Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μετά την επιστροφή του από την Αμερική, ο Λόρκα γράφει τον "Ματωμένο Γάμο" που πρωτοανέβηκε το 1933 σε θέατρο της Μαδρίτης. Θέμα του το αιμοσταγές "δράμα τιμής" του κλασικού ισπανικού θεάτρου. Ο ισπανικος κάμπος γίνεται φοβερή αρένα του έρωτα και του θανάτου, οι άντρες πεθαίνουν πριν μαραθούν και οι γυναίκες απομένουν θλιβερές λαβωμένες εκπρόσωποι του στείρου καθολικισμού και της σκληρής συντήρησης που χαρακτήριζε την προπολεμική Ισπανία. Εμβόλιμες οι ποιητικές φιγούρες του Φεγγαριού με τη μορφή νεαρού ξυλοκόπου και της Ζητιάνας - μεταφυσικής ενσάρκωσης της Κακίας. Το έ...

Ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα (1898-1936) είναι ο ποιητής και δραματουργός που το θεατρικό όραμα του δημιούργησε ένα δεύτερο χρυσό αιώνα ισπανικού θεάτρου. Η "Θαυμαστή Μπαλωματού" (έργο γραμμένο το 1930) είναι μια λαϊκή κωμωδία που συγγενεύει πολύ με την Κομμέντια ντελ' Άρτε και το κουκλοθέατρο. Η νεαρή μπαλωματού, κακότροπη στην αρχή του γάμου της, αναγκάζει τον κατά πολύ μεγαλύτερο της μπαλωματή να φύγει από το σπίτι τους, αλλά στη συνέχεια καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι για μια φτωχιά κοπέλα να επιβιώσει μόνη της και νοσταλγεί το λίγο χρόνο που έζησε με τον ταπεινό άντρα της...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί τον ευτυχή αμητό ενός ευγενούς, συστηματικού θερισμού. Γιατί από την εκπνοή του θανάσιμου εκείνου Εμφυλίου Πολέμου -όταν άρχισαν ν' ανθίζουν και να καρπίζουν το όνομα και το έργο του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα στα γόνιμα ελληνικά πνευματικά εδάφη- ως τις μέρες μας, για πρώτη φορά, με τέτοια αφοσίωση και τόση ζηλευτή συστηματικότητα συνάχθηκαν, καταγράφτηκαν και μελετήθηκαν όσα έπραξαν οι Έλληνες για να γνωρίσουν, να κοινωνήσουν, να τιμήσουν και να δοξάσουν το τίμιο όνομα και το βαθύπνοο έργο ενός κορυφαίου Ισπανού και μάρτυρα, αναγνωρίζοντας την μύχια, α...

Η Ροζίτα, μια νέα ορφανή κοπέλα ζει στη Γρανάδα με τους θείους της και την παραμάνα της. Ο θείος της καλλιεργεί στο θερμοκήπιό του σπάνια λουλούδια. Το πιο αγαπημένο του και το πιο σπάνιο, είναι το τριαντάφυλλο "Rosa mutabile" που σημαίνει "μεταβαλλόμενο τριαντάφυλλο". Το τριαντάφυλλο αυτό, το πρωί είναι κόκκινο, το απόγευμα γίνεται άσπρο και το βράδυ φυλλορροεί. Η Ροζίτα, ερωτευμένη και αρραβωνιασμένη με τον ξάδελφό της, αναγκάζεται να τον αποχωριστεί όταν αυτός φεύγει για την Αμερική, δίνοντας της την υπόσχεση ότι θα ξαναγυρίσει και θα την πάρει μαζί του. Το έργο...

"Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα" είναι θεατρικό έργο του Ισπανού συγγραφέα και ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Είναι το τελευταίο έργο που έγραψε ο Λόρκα, το 1936, και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1945. Μαζί με τη "Γέρμα" και το "Ματωμένο Γάμο" αποτελούν την τριλογία της "ισπανικής υπαίθρου" του συγγραφέα. Το εργο περιγράφει τα γεγονότα κατά την περίοδο πένθους σε ένα σπίτι στην Ανδαλουσία, όπου η 60χρονη Μπερνάρντα Άλμπα κατέχει τον απόλυτο έλεγχο πάνω στις κόρες της: Αγκούστιας, Μαγκνταλένα, Αμέλια, Μαρτίριο και Αδέλα. Στο σπίτι ζουν επίσης η Πόνθια, η οικονόμος, κι...

