Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο "Μύθος του Μεγάλου Ιεροεξεταστή" είναι ένα είδος μυθιστορήματος μέσα στο ανεπανάληπτο αριστούργημα του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι "Αδελφοί Καραμάζοβ" (δημοσιευμένο στα 1879-80), το τελευταίο έργο και σχεδόν η πνευματική διαθήκη του μεγάλου ρώσου συγγραφέα (Βιβλίο V, Κεφάλαια IV και V). Ο Ντοστογιέφσκι τόλμησε να βάλει στα χείλη ενός αναρχικού, εγκεφαλικά άθεου και αρνητή, του Ιβάν Καραμάζοβ την παραβολή του "Μεγάλου Ιεροεξεταστή" στην ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον αδελφό του, θρησκευόμενο και δόκιμο μοναχό, Αλιόσα. Μόνο αυτός μπορούσε μέσα από την αμφισβήτησή του να αποκαλύψει...

Η παρούσα έκδοση περιλαμβάνει μεγάλο μέρος του σωζόμενου πεζού έργου του Χαρμς, τα κείμενα του "Γαλάζιου τετραδίου", το αφήγημα "Η γριά", ημερολογιακές σημειώσεις, μερικές επιστολές και ελάχιστα ποιήματα· ακόμη, ένα κείμενο του Ντρούσκιν, φωτογραφικό υλικό, καθώς και εκτενές χρονολόγιο.

ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ Νο.10 Ήταν κάποτε ένας κοκκινομάλλης που δεν είχε ούτε μάτια ούτε αυτιά. Δεν είχε ούτε μαλλιά και συνεπώς κοκκινομάλλη τον έλεγαν μόνο υποθετικά. Δεν μπορούσε να μιλήσει, γιατί δεν είχε στόμα. Ούτε και μύτη είχε. Δεν είχε χέρια, ούτε και πόδια. Ούτε κοιλιά είχε, ούτε πλάτη, ούτε σπονδυλική στήλη, ούτε εντόσθια. Δεν είχε τίποτε! Αρα δεν μπορούμε να ξέρουμε για ποιόν άνθρωπο πρόκειται. Καλύτερα λοιπόν να σταματήσουμε ν' ασχολούμαστε μαζί του.

Γεννημένος στη Μόσχα το 1821, ο Φιοντόρ Μιχάιλοβιτς Ντοστογιέφσκι έζησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της πολυτάραχης ζωής του στην Αγία Πετρούπολη, όπου και πέθανε το 1881. Η συλλογή "Μια άνοιξη στην Αγία Πετρούπολη", απαρτίζεται από τέσσερις επιφυλλίδες που δημοσιεύτηκαν το 1847 στον τοπικό τύπο. Τα γραπτά αυτά, λησμονημένα από κριτικούς και ιστορικούς της λογοτεχνίας, δεν είχαν ενταχθεί στα άπαντα του Ντοστογιέφσκι. Πρόκειται για κείμενα που παρέμειναν σχεδόν άγνωστα στο ευρύ κοινό και τα οποία αφηγούνται, με πολύ παραστατικό τρόπο και φρέσκια, νεανική ματιά, στιγμιότυπα α...

Μέσα από κάποιες σύντομες σημειώσεις, που ο γνωστός Ρώσος συγγραφέας Μαξίμ Γκόρκυ κράτησε στο διάστημα που επισκεπτόταν τον Λεόντα Τολστόι στο σπίτι του στη Γκάσπρα της Κριμαίας και ένα γράμμα που γράφτηκε υπό την επήρεια της "φυγής" και του θανάτου του Τολστόι, ξεπροβάλλει ανάγλυφη η αντιφατική προσωπικότητα αυτής της επιβλητικής μορφής των ρωσικών γραμμάτων.

