Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γνώρισε τις τέσσερις εποχές του χρόνου μέσα από τρίστιχα ποιηματάκια (χαϊκού)! Τι βαθύς ύπνος! Στη μύτη του κουταβιού μια ακριδούλα.

Ένα ανοιξιάτικο διήμερο σε μια δυτική μεγαλούπολη. Ένα οποιοδήποτε διήμερο στην Αθήνα. Ένας διάλογος με την πόλη, με το φευγαλέο και το καθημερινό, εντυπώνεται σε ποίηση και εικόνα, με τον τρόπο του χάικου. Μια συλλεκτική έκδοση - έργο τέχνης

η΄ Τι στέκεις σεργιανώντας τέτοια θάλασσα; Κάθε βραδιά ξερνάει αίμα ? βυθός, βάφει τις αμμουδιές και τα λιμάνια. -Γύρνα στο σπίτι τα ματωμένα σου παπούτσια να στεγνώσεις. θ΄ Το αυγουστιάτικο φεγγάρι, βγήκε σημαδεμένο, βγήκε ματωμένο. Ποιός καρτεράει πίσω από τη νύχτα, με θραύσματα πολέμων κι άδεια όνειρα, ανακατεύοντας σκοτάδι με εκατόμβες σκοτωμένων; Ποιος έσκαψε τους τάφους στο φεγγάρι;

Με τη φυγή Σου, ράγισε ο ουρανός, μαζί με μένα. * Γιέ μου κρυώνω, η παγωνιά της φυγής ανελέητη. * Δώρο θεϊκό, ό,τι εκπορεύεται απ’ την αγάπη. Προσφέρεις ρόδα; στο χέρι σου θα μείνει το άρωμά τους. * Αξία έχει όχι γιατί νίκησες, αλλά ο τρόπος. * Οι στίχοι είναι των ποιητών η ψυχή, όταν δακρύζει.

Σώματα... Βλέπω σώματα. Σώματα ντυμένα, έτοιμα να γδυθούν. Απλώνω το χέρι τη ζέστα σου να αγγίξω. Βλέπω σώματα. Σώματα ντυμένα, έτοιμα να γδυθούν. Μ' ανυπομονησία σε καρτερώ. Ένα φύσημα μες στο σκοτεινό πηγάδι. Ανασταίνομαι.

Τα διαφορετικά χαϊκού είναι μια συλλογή ποιημάτων χαϊκού με θέματα από την σύγχρονη κοινωνία.

Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο - Ni plus nimoins - από ένα χαϊκού της Κατίνας Βλάχου και μία φωτογραφία της Bernadette Mergaerts το ένα δίπλα στο άλλο. Όταν το βλέμμα τα αγκαλιάζει μαζί, συλλαμβάνει το μυστήριο μιας συνάντησης. Είναι ένας τόπος που απεικονίζεται σιγά σιγά με την ανάγνωση αυτής της αλληλουχίας των τριάντα χαϊκού: πέταλα που ψιθυρίζουν, φύλλα που θρυμματίζονται, πλέγμα συνάφειας ανάμεσα στο ρυθμό των εποχών και στο ρυθμό του ποιήματος. Ένας τόπος που τον διασχίζει ένα σαλιγκάρι, το φεγγάρι, μια βαρκούλα, ένα τσαμπί σταφύλι, η άμμος, ο ουρανός... Έν...

Το χαϊκού είναι, η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο. Στο χαϊκού γίνεται η προσπάθεια να συλληφθεί η στιγμή και να διατηρηθεί στην αιωνιότητα. Καθώς οι λέξεις δεν είναι αρκετές για να περιγράψουν την ολότητα μιας στιγμιαίας εμπειρίας, ο ποιητής περιγράφει αχνά μια ιδέα και αφήνει τον αναγνώστη να συμπληρώσει. Ένα χαϊκού διαβάζεται σε μια αναπνοή. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ποιητική συλλογή 20 ιδιόρρυθμων χαϊκού, τα οποία ονομάζονται από τον συγγραφέα "Σαϊκού".

Πιστή στη μακραίωνη παράδοση των χαϊκού, η Ρένα Πετροπούλου-Κουντούρη, σε μια μέρα και σε μια νύχτα, εξετάζει τον ανθρώπινο βίο, στοχεύοντας στη συνθηκολόγηση με το αναπόφευκτο. Τα ερώτηματα, παρ' όλη τη συνθηκολόγηση, εξακολουθούν να τίθενται, με τον ακαριαίο τρόπο του χαϊκού. Απόσπασμα από το βιβλίο Με κρατάς απ' το χέρι δε μετάνιωσα που περίμενα χρόνια Δεν μυρίζει πια το νυχτολούλουδό μου είναι θλιμμένο Σύννεφα μαύρα ανάμεσα στην κοίτη των ματιών σου Μέρες και νύχτες γερνώ περιμένοντας τον ερχομό σου.

Το βιβλίο αυτό είναι προϊόν μιας πολύχρονης μελέτης των Χαϊκού, των ποιημάτων της φύσης. Τα ποιήματα που εμπεριέχονται σε αυτό είναι το καταστάλαγμα της εκπαιδευτικής μου εμπειρίας μέσα από τη λειτουργία της ποιητικής τέχνης και των προσωπικών μου αναζητήσεων. Το Χαϊκού, ως ευρύτατα διαδεδομένο, καταξιωμένο και δημοφιλές ποιητικό είδος, εγκαινιάζει μια νέα αντίληψη για το περιβάλλον, στο δυτικό τρόπο σκέψης. Ως εκ τούτου, η διδακτική και παιδαγωγική αξιοποίηση των ποιημάτων Χαϊκού στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και Αγωγή αποτελεί μια μελλοντική πρόκληση, αφού ικανοποιεί τη...

"ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΑΡΗ": Τη μέρα που το συμβόλαιό μου με τον ήλιο θα παγώσει αγαπημένοι μου μη με στεγάσετε στον οικογενειακό. Δεν θέλω να περάσω όλη τη ζωή μου πεθαμένη.

Ο Μπασό προσφέρεται για κατά μέτωπον μεταφράσεις. Να συγκατανεύσει το λεκτικό ακριαία και να γίνει λόγος θερμός στα μάτια του αναγνώστη, όχι στον ενδιάμεσο χώρο γλώσσας πηγής και γλώσσας άφιξης. Στον αναγνώστη στοχεύει αυτή η μετάφραση με μεσεύουσα γλώσσα τα ισπανικά αντί της αγγλικής που συνηθίζεται ως μεσογειακής γλώσσας με επιλογές πιο κοντινές στη δική μας ευαισθησία.

Πως γράφει το φως; Και πως το σκοτάδι; Πως εκπαιδεύεται το βλέμμα στα εξωτερικά και στα εσώτερα τοπία; Ώσπου οι σκιές, φεγγίτες, αντεστραμμένου ουρανού.