Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ποίηση του Κ.Π. Καβάφη και η ρωσική ποίηση των αρχών του 20ού αιώνα προσφέρουν μια ακόμα μαρτυρία για τη συγγένεια των αυτόνομων και παράλληλων αναζητήσεων στην ενιαία κοίτη της ευρωπαϊκής πνευματικής εξέλιξης. Στις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν φημισμένοι άνθρωποι των ρωσικών γραμμάτων, φέρνοντας μαζί τους την αύρα εκείνης της ανεπανάληπτης περιόδου. Αντικείμενο μιας ειδικής συγκριτικής ανάλυσης με τον Καβάφη γίνονται έξι Ρώσοι ποιητές, που σχηματίζουν δύο ισχυρές τριάδες: α) Β. Μπριούσοφ, Μ. Κουζμίν (η παρουσία του εικονογραφείται με εννέα ποιήματά του σε απόδοση τ...

"Δεν είναι μονάχα συναισθηματική ανάγκη που με παρότρυνε να ασχοληθώ -κάτι εξαιρετικά επίπονο- και να μαζέψω -τουλάχιστον όσα μπόρεσα- τα δημοσιευμένα σε περιοδικά και εφημερίδες καθώς και τα αδημοσίευτα ποιητικά έργα του πατέρα μου και να προσπαθήσω να τα εκδώσω. Οι τοτινές συνθήκες του τόπου μας και της ζωής του δεν του επέτρεψαν να το κάνει ο ίδιος. Και όπως είναι φυσικό, σιγά σιγά αρχίζει να παραλείπεται από πολλές νεότερες ανθολογίες. Ο Λεωνίδας Παυλίδης όμως δικαιούται, νομίζω, μια θέση στην πνευματική ζωή τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας. [...] Πέρα από το ποιη...

[...] Δεν θα χαρακτήριζα, παρ' όλα αυτά, τον Μπάρα ακραιφνή απαισιόδοξο, αρνητή του φαινομένου της ζωής που θέλει να ακυρώσει τα αίτια και τα αιτιατά του: αντίθετα, τον θεωρώ ορθόδοξο, στοχαστικό πραγματιστή. Ανήκει στην κατηγορία εκείνων των δημιουργών που έχουν το προνόμιο -αλλά και το βάρος- να θεωρούν τη συμφιλίωση με τον αρχέγονο γνόφο θεμελιώδη ποιητική εμπειρία. Γι' αυτό ακριβώς και το βιολογικό του τέλος δεν συνεπάγεται και το τέλος της ποίησής του: μας έρχεται, χωρίς να διστάζει, μας γνέφει, διακριτικά, από εκεί. (από την εισαγωγή του βιβλίου)

Το βιβλίο αυτό προχωρεί σε μια νέα ανάγνωση της ποίησης του Κώστα Καρυωτάκη. Οι αναλύσεις εκτείνονται από τα πρώτα ως τα τελευταία ποιήματά του και στηρίζονται στη σύγχρονη θεωρία της λογοτεχνίας. Έμφαση δίνεται στις διακειμενικές σχέσεις και τελικά επιχειρείται η ανασύσταση του ποιητικού σύμπαντος του Κώστα Καρυωτάκη.

Καμμία μορφή της Καινής Διαθήκης, πλην βεβαίως του Ιησού και της Θεοτόκου, δεν υπήρξε τόσο ισχυρός πόλος έλξης για τους ποιητές όσο η μορφή της Μαρίας της Μαγδαληνής. Και καμμιάς άλλης μορφής της Καινής Διαθήκης η ιστορία δεν παραποιήθηκε τόσο όσο η δική της. Μείζονες, ελάσσονες και ασήμαντοι ποιητές βρίσκουν στο πρόσωπο της Μαγδαληνής στοιχεία πρόσφορα για την έκφραση ορισμένων βασικών συναισθημάτων τους, και, όταν δεν τα βρίσκουν, τα εφευρίσκουν. Φανερό είναι ότι η πρόσληψη της εικόνας της Μαγδαληνής στον δυτικό κόσμο (αλλά και στον ορθόδοξο, ως έναν βαθμό, έπειτα από ένα...

