Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό τόσο μέσα από τον τίτλο όσο και μέσα από το περιεχόμενό του, φιλοδοξεί να μας προβληματίσει και ως προς τη δική μας σχέση με τον Σαίξπηρ. Υπονοεί ότι ο τρόπος θεώρησης μιας χρονικά απομακρυσμένης ιστορικής στιγμής (και των δημιουργημάτων της) αλλάζει από εποχή σε εποχή. Δεν έχουμε πρόσβαση σε καμία απόλυτη αλήθεια, όπως δεν είχαν άλλοι πριν από μας. Ζούμε στον 21ο αιώνα και κουβαλάμε ορισμένες πολιτισμικές αποσκευές. Μπορούμε να δούμε τον Σαίξπηρ και την εποχή του μόνο μέσα από την ιδιαίτερη πολιτισμική μας ταυτότητα και θεωρητική σκοπιά μέσα από το ιστορικό...

Η μελέτη εντάσσεται στη σειρά "Σαιξπηρική Βιβλιοθήκη" της Τίνας Κροντήρη και τοποθετεί το έργο του Σαίξπηρ στο ιστορικό του πλαίσιο, αναλύοντας τον τρόπο με τον οποίο συνδιαλέγεται με την εποχή που το παρήγαγε. Περιλαμβάνονται κριτικές προσεγγίσεις από τη γενικότερη οπτική γωνία του νεο-ιστορισμού και του πολιτισμικού υλισμού.

"Οι μεγάλοι ποιητές", έχει πει ο Ρ. Β. Τσέημπερς, "μιλούν σε όλους τους καιρούς μέσα από τη γλώσσα, τις συμβάσεις και τις πεποιθήσεις της δικής τους εποχής". Έπεται ότι, για να τους ακούσουμε καθαρά, πρέπει να καταλάβουμε τη δική τους γλώσσα, τις δικές συμβάσεις και πεποιθήσεις και να μη τις συγχέουμε με τις δικές μας. "Πάντως, μέσα στο τραγικό σύμπαν του Σαίξπηρ, οι ήρωες δεν είναι "αλλοτριωμένα αυτόματα": αισθάνονται με ένταση και την ίδια ένταση προκαλούν και σε μας. Πραγματικά, μπορούμε να πούμε πως η επιρρέπεια στον πόνο αποτελεί ακριβώς το ξεχωριστό σημάδι του τραγι...

Για τον Σαίξπηρ η ρομαντική μόδα "φυγή στη φύση" σημαίνει φυγή από το χρέος και την ευθύνη, γιατί τίποτε δεν μπορεί να είναι φυσικό, που δε γίνεται στο φυσικό του χώρο και με τρόπο φυσικό. Κι ο... φυσικός χώρος του ανθρώπου είναι η ανθρώπινη κοινωνία. Κι ό,τι επιτρέπει η φυσική τάξη, δεν το επιτρέπει πάντα η τάξη η κοινωνική. Ωστόσο εκείνοι που βλέπουν τα πάντα μέσα από το "Εγώ" τους και το ατομικό τους συμφέρον, δε στέργουν να παραδεχτούν πως όσο φυσικό είναι να ζευγαρώνουν οι προβατίνες με τα κριάρια στο δάσος του Άρντεν, στο φυσικό τους χώρο, τόσο αφύσικο είναι αυτό να γ...