Στις 27 Ιανουαρίου 1837, ο μέγιστος Ρώσος ποιητής Αλεξάντρ Σεργκέγιεβιτς Πούσκιν τραυματίζεται θανάσιμα κατά τη διάρκεια μιας μονομαχίας και πεθαίνει δύο μέρες αργότερα. Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν κατά τη διάρκεια των δύο αυτών ημερών και συγκλόνισαν τις καρδιές όλων των Ρώσων, περιγράφονται υπό τύπον επιστολής προς τον πατέρα του ποιητή από τον στενό φίλο του Πούσκιν, τον επίσης ποιητή Βασίλι Ζουκόφσκυ. Υποβλητικό και συγκινητικό, το κείμενο του Ζουκόφσκυ μας δίνει μια εικόνα των τελευταίων στιγμών του Πούσκιν και μας κάνει να νιώσουμε τον σπαραγμό ενός ολόκληρου λαού τη...

"Στο Υπόγειο, ο Ντοστογιέφσκυ κάνει μια σειρά ανακαλύψεων σχετικά με την ανθρώπινη φύση. Η ανθρώπινη φύση είναι ακραία, αντινομική και παράλογη. Ο άνθρωπος φέρει μέσα του μιαν ακαταμάχητη έλξη προς το παράλογο, προς την αχαλίνωτη ελευθερία, προς την οδύνη. Ο άνθρωπος δεν τείνει κατ' ανάγκη προς το κέρδος. Η δυνατότητα να εξουσιάζει τον εαυτό του τον κάνει να προκρίνει ανά πάσα στιγμή την οδύνη. Δε συμβιβάζεται με μια λογική οργάνωση της ζωής. Θέτει την ελευθερία υπεράνω της ευτυχίας. Η ελευθερία όμως δεν είναι η κατίσχυση της λογικής επί του ψυχικού στοιχείου· όχι, είναι μι...

"Ο Πούσκιν, ο μεγαλύτερος ποιητής της Ρωσίας, μάς ταξιδεύει στην άγνωστη ενδοχώρα του Καυκάσου, της Γεωργίας, της Αρμενίας και της Ανατολικής Τουρκίας, καθώς πηγαίνει να συναντήσει το ρωσικό στρατό για να τον ακολουθήσει στη νικηφόρα προέλασή του στο Ερζερούμ, το 1829. Περιγράφει με γλαφυρότητα τις μαγευτικές εναλλαγές του τοπίου, τα απρόσμενα και άγρια καιρικά φαινόμενα, τις ταλαιπωρίες και τους κινδύνους ενός τέτοιου ταξιδιού, καθώς και τη ζωή, τις συνήθειες και την ιδιοσυγκρασία των διαφόρων φυλών του Καυκάσου. Παρουσιάζει συγκλονιστικές εικόνες απ' τη ζωή στο στρατό και...

Στα πενήντα του χρόνια, ο Τολστόι (1828-1910) είχε γράψει το "Πόλεμος και Ειρήνη" και την "Άννα Καρένινα", τα μυθιστορήματα που του εξασφάλισαν την αθανασία. Ήταν σύζυγος, πατέρας πολλών παιδιών και κάτοχος τεράστιας περουσίας. Ήταν "ένας ευτυχισμένος άνθρωπος" με θαυμάσια υγεία. Και όμως, η ζωή είχε χάσει κάθε νόημα... Η "Εξομολόγηση" είναι η συγκλονιστική αυτοβιογραφική μαρτυρία μιας κρίσης οικείας και αναγνωρίσιμης από πολλούς ανθρώπους. Στο κείμενο αυτό καταγράφεται η απόγνωση και η αποξένωση του Τολστόι από τον κόσμο, η απελπισμένη προσπάθειά του να βρει απαντήσεις σ...

"Οι τελευταίες σελίδες από το ημερολόγιο μιας γυναίκας" είναι ένα από τα γνωστότερα και πλέον ολοκληρωμένα έργα του Μπριούσωφ ως πεζογράφου. Στο διήγημα αυτό ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας δημιουργεί χαρακτήρες με συγκεκριμένες κοινωνικές εξαρτήσεις. Κεντρικό πρόσωπο, μια γυναίκα κοσμική, μορφωμένη, προικισμένη με οξύ, δηκτικό πνεύμα, μια γυναίκα με πληθώρα ερωτικών περιπετειών στο ενεργητικό της, που ενώ έχει πλήρη επίγνωση της φαιδρότητας και της υποκρισίας της "καλής κοινωνίας", όπως αυτές αντανακλώνται κυρίως μέσα από το πρόσωπο της "καθωσπρέπει" μητέρας της καθώς και από έ...

