν άγαν", κι ότι ανάμεσά τους υπήρχε ένα γράμμα μόνο του, ξεκάρφωτο, το κεφαλαίο Ε, που το νόημά του παραμένει άγνωστο. Έχει εμπνεύσει πολλές εικασίες, έλεγε ακόμη το κείμενο, αλλά καμία δεν κρίνεται πειστική. Η ανακάλυψη αυτή με χαροποίησε, κι ίσως επειδή αισθανόμουν ότι την όφειλα στον υδραυλικό, έπαψα να του γκρινιάζω και δεν διαμαρτυρήθηκα όταν έσπασε σε μια αδέξια κίνηση τα δύο ποτήρι...

Οι δύο φωτεινές κλωστές που έμπαιναν απ'την πόρτα και σχημάτιζαν ορθή γωνία, σβήστηκαν. Η δύναμή του, που που τώρα κατάντησε παρασιτική, τον ροκάνιζε επίμονα. Ήταν ένα ζώο δραστήριο, και το σκοτάδι τον αποτοξίνωνε απ'τη θέληση. Έπρεπε να περιμένει. Τίποτ' άλλο. Να βαστάξει. Να ζήσει σαν το λυχνάρι, σαν τους παράλυτους, σαν τους ετοιμοθάνατους, με την ίδια επίμονη και ναρκωμένη θέληση, σαν ένα πρόσωπο μέσ' στο βάθος του σκοταδιού. Αλλιώς η τρέλα.

Πόσο εύκολο είναι να είσαι μούσα και σύντροφος ενός μεγάλου συγγραφέα; Και στη συνέχεια να μένεις πίσω, μόνη, με συντροφιά το έργο του και τις αναμνήσεις; Να αγαπάς κάποιον που είναι απών; Η Κλοντ Πιζάντ-Ρενώ δίνει το λόγο σε πέντε γυναίκες, συντρόφους συγγραφέων. Ο Ζυλ Μισελέ, ο Ρόμπερτ Λούις Στήβενσον, ο Μαρσέλ Σβομπ, ο Ζυλ Ρενάρ και ο Τζακ Λόντον ζωντανεύουν μπροστά μας, με τις συνήθειές τους, τις αδυναμίες τους, όλα όσα αποκαλύπτουν την πραγματική τους φύση. Η επιλογή των συγγραφέων δεν είναι τυχαία, η ζωή και το έργο τους συναντιούνται, τέμνονται, αλληλοεπηρεάζονται κα...

Γιατί τιτλοφόρησα αυτό το κείµενο Πριν; Κανονικά θα έπρεπε να το ονοµάσω Μετά. Αλλά συµβαίνουν λίγα πράγµατα εδώ. Πού και πού ακούγεται το µετρό που περνάει: είναι η κυριότερη ψυχαγωγία µας. Το ακούµε πολύ αµυδρά. Σε ποια απόσταση περνάει; Στα εκατόν πενήντα µέτρα; Στα πεντακόσια µέτρα; Πόσος καιρός θα µας χρειαστεί για ν’ ανοίξουµε µια στοά τέτοιου µήκους; Το συζητάµε συχνά αυτό το θέµα. ?ιακρίνουµε τη µέρα από τη νύχτα χάρη στον ήχο του µετρό. Όταν δεν το ακούµε για µεγάλο διάστηµα, υποθέτουµε ότι είναι νύχτα ή ότι οι οδηγοί κάνουν απεργία. Ακούµε επίσης το άνοιγµα και το...

Μία μυστηριώδης γυναίκα αφήνει το λεπτό της άρωμα να μεθύσει το Παρίσι του 1900. Όταν την ανακάλυψε ο Πικάσο, έγινε η μούσα των ζωγράφων. Το γυμνό κορμί της είναι η "Κόκκινη Γαρδένια", ο πολυσυζητημένος πίνακας της εποχής. Όλο το Παρίσι υποκλείνεται στην ομορφιά της. Όμως εκείνη χάρισε την καρδιά της μόνο σε έναν... Ο έρωτάς τους, προκλητικός, άφησε τα ανεξίτηλα σημάδια του στη ζωή τους και έγραψε την πιο φλογερή ιστορία... Είναι μια αξεπέραστη, μνημειώδης ιστορία αγάπης.

Tι θα έκανες αν ο στενότερος "φίλος" σου προσπαθούσε να κλέψει τη ζωή σου; Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα από τη βραβευμένη συγγραφέα Delphine de Vigan. "Σήμερα ξέρω ότι η Λ. είναι ο ένας και μοναδικός λόγος της ανικανότητάς μου και ότι τα δύο χρόνια που ήμασταν δεμένες παραλίγο να με κάνουν να σιωπήσω για πάντα". Η Ντελφίν αντιμετωπίζει αμήχανα την απροσδόκητη επιτυχία του τελευταίου μυθιστορήματός της. Αλλά η αμηχανία της εξελίσσεται σε υπαρξιακή αγωνία όταν ανακαλύπτει ότι της είναι πολύ δύσκολο να ξεκινήσει το επόμενο βιβλίο της. Τότε εισβάλλει στη ζωή της η Λ. και, δ...

Μετά τον θάνατο του πατέρα του, καθώς αδειάζει το σπίτι, ο ήρωας κατακλύζεται από τις αναμνήσεις του παρελθόντος του: παλαιά φύλλα της εφημερίδας L'Humanite, πορτρέτα του Μαρξ και του Λένιν, και κυρίως ένα παιδικό τετράδιο. Στην πρώτη σελίδα, ένας τίτλος γραμμένος από το χέρι του: "Ιστορία της οικογένειας μου. Από την Κολωνία στο Παρίσι, τέσσερις γενεές Aderhold". Από τα βάθη της μνήμης ξεπετάγεται τότε ένας κόσμος στον οποίο η πολιτική έλεγχε τα πάντα: τα αναγνώσματα, τα παιγνίδια, τα συναισθήματα, τα όνειρα. Η αναστάτωση είναι τρομερή. Αλλά μήπως η ανάμνηση των απο...