Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σεβαστό κοινό... (Παύση.) Όχι, όχι "σεβαστό" κοινό - κοινό σκέτα. Κι αυτό δε σημαίνει πως ο συγγραφέας δε θεωρεί το κοινό σεβαστό. Κάθε άλλο. Πίσω όμως απ' αυτή την προσφώνησή του φαίνεται πως υπάρχει κάποιο χτυποκάρδι ή, ας πούμε, μια έκκληση για να φανεί το ακροατήριο μεγαλόψυχο για την υπόκριση των ηθοποιών και με τη μαστοριά του θεατρικού παιχνιδιού. Ο ποιητής δε ζητάει επιείκεια, ζητάει προσήλωση - μιας κι έχει πηδήξει πια, εδώ και πολύν καιρό, τον αγκαθωτό φράχτη του φόβου, που χωρίζει το συγγραφέα απ' τους θεατές. Ο ανόητος τούτος φόβος και η κατάντια του Θεάτρου, πο...

Το "ζωτικό ψεύδος" αποτελεί τη βάση του έργου -του παιχνιδιού- που ο συγγραφέας επιχειρεί ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Ο συγγραφέας αναζητά την έξαρση σ’ έναν κόσμο αυταπάτης, που θα γιατρέψει την απογοήτευση και τη δυστυχία μιας ανελέητης πραγματικότητας. Ο Μαυρίκιος, ο πρωταγωνιστής, εκφράζει τη σκέψη του δραματουργού με πολύ συγκεκριμένο τρόπο όταν λέει "Για τις αρρώστιες του κορμιού πολλοί ασχολούνται. Αλλά ποιος σκέφτηκε αυτούς που πεθαίνουν χωρίς μιαν ωραία ανάμνηση; Αυτούς που δεν είδαν να πραγματοποιείται ούτε ένα όνειρο;" Στο έργο αυτό του Κασόνα,...

Mέσα από εικοσιένα σύντομα μονόπρακτα, ο συγγραφέας σκιαγραφεί εύστοχα ένα καθαρό πορτραίτο μεγάλου μέρους των δεινών που πλήττουν τις σύγχρονες αλλοτριωμένες κοινωνίες. Πίσω απ την επιφανειακή προσπάθεια ρήξης με έννοιες που η ύπαρξή τους θεωρείται συνώνυμη του πολιτισμού αλλά και της ίδιας μας της ζωής, ο Σολέρ αποκαλύπτει το ανεπαρκές πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε: την αδυναμία μας -ως πολίτες, ως άνθρωποι-, την ακυβερνησία, την υποταγή που δείχνουμε σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής και τη στρεβλότητα ή τον παραλογισμό που χαρακτηρίζει τις έννοιες π...

Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων όπου ο άντρας είναι βαριά άρρωστος, αποφασίζει να διώξει τους ενοικιαστές που μένουν στα τρία δωμάτια του σπιτιού του για να περάσει με ηρεμία τις τελευταίες μέρες της κοινής του ζωής. Μέσα από την ιστορία του καθενός που αποκαλύπτεται σιγά-σιγά στη διάρκεια του έργου, ξετυλίγεται το κουβάρι της μοναξιάς, της αγάπης και του πόνου που ύφανε τη ζωή όλων τους. Οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μια την άλλη και ο θεατής φτάνει με κομμένη την ανάσα στο συγκλονιστικό φινάλε -αποκάλυψη, την τελική (και μοναδική) σκηνή ανάμεσα στο ηλικιωμένο ζευγάρι, όπου λύνοντα...

