Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένας βαρόνος αποφασίζει να παντρέψει το γιο του Περντικάν, νεαρό πτυχιούχο, με την ανιψιά του Καμίγ, η οποία μόλις έχει βγει από το μοναστήρι όπου φοιτούσε εσώκλειστη. Λογαριάζει όμως χωρίς τον ξενοδόχο: η ιδέα που έχει σχηματίσει η Καμίγ για τον έρωτα και τους άντρες, απ' όσα της εξομολογούνταν οι φίλες της στο μοναστήρι, την έχει κάνει δύσπιστη και αλαζονική. Συνδυάζοντας αριστοτεχνικά το μπουρλέσκο με το λυρισμό, και την κωμωδία με το δράμα, ο Μυσσέ μάς δείχνει πόσο κοστίζει το να παίζεις με την αλήθεια των συναισθημάτων.

Ο Υμπύ δεσμώτης είναι το τρίτο μέρος της τριλογίας του Υμπύ, που άνοιξε καινούργιους δρόμους στο θέατρο και τη λογοτεχνία.

Αυτή η γκροτέσκα θεατρική φάρσα γράφτηκε αρχικά για να παρωδήσει έναν από τους δασκάλους του Αλφρέντ Ζαρί, αλλά γρήγορα αναδείχθηκε σε μια κορυφαία σάτιρα της γαλλικής «μεσαίας τάξης» του τέλους τού 19ου αιώνα. Ο κεντρικός αντι-ήρωας, κυρ-Υμπύ, είναι ένας άπληστος, ασεβής, λαίμαργος και ωμός χαρακτήρας που κατασφάζει τη βασιλική οικογένεια της Πολωνίας για να σφετεριστεί το θρόνο. Φυσικά, αποδεικνύεται υπέρμετρα δειλός όταν καλείται να αντιμετωπίσει τον μοναδικό γιο του βασιλιά που σώθηκε από τη σφαγή... Οι σκατολογικές αναφορές, το προκλητικό ύφος και η παραφθορά της γαλλ...

Στο "Η επιστροφή στην έρημο" ο Κολτές θίγει την αποπνικτική ατμόσφαιρα της γαλλικής επαρχίας κατά την διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας. Ήθελε να κάνει μια κωμωδία πάνω σ' ένα θέμα που δεν είναι τελείως κωμικό. Βρισκόμαστε σ' ένα αστικό σπίτι μιας ήσυχης επαρχιακής πόλης τη δεκαετία του εξήντα. Πρόκειται για μια ιστορία κληρονομιάς, όπου αδελφή και αδελφός αλληλοφαγώνονται. Τα γεγονότα εκτυλίσσονται πολύ παράξενα. Το φάντασμα της παλιάς κυρίας του σπιτιού, που σίγουρα έχει πνιγεί κάτω από ένα μαξιλάρι, στοιχιώνει στον κήπο, τρεις πρόκριτοι συνωμοτούν στις γωνιές, ένας μαύρο...

"Ο Ιάκωβος ο μοιρολάτρης" είναι ένα μυθιστόρημα που αγαπώ πολύ· το χαρακτηρίζει εξ ολοκλήρου χιούμορ και χαρά· ελευθερία και απόλαυση της μορφής. Γι’ αυτό στην Τέχνη του μυθιστορήματος έγραψα ότι "στη Γαλλία αυτό το βιβλίο έχει σκανδαλωδώς υποτιμηθεί: συγκεντρώνει όλα όσα η Γαλλία έχασε και αρνείται να ξαναβρεί". Μόνο ένας άξεστος αγγίζει τη μορφή ενός έργου που δεν του ανήκει. Περιφρόνηση αρμόζει στους διασκευαστές! Αυτό το θεατρικό έργο δεν είναι διασκευή· είναι απλώς η προσωπική μου προσέγγιση· η ονειροπόλησή μου· η παραλλαγή μου σε ένα μυθιστόρημα το οποίο ήθελα να γιορ...

