Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο σχολείο γυναικών βάζει ως πυρήνα του έργου του τον απλοϊκό μεσήλικο Αρνόλφο, που έχει πάρει από τεσσάρων χρόνων παιδούλα την Αγνή, και την ανατρέφει για να την κάνει γυναίκα του. Η κοπέλα μεγαλώνει υπό την επιτήρηση δύο άξεστων υπηρετών και αποκομμένη από τον κόσμο για να παραμείνει αφελής και αγράμματη, στοιχεία που ο Αρνόλφος θεωρεί απαραίτητα σε μια καλή και υπάκουη σύζυγο. Όμως η τύχη φέρνει στην πόλη τον νεαρό Οράτιο, που ερωτεύεται την Αγνή και καταφέρνει να της κλέψει την καρδιά. Μετά από μια σειρά κωμικών παρεξηγήσεων, όπου ο Αρνόλφος προσπαθεί ανεπιτυχώς να απο...

ΚΡΙΣΤΙΑΝ,καλώντας τον Συρανό που βρίσκεται στη σκηνή του. Συρανό; ΣΥΡΑΝΟ,εμφανίζεται, πάνοπλος για τη μάχη. Τι είναι; Έχεις ασπρίσει! ΚΡΙΣΤΙΑΝ Δεν μ'αγαπάει πια! ΣΥΡΑΝΟ Τι λες; ΚΡΙΣΤΙΑΝ Εσένα έχει αγαπήσει! ΣΥΡΑΝΟ Ανοησίες! ΚΡΙΣΤΙΑΝ Μ'αγαπά για την ψυχή μου μόνο! ΣΥΡΑΝΟ Τι λες; ΚΡΙΣΤΙΑΝ Εσένα αγαπά -αυτό σ'το βεβαιώνω- Την αγαπάς κι εσύ! ΣΥΡΑΝΟ Εγώ; ΚΡΙΣΤΙΑΝ Το ξέρω. ΣΥΡΑΝΟ Ναι. ΚΡΙΣΤΙΑΝ Με πάθος. ΣΥΡΑΝΟ Και πιο πολύ.

Το "Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει" ("La Commere") το οφείλουμε στην περίεργη ιδιοτροπία ενός συλλέκτη θεατρικών έργων. Ο Πον ντε Βελ, ανιψιός της κυρίας ντε Τανσέν, στο φιλολογικό σαλόνι της οποίας σύχναζε ο Μαριβώ, είχε τη μανία να αγοράζει χειρόγραφα θεατρικών έργων, για τα οποία μερικές φορές πλήρωνε σημαντικά ποσά, έργα τα οποία για διάφορους λόγους δεν έβλεπαν το φως της σκηνής. Ο θάνατος τον βρήκε με μια συλλογή πολυάριθμων έργων. Ανάμεσά τους βρέθηκε και το χειρόγραφο "Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει", έργο του 1741, που ο Μαριβώ το προόριζε για τους Ιταλούς Κωμωδούς κ...

Στην αποβάθρα Ένας σταθμός. Το τρένο έχει καθυστέρηση. Οι ταξιδιώτες εκνευρίζονται. Ένας παράξενος τύπος, ο Μάρεκ, πλησιάζει μια κοπέλα, τη Λορ. Τι ακριβώς περιμένει από εκείνη; Μετά τη μάχη Τρεις φαντάροι διαπληκτίζονται μετά τη μάχη. Δεν έχουν τίποτα να φάνε. Τι πρέπει να κάνουν; Ξαφνικά, ο ένας απ’ αυτούς έχει μια παράξενη ιδέα...

Στην αποβάθρα Ένας σταθμός. Το τρένο έχει καθυστέρηση. Οι ταξιδιώτες εκνευρίζονται. Ένας παράξενος τύπος, ο Μάρεκ, πλησιάζει μια κοπέλα, τη Λορ. Τι ακριβώς περιμένει από εκείνη; Μετά τη μάχη Τρεις φαντάροι διαπληκτίζονται μετά τη μάχη. Δεν έχουν τίποτα να φάνε. Τι πρέπει να κάνουν; Ξαφνικά, ο ένας απ’ αυτούς έχει μια παράξενη ιδέα...