Με αφορμή ένα ιστορικό γεγονός του 1944, την επίσκεψη του αντιπροσώπου του Ερυθρού Σταυρού Μωρίς Ροσέλ στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Τερεζίν, το επονομαζόμενο "γκέτο-μοντέλο", ο Χουάν Μαγιόργκα δεν γράφει ένα έργο μνήμης για το Ολοκαύτωμα, αλλά ένα έργο για τη σημερινή πραγματικότητα, για τον σύγχρονο θεατή-Ροσέλ που αρνείται να "σπρώξει την πόρτα" και να δει με τα μάτια του τη φρίκη. Τον θεατή που αρκείται σε αυτά που του δείχνουν, σε αυτά που καθησυχάζουν τη συνείδησή του, όση συνείδηση του έχει απομείνει. Την ιστορική τραγωδία και τον τρόμο από τα σύγχρονα ολοκαυτώματα -στ...

Η Άννα, ένα κορίτσι δώδεκα χρόνων, η Λύντια, μια νεαρή γυναίκα 30 χρόνων και ο Ζουζέπ, ένας άντρας 50 χρόνων, είναι βαριά τραυματισμένοι ύστερα από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα που είχαν καθώς ταξίδευαν με το ίδιο αυτοκίνητο. Οι συγγενείς τους δεν ξέρουν ποια είναι τα άλλα πρόσωπα που ταξίδευαν μαζί τους. Ποιοι είναι οι Άννα, ο Ζουζέπ και η Λύντια; Ποια σχέση έχουν αυτά τα τρία πρόσωπα μεταξύ τους; Πώς και γιατί βρέθηκαν στο ίδιο αυτοκίνητο και προς τα πού ταξίδευαν; Γιατί κανένας από τους τρεις δεν είχε μιλήσει στους δικούς του ανθρώπους για την ύπαρξη των άλλων δύο; Η Μ...

Η Μαρία επιστρέφει στο σπίτι της στο χωριό, έπειτα από δέκα χρόνια φυγής στην πόλη. Έφυγε γιατί ερωτεύτηκε κι ακολούθησε τον έρωτά της. Και γιατί ήθελε να ξεχάσει τον φόνο ενός αθώου, που έγινε εξαιτίας του αδερφού της, του Μιγκέλ. Η επιστροφή της θα γυρίσει πίσω τον χρόνο, σε μια αποτρόπαιη πράξη ομαδικής ενοχής που τη σκέπασε η απόλυτη σιωπή και το χώμα. Που περιμένει άνυδρο, εδώ και δέκα χρόνια, τη λυτρωτική κάθαρση απ' τον ουρανό.

Στο "Υπόγειο", μια φαινομενικά τυχαία συνάντηση δύο αντρών εξαιτίας ενός παρ' ολίγον δυστυχήματος, εξελίσσεται αρχικά σε μια πολιτισμένη φιλική συζήτηση με θέμα την αγάπη και την αναζήτηση της απόλαυσης, για να καταλήξει στην εκ βαθέων εξομολόγηση του ενός (που ψάχνει να βρει την εξαφανισμένη από μέρες γυναίκα του) στον άλλον (που δηλώνει ψυχολόγος). Το "παιχνίδι" του θύτη και του θύματος, που, είτε διαδραματίζεται μπροστά στον θεατή, είτε περιγράφεται από τα δύο πρόσωπα του έργου (όλα τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην υπόθεση του έργου ανάγονται τελικά στο μοντέλο θύτης-θύμα...

Η Γυναίκα παραμένει προσκολλημένη σε ένα πάθος, έναν έρωτα μοναδικό τον οποίο περιμένει ακόμα. Η άλλη ηρωίδα του έργου, Εκείνη, έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν της και τελικά το αποδέχεται. Με την τελευταία φράση του έργου, αναγνωρίζει πως θυμάται πολύ καλά τα αντικείμενα, "το ντουλάπι, το ρολόι και το κάλυμμα του κρεβατιού", για τα οποία της έχει ήδη μιλήσει η Γυναίκα: δέχεται πως η Γυναίκα ήταν "το εν λόγω πρόσωπο", ο έρωτας Εκείνης, όταν ήταν πολύ νέα. Ο μυστηριώδης Άντρας της λεωφόρου πάσχει από μια βαριά ασθένεια και εκτιμά ακόμα και όσα στη ζωή μας φαίνονται υπό καν...

