Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στη σοσιαλιστική παράδοση συναντούμε συχνά μια οξεία κριτική του κυρίαρχου δημοκρατικού λόγου. Εξίσου συχνά, ο σοσιαλισμός προτάθηκε ως η πιο ευρεία δημοκρατία που θα γνώριζε ποτέ ο κόσμος. Τι συμβαίνει εδώ; Είναι, άραγε, η δημοκρατία ένα απλό νομιμοποιητικό μακιγιάζ για το "δεσποτισμό του εργοστασίου"; Μήπως η νομιμοποιητική της ισχύς βασίζεται στο ότι, αντίθετα, εγκλείει κάτι άξιο λόγου, του οποίου ο σοσιαλισμός αποτελεί και το μόνο δυνατό διάδοχο; Τι γίνεται όταν οι περιεκτικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας βρίσκονται σε άκρα αναντιστοιχία με τις παρούσες πολιτικές μορφές...

Πώς μπορεί, άραγε, να προωθήσει τους στόχους της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής μια θεατρική παράσταση του Άρθουρ Μίλλερ στην Αθήνα; Και, αντίστροφα, πόσο ζημιώνονται οι ίδιοι στόχοι από μια εντυπωσιακή επίδειξη βιομηχανικών προϊόντων στο σοβιετικό περίπτερο της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία επιχειρεί να απαντήσει το παρόν βιβλίο, μέσα από την παρουσίαση της στρατηγικής και των μέσων που υιοθέτησε η πολιτιστική διπλωματία των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα την περίοδο 1953-1973, υπό το πρίσμα της συγκρότησης της μεταπολεμικής...

Έχει ειπωθεί ότι η σχέση του Foucault με την Αριστερά συνίσταται στο ότι είναι ο στοχαστής των "νέων κοινωνικών κινημάτων". Σίγουρα η μη οικονομιστική προσέγγιση της εξουσίας από τον Foucault "έδωσε φωνή" σε αιτήματα και κινήματα ο χαρακτήρας των οποίων δεν είναι κυρίως οικονομικός. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να αποδεχτούμε γι’ αυτά τα κινήματα τον τερατωδώς αποπροσανατολιστικό χαρακτηρισμό "μετα-υλιστικά". Η προσέγγιση του Foucault είναι υλιστική χωρίς να είναι οικονομιστική, ακριβώς επειδή καταδεικνύει την πολιτική σημασία μιας υλικότητας που δεν έχει κυρίως οικονο...

Για τον Κοραή μπορεί να πει κανείς ό,τι έγραψεν ο Βολταίρος για τον Dante: «Όλοι τον εξυμνούν, αλλά λίγοι τον έχουν διαβάσει». Αν και είναι ο πιο άγνωστος μεγάλος της ελληνικής πολιτικής ιστορίας, το λαμπρό όνομά του κατέχει περίοπτη θέση στην ιστορία του ευρωπαϊκού πνεύματος. Φορέας υψηλής ελληνικής πνευματικής παράδοσης, συγχρωτίσθηκε με τους ονομαστότερους διανοούμενους της Δυτικής Ευρώπης του 18ου αιώνος και θεωρούνταν από αυτούς ως η πλέον λαμπρή και ολοκληρωμένη πνευματική μορφή. Συνέγραψε, παρά την βαθύτατα υποσκαμμένη υγεία του, με νεανικό σφρίγος και με βαθύτατη...

Τα κείμενα του τόμου πραγματεύονται τα φιλοσοφικά και αισθητικά αδιέξοδα που προκύπτουν οσάκις οι κλασικές ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες και τα ιδεώδη της τέχνης και της λογοτεχνίας εμπλέκονται στον ιστό του νεκρικού κόσμου των Ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, επιχειρώντας σπασμωδικά να επαναπροσδιορίσουν το λόγο ύπαρξης μπροστά σε έναν θάνατο που έχει πάψει πια να είναι θάνατος όντας μια παραλυτική γεγονικότητα θανάτου.

Το βιβλίο αυτό αποπειράται να συνθέσει τις πολλαπλές και εν πολλοίς αντιφατικές συνιστώσες του τρέχοντος ιστορικού γίγνεσθαι. Είναι προϊόν της συγκυρίας, δίχως όμως να επικεντρώνεται στη συγκυρία. Είναι ένα κείμενο για την πολιτική, δεν είναι όμως ένα ευθέως πολιτικό κείμενο. Εμπνέεται από συγκεκριμένες καταστάσεις, παραμένει όμως αφηρημένο και εκ πρώτης όψεως αποστασιοποιημένο. Επιχειρώντας να εκφράσει μιαν έτσι κι αλλιώς δυσεντόπιστη πραγματικότητα που μοιάζει να έχει ξεφύγει από κάθε έλλογο κοινωνικό, πολιτικό ή αξιακό έλεγχο, αρκείται στο να αναζητήσει τις μεγάλες γραμμ...

