Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ραζμίγκ Κεσεγιάν παρουσιάζει στο "Αριστερό ημισφαίριο" ένα πανόραμα της κριτικής σκέψης της τελευταίας εικοσιπενταετίας, των περιγραφών και αναλύσεων της σύγχρονης πραγματικότητας που θέτουν υπό αμφισβήτηση με συνολικό τρόπο την υπάρχουσα κοινωνική τάξη. Επιδιώκει παράλληλα να εξηγήσει ένα φαινομενικό παράδοξο: Πώς γίνεται μετά την πτώση του "υπαρκτού σοσιαλισμού" και την παγκόσμια επικράτηση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού να πολλαπλασιάζονται διεθνώς οι κριτικές θεωρίες; Η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, μας υπενθυμίζει, δεν είναι ένα μονοσήμαντο και αδιαφιλονίκητο...

Από τον 19ο αιώνα, οι επαναστάσεις είχαν πάντα και μια μνημονική διάσταση: ήθελαν να διασώσουν την ανάμνηση των εμπειριών του παρελθόντος για να τις κληροδοτήσουν στο μέλλον. Ήταν μια στρατηγική μνήμη, θρεμμένη με ελπίδες. Στην αυγή του 21ου αιώνα, αυτή η διαλεκτική μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος έχει πια ραγίσει κι ο κόσμος βρίσκεται εγκλωβισμένος στο παρόν. Η πτώση του κομμουνισμού δεν έθαψε μόνο, μια για πάντα, την απλοϊκή τελεολογία της εξασφαλισμένης προόδου, αλλά σκίασε, για ένα μεγάλο διάστημα, τις επαγγελίες της χειραφέτησης που συνδέονταν μαζί του. Ωστόσο αυτ...

Εις το παρόν αναπτύσσονται τα βασικά πολιτεύματα με τα οποία διοικήθησαν οι λαοί από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, ως και τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα εκάστου. Τους κουκουλοφόρους και τις τρομοκρατικές οργανώσεις διεθνώς ποιος τις οργανώνει, εκπαιδεύει και μισθοδοτεί, μέσω ποίων τραπεζών και δια ποίον σκοπόν; Όταν οι φτωχοί και εργαζόμενοι διαμαρτύρονται οχλοκρατικά και δυναμικά στους δρόμους των πόλεων των, πεπεισμένοι ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντά των, τα εξυπηρετούν πράγματι ή εξυπηρετούν τα συμφέροντα των τραπεζιτών; Δυστυχώς εξυπηρετούν τα συμφέροντα των τραπεζ...

Είναι τα "απρόρρητα" αυτά που είναι μη ανακοινώσιμα στους μη μυημένους; Γιατί δεν έχει νόημα να λέγεται κάτι σ' εκείνους που δεν πρόκειται να του προσέξουν; Ή μήπως τελικά αναφέρονται στο άρρητο της επικοινωνίας; Γιατί η πληρέστερη γνώση και διδαχή είναι αυτή που συντελείται στον προφορικό, τον ζωντανό λόγο της άμεσης επικοινωνίας και όχι ίσως στην ακίνητη φύση του γραπτού λόγου. "Το τιμιώτερον δεν ανήκει στην γραφή, αλλά στην προφορική ομιλία", έλεγε ο Πλάτων, ακολουθώντας σε αυτή τη σωκρατική παράδοση.

[...] Στις σελίδες αυτού του βιβλίου, οι Αποχρώσεις στοχεύουν να εξετάσουν σε πόσα σημαντικά πεδία της συνύπαρξης των λαών και των κρατών παίζουν ρόλο οι λεπτές διακρίσεις και χρωματισμοί των πραγμάτων και των εννοιών σε αντίθεση με την τάση για γενίκευση και υπεραπλούστευση που συχνά διακρίνει τη σκέψη εκείνων που ασχολούνται με τα διεθνή πράγματα με συνέπειες συχνά αρνητικές. Η διαπίστωση της πολυχρωμίας της διεθνούς ζωής είναι κατά τη γνώμη μου αναγκαία προϋπόθεση για την κατανόηση, την παρουσίαση και -ακόμη σημαντικότερο- τον χειρισμό διεθνών θεμάτων σε κάθε επίπεδο κα...

