Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έντζο Κορμάν: "Η θύελλα επιμένει" - "Αυτή η κρύα νύχτα θα μας κάνει όλους αλλοπαρμένους και παράφρονες" λέει ο τρελός του βασιλιά Λήρ, ενώ η καταιγίδα λυσσομανά στην άγονη γη, στην τρίτη πράξη της τραγωδίας που ο Σαίξπηρ έγραψε στις αρχές του 17ου αιώνα. Είναι στα τέλη του 20ου αιώνα, στη διάρκεια μιας άλλης κρύας νύχτας, όταν ο νεαρός Αυστριακός σκηνοθέτης Νάταν Γκόλντινγκ προτείνει στον ηλικιωμένο Τέο Στάινερ, μυθική φιγούρα του μεταπολεμικού αυστριακού θεάτρου, να βάλει ένα τέλος στα εικοσιπέντε χρόνια σιωπής και εξορίας, και να παίξει τον βασιλιά Λήρ σε μια βερολινέζι...

Οι Εκδόσεις Άγρα, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας, δημοσιεύουν έργα των πλέον καταξιωμένων σύγχρονων θεατρικών συγγραφέων της Γαλλίας, με σκοπό να εμπλουτίσουν τη σύγχρονη θεατρική βιβλιογραφία και το ρεπερτόριο των ελληνικών θεάτρων. Πολλά από τα έργα αυτά έχουν ήδη ανέβει στην ελληνική σκηνή. Ο παρών τόμος περιέχει έργα του Ολιβιέ Πυ, του Πασκάλ Ραμπέρ και της Καρίν Λακρουά. OLIVIER PY : "Θέατρα" - Ο Ολιβιέ Πυ είναι πολύπλευρη προσωπικότητα: θεατρικός συγγραφέας, αλλά και μυθιστοριογράφος και δοκιμιογράφος, παίζει, τραγουδάει και σκηνοθετεί στο θέατρο κ...

Οι εκδόσεις Άγρα, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας, δημοσιεύουν έργα των πλέον καταξιωμένων σύγχρονων θεατρικών συγγραφέων της Γαλλίας, με σκοπό να εμπλουτίσουν τη σύγχρονη θεατρική βιβλιογραφία και το ρεπερτόριο των ελληνικών θεάτρων. Πολλά από τα έργα αυτά έχουν ήδη ανέβει στην ελληνική σκηνή. Ο παρών τόμος περιέχει έργα του Ζοέλ Πομμερά, του Φιλίπ Μινυανά και του Ένζο Κορμάν. Για τον πέμπτο τόμο της συλλογής του Νέου Γαλλικού Θεάτρου, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε σημαντικούς συγγραφείς του σύγχρονου γαλλικού θεάτρου, του τόσο γόνιμου από τη στιγμή που συν...

Στο θεατρικό αυτό έργο αποτυπώνεται το πρόβλημα του ερωτικού ζευγαριού, που στάθηκε πάντα ένα από τα κεντρικά θέματα του Ζιρωντού. Περισσότερο όμως από το νόημα του μύθου, εκείνο που εγγράφεται ζωηρά στη μνήμη μας είναι η χαριτωμένη ύπαρξη της ίδιας της Νεράιδας. Πλάσμα δροσερό, που έχει πάρει από το υπερφυσικό στοιχείο την ελαφρότητα μόνο του αιθέρα, έχει ιδιότητες ζεστά γήινες, την αφοσίωση, την απλοϊκότητα, την καρδιά, το παιδικό πείσμα.

Ο Ντον Ζουάν υπήρξε πρόσωπο πραγματικό, που έγινε ήρωας της ισπανικής μυθολογίας και σύμβολο του άκαρδου εραστή με τις χιλιάδες ερωμένες και τους αμέτρητους εχθρούς. Πρώτος θεατρικός δημιουργός του υπήρξε ο Ισπανός Τίρσο ντε Μολίνα (1630), αλλά παγκόσμια γνωστός έγινε ο Ντον Ζουάν από το ομώνυμο έργο του Μολιέρου (1665), που θεωρείται το πιο ποιητικό του, μια θλιβερή φάρσα ζωής και θανάτου.

Σάτιρα της αστικής τάξης και της υποκρισίας της μέσα από χιουμοριστικές καταστάσεις που εκτυλίσσονται σε ένα ξενοδοχείο "παράνομων" συναντήσεων.

Το βιβλίο περιλαμβάνει δύο μονόπρακτα του Ρενέ ντε Ομπαλντιά, δύο ευφυείς μαύρες κωμωδίες με στοιχεία του θεάτρου του παράλογου που μεταφράζονται για πρώτη φορά στα ελληνικά.