Ο Α, ένας δικηγόρος διεφθαρμένος και σεξουαλικά διεστραμμένος, που έχει συνηθίσει να αγοράζει ό,τι θέλει με το χρήμα: επαγγελματικούς θριάμβους, πολιτικούς, άδειες παραμονής για τους μετανάστες και απατηλά προνόμια, δεν μπορεί να δεχτεί πως αδυνατεί να κάνει το ίδιο με τη Β, μια πόρνη, μετανάστρια, χωρίς άδεια παραμονής, την οποία υποχρεώνει να συμμετάσχει σε διεστραμμένα σεξουαλικά παιχνίδια. Μια μεταφορά για την εκμετάλλευση και τις σχέσεις σε μια αγορά που ονομάζεται ελεύθερη, αλλά αποκλείει αυτούς που "δεν έχουν τα κότσια".

Ντάλας, Τέξας, 22 Νοεμβρίου 1963. Ο πρόεδρος ετοιμάζεται να μπει στην ανοιχτή λιμουζίνα του μαζί με τη σύζυγό του και τη συνοδεία τους για μια βόλτα στην πόλη. Ο κόσμος έχει βγει στους δρόμους για να υποδεχθεί τον αγαπημένο πρόεδρο με το γοητευτικό χαμόγελο. Λίγα λεπτά πριν μπει μαζί του στο μοιραίο αυτοκίνητο, η γυναίκα του προέδρου συναντάει κρυφά σε ένα εγκαταλελειμμένο κτήριο έναν μυστηριώδη άντρα. Έναν άντρα που τόλμησε να την κοιτάξει ερωτικά μπροστά σε όλο τον κόσμο υποχρεώνοντας την προεδρική φρουρά να τον πετάξει έξω από το ξενοδοχείο. Λίγο αργότερα, στη λεωφόρο, η...

Σε κάποιο μέρος της Αφρικής, κατά τη διάρκεια ενός πολέμου χωρίς ιδιαίτερη στρατηγική σημασία, μερικοί δημοσιογράφοι και ο απεσταλμένος μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης ξεκουράζονται, έχοντας μόλις γλιτώσει από μια τρομερή επίθεση. Στη διάρκεια της νύχτας, καθώς περιμένει μια νέα επίθεση, αυτή η ομάδα των "αγρίων" μιλάει για τις εμπειρίες της στον πόλεμο, για σεξ, για το "στήσιμο" των ειδήσεων και το κυνήγι -με κάθε τίμημα- της αποκλειστικότητας, για τον βιασμό της Ιστορίας αλλά και της Αφρικής, ξεθάβει παλιές έχθρες, συγκινείται, θυμώνει, απειλεί και φοβάται, και μιλάει για χί...

Μια ομάδα τρομοκρατών έχει απαγάγει τη γυναίκα ενός υπουργού. Ο άντρας της έχει 40 ώρες διορία για να πληρώσει τα λύτρα. Θα είναι αρκετό όμως αυτό για να τη σώσει; Ένα σκληρό αλλά υπέροχο έργο, που εστιάζει στη σχέση η οποία αναπτύσσεται ανάμεσα στην απαχθείσα και το μικρό κοριτσάκι που τη φυλάει, σύμβολο της δίχως στοργή, ορφανής και τιμωρημένης παιδικής ηλικίας, μοναδική επιζήσασα μιας τραγωδίας. Ο συγγραφέας θίγει θέματα όπως η πολιτική εξουσία, το αίμα, που υπονομεύει την ικανότητα της ανθρώπινης λογικής, η καταπιεστική επιβολή της ομάδας στο άτομο που χάνει την προσωπι...