Tο βιβλίο φιλοδοξεί να εισαγάγει τον αναγνώστη στην έννοια και τη θεωρία της αποτροπής και γενικότερα στη στρατηγική σκέψη. Tούτο επιχειρείται µε την εξέταση µιας συγκεκριµένης έκφανσης της αποτροπής, αυτής που δηµιουργήθηκε αρχικά µέσω του ανταγωνισµού και εν συνεχεία µέσω της ισορροπίας των στρατηγικών συστηµάτων µεταξύ των δύο υπερδυνάµεων, των HΠA και της EΣΣΔ, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέµου. Tο βιβλίο προσφέρει µεγάλο αριθµό πληροφοριών για τον Ψυχρό Πόλεµο, εξετάζει τη στρατηγική σκέψη των HΠA και της EΣΣΔ, µελετά τη φιλοσοφία ή τη θεωρία της αποτροπής γενικότερα...

Μετά το Σταλινισμό - η Περεστρόικα! Τα ζωντανά ρεπορτάζ, από τις δημοσιογραφικές - πολιτικές αποστολές, στις χώρες που αναζητούν έναν άλλο σοσιαλισμό, με πιο ανθρώπινο και συμμετοχικό πρόσωπο - Σοβιετική Ένωση, Λαϊκή Δ. Κίνα, Νικαράγουα... Κι αν αποτύχετε; Μα δεν πρέπει να αποτύχουμε... Αν όμως; Τότε κανένας δε θα μπορεί να μιλάει πια για σοσιαλισμό με πειστικότητα...

Και οι άθλιοι αυτής της εποχής αναζητούν μια καινούργια πατρίδα, μαζί με την ελπίδα πως κάτι καλύτερο θα τους συμβεί αύριο. Κάτω από τις λασπωμένες φάτσες των κατάδικων μπορεί να διακρίνει κανείς τον άνθρωπο και την ανάγκη του να επιβιώσει και να ενταχθεί ισότιμα στην κοινωνία, σε όποια κοινωνία. Ο ψυχολογισμός της Δημοκρατίας μέσα από την υπανθρώπινη κατάσταση της αγέλης. Ο άνθρωπος έξω από την κοινωνία και η κοινωνία έξω από τον άνθρωπο. Ποιες αξίες μπορούν να μετατρέψουν τη μαζική ψυχή σε κοινότητα με ρίζες, πνευματικότητα, ήθος, ανθρωπιά και συνέχεια; Έτσι ώστε η συνείδ...

«Σε όλες τις χώρες της βαλκανικής χερσονήσου -εκτός από την Ελλάδα- πέρασε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο τυφώνας της αποκομουνισμοποίησης και σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά του: ιδεολογικές, θρησκευτικές, οικονομικές δομές κ.λπ. »Είναι πραγματικά άξιοι θαυμασμού οι Αμερικανοί, διότι σχεδίασαν μεθοδικά και υλοποίησαν αριστουργηματικά και σχεδόν αναίμακτα τη διάλυση της πάλαι ποτέ κραταιάς κομουνιστικής αυτοκρατορίας της ΕΣΣΔ με την τρομακτικής ισχύος πολεμική μηχανή σε συμβατικά και πυρηνικά όπλα. »Ο τρόπος διάλυσης της τότε πανίσχυρης ΕΣΣΔ είναι ένας αξεπέραστος άθλος...

Ο συγγραφέας, αφορμώμενος από την αντιπαραβολή του αναρχισμού με τον μεταδομισμό, διατείνεται πως το επείγον πολιτικό πρόβλημα της σύγχρονης κοινωνίας είναι η ολοένα αυξανόμενη επίταση και επέκταση της εξουσίας. Εστιάζει στην τάση των ριζοσπαστικών πολιτικών θεωριών και κινημάτων να επιβεβαιώνουν την ισχύ και την εξουσία, με ποικίλες μορφές, την ίδια στιγμή που επιχειρούν να την καταλύσουν. Καταγίνεται με στοχαστές όπως ο Μπακούνιν, ο Λακάν, ο Στίρνερ και ο Φουκώ, με σκοπό να εξετάσει σημαντικά επιστημολογικά, οντολογικά και πολιτικά ζητήματα: το ουσιώδες ανθρώπινο υποκείμε...