Γιατί ένα έργο του Δον Ζουάν Ρουίζ ντε Αλαρκόν; Είχα αναλάβει μια θεατρική προσαρμογή ενός έργου του Χρυσού Αιώνα για ένα Διεθνές Φεστιβάλ. Βυθίστηκα λοιπόν ξανά σε μιαν ανάγνωση που είχα εγκαταλείψει από τα φοιτητικά μου χρόνια. Ξαναβρήκα όλους τους "μεγάλους": τον Θερβάντες, τον Τίρσο, τον Καλντερόν και τον Λόπε... και ξαφνικά έπεσα πάνω στα κείμενα του Δον Ζουάν Ρουίζ ντε Αλαρκόν. Βρήκα σ' αυτά πολύ περισσότερη δροσιά από ότι στα έργα των συγγραφέων που θεωρούνται βεντέτες της εποχής. Επιπλέον, στόχος των πιο τυχερών ποιητών, αυτός ο καμπούρης, φτωχός, υπερήφανος, και μ...

Είναι η πρώτη κωμωδία που ο Μολιέρος παρουσίασε στο Παρίσι: αποτελείται από επιμέρους ελάσσονες πλοκές αρκετά ανεξάρτητες μεταξύ τους. Πρόκειται για μια γεύση του ιταλικού και του ισπανικού θεάτρου που επλανάτο στο Παρίσι. Τότε οι κωμωδίες δεν ήταν παρά ένας καμβάς παράδοξων περιπετειών, όπου κανένας δεν είχε ακόμα επιχειρήσει την παραμικρή σκιαγράφηση ηθών. Το θέατρο δεν ήταν εκείνο που οφείλει να είναι, η αναπαράσταση δηλαδή της ζωής του ανθρώπου. Η ταπεινωτική για την ανθρωπότητα συνήθεια των ισχυρών να έχουν στην υπηρεσία τους τούς λεγόμενους τρελούς είχε μιάνει το θέατ...

Ο Μολιέρος υπήρξε μια χαρισματική μεγαλοφυΐα που με δύναμη, τόλμη, φαντασία, ευρηματικότητα κατέγραψε, έκρινε, κατέκρινε και συχνά χλεύασε μέσα στης δικής του εποχής τα αδιέξοδα και τις αντιφάσεις τους κοινωνικούς αρνητικούς κύριους χαρακτήρες που πηγάζουν από την εποχή και την καθορίζουν συνάμα.

"Ο βασιλιάς πεθαίνει" σημαδεύει την είσοδο του Ιονέσκο σ' ένα καινούργιο επίπεδο, κλασικής σχεδόν κυριαρχίας πάνω στη φόρμα. Ο Μπερανζέ εδώ είναι ένας βασιλιάς μ' εξασθενημένη δύναμη, το βασίλειό του καταρρέει -μαθαίνει πως θα πεθάνει μέσα σε μιάμιση ώρα. Έτσι, το έργο ολόκληρο γίνεται αδυσώπητο, προκαθορισμένο τελετουργικό της κατάπτωσης και του θανάτου του βασιλία Μπερανζέ. Όταν δεν μπορεί πια να επιβληθεί στο Φύλακα, τον τελευταίο εναπομείναντα στρατιώτη, στην Παραμάνα, και στις δυο του γυναίκες, ο κόσμος γύρω του γκρεμίζεται, μέχρι και τα έπιπλα εξαφανίζονται. Και τέλο...

Ο Μπερανζέ, ένας βασιλιάς μ' εξασθενημένη δύναμη του οποίου το βασίλειό καταρρέει, μαθαίνει πως θα πεθάνει μέσα σε μιάμιση ώρα. Ολόκληρο το έργο γίνεται ένα προκαθορισμένο τελετουργικό της πτώσης και του τέλους, μέσα από το οποίο ο Ιονέσκο επιχειρεί μια αλληγορική καταγραφή της εμμονής και του φόβου του θανάτου, απ’ τον οποίο μάταια πασχίζει να απαλλαγεί ο άνθρωπος. "Όταν ο Ριχάρδος ο Β’ πεθαίνει" λέει ο Ιονέσκο - "νιώθεις ότι είσαι παρών στο θάνατο ενός πολυαγαπημένου σου προσώπου". Αλλά και αντίθετα, όταν ένας δικός μας άνθρωπος πεθαίνει μήπως δεν νιώθουμε ότι γίνεται...

Το θεατρικό έργο του Μαριβώ "Ο έρως εξευγενίζει τον Αρλεκίνο" έχει χαρακτηρισθεί ως "όνειρο θερινής νυκτός" της γαλλικής δραματουργίας. Τα σκηνικά παίγνια, η εναλλαγή της απόκρυψης και της αποκάλυψης των αισθημάτων, ο γλωσσικός πλούτος, οι υπαινιγμοί και οι αμφισημίες ενός πρώιμου "μαριβωντάζ" μεταφέρουν με δεξιοτεχνία τον θεατή στη μαγεία του παραμυθιού και διανθίζουν την θεατρική γραφή με στοιχεία εμπνευσμένα από την τεχνική της commedia dell'arte.