Είναι η αυγή του νεοελληνικού κράτους και αυτή ζωγραφίζει ο Κ. Μ. Μπαζίλι στο βιβλίο του. Στα χρόνια 1830-1831 η Ελλάδα, με κυβερνήτη τον Καποδίστρια, προσπαθούσε να σηκώσει κεφάλι μέσ' από την απουσία της στη διεθνή σκηνή για τετρακόσια ολόκληρα χρόνια και ο Μπαζίλι δίνει ακριβώς αυτήν την αγωνία της να δηλώσει τη νέα παρουσία της ανάμεσα στα έθνη του κόσμου. Συγχρόνως όμως οι εντυπώσεις του ελληνικής καταγωγής Ρώσου, γραμματέα του ναυάρχου Ρίκορντ, από την εποχή εκείνη έχουν τη θέση της αυτοψίας για την κατάσταση του Ελληνισμού και έξω από τα στενά τότε όρια του κράτους,...

Γεννημένος στη Μόσχα στα 1821 ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκυ έζησε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της πολυτάραχης ζωής του στην Αγία Πετρούπολη όπου και πέθανε στα 1881. Η Άνοιξη στην Αγία Πετρούπολη απαρτίζεται από τέσσερις επιφυλλίδες που δημοσιεύτηκαν το 1847 στην εφημερίδα Χρονικά της Αγίας Πετρούπολης. Οι επιφυλλίδες αυτές, λησμονημένες από κριτικούς και ιστορικούς της ρωσικής λογοτεχνίας, δεν είχαν ενταχθεί στα άπαντα του Ντοστογιέφσκυ. Πρόκειται για κείμενα που παρέμειναν σχεδόν άγνωστα στο ευρύ κοινό και τα οποία αφηγούνται, με πολύ παραστατικό τρόπο, εικόνες κα...

Μικρές κωμικοτραγικές ιστορίες με γλυκόπικρο χιούμορ και λεπτή ειρωνεία –πάντα, όμως, με απέραντη αγάπη για τους ήρωές του– είναι τα Διηγήματα του Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ, όπου κυρίαρχο ρόλο στη διαμόρφωση των χαρακτήρων και της ανθρώπινης συμπεριφοράς διαδραματίζει το «περιβάλλον». Στη Χαράδρα παρακολουθούμε τη ριζική αλλαγή που επιφέρει στις συνειδήσεις η «νεοεισαγόμενη» στη ρωσική επαρχία «μανία νεοπλουτισμού». Στο χωριό, όπου ένα κερδοφόρο μπακάλικο εξελίσσεται σε μεγάλη επιχείρηση, έχουμε τη συνύπαρξη αλλά και την αντιπαράθεση δυο κόσμων εντελώς διαφορετικών, που ωσ...

"Ο μαύρος καλόγερος", τον οποίο ο Λεβ Τολστόι αποκαλούσε "υπέροχο", ορίστηκε από τον ίδιο τον Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ ως διήγημα "ιατρικού χαρακτήρα". Σύμφωνα με το συγγραφέα, τα βιώματα και η "ασθένεια" του ήρωά του Κόβριν δεν περιέχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία, ενά αντιθέτως Ο μαύρος καλόγερος γεννήθηκε μετά από κάποιο όνειρο που είδε ο Ρώσος συγγραφέας. Οι μεταφορικές προεκτάσεις που αναζήτησε η κριτική στο διήγημα δε βρήκαν καθόλου σύμφωνο τον Τσέχωφ, που ισχυρίστηκε ότι δεν κατάλαβαν το έργο του, ενώ συγχρόνως κάλυψε με πυκνό πέπλο τις προθέσεις του, ισχυριζόμενος ότι το...