Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Περιέχονται τα κείμενα: - Γιώργος Α. Γιαννακόπουλος, "Χώρα του Πόντου" - Άρτεμις Ξανθοπούλου - Κυριακού, "Οι Έλληνες του Πόντου" - Διαμαντής Θεμ. Λαζαρίδης, "Θρησκευτικός βίος" - Δημήτρης Τομπαΐδης, "Η ποντιακή διάλεκτος" - Σωφρόνης Χατζησαββίδης, "Η ελληνική παιδεία στον Πόντο" - Ελένη Γ. Γαβρά, "Χωρική οργάνωση και αρχιτεκτονική στον ιστορικό Πόντο" - Βερονίκη Δαλακούρα - Καμάρα, "Χρύσανθος Φιλιππίδης Μητροπολίτης Τραπεζούντας" - Αρχιμανδρίτης Παύλος Αποστολίδης, "Η Ιερά Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου Σουμελά" - Παύλος Α. Γαϊτανίδης, "Η λαϊκή παράδοση στον Πόντο: Μο...

Όταν μιλάμε για τον Πόντο, δεν εννοούμε ούτε το κορτσόπον, ούτε τον πυρρίχιο. Τουλάχιστο δεν εννοούμεν μόνον αυτά, παρότι ορισμένοι πόντιοι (και μη) επιμένουν κυρίως ετούτα, τις στολές και τα λαϊκά στοιχεία ενός λαού που ήταν ο κατ' εξοχήν ελληνισμός επί πολλούς αιώνες, ο πρωτεύων και ουσιώδης ελληνισμός, με την έννοια της συνέχειας, της πρωτοπορίας και των ανοιχτών αναζητήσεων. Εξαιτίας της υπερπροβολής κάποιων λαογραφικών στοιχείων και της ταύτισης του ποντιακού ελληνισμού με επιφανειακές πλευρές της καθημερινής ζωής, φτάσαμε ακόμα και σε ανεκδοτολογικές ακρότητες. Η α...

Το βιβλίο βασίζεται στη δημοσιογραφική έρευνα της Ρούλας Κοτσέτα για τους Ομογενείς της Νέας Υόρκης, από την άφιξη τους στην πόλη των αντιθέσεων στις αρχές του 1900 έως την δεκαετία του '90. Η συγγραφέας κάνει αναφορά στην ιστορία των κοινοτήτων του Ελληνισμού αλλά και στους συλλόγους της Νέας Υόρκης μέχρι το 1995, όπως και οι συνεντεύξεις με τα πρόσωπα που μιλούν χρονολογούνται το ίδιο έτος. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα δεν κυκλοφορεί ανάλογη έκδοση βασισμένη αποκλειστικά στον Ελληνισμό της Ν. Υόρκης. Η συγγραφέας έμεινε για 10 χρόνια στην Αστόρια και εργαζότα...

"Όποιος αποφασίσει να διασχίσει σήμερα τους δρόμους και τα σοκάκια της Αλεξάνδρειας, είναι ζήτημα αν θα αναπλάσει κάτι από τη μαγική εικόνα της πολιτείας που ενέπνεε τον ποιητικό λόγο του Καβάφη και τις μυθιστορηματικές αναπολήσεις του Τσίρκα. Ακόμη πιο δύσκολα θα ανακαλέσει την ανθοφορία μιας ξεχασμένης περιόδου... Η Αλεξάνδρεια του δέκατου ένατου αιώνα, και σε μικρότερο βαθμό του πρώιμου εικοστού, ευνόησε με το παραπάνω την ελληνική διασπορά, προσφέροντας απλόχερα το γόνιμο έδαφος που της ήταν απαραίτητο για να αναπτύξει την εντυπωσιακή της δραστηριότητα. Και η ελληνική ό...

Η Κρώμνη ημπορεί να πει κανείς ότι ήταν αναμεταξύ στις χαράδρες, εξαιρουμένων μερικών ενοριών ή μαχαλάδων, όπως η Γλούβενα, Μαντζάντων, Αληθινόν και σχετικώς η Μόχωρα, τα Λωρία και Σαράντων. Την Κρώμνην διέσχιζεν ένα ποταμάκι, το οποίον επήγαζεν από την τοποθεσίαν Μετένια και Κλιβάνα. Εις την ροήν του συναντούσεν και άλλα ρυάκια, εκ των οποίων μεγαλύτερον ήτανε τα Πεγαδομμάτια που επήγαζεν, από την Καβελάκ και το Νανάκ, που επήγαζαν από την τοποθεσία και τα Λωρία. Και όσον επροχωρούσεν, εμεγάλωνεν στην τοποθεσία αυτήν, στα Διπόταμα, όπου συναντούσεν της Ιμέρας το ποτάμι...

