Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δώδεκα αλλόκοτα διηγήματα, δώδεκα παράξενες ιστορίες... 1. "Το τρομακτικό μυστικό του Αϊνστάιν" Οι σκισμένες σελίδες ενός παλιού ημερολογίου που έπεσαν τυχαία στα χέρια μου, αποκαλύπτουν στοιχεία για ένα τρομακτικό μυστικό στο οποίο εμπλέκονται ο Αλμπέρτ Αϊνστάιν και το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό! 2."Αμάρ" Ένας αδίστακτος Μαροκινός γκάγκστερ είναι έτοιμος για όλα, όχι όμως για την πραγματικότητα που αντικρύζει ξαφνικά μπροστά του... 3. "Το δωμάτιο με τους καθρέφτες" Υπάρχει άραγε πεπρωμένο; Γίνονται τα όνειρα πραγματικότητα; Τι είναι άραγε πιο οδυνηρό; O θάνατος ή...

Τα τέσσερα εκτενή διηγήματα καθώς και τα μικρότερα του βιβλίου αυτού αποτελούν μια ενότητα με τίτλο "Μεταμεσονύκτιοι αναλογισμοί". Οι ήρωες των ιστοριών αυτών προσπαθούν εναγωνίως είτε να καταλήξουν στην προσωπική τους δικαίωση είτε να διατυπώσουν τα δικά τους συμπεράσματα, εκφράζοντας τη δική τους θέση απέναντι στα διάφορα προβλήματα που θέτει η ζωή ενώπιόν τους. Ο Γιώργος στα "Διάφανα τείχη", με πλοηγό την ποίηση και τον έρωτα, σκηνοθετεί, τρόπον τινά, μια ιστορία προκειμένου να μεγεθύνει τις διαστάσεις ενός ιστορικού γεγονότος και μαζί μ' αυτό "τα στενά σύνορα της πατ...

Το ποιητικό και πεζογραφικό έργο της Ντίνας Παγιάση-Κατσούρη διέπεται από συνέπεια και ενότητα, ιδεολογική, θεματική, κάποτε και τεχνοτροπική. Ιδεολογικά, είναι ανθρωπιστικό· θεματικά, είναι κυπροκεντρικό και, κατά δεύτερο λόγο, διεθνιστικό (το δείχνουν και οι μεταφραστικές της επιλογές στις δύο συλλογές διηγημάτων από αναπτυσσόμενες χώρες)· τεχνοτροπικά, εκφράζει όψεις του μεταπολεμικού λυρικού ρεαλισμού. H εκφορά του ποιητικού λόγου έχει αμεσότητα, ευκρίνεια και δύναμη. Στα διηγήματα διακρίνεται άνεση στην ανέλιξη της πλοκής και στη σύμπλεξη του παρόντος της "ιστορίας"...

[...] Κρίνοντας κανείς από την απαλότητα με την οποία δυο σύννεφα σμίγουν φευγαλέα, πέφτουν το ένα πάνω στ' άλλο και, μετά χωρίζουν. Η σύγκρουσή τους ενίοτε γεννά βροντές, αστροπελέκια.. Αυτές οι κινήσεις τους! Ένας ελκτικός στροβιλισμός που ξυπνούσε μέσα μας περιδινήσεις λαγνείας. Ξεκολλούσε αθηρωματικές πλάκες λησμονιάς. Νεανίζαμε ασυστόλως, όπως εκείνοι. Σε κάποια στιγμή η νεαρότερη της τετράδας, η Μάσια, βρέθηκε στην αγκαλιά μου περιστρεφόμενη, από τις δικές της φυγόκεντρες εξάψεις. Μ' έπιασε στα πράσα. Ίσως επειδή κοιτούσα επιμόνως τα μάτια της· ζαλισμένος. Μάτια μιας...

Μια "διαβολική" βιβλιοθήκη σε έναν τόπο εξωτικό. Ένας μυστικοπαθής συγγραφέας. Ο ολοκληρωτικός έλεγχος της ανθρώπινης εμπειρίας. Η άβυσσος που καλείται μνήμη. Η μνήμη ως προϋπόθεση της αγάπης. Η προδοσία και η εκδίκηση. Μια μυστική γλώσσα που εξαφανίζεται υπό περίεργες συνθήκες. Το όνειρο ως παρενδυσία της απειλής. Δύο άνθρωποι που δεν μπορούν να συναντηθούν, μιας και ο καθένας τους ζει όταν ο άλλος κοιμάται. Η αστεία πρόληψη που καταστρέφει την καριέρα ενός ακαδημαϊκού. Η αδυναμία του δημιουργού μπροστά στο έργο του. Διηγήματα για την ύπαρξη, τον έρωτα, τη γλώσσα, τη γν...