Ο ΝΤΗΛΕΡ : Αν βαδίζετε έξω, αυτήν την ώρα και σ' αυτό το μέρος, είναι επειδή ποθείτε κάποιο πράγμα που δεν έχετε, κι αυτό το πράγμα, εγώ, μπορώ να σας το προμηθεύσω· διότι αν είμαι σ' αυτή τη θέση πολύ περισσότερο χρόνο πριν από σας και για πολύ περισσότερο χρόνο από σας, κι αν ακόμη κι αυτή η ώρα που είναι η ώρα των άγριων σχέσεων ανάμεσα στους ανθρώπους και τα ζώα δεν με διώχνει από δω, είναι επειδή έχω αυτό που χρειάζεται για να ικανοποιώ τον πόθο που περνά μπροστά μου, κι αυτό είναι σαν ένα βάρος που πρέπει να το ξεφορτώσω πάνω σ' οποιονδήποτε, άνθρωπο ή ζώο, που περνά...

Η ανέφικτη τέλεια ένωση του ζεύγους είναι το κεντρικό θέμα στα "Σόδομα & Γόμορρα". Ο άγγελος εξ ουρανού έρχεται να παρατηρήσει και να προειδοποιήσει: μόνο ένα ζευγάρι που αγαπιέται αληθινά είναι ικανό να σώσει τον κόσμο από τον όλεθρο της καταστροφής. Τα "Σόδομα & Γόμορρα" άρχισαν να γράφονται το 1939. Ολοκληρώθηκαν τον χειμώνα του 1941 με 1942 και κυκλοφόρησαν το 1943, μέσα στη γερμανική Κατοχή. Είναι φυσικό η διάθεση του συγγραφέα τους να είναι σκοτεινή, απαισιόδοξη. Η παρούσα έκδοση μεταφράστηκε από το πρωτότυπο και κυκλοφορεί για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Το "Σμαρ", ένα έργο το οποίο ο Φλωμπέρ έγραψε σε πολύ νεανική ηλικία, όταν βρισκόταν ακόμα στο Κολλέγιο, είχε θεωρηθεί επί μακρόν ένα απλό προσχέδιο του Πειρασμού του Αγίου Αντωνίου. Αυτό το "παλαιό μυστήριο", όμως, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας το χαρακτηρίζει, το επηρεασμένο από το ρομαντισμό, δεν είναι ένα απλό πρόπλασμα του Πειρασμού. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο, που εισάγει πολλά από τα σημαντικά θέματα που ο Φλωμπέρ θα επεξεργαστεί στη συνέχεια, από την ανία ως την κριτική των συμβάσεων και της κοινωνικής ζωής, και τα πραγματεύεται με τρόπο ιδιαίτερο, συναφή προς τα...

ΤΣΟΥΚΚΟ: Είμ' ο δολοφόνος του πατέρα μου, της μητέρας μου, ενός επιθεωρητή της αστυνομίας κι ενός παιδιού. Είμ' ένας φονιάς. [...] Δεν πρέπει να προσπαθείτε να διασχίσετε τους τοίχους, γιατί, πέρ' απ' τους τοίχους, υπάρχουν άλλοι τοίχοι, υπάρχει πάντα η φυλακή. Να δραπετεύετε απ' τις στέγες, προς τον ήλιο. Δεν θα βάλουν ποτέ έναν τοίχο ανάμεσα στον ήλιο και τη γη. [...] Έτσι κι αλλιώς, ένας χρόνος, εκατό χρόνια, το ίδιο κάνει· αργά ή γρήγορα, όλοι θα πεθάνουμε, όλοι. Κι αυτό, αυτό κάνει τα πουλιά να τραγουδούν, αυτό κάνει τα πουλιά να γελούν. Η ΜΗΤΕΡΑ: Γιατί αυτό το πα...