Είτε το θέλουμε είτε όχι, όσοι ζούμε στην Ευρώπη ή σε μέρη επηρεασμένα από ευρωπαϊκές αξίες, παραμένουμε παιδιά της Λωζάννης, της συνθήκης δηλαδή που υπογράφηκε στην όχθη μιας ελβετικής λίμνης μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου, όπου αποφασίστηκε μια μαζική, αναγκαστική μετανάστευση κατοίκων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Ως μάχιμος δημοσιογράφος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη νοτιοανατολική Ευρώπη, βρίσκω συνεχώς μπροστά μου αναμνηστικά της κληρονομιάς που άφησε αυτή η μοιραία συνθήκη. Bruce Clark

Spread over the shores of Europe and Asia, and heavy with the monuments and memories of two empires, Istanbul is destined to impress. It was called Constantinople until as recently as the early 1930s and has for centuries inspired poets, writers and mystified visitors. Those who promote Istanbul to the crowds of international tourists advertise its unparalleled natural beauty and its splendid architecture, legacy of the Byzantine and Ottoman Empires. The magic of this extraordinary city goes far beyond the cliches of tourist literature. Much of it lies in its tendency to...

Οι Έλληνες της Τουρκίας, που αυτοαποκαλούνται "Ρωμαίοι, Ρωμηοί" υπενθυμίζοντας τις ρίζες τους στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Ανατολής, αποτελούσαν ένα από τα πιο δυναμικά στοιχεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αλλά τα δράματα και οι κρίσεις που σημάδεψαν την Ανατολική Μεσόγειο στη διάρκεια του 20ου αιώνα δεν τους ευνόησαν. Σήμερα η κοινότητά τους περιορίζεται σε μερικές χιλιάδες ψυχές. Η παρακμή είναι αθεράπευτη; Το τέλος επίκειται; Οι περισσότεροι παρατηρητές εκτιμούν ότι οι νόμοι της δημογραφίας καταδικάζουν σε εξαφάνιση την πολίτικη ρωμηοσύνη, η οποία σύντομα θα επιβιών...

Από τα μέσα του 19ου και μέχρι τα μισά του 20ού αιώνα οι Έλληνες του Καΐρου διέγραψαν μια πορεία συνεχούς προσπάθειας και ανάπτυξης, την ίδια ώρα που η Αίγυπτος άνοιγε το δικό της δρόμο προς την ανεξαρτησία και την αυτοδιάθεση. Στη διάρκεια αυτών των εκατό, περίπου, χρόνων και μέχρις ότου η ανατροπή του πολιτικού καθεστώτος οδηγήσει στη μαζική έξοδο των ξένων από τη χώρα, η καϊρινή παροικία -η δεύτερη σε μέγεθος ελληνική παροικία της Αιγύπτου, μετά από αυτήν της Αλεξάνδρειας- δραστηριοποιήθηκε με επιτυχία στο χρηματοοικονομικό και εμπορικό τομέα, ενώ για τις ανάγκες του κο...

Ο Καππαδόκης Σεραφείμ Ν. Ρίζος, ο Σινασίτης συγγραφέας, μαζί με πολλούς άλλους αντιλαμβάνεται την ιστορία της πατρίδας του όχι μόνον ως αποτέλεσμα αρχειακής έρευνας αλλά και ως βίωμα: ο αφηγητής του παρελθόντος μεταφέρει πραγματολογικά στοιχεία από έντυπα τεκμήρια, αλλά και από άγραφες, ιδίως πηγές. Η αξία αυτού του τύπου της εξιστόρισης έγκειται στην μοναδικότητα των πληροφοριών που αποθησαυρίζει. Πρόκειται για μαρτυρίες γηγενών, τώρα πια, με το πέρασμα του χρόνου αναντικατάστατες. [...] Μια υποδειγματική στο είδος της δίτομη εργασία, με την οποία ο Ρίζος συγκροτεί ένα γε...

Ο Καππαδόκης Σεραφείμ Ν. Ρίζος, ο Σινασίτης συγγραφέας, μαζί με πολλούς άλλους αντιλαμβάνεται την ιστορία της πατρίδας του όχι μόνον ως αποτέλεσμα αρχειακής έρευνας αλλά και ως βίωμα: ο αφηγητής του παρελθόντος μεταφέρει πραγματολογικά στοιχεία από έντυπα τεκμήρια, αλλά και από άγραφες, ιδίως πηγές. Η αξία αυτού του τύπου της εξιστόρισης έγκειται στην μοναδικότητα των πληροφοριών που αποθησαυρίζει. Πρόκειται για μαρτυρίες γηγενών, τώρα πια, με το πέρασμα του χρόνου αναντικατάστατες. [...] Μια υποδειγματική στο είδος της δίτομη εργασία, με την οποία ο Ρίζος συγκροτεί ένα γε...

