Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι Nέγροι πρωτοπαρουσιάστηκαν στο Παρίσι, στο θέατρο Lutece, στις 28 Οκτωβρίου 1959, σε σκηνοθεσία Roger Blin, με σκηνικά και κοστούμια του Andre Acquart, από το θίασο Les Griots. Όλοι οι ηθοποιοί ήταν μαύροι. Το έργο ανεβαίνει σπάνια στη σκηνή λόγω του περιορισμού που έχει θέσει ο συγγραφέας, όλοι οι ηθοποιοί να είναι μαύροι. Ωστόσο, ο Ζενέ επέτρεψε στον Πέτερ Στάιν να χρησιμοποιήσει λευκούς ηθοποιούς στην παράσταση που σκηνοθέτησε το 1983 στη Schaubuhne στο Βερολίνο.

Ο Ντον Ζουάν υπήρξε πρόσωπο πραγματικό, που έγινε ήρωας της ισπανικής μυθολογίας και σύμβολο του άκαρδου εραστή με τις χιλιάδες ερωμένες και τους αμέτρητους εχθρούς. Πρώτος θεατρικός δημιουργός του υπήρξε ο Ισπανός Τίρσο ντε Μολίνα (1630), αλλά παγκόσμια γνωστός έγινε ο Ντον Ζουάν από το ομώνυμο έργο του Μολιέρου (1665), που θεωρείται το πιο ποιητικό του, μια θλιβερή φάρσα ζωής και θανάτου.

[...] Η "Πριγκίπισσα της Ήλιδας" έχει χαρακτηριστεί ως ένα από τα προσωπικά έργα του Μολιέρου, όπου αυτός εκμυστηρεύεται κι αφήνει την καρδιά του να μιλήσει. Οι μελετητές του έργου πιστεύουν ότι αυτό δεν είναι παρά ένα ερωτικό τραγούδι για την όχι πιστή σύζυγο του Αρμάντ, η οποία υποδυόταν τον ρόλο της πριγκίπισσας. Άλλωστε και ο ίδιος ο συγγραφέας έπαιξε με επιτυχία τον ρόλο του Μόρωνα κι εντυπωσίασε με τις περιστροφές των ματιών του, τις διασκεδαστικές γκριμάτσες και τις κωμικές στάσεις του σώματος του. Ο ιστορικός του νεοελληνικού θεάτρου Νικόλαος Λάσκαρης μας πληροφορε...

Υπάρχουν τρεις μορφές του έργου. Η πρώτη (του 1956) αποτελείται από δύο πράξεις και δεκαπέντε σκηνές. Στη δεύτερη (1960), που είναι και η εκτενέστερη, το πολιτικό στοιχείο είναι εντονότερο. Η τρίτη μορφή (1962) είναι και η οριστική και σ' αυτήν βασίστηκε η παρούσα μετάφραση. Ανέβηκε για πρώτη φορά στο Arts Theatre του Λονδίνου, στα αγγλικά, το 1957, σε σκηνοθεσία Peter Zadek. Το 1959 στο Βερολίνο, από τον Hans Lietzau. To 1960 ανέβηκε για πρώτη φορά στο Παρίσι, στο Theatre du Gymnase, σε σκηνοθεσία Peter Brook, με τις Marie Bell και Loleh Bellon στους ρόλους της Ίρμας κα...

- Και η πληγή σου; Πού; Με περιτρέχει απορία, πού κατοικεί, πού κρύβεται η μυστική πληγή όπου, προσφεύγει καθένας μας, όταν επιβουλεύονται την έπαρσή του, όταν τον πληγώνουν; Αυτή η πληγή -που έτσι γίνεται ο ένδον κριτής- θα γίνει όγκος κακός και θα κυριέψει τον χώρο. Καθένα γνωρίζει πώς να την ενσαρκωθεί μέχρι να γίνει ο ίδιος αυτή η πληγή, κάτι σαν καρδιά λαθραία και βασανιζόμενη. Ο "Σκοινοβάτης" είναι ένα κείμενο δράσης, δράσης θεατρικής, μουσικής, ερωτικής και, φυσικά, μεταφραστικής. Κάθε αναγνώστης του "Σκοινοβάτη" είναι ήδη ένας μεταφραστής· μεταφράζει τις γλωσσικέ...

