Πολιτική ανάπτυξη και κοινωνική δυναμική
Νικολόπουλος Φίλιππος
Εκδόσεις Παπαζήση (1995)
Η διαδικασία της πολιτικής ανάπτυξης και προόδου, ούτε θεωρητικά ούτε εμπειρικά, μπορεί να προσεγγισθεί αποσυνδεδεμένη από το συγκεκριμένο κάθε φορά περιεχόμενο της ιστορικοκοινωνικής δυναμικής. Οι μηχανισμοί αποφάσεων του πολιτικού συστήματος κι ο συνολικός κοινωνικός οργανισμός βρίσκονται σε διαρκή αλληλεπίδραση κι αλληλεξάρτηση. Οι μηχανισμοί αποφάσεων πρέπει να ξέρουν και να μπορούν ν' ανταποκρίνονται στη δυναμική και τα αιτήματα του κοινωνικού σώματος ειδάλλως βρίσκονται σε δυσαρμονία μαζί του και δικαιολογημένα κινδυνεύουν ν' ανατραπούν. Αυτές είναι οι βασικές θέσε...
Αντίλεκτα
Πιέρρος Φίλιππος Τ.
Εκδόσεις Παπαζήση (1995)
Από πολλούς έχει σχολιαστεί η αυξανόμενη πολιτική ισχύς των media, των μέσων μαζικής επικοινωνίας και κυρίως της τηλεόρασης. Οφείλεται το φαινόμενο αυτό στις αδυναμίες της πολιτικής, είναι επικίνδυνο και πού οδηγεί; - Ο γιγαντισμός των μέσων μαζικής ενημέρωσης, η διαπλοκή συμφερόντων, ο αμοραλισμός της τηλεοπτικής δημοκρατίας, η αναίδεια της ημιμαθούς δημοσιογραφίας, το «κεκτημένο δικαίωμα» στη χυδαιότητα ακρωτηριάζουν τη δημοκρατία, αποκαθηλώνουν την πολιτική, αφυδατώνουν ηθικά τις κοινωνικές μας σχέσεις. Η ευτελής δημοσιογραφική γραφή μονιμοποιείται. Εδραιώνεται το δικαί...
Συγκριτική πολιτική
Meny Yves
Εκδόσεις Παπαζήση (1995)
Η μακροχρόνια συγκρότηση των Κρατών-Εθνών δεν διαμόρφωσε μόνο τη στρατιωτικο-διπλωματική, την οικονομική και την πολιτισμική ιστορία της Ευρώπης. Μορφοποίησε επίσης σε μεγάλο βαθμό - και κάποιες φορές με αυταρχικό τρόπο - την εκπαίδευση και τη διδασκαλία που θα έπρεπε λογικά να διέπονται από οικουμενικά προτάγματα. Διαμέσου ειδικών προγραμμάτων ή άρρητων προτιμήσεων όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων και των πανεπιστημιακών, ευνόησαν μια "εθνική" προσέγγιση των προβλημάτων εις βάρος της συγκριτικής ανάλυσης. Το πρόβλημα ήταν βέβαια εντονότερο στα μεγάλα ευρω...
Το πολιτικό μας πρόβλημα
Διαμαντόπουλος Θανάσης Σ. 1951- πολιτικός επιστήμων
Εκδόσεις Παπαζήση (1995)
Όταν ο εθνικός οργανισμός έχει διαβρωθεί σχεδόν μέχρι το τελευταίο του κύτταρο... Όταν ο κυρίαρχος πια νέος αξιακός κώδικας της κοινωνίας τείνει να αντιμετωπίζει κάθε πράξη αντίστασης στην παραίτηση, τη διαφθορά, τη σήψη και τη μετάθεση ευθυνών ως έκφραση κορυφαίας αφέλειας και ευήθειας... Ενώ οι υπολειπόμενες υγιείς νησίδες στον ωκεανό της πολιτικοκοινωνικής νοσηρότητας δεν καταγράφονται καν, ως αμελητέες, από τους κοινωνικούς μας χαρτογράφους... Όταν αυτά συμβαίνουν... Έχει, άραγε, νόημα η επισήμανση των παθολογικών στοιχείων του πολιτικού μας συστήματος, καθώς και του θε...