Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο συγγραφέας διαπιστώνει ότι επαναστάτες και καπιταλιστές θεωρούν κριτήριο αλήθειας την επιτυχία, και μας καλεί να επανεξετάσουμε τον ανορθόδοξο μαρξισμό της Δυτικής Ευρώπης που παραμερίστηκε επειδή απέτυχε. Υποστηρίζει ότι η λατρεία της επιτυχίας και της επιστήμης αφαίρεσε από τον ορθόδοξο μαρξισμό την κριτική του ενόρμηση, η οποία όμως διασώθηκε στους λεγόμενους ανορθόδοξους μαρξιστές: Ρόζα Λούξεμπουργκ, Καρλ Κορς, Άντον Πάνεκουκ, Χέρμαν Γκόρτερ, Αμεντέο Μπορντίγκα, Αντόνιο Γκράμσι, σχολή της Φραγκφούρτης. Οι επιτυχίες του ορθόδοξου μαρξισμού δεν επικυρώνουν την αλήθεια τ...

Σε επίπεδο χώρας, η διακυβέρνηση αναφέρεται γενικά στον τρόπο (κανόνες, διαδικασίες και συμπεριφορές) με τον οποίο ασκείται η εξουσία στη διαχείριση των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών ζητημάτων της. Οι σχέσεις μεταξύ διακυβέρνησης και διαφθοράς είναι στενότατες, αφού η κακή διακυβέρνηση παρέχει μεγάλες δυνατότητες για ανάπτυξη της διαφθοράς, ενώ η εκτεταμένη διαφθορά δεν συμβιβάζεται με την καλή διακυβέρνηση. Μια χώρα που χαρακτηρίζεται από υψηλό βαθμό διαφθοράς δεν μπορεί παρά ταυτόχρονα να χαρακτηρίζεται και από κακή διακυβέρνηση και αντίστροφα. Η βελτίωση τη...

Ο Χάουρντ Ζιν προέρχεται από φτωχή οικογένεια μεταναστών και μεγάλωσε στις σκοτεινές και βρώμικες εργατικές κατοικίες της Ν. Υόρκης. Ομολογεί ότι έγινε ιστορικός για ν' αλλάξει τον κόσμο και έθεσε την ιστορία στην υπηρεσία του ανθρώπου ως εργαλείο μεταβολής της κοινωνίας και όχι διαιώνισης μιας άρρωστης πραγματικότητας. Πεπεισμένος ο ίδιος ότι η κοινωνική πρόοδος, όπου και όσο αυτή συντελέστηκε στην πάροδο των αιώνων, προήλθε μόνο μέσα από τους αγώνες των απλών ανθρώπων που πάλεψαν ενάντια σε κάθε είδους εξουσιαστικούς και καταπιεστικούς μηχανισμούς, φέρνει στο φως την ιστο...

Το πόνημα αυτό αποτελεί μια εξειδικευμένη έρευνα κι αναλυτική μελέτη του συνόλου της ακαδημαϊκής ή/και της επιστημονικής επιχειρηματολογίας, μεθοδολογίας και προσέγγισης της συνολικής διαδικασίας της Δημόσιας (Κρατικής) Πολιτικής ή/και των Δημόσιο-Πολιτικών Επιστημών. Ορίζει με ακρίβεια τον τρόπο και την αιτία που η θεωρία και ο εμπειρισμός του συμφεροντολογισμού και της ιδιοτέλειας αναδεικνύουν την Επιστήμη και την Ανάλυση της Δημόσιας (Κρατικής) Πολιτικής ή/και των Δημόσιο-Πολιτικών Επιστημών ως την πεμπτουσία και πανάκεια των πολιτικών επιστημών και κατ’ επέκταση των κοι...

Η ύπαρξή μας καθορίζεται από τους θεσμούς που μας περιβάλλουν. Περίπου όπως οι Αρχαίοι Αθηναίοι μοίραζαν τη ζωή τους ανάμεσα στην Αγορά και το Δήμο. Η Αγορά δεν εξαντλείται στο πεδίο των οικονομικών συναλλαγών. Ταυτίζεται με την ιδιωτική κοινωνία, συνιστά το άθροισμα των οριζόντιων θεσμών στους οποίους οι άνθρωποι συμμετέχουν ελεύθερα: το παζάρι, ένας πολιτιστικός σύλλογος, η κοινωνία της πληροφορίας. Ο Δήμος περιλαμβάνει τους μη συναινετικούς θεσμούς -Βουλή, Κυβέρνηση, Διοίκηση, Δικαστήρια, όργανα της ΕΕ- οι οποίοι δρουν κυριαρχικά, λαμβάνοντας αποφάσεις που μας επιβάλλοντ...

Ο δημοκρατικός συνομοσπονδισμός βασίζεται στην ιστορική εμπειρία της κοινωνίας και στη συλλογική της κληρονομιά. Δεν πρόκειται για ένα αυθαίρετο νεωτερικό πολιτικό σύστημα, αλλά συσσωρεύει ιστορία και εμπειρία. Είναι γέννημα της ζωής της κοινωνίας. Το κράτος διαρκώς προσανατολίζεται στον συγκεντρωτισμό, ώστε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των μονοπωλίων της εξουσίας. Στον δημοκρατικό συνομοσπονδισμό ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Είναι η κοινωνία που βρίσκεται στο επίκεντρο της πολιτικής και όχι τα μονοπώλια. Η ετερογενής δομή της κοινωνίας αντιτίθεται σε κάθε μορφή συγκεντρωτ...