Σύμφωνα με την εικόνα της τελευταίας οικονομικής φάσης, η ιστορία είναι η ιστορία των μονοπωλίων. Σύμφωνα με την εικόνα του κατάφωρου σφετερισμού που διαπράττεται σήμερα από τους ηγέτες του κεφαλαίου και της εργασίας σε αρμονική συνεργασία μεταξύ τους, η ιστορία είναι η ιστορία του πολέμου των συμμοριών, των εγκληματικών και μαφιόζικων οργανώσεων. Theodor W. Adorno Μια πραγματική κοινωνιολογία της συμμορίας ως του ζωντανού στοιχείου της κυρίαρχης τάξης στην ιστορία θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τόσο έναν πολιτικό όσο και έναν επιστημονικό σκοπό. Θα μπορούσε να συνδράμει σ...

Το ανά χείρας βιβλίο αποτελείται από δύο μέρη: (α)μία ανάγνωση των λεγόμενων κοινωνιολογικών έργων του Φρόυντ και (β) μία ανάλυση των μορφών της εξουσίας στις νεοτερικές κοινωνίες. Κοινωνιολόγοι και ψυχαναλυτές θεωρούν ότι τα έργα του Φρόυντ που μελετούν την κοινωνική ζωή ("Τοτέμ και ταμπού", "Ψυχολογία των μαζών και ανάλυση του Εγώ", "Το τέλος μιάς αυταπάτης", "Η δυσφορία μέσα στον πολιτισμό", "Ο άνδρας Μωυσής και η μονοθεϊστική θρησκεία") δεν ανήκουν στο κυρίως έργο του. Ο Ενρίκεζ διαφωνεί και προχωρεί σε λεπτομερή και μεθοδική εξέταση των παραπάνω κειμένων, που καθιστά...

Η παγκόσμια οικονομική κρίση ανέδειξε και την κρίση του "αντιπροσωπευτικού" πολιτεύματος. Στο παρόν βιβλίο εξετάζεται η κρίση αυτή και καταδεικνύεται γιατί τα κοινοβουλευτικά πολιτεύματα δεν είναι δημοκρατίες αλλά ολιγαρχίες. Σε αντιπαράθεση εξετάζονται οι βασικές αρχές, οι τρόποι λειτουργίας και οι σημασίες του δημοκρατικού πολιτεύματος. Εκτίθενται οι απαρχές της σύγκρουσης κοινοβουλευτισμού και δημοκρατίας, καθώς και οι λόγοι που προκάλεσαν τις ποικίλες συγκαλύψεις και διαστρεβλώσεις της δημοκρατίας στο πέρασμα των αιώνων. Παρατίθενται και ανασκευάζονται βασικά σημεία της...

Η ομιλία του Χάουαρντ Ζιν στην Αθήνα το Μάιο του 2009 και δύο συνεντεύξεις, στον Κωστή Παπαϊωάννου και στη Σώτη Τριανταφύλλου. Ο Χάουαρντ Ζιν, άμεσος και ειλικρινής, με βαθιά γνώση της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας αλλά και με την πεποίθηση ότι "η Ιστορία είναι ένας τρόπος όχι μόνο να κατανοούμε το παρόν αλλά και να δρούμε στο παρόν", διερευνά τη φύση της δημοκρατίας και τη σχέση της με τον πολίτη, εξετάζει τη δύναμη των κοινωνικών κινημάτων, προτείνει την πολιτική ανυπακοή ως κινητήρια δύναμη για κοινωνικές αλλαγές -τονίζοντας όμως ότι κανένας σκοπός δεν δικαιώνει...

Η γενική προβληματική, η κατευθυντήρια ιδέα που, κατά κάποιον τρόπο, δίνει μια συνοχή σε δοκίμια που έχουν ένα τόσο ευρύ φάσμα, είναι η ιδέα της νεωτερικότητας.Από μια κοινωνιολογική σκοπιά, ένα βασικό χαρακτηριστικό της νεωτερικότητας είναι η ευρεία διαφοροποίηση των κοινωνικών σχηματισμών σε ξέχωρους θεσμικούς χώρους (οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό) που ο καθένας έχει -εν δυνάμει τουλάχιστον- τη δική του δυναμική, λογική και αξίες. Οι τρόποι με τους οποίους οι διαφοροποιημένοι θεσμικοί χώροι συνδέονται μεταξύ τους, οδηγούν σε διαφόρων ειδών νεωτερικές κοινων...