Το "Σμαρ", ένα έργο το οποίο ο Φλωμπέρ έγραψε σε πολύ νεανική ηλικία, όταν βρισκόταν ακόμα στο Κολλέγιο, είχε θεωρηθεί επί μακρόν ένα απλό προσχέδιο του Πειρασμού του Αγίου Αντωνίου. Αυτό το "παλαιό μυστήριο", όμως, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας το χαρακτηρίζει, το επηρεασμένο από το ρομαντισμό, δεν είναι ένα απλό πρόπλασμα του Πειρασμού. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο, που εισάγει πολλά από τα σημαντικά θέματα που ο Φλωμπέρ θα επεξεργαστεί στη συνέχεια, από την ανία ως την κριτική των συμβάσεων και της κοινωνικής ζωής, και τα πραγματεύεται με τρόπο ιδιαίτερο, συναφή προς τα...

Η "Ανδρομάχη" είναι από τα πιο σημαντικά ποιητικά έργα της περιοχής του Διαφωτισμού η οποία βασίζεται στον αρχαίο ελληνικό κλασσικό πολιτισμό, γραμμένο το 1667 στη Γαλλία όταν η βασιλεία, μέσα σ' ένα έντονο κλίμα αβροφροσύνης και ευγένειας, βρισκόταν στο απόγειό της. Θέματα από την ελληνική ιστορία και μυθολογία όπως του Τρωικού πολέμου και των επακολούθων του ήταν από τα πιο αγαπημένα της εποχής. Η Ανδρομάχη καταφέρνει μεν να σωθεί, αλλά θα βρεθεί, ως λάφυρο του πολέμου, υπόδουλη στις επιθυμίες του γενναίου βασιλιά. Εκείνη όμως δεν θα υποκύψει, κρατώντας τα υψηλά της ιδ...

Η Υβόν είναι παντρεμένη εδώ και έξι μήνες με τον Μουλινώ, ο οποίος θέλει να ζήσει την πρώτη του εξωσυζυγική εμπειρία με την Σούζαν, γυναίκα του Ωμπέν, ο οποίος την απατά με τη Ρόζα, τη γυναίκα του Μπασινέ που είναι πελάτης του Μουλινώ... Κι ανάμεσά του η Κυρία Εγκρβίλ, η πεθερά του Μουλινώ... Ο λόγος προτρέχει της διανοίας και γεννά την καταστροφή.

Το πιο γνωστό έργο του κορυφαίου τεχνίτη της αστικής φάρσας, που μαζί με τον Λαμπίς άνοιξαν νέους δρόμους στη Γαλλική κωμωδία. Μια σειρά από παρεξηγήσεις οδηγεί σε ερωτικές ζήλιες, καυγάδες και ανατροπές, που διαδέχονται η μια την άλλη με φρενιτιώδη ρυθμό. Η εσκεμμένα απλοϊκή ματιά του συγγραφέα καταλήγει να γίνεται κριτής των πιο ουσιαστικών προβλημάτων της αστικής κοινωνίας και οι δήθεν αφελείς διάλογοι ομολογούν ή αποκαλύπτουν αλήθειες που δεν θα ήταν δυνατόν να λεχθούν με τους κώδικες του δράματος.

Οι δυο εικόνες του έργου συνθέτουν ένα ενιαίο θέαμα και αποτελούν μεταξύ τους, όχι μόνο ένα θεατρικό έργο, αλλά την ίδια όψη ενός νομίσματος. Κορώνα ή γράμματα, δύο όψεις της ίδιας κατάστασης που αποκρύπτονται και αποκαλύπτονται ταυτοχρόνως. Πρόκειται για μια μητέρα, την κόρη της κι ένα αυγό. Η Αλίκη είναι ξαπλωμένη. Διαβάζει ένα βιβλίο που ο συγγραφέας του - αγέννητος ακόμα - με μετριοφροσύνη το τιτλοφόρησε "Σχεδίασμα της γενικής θεωρίας του σύμπαντος". Μπαίνει η μητέρα της Αλίκης, γυναίκα ακόμα νέα και ωραία. Έρχεται να πει καληνύχτα στην κόρη της. Βγαίνει. Η Αλίκη, δι...

1956. Σικελία. Κατάνη. Η άφιξη ενός πανέμοφου νέου -με υψηλές γνωριμίες στη Ρώμη- γόνου μιας παλιάς σιτσιλιάνικης οικογένειας αναστατώνει την μικρή κοινωνία της πόλης και προκαλεί αλλεπάλληλα γεγονότα, που ξεσκεπάζουν τα "άπλυτα" και τα "κουσούρια" των μελών της. Τα σοβαρά μπερδεύονται με τα γελοία, τα καθημερινά μπλέκονται με τα μεταφυσικά, ο φαρισαϊσμός συνοδεύεται από την αφέλεια, το δάκρυ κάνει παρέα με το γέλιο και τα κατά συνθήκην ψεύδη χαριεντίζονται με την μισή αλήθεια. Μέσα σ' αυτόν τον κυκεώνα στέκεται όρθια η Μάμμα, η αρχηγός της σιτσιλιάνικης οικογένειας. Αρχετ...