Από τη μορφή και τον τρόπο οργάνωσης του κάθε πολιτικού σχήματος εξαρτάται, αν η ιδεολογία του είναι ουσιαστικό ή διακοσμητικό στοιχείο της ύπαρξής του. Στα συγκεντρωτικά και πυραμιδικά οργανωτικά σχήματα, όπως το κόμμα νέου τύπου του Λένιν, όπου ένας αρχηγός, μια ηγετική ομάδα ή κομματική κάστα αποτελούν το κέντρο αποφάσεων και πρωτοβουλιών, το συνεκτικό στοιχείο της πολιτικής οργάνωσης είναι η κομματική πειθαρχία που αργά ή γρήγορα εξελίσσεται σε "αναγνώριση, θαυμασμό, πίστη και υποταγή" στη "φωτισμένη ηγεσία", η οποία μάλιστα, αν αντλεί την νομιμοποίησή της από ένα δημοκ...

Σφαιρικά, περιεκτικά και διαχρονικά, ο συγγραφέας συγκρίνει τη φιλελεύθερη δηµοκρατία και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα του 20ού αιώνα. Διερευνά τις συνθήκες που κυριαρχούν σε µια δεδοµένη κοινωνία κατά τη γένεση, την ανάπτυξη και την παρακµή µιας µορφής καθεστώτος. Οι ιστορικοί συσχετισµοί που γίνονται ερµηνεύουν την εµφάνιση των πολιτικών µοντέλων σε συνάρτηση µε την οικονοµική εξέλιξη, τις κοινωνικές δοµές, την κουλτούρα, τις προσδοκίες των ανθρώπων και τις διακρατικές σχέσεις. Με άλλα λόγια, ο συγγραφέας προτείνει ένα ερµηνευτικό κλειδί της ιστορίας του αιώνα µας, της οποία...

Η οικονομική κρίση ανανοηματοδοτεί τις θεμελιώδεις έννοιες του κράτους, της πολιτείας, του συντάγματος, της κυριαρχίας, της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, της έκτακτης ανάγκης, του δημοσίου συμφέροντος. Επιστημολογικές αφετηρίες, ερμηνευτικές προαντιλήψεις ή πολιτικά δόγματα που θεωρούνταν αυτονόητα και αδιαπραγμάτευτα αποδεικνύονται ολοένα πιο αναχρονιστικά και ανεπαρκή για την εξήγηση όσων συμβαίνουν στην ευρωπαϊκή ήπειρο και ολόκληρο τον κόσμο μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Η κρίση ανέδειξε τα θεσμικά και πολιτικά αδιέξοδα του ευρωπαϊκού εγχειρήματος, φέρνοντας στην επιφάνεια τα...

Μπορούν όμως οι πραγματικές μεταβολές του σύγχρονου κόσμου να προσεγγιστούν με βάση τα εννοιολογικά εργαλεία της νεωτερικότητας; Ποιο είναι το νόημα και το ουσιαστικό περιεχόμενο της κυριαρχίας, της δημοκρατίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και ποιες οι λειτουργίες και η κανονιστική ισχύς του Συντάγματος στην ύστερη νεωτερικότητα; Μήπως η ίδια η χρήση του όρου "ύστερη νεωτερικότητα" δεν υποκρύπτει μια αμφισβητήσιμη προεπιλογή; Η κατανόηση του κατακερματισμένου αλλά και ομογενοποιημένου -"παγκοσμιοποιημένου" κόσμου, της ανεξέλεγκτης κοινωνίας της διακινδύνευσης με τους υπερδιο...

Η Δημοκρατία και ο Φασισμός, δεν είναι τίποτα άλλο από μέθοδοι και εργαλεία χρήσης στα χέρια των εκμεταλλευτών στις ταξικές κοινωνίες. Δεν είναι πολιτεύματα και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό. Οι θεωρητικοί και πρακτικοί ινστρούχτορες του Κομμουνισμού στην Πολιτική και στην Ιστορία είναι ο Καρλ Μαρξ, ο Φρίντριχ Ένγκελς και κανένας άλλος. Όλοι οι άλλοι ήταν γεννήματα της δικής τους κοσμοαντίληψης, που απλά πρόσθεσαν κάποια θετικά στοιχεία. Κάποιοι από αυτούς ήταν κρυμμένοι παραποιητές αυτής της κοσμοαντίληψης. Η παραποίηση του Κομμουνισμού είναι η μεγαλύτερη π...

Οι περισσότεροι από εμάς δεν αμφιβάλλουμε ότι η δημοκρατία είναι το καλύτερο από τα υπάρχοντα πολιτεύματα. Κατά παράδοξο όμως τρόπο, σοβαρές διαφωνίες επικρατούν μεταξύ μας ως προς τον τρόπο δικαιολόγησης της κρίσης μας αυτής. Οι διαφωνίες έχουν επιπτώσεις και στο ζήτημα της παραλλαγής του δημοκρατικού πολιτεύματος που ο καθένας από εμάς επικροτεί. Πού οφείλονται αυτές οι αποκλίσεις; Και πώς μπορούμε να βρούμε ένα μίτο που θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε, όσο αυτό είναι δυνατό, τον λαβύρινθο των αντικρουόμενων απόψεων; Τα ερωτήματα αυτά αποτελούν τον κοινό άξονα των μελετ...