[...] Η ΤΕΔΚ νομού Ιωαννίνων πιστεύει στον κανόνα που διατύπωσε ο Μάρξ το 1864 στην Πρώτη Διεθνή: "Ο αγώνας των εργαζομένων πρέπει να κερδιθεί από τους ίδιους... με ίσα δικαιώματα και ίσα καθήκοντα". Αυτόν τον αγώνα της ισότητας διακόνησε και ο ηπειρώτης ποιητής Άνθος Πωγωνίτης, αρτεργάτης συνδικαλιστής με σοσιαλιστικό όραμα. Τις προσωπικές του θυσίες και τον εμπνευσμένο εργατικό του λόγο να γνωρίζουμε με την παρούσα έκδοση, με την οποιά η ΤΕΔΚ νομού Ιωαννίνων τιμάει ισάξια τον κοινωνικό ποιητή, το μαχητή εργάτη και τον ασυμβίβαστο συνδικαλιστή. (Πρόδρομος Χατζηεφραιμίδης...

Τα κείμενα που συνθέτουν αυτό το τομίδιο δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στο περιοδικό "Σημειώσεις" κατά την περίοδο 1980-1989. Το κείμενο του επιμέτρου είναι προγενέστερο. Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό "Σημειώσεις" (1976) και εν συνεχεία στη συλλογή δοκιμίων "Αναφορές" (1979). Αναδημοσιεύεται εδώ ως μια πρώτη απόπειρα του συγγραφέα να προσεγγίσει συνολικά το έργο του Νίκου Καββαδία, του οποίου ορισμένες επιμέρους πτυχές εξετάζονται λεπτομερέστερα στο κυρίως μέρος του βιβλίου, στη διασταύρωσή τους με το έργο του ποιητή Δ. Ι. Αντωνίου και του πεζογράφου Βασίλη Λούλη...

[...] Αν κάτι χαρακτηρίζει την ποιητική του Γιώργου Λίκου είναι η απουσία σταθερής, με την έννοια της παγιωμένης, ποιητικής έκφρασης. Η ποιητική του παραγωγή, ελάχιστη συγκριτικά με τα χρονικά όρια στα οποία παρήχθη -πρώτη ποιητική εμφάνιση το 1944, τελευταία δημοσιευμένη δουλειά του το 1990- παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία, όπου είναι εμφανής η αναζήτηση νέων ποιητικών μέσων. Ο ολιγογράφος Λίκος δηλώνει πως δεν ήθελε να επαναληφθεί, έτσι αναζητούσε συνεχώς να ανανεώσει τα ποιητικά του μέσα, όχι πάντα με ιδιαίτερη επιτυχία. Στις 14 ποιητικές ενότητες που περιλαμβάνονται στα πο...

Όπως και ο τίτλος του παρόντος έργου καταδηλώνει, δεν πρόκειται για φιλολογική ή λογοτεχνική κριτική στο έργο του Καβάφη. Βέβαια χρησιμοποιούνται κάποια τέτοια στοιχεία στην τεκμηρίωση και την ανάλυση της οπτικής της μελέτης, αλλά στόχος είναι η ανίχνευση και η ανάσυρση παιδαγωγικών παραμέτρων στην ύφανση της ποιητικής του Καβάφη. Και αυτό για να τονιστεί, άλλη μια φορά, η πεποίθησή του ότι το "παιδαγωγικό" όχι μόνο συνυπάρχει με άλλα στοιχεία-παραμέτρους της ανθρώπινης δραστηριότητας, αλλά διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στη σχέση του με αυτές, ξεκινώντας από την κοινή θέση...

