Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Παρατάσσοντας κανείς τα ποιητικά βιβλία του Γιώργου Βέη εν σειρά, πριν ακόμη αρχίσει να τα φυλλομετρά και να καταδύεται στο λεκτικό του σύμπαν, αρχίζει να διακατέχεται από ένα αίσθημα νοσταλγικής ευφορίας. Μία χρωματική παλέτα, ακόρεστη, απλώνεται στα εξώφυλλά τους με κλιμακώσεις και αποκλιμακώσεις της έντασης, τονικές εξάρσεις και υφέσεις, που ακολουθούν το λυρικό βηματισμό του ποιητικού του λόγου και απηχούν το εύκρατο κλίμα του ποιητικού χώρου στον οποίο πρόκειται να εισέλθει ο αναγνώστης. Τα περισσότερα από αυτά, φιλοτεχνημένα από τον σημαντικότατο εικαστικό Κώστα Πανιά...

Στα πρακτικά του εικοστού έβδομου Συμποσίου ειδικοί ερευνητές από ποικίλους επιστημονικούς χώρους και δημιουργοί, λογοτέχνες και μη, μελετούν επιστημονικά και αισθητικά, ιστορικά και συγχρονικά την αναγκαιότητα, τη σκοπιμότητα, τη λειτουργικότητα, τη λειτουργία, ή μη, της ποίησης σε αναφορά με την οντολογική, ανθρωπολογική και πολιτισμική της φύση. Οι δύο τελευταίες εισηγήσεις της Κυριακής αφιερώνονται στον Διονύσιο Σολωμό και τον Νίκος Εγγονόπουλο, επ' ευκαιρία της επετείου των 150 χρόνων από το θάνατο και των 100 χρόνων από τη γέννησή τους αντίστοιχα. Στον τόμο περιλαμ...

Περιέχονται οι ενότητες: - Μαρία Μαραγκού, "Μπροστά από την εποχή του" - Χρήστος Σιάφκος, "Πάθος για ζωή και δημιουργία" - Πίνακες και σχέδια - Χρήστος Σιάφκος, "Μνήμες θεάτρου" - Τρεις φίλοι (Τάσος Ζωγράφος, Άσπα Στασινοπούλου, Άγγελος Σκούρτης) θυμούνται - Βασίλης Κ.Καλαμαράς, "Ο υπερρεαλιστής Τσαρούχης"

Ο Σκαρίμπας, που έζησε στις αρχές του 20ού αιώνα, και ο Βουτυράς στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ού, υπήρξαν συγγραφείς βαθιά αιρετικοί, ιδιόρρυθμοι και χαρισματικοί. Περιθωριακοί και οι δύο, κινήθηκαν στα κράσπεδα του λογοτεχνικού κατεστημένου. Σήμερα όλοι γνωρίζουμε ότι, με όπλο το ισχυρό του ένστικτο, ο Γιάννης Σκαρίμπας εισήγαγε τον υπερρεαλισμό και το παράλογο στη χώρα μας και ο Δημοσθένης Βουτυράς μέσω όσμωσης τη ροή της συνείδησης. Δεν υπήρξαν λόγιοι. Ίσως γι' αυτό πολεμήθηκαν και οι δύο από την περίφημη γενιά του '30 και τους εκπροσώπους της, θεωρητικούς της λογοτε...

Ο τόμος συγκεντρώνει την αναλυτική, επεξεργασμένη και τεκμηριωμένη μορφή των τριάντα τριών εισηγήσεων οι οποίες παρουσιάστηκαν στο Διεθνές Συνέδριο, με τίτλο "Ο ποιητής και ο πολίτης Γιάννης Ρίτσος", το οποίο οργάνωσε το Μουσείο Μπενάκη, από τις 28 Σεπτεμβρίου μέχρι την 1η Οκτωβρίου του 2005. Στις εργασίες του συνεδρίου είχαν επίσης περιληφθεί δύο "στρογγυλά τραπέζια", τα οποία επικεντρώθηκαν (α) στην πρόσληψη του Ρίτσου από σύγχρονους ποιητές και (β) στην αποτύπωση μαρτυριών ανθρώπων που η πορεία τους διασταυρώθηκε με εκείνην του Γιάννη Ρίτσου. Ο παραπάνω τίτλος εκάλυπτε,...

Το βιβλιάριο αυτό μοιράζεται σε δυο μέρη: προβλεπόμενο το ένα· απρόβλεπτο το άλλο. Στο πρώτο μέρος συντάσσονται έξι μελετήματα, τα δύο από τα οποία δημοσιεύονται εδώ για πρώτη φορά. Τρία από αυτά επιμένουν σε ζητήματα μεθόδου, σκηνοθεσίας και ιδεολογίας στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, ενώ τα άλλα δύο προσηλώνονται σε επώνυμες αρχαιόμυθες συνθέσεις του: στον "Φιλοκτήτη" και στον "Τειρεσία". Μεσολαβούν τα "Μικρά ομηρικά': παραβατικά, μικρής έκτασης ποιήματα, που υπερασπίζονται ευάλωτες μορφές και πράξεις των ομηρικών επών και του επικού κύκλου. Το απρόβλεπτο Επίμετρο ανακαλ...

Ένα συνέδριο και μια έκδοση προς τιμή του μεγάλου μας ποιητή, του αγωνιστή και κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου, που φωτίζει το μεγαλείο της ζωής και της τέχνης του. Επιδίωξη του Ρίτσου ήταν η ποίηση του να αποτελεί οδηγό μάχης για τη ζωή, όπλο και σημαία στα χέρια του λαού στον αγώνα του για το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας. Η ενιαία κοσμοθεωρητική θέση του απέναντι στη ζωή είναι η ειδοποιός του διαφορά με άλλους αξιόλογους ποιητές του καιρού του. Γιατί όπως ο ίδιος έγραφε: "Το ιδεολογικό υπόβαθρο τη ς τέχνη ς, το κοινωνικό και ηθικό, αν δεν είναι ο πρώτος λόγος τη...