Μία από τις μειονότητες που διαβιεί σήμερα στο έδαφος της Δημοκρατίας της Τσεχίας είναι και η ελληνική κοινότητα. Η πλειοψηφία της εξακολουθεί να διατηρεί ελληνική εθνική συνείδηση, παράλληλα όμως έχει ενταχθεί πλήρως στην τσεχική κοινωνία. Παρότι οι πολίτες ελληνικής εθνικότητας αποτελούν σήμερα -σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι προ πεντηκονταετίας- ένα ελάχιστο ποσοστό στη σύνθεση των κατοίκων της Τσεχίας -σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής του 1991 δεν έφταναν τότε ούτε τις τρεισήμισι χιλιάδες-, διαδραματίζουν ένα πολύ δραστήριο ρόλο στην οικονομική, κοινωνική κα...

[...] Οι σελίδες, πάντως, που ακολουθούν καταγράφουν μνήμες και κατάθεση καρδιάς από μια εποχή που, εκεί στην απέναντι όχθη της Μεσογείου, στην Αλεξάνδρεια αλλά και ώς μέσα στην καρδιά της Αιγύπτου, σε όλο το μήκος του Μεγάλου Ποταμού και στα παράλια της Διώρυγας του Σουέζ, ζούσε και άνθιζε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του απόδημου ελληνισμού. Καταγράφουν, όμως, και νωπές μνήμες από κάποιες επιστροφές που ακολούθησαν τον μεγάλο αποχωρισμό, ο οποίος, για τους Αιγυπτιώτες Έλληνες, δεν έγινε ποτέ αποχαιρετισμός. [...] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)

Ο δημοδιδάσκαλος και ιατρός Νικόλαος Β. Φαρδύς (1853-1901) από τη Σαμοθράκη αφηγείται με διεξοδικό τρόπο την ιστορία της ελληνικής αποικίας στην (γαλλική) Κορσική. Οι Έλληνες έποικοι (730 Μανιάτες της οικογένειας των Στεφανόπουλων από τη Μάνη) εγκαταστάθηκαν στην Κορσική το 1676. Το 1775 τούς παραχωρήθηκε μεγάλη έκταση γης βόρεια της πρωτεύουσας του νησιού (του Αιακείου), όπου έκτισαν το χωριό Καργκέζε. Ο συγγραφέας εργάστηκε για επτά χρόνια (1885-1892) στο Καργκέζε, το οποίο μεταπλάθει αυθαίρετα σε "Καρυές", και γνωρίστηκε με τους απογόνους των Μανιατών εποίκων, οι οποίοι...

Πολλοί οι Ηλείοι συμπατριώτες μας που προτίμησαν τις ΗΠΑ και τον Καναδά προς αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης, η συντριπτική δε πλειοψηφία πέτυχε του σκοπού της με τη σκληρή εργασία, εκμεταλλευόμενη το δαιμόνιο της ελληνικής φυλής. Το βιβλίο παρουσιάζει το δεύτερο μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα των Ηλείων στη βορειοαμερικάνικη ήπειρο και επικεντρώνεται στην ιστορία των Ηλειακών Συλλόγων της Αμερικής και του Καναδά, καθώς και στην Πανηλειακή Ομοσπονδία Αμερικής και Καναδά, από το 1950 μέχρι τις μέρες μας. Ξετυλίγει τη ζωή διακεκριμένων συμπατριωτών μας που διέγραψαν και δια...

Η προσφορά των Αιγυπτιωτών Ελλήνων τόσο προς τη δεύτερη πατρίδα, τη γη που τους γέννησε, τους φιλοξένησε, τους έθρεψε, την Αίγυπτο, όσο και προς την ιστορική κοιτίδα, την πολυαγαπημένη μάνα Ελλάδα, είναι κάτι παραπάνω από σημαντική, αν και δυστυχώς ούτε έχει μελετηθεί επαρκώς, ούτε προβληθεί όσο της αξίζει, παρόλο που η προσφορά αυτή έχει αναγνωριστεί και από τα κράτη και απ' τους λαούς τους. Ελπίζοντας να μη χαρακτηριστώ "τοπικιστής", θα σας παρουσιάσω μερικές μονάχα εκφάνσεις της προσφοράς αυτής, χωρίς χρονολογική σειρά, ανάκατες, όπως οι μνήμες, που σαν τις καλούμε απ...

Σε αυτό το βιβλίο θα διαβάσετε τον κανονισμό και τον κανονισμό της εσωτερικής λειτουργίας των δυο μεγάλων ορφανοτροφείων της Κωνσταντινούπολης, θα βρείτε με κάθε λεπτομέρεια πώς διοικούνταν τα καθήκοντα του προσωπικού καθώς και πώς ζούσαν σπούδαζαν και πώς εν τέλει μάθαιναν τέχνες τα ορφανά. Επειδή το αρχείο είναι γραμμένο το 1921 τα παιδιά που φιλοξενούνται έχουν ζήσει τους Βαλκανικούς και τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και παράλληλα τους διωγμούς. Άλλα είναι ορφανά από φυσικούς νόμους άλλα είναι θύματα των διωγμών. Προέρχονται από την Αν. Θράκη, τον Πόντο, την Καππαδοκία, τα...