"Ο δρόµος προς τη δουλεία" παραµένει ένα από τα κλασικά βιβλία της σκέψης του 20ού αιώνα. Για πάνω από 50 χρόνια, έχει εµπνεύσει πολιτικούς και στοχαστές σε όλο τον κόσµο, ασκώντας κοµβική επίδραση στην πολιτική και πολιτισµική µας ιστορία. Με χαρακτηριστική ευφυΐα, ο Χάγιεκ υποστηρίζει πειστικά ότι παρόλο που οι σοσιαλιστικές ιδέες µπορεί να είναι δελεαστικές, δεν µπορούν να υλοποιηθούν παρά µόνο µε µέσα ανελεύθερα και καταπιεστικά. Με εκτενείς αναφορές στην οικονοµία, τον φασισµό, την ιστορία, τον σοσιαλισµό και το Ολοκαύτωµα, ο Χάγιεκ αφαιρεί τη διακοσµητική σαγή της σοσ...

Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η νίκη της φιλελεύθερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας φαινόταν οριστική. Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι. Νέου τύπου αυταρχικά καθεστώτα έκαναν -και κάνουν- την εμφάνισή τους, κάποια μάλιστα διεκδικώντας διευρυμένο ρόλο σε παγκόσμια κλίμακα, μέσω και της υπόσκαψης αντιπάλων όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Σύμμαχοι τους σε αυτές τις βλέψεις τους είναι κάθε είδους ακροδεξιοί και ακροαριστεροί εθνικολαϊκιστές και δημαγωγοί στην Ευρώπη και την Αμερική. Γεγονότα όπως το Brexit και η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στ...

Η μετατόπιση από τη διεθνή κρατοκεντρική-διακρατική στην παγκόσμια πολιτική αποτελεί πραγματικότητα. Από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κινούμαστε προοδευτικά προς την παγκοσμιοποίηση της πολιτικής που, ωστόσο, παραμένει πλημμελώς ρυθμισμένη. Η τάση αυτή, σύμφωνα με τη θεωρία της Κοσμοπολίτικης Δημοκρατίας, αξιώνει τη ρύθμιση της παγκοσμιοποιούμενης πολιτικής με στόχο την ικανοποίηση θεμελιωδών κοινωνικών στόχων. Η πρόκληση συνίσταται στην επέκταση των αρχών και των αξιών της δημοκρατίας στη σφαίρα της παγκόσμιας πολιτικής και ειδικότερα μέσα στα παγκόσμια συστήματα εξο...

Βιώνουμε τον παραλογισμό, οι παραγωγικές δυνάμεις να είναι πιο αναπτυγμένες από ποτέ και η κατάσταση της συντριπτικής πλειονότητας των ανθρώπων να χειροτερεύει. Και αυτό ισχύει όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο. Μια από τις πιο κραυγαλέες πτυχές αυτού του παραλογισμού συνίσταται στο ότι, αντί ο χρόνος που κερδίζεται με την αυτοματοποίηση να έχει ως επακόλουθο την απαλλαγή των ανθρώπων από τον βραχνά της καταναγκαστικής δουλειάς, αυτός να παίρνει τη μορφή της ανεργίας, ενώ παράλληλα να εντείνεται η εκμετάλλευση όσων συνεχίζουν να εργάζονται...

Κείμενα του Γάλλου φιλόσοφου, ιστορικού των ιδεών και πολιτικού επιστήμονα Πιερ-Αντρέ Ταγκιέφ (Pierre-Andre Taguieff), γραμμένα μεταξύ Δεκεμβρίου 2016 και Ιανουαρίου 2017, που απηχούν τις σημερινές σκέψεις και επεξεργασίες για τη θεματική του πολιτικού εξτρεμισμού και ακριβέστερα για το τι μπορεί να σημαίνει ο "εξτρεμισμός στην πολιτική", στις διάφορες εκδοχές του. "Εξτρεμισμός" και «ριζοσπαστισμός» διασαφηνίζουν ή, αντίθετα, συσκοτίζουν τη σημερινή κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα; Η άκρα δεξιά βρίσκεται, όντως, στα δεξιά της δεξιάς ή, αντίθετα, έχει περισσότερα κοινά...

Ο ευτοπικός χάρτης της Ελλάδας είναι μια πολιτική θέση. Είναι μια προσπάθεια εφαρμογής της αρχαίας ελληνικής δημοκρατικής πολεοδομικής σκέψης. Είναι ο μόνος τρόπος να μειωθούν ουσιωδώς οι κοινωνικές ανισότητες, να αξιοποιηθεί καλύτερα το ανθρώπινο δυναμικό και η ζωή στην Ελλάδα να γίνει αυταρκέστερη και ευεπίφορη, ζηλευτή. Πρόκειται για την εφαρμογή της αρχής του πολυκεντρισμού. Όλος ο ελλαδικός πληθυσμός έχει κατανεμηθεί σε 415 ισοπληθείς πόλεις των 40.000 κατοίκων, αριθμός που έχει προταθεί από τον Ιππόδαμο τον Μιλήσιο. Οι πόλεις έχουν περιορισμένη έκταση. Η αύξηση του πλ...