Σε κάθε ποιητή υπάρχουν έννοιες-κλειδιά, που επανέρχονται ως βασικές νότες στη διαμόρφωση του λογοτεχνικού του οράματος. Ενσαρκώνουν τις σταθερές ροπές του ποιητικού του προβληματισμού και τον προσγειώνουν προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Είναι έννοιες που ακτινοβολούν μνήμες, αισθήματα, φορτισμένες βιωματικές εμπειρίες και ιδέες με ιδιαίτερο βάρος λειτουργώντας ως επισημάνσεις του προσωπικού στίγματος του ποιητή που καθορίζουν τον ιδιότυπο και προσωπικό καλλιτεχνικό του κόσμο και την ξεχωριστή παρουσία της ψυχής του. Επιχειρώντας μια προσπάθεια αναζήτησης του θεματικού...

Συμμετέχουν οι: Ζήσης Καραβάς (δημοσιογράφος) Πίτερ Μπίεν (Συγγραφέας) Κουλούρη Μαρία (Ποιήτρια) Μανθούλης Ροβήρος (Συγγραφέας) Κεντρωτής Γιώργος (Ποιητής) Πολέντας Μανόλης (Ποιητής) Φρούντζος Παναγιώτης (Δημοσιογράφος) Αφροδίτη Ερμίδη (Δημοσιογράφος) Αιμιλία Καραλή (Διδάκτωρ) Ανδρειωμένος Γιώργος (Καθηγητής) Αλεξανδρόπουλος Μήτσος (Συγγραφέας) Σοφίας Καζαντζιάν (Ηθοποιός) Μάριος Ιορδάνου (Ηθοποιός) Θάνος Μικρούτσικος (Συνθέτης) Καραμπάτσος Θανάσης (Δημοσιογράφος) Θεοδωράκης Μίκης (Συνθέτης)

Η πνευματική πορεία ενός από τους μεγαλύτερους ποιητές της σύγχρονης Ελλάδας, του Γιάννη Π. Κουτσοχέρα, περνά μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου το οποίο ανατέμνει τον πνευματικό του μόχθο και καταξιώνει τον δημιουργό σαν πνευματικό ταγό ενός αειθαλούς Έθνους του οποίου η πνευματικότητα και η ελληνικότητα βάλλονται στην εποχή μας. Δίπλα στον μεγάλο ποιητή, η Μούσα και συνοδοιπόρος του Λένα Στρέφη - Κουτσοχέρα, η οποία έσκυψε στην προετοιμασία αυτού του βιβλίου και το διαβάζει τώρα μαζί του στα "Επέκεινα" τα οποία προσδοκούσε μέσα από το όλο έργο του.

[...] Η παρούσα εκπόνηση δεν βασίζεται σε κάποια βιβλιογραφία. Άλλωστε παραθέτω αρκετά στοιχεία αδημοσίευτα μέχρι σήμερα. Για την ιστορία θα πρέπει να αναφέρω πως ξεκίνησα να τη γράφω το 1987, την εποχή που έκανα τη διδακτορική διατριβή μου στις πολιτικές επιστήμες και χρησιμοποίησα ένα μεγάλο κομμάτι της στη διατριβή εκείνη. Αργότερα ένα άλλο μεγάλο μέρος δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "Εξόρμηση" της 26 Φεβρουαρίου 1994. Πιστεύω στο παρόν βιβλίο ο Γιάννης Κουτσοχέρας από καρδιά προτρέπει, παρακινεί και προτείνει να παρακολουθήσουμε προσεκτικά την πορεία με κοινό παρονομαστή...

Ποιητής του πικρού γέλιου, του αυτοσαρκασμού και της αυτοαναίρεσης, ο Γιάννης Βαρβέρης θα καταφέρει μέσα στην ποίησή του να δημιουργήσει έναν ευδιάκριτο κώδικα. Μια γλώσσα και ένας στοχασμός σε κίνηση και σε εξέλιξη με σταθερές αναφορές και σταθερά μοτίβα. Ο Γιάννης Βαρβέρης αποτελεί έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς φορείς της "ποιητικής του θανάτου" (όπως την περιγράφει ο Αλέξης Ζήρας). Μιας κληρονομιάς που ξεκινά με τον Καρυωτάκη και τους ποιητές του μεσοπολέμου και με διαφορετικούς τρόπους και όρους συναντάται και στις προηγούμενες μεταπολεμικές γενιές αλλά και στου...

[...] Τα κείμενα για την ποίηση του Χριστιανόπουλου καλύπτουν χρονική περίοδο, η οποία κατά τι υπερβαίνει το ήμισυ ενός αιώνα (1950-2002). Ανεξαρτήτως των κειμένων που επιλέξαμε, ένα ποσοτικό συμπέρασμα είναι δυνατόν να σκιαγραφηθεί: Με την πάροδο του χρόνου ο ουσιαστικός κριτικός λόγος υποκαθίσταται από έναν επιφανειακότερο δημοσιογραφίζοντα λόγο. Αξιόλογα κριτικά και φιλολογικά κείμενα γράφονται και σήμερα· "επιδερμικές" προσεγγίσεις επιχειρούνταν και στη δεκαετία του 1950, αλλά -ως γνωστόν- οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Η σύνταξη ενός τόμου με κριτικά κείμεν...