Τρεις σκύλοι πρόκειται να υποβληθούν σε τρεις δοκιμασίες, με έπαθλο το "λευκό περιλαίμιο" και την ευκαιρία να συμμετάσχουν ενεργά στον αγώνα ενάντια της Τρομοκρατίας. Να βοηθήσουν στη δημιουργία ενός κόσμου ειρηνικού, χωρίς πολέμους, χωρίς σύνορα, έτσι ώστε κανένας άνθρωπος να μη νιώθει ξένος σε κανένα σημείο της Γης. Τι αξίες πρέπει να προσπεράσει όμως κάποιος για να βγει νικητής, και τελικά υπάρχει υπέρτατο ιδανικό για χάρη του οποίου μπορούν να θυσιαστούν όλα όσα πιστεύουμε; Πόσο αιματηρός μπορεί να είναι ο δρόμος για την "Αιώνια ειρήνη";

Ο Άμπελ Θαμόρα έγραψε ένα έργο απλό, καθημερινό, με δυο άντρες "της διπλανής πόρτας", με τους οποίους μπορεί εύκολα να ταυτιστεί ο θεατής: απόδειξη είναι πως το κοινό τίμησε το 2009 το "Υπό το μηδέν" με το βραβείο καλύτερου έργου της Βαλένθια. Ο 30χρονος συγγραφέας, εντελώς υπαινικτικά, φέρνει στο φως -μέσα απ' την ιστορία των δυο αδελφών- και το κοινωνικό πρόσωπο της σύγχρονης Ισπανίας: την ανεργία, τη μετανάστευση, το χάσμα στις διαπροσωπικές σχέσεις, τα τηλεοπτικά σόου ταλέντων και τα όνειρα που γεννούν, τη μοναξιά και το κυνήγι της ευκαιρίας. Το μεγάλο πλεονέκτημα του έ...

[...]Ο χρόνος που γράφτηκε η Φουέντε Οβεχούνα είναι το 1618. Ο χρόνος στον οποίο αναφέρεται είναι το 1476. Θέμα του έργου, χωρίς ν' ακολουθούνται τα Χρονικά κατά γράμμα, είναι τα γεγονότα της 23ης Απριλίου της χρονιάς εκείνης στη Φουέντε Οβεχούνα, ένα μικρό χωριό 500 κατοίκων - όλοι τους γεωργοί και κτηνοτρόφοι - στην ορεινή περιοχή της Κόρδοβα. Πρόθεση του συγγραφέα είναι, μέσα απ' αυτό το επικό δράμα, να εκθειάσει τη μοναρχία ως θεσμό εκθέτοντας παράλληλα τους υπονομευτές της.

Τα "Μάγια της πεταλούδας" είναι το πρώτο θεατρικό έργο του Φεδερίκο Γαρθία Λόρκα, όπου έρωτας και θάνατος γίνονται ένα και η "κωμωδία", όπως την αποκαλεί ο ίδιος, μετατρέπεται σ' ένα σκοτεινό ποιητικό δράμα. Πρόκειται για μια αλληγορική ιστορία που, μέσα από την προσπάθεια μιας πληγωμένης πεταλούδας να πετάξει και ενός ερωτευμένου σκαθαριού να μεταμορφωθεί, ο Λόρκα μας προτείνει τη λύτρωση μέσω της τέχνης. Ο συγγραφέας, πάλι, επιλέγει για πρωταγωνιστές του έντομα για να σηματοδοτήσει την αξία της κάθε ύπαρξης και για να τονίσει την ενότητά της.

Στο Β΄ τόμο περιλαμβάνονται τα έργα: - Σέρτζι Μπελμπέλ: "Το αίμα" - Δαβίδ Πλανέλ: "Παζάρι" - Ιγνάθιο Γκαρθία Μάι: "Οι ζωντανοί και οι νεκροί" - Χοσέ Ραμόν Φερνάντεθ: "Το χώμα" - Ρόντολφ Σιρέρα: "Φουσκοθαλασσιά".