H Eλένη Βακαλό (1921-2001) υπήρξε µία κατεξοχήν εµβληµατική µορφή της A’ Mεταπολεµικής Γενιάς. Συνδύασε την ποιητική της έκφραση µε την αισθητική του µοντερνισµού, χωρίς ωστόσο να υποτιµήσει τις βιωµατικές και εντόπιες καταβολές της. Στην παρούσα µελέτη, το ποιητικό έργο της Bακαλό σχολιάζεται στο σύνολό του ξεκινώντας από τα πρώτα δηµοσιεύµατά της και τις πρώτες ποιητικές συλλογές της που η ίδια δεν συµπεριέλαβε στην συγκεντρωτική έκδοση των ποιηµάτων της "Tο άλλο του πράγµατος: ποίηση 1954-1994", Nεφέλη, 1995 (επανέκδ. 2005). H Eλένη Bακαλό πρωτοεµφανίζεται στα γράµµατα τ...

Το Συμπόσιο Ποίησης προσπαθεί, παρόλη τη μακρόχρονη πορεία του, να ανανεώνεται κάθε χρόνο στη θεματική και στα πρόσωπα των εισηγητών. Πιστεύουμε ότι οι εισηγήσεις που περιλαμβάνονται σ' αυτό τον τόμο δικαιολογούν, με την ποιότητα και την ποικιλία τους, τη συνέχισή του μετά από τόσα χρόνια και ότι θα συμβάλουν, όπως και άλλοι τόμοι Πρακτικών του Συμποσίου στο παρελθόν, στη βιβλιογραφία ενός τόσο σημαντικού θέματος όπως είναι η ποίηση των Ύμνων. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής γιατί το Τμήμα Νεοελληνικής Γλώσσας του Πανεπιστημίου Macquarie με παρότρυναν για το θέμα. Δηλαδή, την παρουσίαση της ποίησης του Άγγελου Σικελιανού, συγκρίνοντάς την με τους δύο μεγάλους εθνικούς ποιητές, τον Ζακυνθινό Διονύσιο Σολωμό και τον Μεσολογγίτη Κωστή Παλαμά. Ο Άγγελος Σικελιανός είναι ανερμήνευτος, δύσκολος, μυστηριώδης, είναι ας πούμε "σκοτεινός", σαν τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Ηράκλειτο. Είναι και λιγότερο προβεβλημένος στο ελληνικό κοινό, αλλά είναι σπουδαίος και κυριαρχεί στον ελληνικό Παρνασσό. [...] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)...

Στο βιβλίο αυτό γίνεται αρχικά μια εισαγωγή στο αισθητικό και καλλιτεχνικό κίνημα του υπερρεαλισμού, στις συνθήκες που ευνόησαν την είσοδό του στην Ελλάδα, την επαφή του Ελύτη με αυτό, τη μύησή του, αλλά και τη βαθμιαία διαφοροποίηση του και τη δημιουργία από τον ίδιο μιας "νέας ποίησης". Στη συνέχεια περιγράφεται η ποιητική πορεία του Ελύτη μέσα από τρία στάδια τεχνικής, μορφολογικής, υφολογικής και θεματολογικής εξέλιξης, καθώς αυτός ήταν πάντοτε έτοιμος για νέες εμπειρίες και τεχνοτροπίες, υπό το κράτος του επηρεασμού του από τον υπερρεαλισμό, της συμμετοχής του στον Αλβ...

[...] Σκοπός του βιβλίου αυτού είναι να βοηθήσει τον αναγνώστη να ατενίσει, μέσα από το πρίσμα της ποίησης, προς διαφορετικές κατευθύνσεις: προς την ελληνική παράδοση και ιστορία, προς την ατομική ψυχή και τα προσωποπαγή της κίνητρα, και τέλος προς την κατεύθυνση των δυνάμεων της αποδοχής (συμφιλίωσης) και της απόρριψης (σύγκρουσης), οι οποίες δραστηριοποιούν την ανθρώπινη ζωή και τον ποιητή στο έργο του, επιβεβαιώνοντας την απόφανση του Αριστοτέλη ότι "φιλοσοφώτερον και σπουδαιότερον ποίησις ιστορίας έστιν, η μεν γαρ ποίησις μάλλον τα καθόλου, η δ' ιστορία τα καθ' έκαστον...