Δεκαπέντε διηγήματα, που πηγάζουν μέσα από τη σημερινή πραγματικότητα και καταπιάνονται με κοινωνικά ως επί το πλείστον προβλήματα της σημερινής ζωής. Όλα σχεδόν τα περιστατικά της κάθε υπόθεσης έχουν πηγή τους πραγματικά γεγονότα τα οποία έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια και έχουν καταγραφεί και αξιολογηθεί από τον συγγραφέα που με αρκετή φαντασία και τόλμη, δίνει μέσα από το γραπτό του λόγο το στίγμα της σημερινής κοινωνίας, όπως την έχουν αλλοιώσει το συμφέρον και η ύλη που έχουν εγκλωβίσει επικίνδυνα μέσα στα αόρατα πλοκάμια τους ιδανικά και αξίες. ....Ο Χρίστος...

"Ο πατέρας μου ήταν από την Αμμόχωστο και η μάνα μου από τη Μακεδονία. Αυτό με βοήθησε να διατηρήσω μια πλατιά εικόνα του ελληνικού ορίζοντα μεγαλώνοντας στο ανατολικότερό του σημείο", γράφει η συγγραφέας στο βιογραφικό της σημείωμα, και πράγματι η Μαραγκού έχει μια ικανότητα να σκιαγραφεί τον πλατύ αυτό ελληνικό κόσμο με μια απλότητα στη γραφή, αμεσότητα και ανθρωπιά. Η μοίρα της γυναίκας στη δύσκολη αυτή εποχή είναι ένα θέμα της που επανέρχεται στα διηγήματά της. Η γραφή της περιγράφει έναν κόσμο που δεν έχει τίποτε το αφηρημένο, όπου, όπως γράφει ο Αλέξης Ζήρας, συνυπάρχ...

...Πόσο ωραία πέρασα τούτη τη βραδιά, παρέα με τους... γέρους, δε λέγεται. Το πρότζιεκτ των ηλεκτρονικών υπολογιστών ας περιμένει. Οι ξεχωριστές στιγμές δεν... περιμένουν. Είναι φευγάτες και τυχεροί όσοι τις... αρπάζουν... ...Αλήθεια, θεία Στέλλα, τα παιδιά δε χαλάνε, τα χαλάνε. Θεληματικά ή άθελά τους, δεν έχει σημασία, τα χαλάνε οι μεγάλοι! Αλήθεια, θεία Στέλλα, τα παιδιά τα φτιάχνουνε οι μεγάλοι! Θα το θυμάμαι αυτό κι όταν... μεγαλώσω.

Ο Πέτρος εκείνη τη στιγμή κοντοστάθηκε, κοίταξε πρώτα το κόκκινο φανάρι, ύστερα το ρολόι του, ένα χαμόγελο έσκασε και πάλι στα χείλη του. Ξανάφτιαξε τη γραβάτα του, τακτοποίησε λίγο τα λουλούδια. Κόκκινα τριαντάφυλλα, κόκκινα σαν αίμα και αμέσως κατευθύνθηκε για την απέναντι μεριά του δρόμου. Η άσπρη λιμουζίνα εκείνη τη στιγμή μπήκε στο τετράγωνο... Η ανθοδέσμη έσπασε, τα κόκκινα τριαντάφυλλα σκόρπισαν, μαζί και τα όνειρά του...

Η αγάπη είναι το μυστικό. Τόσο απλό. Τόσο θαυματουργό... Βγάζω το κλειδί και ξεκλειδώνω. Τόσο απλό. Το είχα πάντα μέσα μου. Σκουριασμένο από την αχρησία, χαμένο μέσα σ' ένα σωρό από σκουπίδια, κάτω από την απληστία, τη φιλοδοξία, τη ζήλια, τη ματαιότητα. Ανασύρω το χρυσό κλειδί από το σωρό, το ξεπλένω και λάμπει, όπως πάντα το χρυσάφι. Κι ο κόσμος μου γεμίζει φως.

"Ήταν απόγευμα που τελείωσε το μάθημα και σε πλησίασα, η πρώτη τολμηρή πρόταση, πηγαίνοντας προς τα σπίτια μας να σταματούσες στο δικό μου, θα σου 'δειχνα το βιβλίο με τις εικόνες, άφησες μετέωρο το "ναι", δεν το 'πες όμως, κι ύστερα έφυγες μαζί του, όταν σου ψιθύρισε στ' αυτί δελεαστικό το κάτι. Περήφανος εκείνος να σε συνοδεύει, κι όμως όπως ξεκινήσατε γύρισες και με κοίταξες να φεύγω ανάμεσα σε μια παρέα με το κεφάλι σκυφτό, με είδες με μάτι φωτεινό που άφηνε μια λάμψη υπόσχεσης κι ελπίδας για άλλη φορά, ότι μπορεί, ότι ίσως... [...] Φύγατε άρον άρον σε λίγες εβδομάδες,...