[...] "Ο ηγεμόνας" αποτελείται από 26 κεφάλαια. Στα 11 πρώτα περιγράφονται οι διάφοροι τύποι ηγεμονιών, στα κεφάλαια 12-14 γίνεται λόγος για τα είδη στρατών που υπάρχουν και στα 15-24 -που προκάλεσαν και τις περισσότερες αντιδράσεις- για το ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά των ηγεμόνων. Στο κεφάλαιο 25 εξετάζεται η επίδραση της τύχης στις πολιτικές καταστάσεις και το 26 αποτελεί έκκληση για την απελευθέρωση και ενοποίηση της Ιταλίας. Το ύφος του έργου, απλό, χωρίς στολίδια, δεν είναι αυτό που θα ταίριαζε σε μια σχολαστική πραγματεία της εποχής. Οι λατινικοί τίτλοι των κε...

Χωρίς αμφιβολία, "O ηγεμόνας" είναι το πιο επαναστατικό έργο του Μακιαβέλι και παραμένει ένα οργανικό έργο γραμμένο με πάθος. Σ' αυτό ο συγγραφέας αρνείται τα παραδοσιακά πολιτικά συστήματα και στρέφεται στο άτομο και στις αρετές του. Ο στόχος είναι η νεά ηγεμονία, η μελέτη μιας καινούριας εμπειρίας μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε κρίση. Ο Μακιαβέλι εντυπωσιάζεται από αυτές τις νέες ηγεμονίες που δημιουργήθηκαν με βία και επιπλέον γοητεύεται από τους αρχηγούς των στρατευμάτων. Πέρα απ' αυτά, προβληματίζεται με τη δημιουργία των μεγάλων δυτικών μοναρχιών (Ισπανία, Γαλλία, Γ...

Ο Niccolo Machiavelli θεωρείται από τους κορυφαίους εκπροσώπους της Ιταλικής Αναγέννησης. Ο Machiavelli υπήρξε γραμματέας της Φλωρεντινής Δημοκρατίας. Πολυταξιδευμένος, ταξίδεψε στη Γαλλία, Ελβετία, Ιταλία με διπλωματικές αποστολές, μελέτησε τον τρόπο διακυβέρνησης των λαών. Έγραψε πολλά έργα, με κυριότερο τον "Ηγεμόνα". Στην αρχή το έργο του παρεξηγήθηκε και δημιουργήθηκε ο όρος "Μακιαβελισμός" που σημαίνει την χωρίς τύψεις θυσία της ηθικής για να επιτευχθούν οι στόχοι του ηγεμόνα. Οι νεώτεροι όμως κοινωνιολόγοι και ιστορικοί θεωρούν τον "Ηγεμόνα" λαμπρό καρπό της σκέψης...

Νικολό Μακιαβέλλι (1469 - 1527), ο ηγεμόνας Μία σύγχρονη (Ιούλιος 2017) και επιμελημένη έκδοση ενός κλασικού έργου. Ένα μοναδικό και αξέπεραστο βιβλίο για όσους θέλουν να κατανοήσουν την πολιτική ζωή.

Ο "Ηγεμόνας" γράφτηκε στα 1513, εξήντα ακριβώς χρόνια μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης ως επιστολή με οδηγίες για την οργάνωση της διοίκησης προς έναν επίδοξο ηγέτη, μόλις 21 ετών τότε, τον Λορέντζο Β΄ των Μεδίκων και επί αιώνες αποτέλεσε κείμενο αντιλεγόμενο και αμφιλεγόμενο. Οι ιδέες του Μακιαβέλι παραμένουν επί πεντακόσια χρόνια αναλλοίωτες, όσο αναλλοίωτη παραμένει επί χιλιετίες και η ανθρώπινη ψυχή. Και έχουν σήμερα απήχηση, ίσως περισσότρο παρά ποτέ. Μόνο που δεν απευθύνεται πλέον μόνο σε Ηγεμόνες, αλλά σε όποιον ασκεί εξουσία, ανεξαρτήτως τόπου, χρόνου και τρόπ...

Η ομορφιά του κλασικού κειμένου είναι ότι, όποια εποχή και αν διαβάζεται, γεννά έντονα συναισθήματα και δυνατές ιδέες. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Ηγεμόνα του Μακιαβέλι. Διαβάζοντας τα 26 κεφάλαια, γραμμένα σε απέριττο ύφος, με αλυσιδωτές επιχειρηματολογίες, με ψυχρότητα και πάθος συνάμα, με την αρχαιότητα να συμπλέκεται με το παρόν σε μια αρραγή ενότητα, με αντιθέσεις και γενικεύσεις, με υπερβολές κάποιες φορές, ο αναγνώστης δοκιμάζει δυνατή συγκίνηση και αισθάνεται την ανάγκη να γίνει κι αυτός κριτής, του συγγραφέα, των γραφομένων, αλλά και των πράξεων των εξουσιαστών κα...