Έργο γραμμένο το 1938, Οι τρομεροί γονείς είναι μια ελεγεία για τις οικογενειακές και διαπροσωπικές σχέσεις στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Το έργο αυτό θεωρείται από τα σημαντικότερα του πολυτάλαντου Κοκτώ, έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και παίζεται συχνά στις ευρωπαϊκές και αμερικανικές σκηνές.

Μετά την αποτυχία του θιάσου του στο Παρίσι ο Μολιέρος έφυγε για περιοδεία στη γαλλική επαρχία, όπου και παρουσίασε αρκετές φάρσες - ένα είδος που η θεατρική ζωή της πρωτεύουσας είχε ξεχάσει. Από αυτές τις φάρσες έχουν διασωθεί μόνο "Η ζήλεια του μουντζούρη" και "Ο ιπτάμενος γιατρός", που εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1819. Από τότε περιλαμβάνονται σε όλες τις εκδόσεις των Απάντων του Μολιέρου. Η υπόθεση της "Ζήλειας του Μουντζούρη" συναντάται σε ένα μύθο από το "Δεκαήμερο του Βοκκάκιου». "Τα πρόσωπα είναι στερεότυποι χαρακτήρες φάρσας και πολλές σκηνές περιγράφονται επιγραμ...

Ο Μολιέρος αντλεί την υπόθεση του έργου "Ο ιπτάμενος γιατρός" από τον καμβά μιας κομεντί ντελ άρτε. Ο τύπος του γιατρού είναι παραδοσιακό πρόσωπο της φάρσας, εδώ όμως το εύρημα είναι ο διπλός ρόλος που παίζει ο Σγαναρέλλος. Ο ψευτογιατρός "πετιέται" από το ένα σημείο στο άλλο, αλλάζοντας συνέχεια κοστούμι και υποκρινόμενος δύο διαφορετικά πρόσωπα. Ο γρήγορος ρυθμός και η σταδιακά κορυφωνόμενη αγωνία για την αποκάλυψη της απάτης, σε συνδυασμό με τα ακροβατικά τεχνάσματα που απαιτούνται για τις διαδοχικές μεταμφιέσεις ζωηρεύουν τις επιγραμματικά σχεδιασμένες σκηνές, αφήνοντας...

Είναι η πρώτη κωμωδία που ο Μολιέρος παρουσίασε στο Παρίσι: αποτελείται από επιμέρους ελάσσονες πλοκές αρκετά ανεξάρτητες μεταξύ τους. Πρόκειται για μια γεύση του ιταλικού και του ισπανικού θεάτρου που επλανάτο στο Παρίσι. Τότε οι κωμωδίες δεν ήταν παρά ένας καμβάς παράδοξων περιπετειών, όπου κανένας δεν είχε ακόμα επιχειρήσει την παραμικρή σκιαγράφηση ηθών. Το θέατρο δεν ήταν εκείνο που οφείλει να είναι, η αναπαράσταση δηλαδή της ζωής του ανθρώπου. Η ταπεινωτική για την ανθρωπότητα συνήθεια των ισχυρών να έχουν στην υπηρεσία τους τούς λεγόμενους τρελούς είχε μιάνει το θέατ...

Η κοσμογονία του γαλλικού 1789 προαναγγέλλεται στον "Φίγκαρο" όχι με τριγμόν οδόντων, αλλά με έναν εκστατικά χορευτικό λόγο, υπέροχης ευφυΐας απαλλαγμένης από το ευφυολόγημα, σε ένα έργο όπου κυριαρχεί η αγάπη προς το ζην, ή και το ερωτικώς ζην, με πλοκή που οδηγείται από την ευρυθμία προς την "έκστασιν". Η Γαλλική Επανάσταση θα έρθει, θα τιμωρήσει. Και θα εκδικηθεί. Στον Μπωμαρσαί, η προειδοποίηση γίνεται με μυρωμένα μαντηλάκια, σατανικά παραπλανητική για τον "αθώο". Στο έργο ο έρως νικάει, παράλληλα όμως υποτονθορύζει προμηνύματα. Το "πολιτικό" μήνυμα είναι ένα αθώο πλαίσ...