Δεκαεννιά διηγήματα, γραμμένα με ευαισθησία και γεμάτα ανθρωπιά, συγκίνηση αλλά και χιούμορ, με αφετηρία την Κύπρο του χθες και του σήμερα. Μνήμες του συγγραφέα από τα ξέγνοιαστα παιδικά του χρόνια στο νησί πριν από την εισβολή, αλλά και αφηγήσεις με φόντο τη σύγχρονη Κύπρο. ... όσα συνέβησαν το καλοκαίρι του 1974 -τόσο κοντινά μας ακόμη- αναζητούν, κατά αναγκαιότητα φυσική, θα έλεγα, τη λογοτεχνική τους έκφραση στα έργα εκείνων που τα έζησαν. Κάτι παραπάνω: αναζητούν τα λογοτεχνικά έργα που θα εντάξουν αυτά τα γεγονότα στην περιοχή της Τέχνης, που υπερβαίνει τον χρονικά π...

"Προχωρώ σκυφτός με τα χέρια στις τσέπες και το στήθος βαρύ σαν μολύβι. Κανένα θόρυβο δεν ακούω, ούτε καν των βημάτων μου στο βρεγμένο χώμα. Μόνο ανεπαίσθητους συριγμούς από τα κλαράκια των θάμνων που τινάζονται νευρικά στο πέρασμά μου, ενοχλημένα από το άγγιγμα των ποδιών μου. Προχωρώ μέσα στο σκοτεινό άλσος, αδιάφορος για την κατεύθυνση, για τον προσανατολισμό για τη διέξοδο. Προχωρώ. Βαδίζω ώρες ατέλειωτες, σ' ένα άλσος τόσο δα, χωρίς να φτάνω σε ξέφωτο, χωρίς να βλέπω άκρη, χωρίς να νοιάζομαι για άκρη. Κι ο ουρανός απειλεί και μένει άπραγος, λες και τον παγώνει η περιέρ...

Με την βοήθειαν του Θεού, με πίστιν εις τον τίμιον αγώνα μας, με την συμπαράστασιν ολοκλήρου του ελληνισμού και με την βοήθειαν των Κυπρίων. Αναλαμβάνομεν τον αγώνα δια την αποτίναξιν του αγγλικού ζυγού. Με σύνθημα εκείνο, το οποίον μας κατέλειπαν οι πρόγονοί μας ως ιεράν παρακαταθήκην, "Η ταν ή επί τας".

Τα διηγήματα "Μεταξύ Θεού και αγγέλου" δεν έχουν, βέβαια, να κάνουν με θρησκευτικές παραμέτρους ή θρησκευτικά τεκταινόμενα. Είναι διηγήματα που στοχεύουν σε μια σκληρή κοινωνικοπολιτική κριτική με πολλή δόση σαρκασμού και ειρωνείας. Οι ήρωες του βιβλίου "Μεταξύ Θεού και αγγέλου" θα μπορούσαν να είναι οποιοιδήποτε από μας, γιατί ο καθένας μας έχει τη δική του ιστορία που μπορεί να δεχτεί την κριτική ή το θαυμασμό ή και τα δύο μαζί. Όμως θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι δεν πρόκειται για μυθοπλασίες ή άλλα κατασκευάσματα του μυαλού. Στο μεγαλύτερο μέρος τους οι ιστορίες είναι...

Ένα μωρό καίγεται μέσα σ' ένα αυτοκίνητο κι ένας έρωτας "καίγεται" επίσης στους δρόμους της Ρώμης, ανάμεσα στους πίνακες του Γκόγια και σε μια μίνι φουστίτσα... Μια πέτρινη σημαία ντροπής πάνω στον Πενταδάκτυλο και δυο "πονεμένα, σαλεμένα μυαλά" κάτω στη Λευκωσία, να προσπαθούν να ξεκολλήσουν από το κορμί (ποιανού άραγε;) "το δηλητηριώδες πουκάμισο του Νέσσου"... Δυο πόδια που κρύβονται από ντροπή κάτω από τον καναπέ και δυο πόδια ανύπαρκτα κάτω από τα σεντόνια του νοσοκομείου... Ο έρωτας μιας αγελάδας στις σιτοκαλαμιές και ο έρωτας ενός εφήβου στην κουφάλα μιας ελιάς μέσα...