Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Η ζακυνθινή ταβέρνα υπήρξε, ιστορικά, μία ασυνήθιστη "αγορά" ανάδειξης και υψηλής διατίμησης των διαθέσεων-έξεων και των πολιτισμικών αξιών της εργατικής (λαϊκής) τάξης. Ναός καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας (τραγούδι), μνημείο συντροφικότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης, άσυλο από την τυραννία των κυρίαρχων, αλλά και μονοπάτι απόδρασης από ένα σύστημα καθημερινών και αναπόδραστων αναγκών. Μακριά και πέρα από την τέχνη των αριστοκρατικών προνομίων και την μικροαστική ηθικοκρατία της εποχής, η ζακυνθινή ταβέρνα γκρεμίζει κάθε μορφή ιεραρχίας, πειθαρχίας και τάξης. Πα...

[...] Είναι ευτυχείς οι Ζακυνθινοί και οι φίλοι της Ζακύνθου διότι έχουν στα χέρια τους την πιο αξιοθαύμαστη περιγραφή της Ζακύνθου και των Στροφάδων στα "1900". Ο μοναδικός ερευνητής και μεγάλος άρχοντας Λουδοβίκος Σαλβατόρ ήρθε στη Ζάκυνθο σε μία ανύποπτη ιστορική στιγμή. Η μόρφωση του και η επιθυμία του να γνωρίσει τα καλύτερα νησιά του κόσμου τον οδήγησαν στη Ζάκυνθο -τον οδήγησε και η περιγραφή του μεγάλου ποιητή του Αιγαίου πριν 3000 χρόνια, του Ομήρου, που περιγράφει τη Ζάκυνθο ως "υλήεσσα" (Οδύσσεια ι, 24), δηλαδή κατάφυτη, παραδεισένιο τόπο. Ο Λουδοβίκος Σαλβατόρ,...

[...] Είναι ευτυχείς οι Ζακυνθινοί και οι φίλοι της Ζακύνθου διότι έχουν στα χέρια τους την πιο αξιοθαύμαστη περιγραφή της Ζακύνθου και των Στροφάδων στα "1900". Ο μοναδικός ερευνητής και μεγάλος άρχοντας Λουδοβίκος Σαλβατόρ ήρθε στη Ζάκυνθο σε μία ανύποπτη ιστορική στιγμή. Η μόρφωση του και η επιθυμία του να γνωρίσει τα καλύτερα νησιά του κόσμου τον οδήγησαν στη Ζάκυνθο -τον οδήγησε και η περιγραφή του μεγάλου ποιητή του Αιγαίου πριν 3000 χρόνια, του Ομήρου, που περιγράφει τη Ζάκυνθο ως "υλήεσσα" (Οδύσσεια ι, 24), δηλαδή κατάφυτη, παραδεισένιο τόπο. Ο Λουδοβίκος Σαλβατόρ,...

Το βιβλίο καταγράφει και δημοσιοποιεί στοιχεία για το χωριό καταγωγής του συγγραφέα τις Βολίμες, αλλά και γενικότερα για την ορεινή Ζάκυνθο. Περιοχή μάλλον αδικημένη από την πλούσια τοπική βιβλιογραφία.

Οι τέσσερες μελέτες που περιλαμβάνονται σ' αυτό το μικρό βιβλίο έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Γι' αυτό άλλωστε αποφασίστηκε και η συν-δημοσίευσή τους. Παρουσιάζουν και σχολιάζουν απεικονίσεις της Ζακύνθου, τόσο της πόλης όσο και, κυρίως, της υπαίθρου, καμωμένες από ξένους επισκέπτες που βρέθηκαν στο νησί στη διάρκεια του 19ου αι. Είναι ακόμη η εποχή που το μολύβι του αρχιτέκτονα ή ο χρωστήρας του ζωγράφου είναι τα μόνα μέσα που επιτρέπουν την απεικόνιση του φυσικού χώρου, προτού τα αντικαταστήσει η φωτογραφία, προς τα μέσα πια του ιδίου αυτού αιώνα. Έτσι εμείς μπορούμε...

Προσεισμικές καρτ-ποστάλ, ανέκδοτο υλικό, κείμενα που προβάλλουν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητας ενός νησιού που χάνεται, καθώς ταξιδεύουμε ήδη στον 21ο αιώνα.

Η εκτέλεσή τους έγινε στην πλατεία του Αγίου Νικολάου του Μόλου, μπροστά στα μάτια του κατατρομαγμένου πλήθους. Τα πτώματά τους, αφού κατεβάστηκαν από τις κρεμάλες, περιτυλίχθηκαν με πίσσα, την οποία προηγουμένως την είχαν βράσει και κατόπιν τοποθετήθηκαν σε σιδερένια κλουβιά κατά τη γνωστή βρετανική συνήθεια. Των πρώτων τα πισσωμένα σώματα κρεμάστηκαν στο λόφο του Προφήτη Ηλία πάνω ακριβώς από την πόλη της Ζακύνθου. Το σιδερένιο κλουβί με το μαρτυρικό λείψανο του Γιάννη Κλαυδιανού μεταφέρθηκε στον τόπο της καταγωγής του, το χωριό της Ρίζας Φιολίτης και κρεμάστηκε απέναντι...

H Ζάκυνθος, κτήση βενετσιάνικη από το 1484, οργανώθηκε σύμφωνα με το πρότυπο της κοινοτικής οργάνωσης και τον θεσμό των αστικών συμβουλίων που εφαρμοζόταν και στις άλλες βενετοκρατούμενες περιοχές. Από το Γενικό Συμβούλιο των πολιτών εκλεγόταν κάθε χρόνο το Συμβούλιο των 150, το οποίο μεριμνούσε για την επίλυση των προβλημάτων της Κοινότητας και για την εκλογή των κοινοτικών αξιωματούχων. Τον Ιούνιο του 1578 το Συμβούλιο των 150, ωθούμενο από αριστοκρατικές τάσεις, αποφάσισε την αυτοανανέωσή του, πρακτική η οποία εφαρμόστηκε έως το καλοκαίρι του 1594. Η εργασία στηρίζεται...

Το παρόν ανάγνωσμα, άρχισε να δημοσιεύεται σε συνέχειες στην τοπική εφημερίδα "Ζακυνθινή Ενημέρωση" όπου η διακοπή εκδόσεως της (Δεκ. 1995) δεν τ' άφηκε να ολοκληρωθεί. Και που έχει να κάμει με κάποια στιγμιότυπα από τα "έργα και τις ημέρες" των διοικητικών αρχόντων (Νομαρχών), που υπηρετήσανε στη Ζάκυνθο από το 1960 ως το 1991. Περίοδο που ο συγγραφέας σαν άμεσος συνεργάτης τους (προϊστάμενος του τμήματος Οικονομικής Διοικήσεως 1973/1975, της Υπηρεσίας Νομαρχιακού Ταμείου 1976/1978 & 1988/1991) κατέχει και διατηρεί προσωπική για τον καθένανε άποψη. Αγγίζοντας έτσι κάποιε...