Τα έργα του δεύτερου αυτού τόμου εμπνέονται από τους ελληνικούς μύθους της αρχαιότητας. Στο "Ηλέκτρα ή Η πτώση των προσωπείων" πραγματεύεται τις δυσδιάκριτες όψεις του δίπτυχου δικαιοσύνη / εκδίκηση. Απέδωσε δικαιοσύνη ο Ορέστης ή έγινε πατροκτόνος; Η μανία της Ηλέκτρας ήταν αποκλειστικά καρπός μιας εκδίκησης; Στην "Ηλέκτρα" τα αντίποινα των νεαρών Ατρειδών μετατρέπονται σε μια δια του παραλόγου απόδειξη για τη ματαιότητα της εκδίκησης. Στο "Μυστήριο της Άλκηστης", αντιθέτως τα καθιερωμένα θέματα της θυσίας και του ηρωισμού αναλύονται χωρίς λοξοδρομήματα και χωρίς ενστάσε...

Δύο μοντέρνα έργα μιλούν για ένα θέμα τόσο παλιό όσο και η ιστορία του ανθρώπου: τον πόλεμο. O Aμερικανός Charles Mee και ο Γάλλος Laurent Caude σχολιάζουν τη βία, το πάσχον σώμα, τον έλεγχο των ανθρωπίνων σχέσεων. Mέσα από εικόνες θανάτου και πόνου προσπαθούν να αναδείξουν την κρυμμένη ομορφιά της ζωής, την ανάγκη επιστροφής του ανθρώπου πίσω στον Άνθρωπο. Eπάνω στα σακατεμένα σώματα των ηρώων τους αφήνουν να φανούν τα αποτυπώματα του ανθρώπινου νου που τρελαίνεται για δύναμη και εξουσία. Δύο έργα που μας αφορούν, δύο σύγχρονες τραγωδίες που μας υπενθυμίζουν τα θεμελιώδη π...

Ο Μολιέρος (ψευδώνυμο του Ζαν Μπατίστ Ποκλέν, 1622-1673) είναι ο μόνος εκπρόσωπος του γαλλικού κλασικισμού που επιβίωσε πανηγυρικά ως κτήμα του παγκόσμιου θεάτρου. Επηρεασμένος από τον Πλαύτο, τον Τερέντιο αλλά και την Κομμέντια ντελ' Άρτε, αναπτύσσει προσωπικό ύφος, επιμένοντας στους χαρακτήρες των έργων του και όχι στην κατάσταση. Ο "Φιλάργυρος", είναι έργο που διακρίνεται για τη φραστική του εφευρετικότητα, όπου μέσα από μια σειρά ευφρόσυνες παρεξηγήσεις κατακρίνεται το ελάττωμα της φιλαργυρίας με τρόπο κωμικό, σκωπτικό και όχι τόσο διδακτικό.

Όλα τα θεατρικά έργα της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ συγκεντρώνονται σ' αυτούς τους δυο τόμους που κυκλοφορούν με τον τίτλο "Θέατρο Ι" και "Θέατρο ΙΙ". Στον πρώτο τόμο περικλείονται τα εξής έργα: "Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι", είναι μια θεατρική διασκευή του περίφημου μυθιστορήματος της "Ο Οβολός τον ονείρου". Σε πράξεις τρεις και σκηνές δεκατέσσερεις, αφηγείται μια απόπειρα εναντίον του Μουσολίνι, το έτος XI της φασιστικής Ρώμης. "Η μικρή γοργόνα" είναι μία ποιητική παραλλαγή του μύθου του Άντερσεν. Στα τρία μέρη της, που διαδραματίζονται "Στον βυθό της θάλασσας", "Στην ακροθαλα...

Ο Μολιέρος υπήρξε μια χαρισματική μεγαλοφυΐα που με δύναμη, τόλμη, φαντασία, ευρηματικότητα κατέγραψε, έκρινε, κατέκρινε και συχνά χλεύασε μέσα στης δικής του εποχής τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις τους κοινωνικούς αρνητικούς κύριους χαρακτήρες που πηγάζουν από την εποχή και την καθορίζουν συνάμα.