Μέρα γεμάτη θλίψη στη Γρανάδα κλαίνε κι οι πέτρες της ακόμα σα βλέπουν να πεθαίνει στην κρεμάλα γιατί δεν πρόδωσε, η όμορφη Μαριάννα. Στην κάμαρά της καθισμένη η Μαριαννίτα λέει κι όλο λέει με το μυαλό της: "Αν μ' έβλεπε ο Πεντρόσα να κεντώ της Λευτεριάς το λάβαρο..."

Από την άποψη της τεχνικής, το "Αστέρι της Σεβίλλης" μπορεί να θεωρηθεί υποδειγματικό. Ένταση δραματική αυξανόμενη, στέρεα και σε μεγάλες γραμμές διαγραφή των χαρακτήρων, δράση ζωηρή, ποτέ αυθαίρετη, καταστάσεις και μεταπτώσεις εξαιρετικά θεατρικές, συντρέχουν στη δημιουργία ενός αποτελέσματος γεμάτου δραματική αρτιότητα και σκηνική λάμψη. Αν ο θεατής δεν αποβλέπει τόσο στα απλά ενδόσημα της πλοκής, που αντιπροσωπεύουν τα ήθη μιας εποχής δεδομένης, αλλά στην ουσία του δράματος, τότε θ' αναγνωρίσει στο "Αστέρι της Σεβίλλης" μιαν από τις γνησιότερες πηγές όλου του μετέπειτα "...

Ο Ραμόν Μαρία δελ Βάλιε-Ινκλάν (1866-1936), υπήρξε ισπανός συγγραφέας με χαρακτήρα ιδιόρρυθμο, επιθετικό και ανεξάρτητο. Το 1929 φυλακίστηκε ως αντιτιθέμενος στη δικτατορία του Πρίμο δε Ριβέρα, ενώ το 1931, με την αποκατάσταση της δημοκρατίας, αναγορεύτηκε διευθυντής της Ισπανικής Ακαδημίας της Ρώμης. Το έργο του είναι εκτενές και ποικίλο: ποίηση ("Aromas de Leyenda", "La pipa de Kif", "El pasajero"), θέατρο ("Voces de gesta", "La marquesa Rosalinda", "Divinas palabras", "Luces de Bohemia", κ.ά.), πεζογραφία ("Femeninas", "Sonata de otono", "Sonata de estio", "Sonata de p...

Κι εγώ, το ότι ήμουν χθες σ' ένα παλάτι, όνειρο το 'δα. Κι όνειρο είναι πάλι πως στο κελί δεμένο μ' έχουν βάλει. Τι είν' η ζωή; Ένα ψέμα, μια αυταπάτη, μια χίμαιρα, μια σκιά. Στιγμή στου απείρου το χάος είν' ό,τι φαίνεται μεγάλο. Γιατί η ζωή είν' ένα όνειρο, τι άλλο! Και τα όνειρα, είναι όνειρο του ονείρου.

[...]Ο χρόνος που γράφτηκε η Φουέντε Οβεχούνα είναι το 1618. Ο χρόνος στον οποίο αναφέρεται είναι το 1476. Θέμα του έργου, χωρίς ν' ακολουθούνται τα Χρονικά κατά γράμμα, είναι τα γεγονότα της 23ης Απριλίου της χρονιάς εκείνης στη Φουέντε Οβεχούνα, ένα μικρό χωριό 500 κατοίκων - όλοι τους γεωργοί και κτηνοτρόφοι - στην ορεινή περιοχή της Κόρδοβα. Πρόθεση του συγγραφέα είναι, μέσα απ' αυτό το επικό δράμα, να εκθειάσει τη μοναρχία ως θεσμό εκθέτοντας παράλληλα τους υπονομευτές της.

Ο Πικάσο έγραψε εκτός από τα δύο θεατρικά του έργα, πολλά ποιήματα, κομμάτια πρόζας και σημειώματα περί ζωγραφικής, ζωής και πολιτικής. Εικόνες που είχε πραγματοποιήσει σε πίνακές του περνούν απ' το ένα μέσο έκφρασης στο άλλο και γίνονται ποίηση. [...] Ο Πικάσο οργάνωσε μια ανάγνωση του έργου για φίλους στην Antibes το 1951. Το κείμενο εκδόθηκε για πρώτη φορά από τις εκδόσεις Gallimard, το 1968, με μια παρουσίαση του Michel Leiris στο αυτί του εξωφύλλου. Μετά το θάνατο του Πικάσο το 1973, ο Ανδρέας Εμπειρίκος ανέλαβε να μεταφράσει το έργο για το περιοδικό "Θέατρο" του Κ. Νί...