Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι πιο λαμπρές δημιουργίες της αρχαίας ελληνικής σκέψης: θέατρο, φιλοσοφία, ιστορία, ρητορική, ποίηση - μυθιστορία, επιστήμη. Τα ομηρικά έπη, οι τραγωδίες του Αισχύλου και του Ευριπίδη, οι κωμωδίες του Αριστοφάνη, οι φιλοσοφικές πραγματείες του Πλάτωνα, οι ιστορικές μαρτυρίες του Ηρόδοτου και του Θουκυδίδη, οι ρητορικοί λόγοι του Δημοσθένη, οι περιηγήσεις του Παυσανία. Για πρώτη φορά στο περίπτερό σας τα αριστουργήματα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος συγκεντρωμένα σε μια σειρά από χρηστικούς και καλαίσθητους τόμους, με το πλήρες αρχαίο κείμενο και την παράλληλη νεοελληνι...

Οι πιο λαμπρές δημιουργίες της αρχαίας ελληνικής σκέψης: θέατρο, φιλοσοφία, ιστορία, ρητορική, ποίηση - μυθιστορία, επιστήμη. Τα ομηρικά έπη, οι τραγωδίες του Αισχύλου και του Ευριπίδη, οι κωμωδίες του Αριστοφάνη, οι φιλοσοφικές πραγματείες του Πλάτωνα, οι ιστορικές μαρτυρίες του Ηρόδοτου και του Θουκυδίδη, οι ρητορικοί λόγοι του Δημοσθένη, οι περιηγήσεις του Παυσανία. Για πρώτη φορά στο περίπτερό σας τα αριστουργήματα του αρχαίου ελληνικού πνεύματος συγκεντρωμένα σε μια σειρά από χρηστικούς και καλαίσθητους τόμους, με το πλήρες αρχαίο κείμενο και την παράλληλη νεοελληνι...

Στο μέσον του δεύτερου μεταχριστιανικού αιώνα, ο Αλέξανδρος και ο Μοντανός, ένας εθνικός κι ένας χριστιανός προφήτης, στην ίδια δεκαετία και σε κοντινή απόσταση γεωγραφικά, κέρδισαν με τις δραστηριότητές τους μεγάλη φήμη. Οι νέοι προφήτες δεν έκαναν την εμφάνισή τους σε κάποιο από τα επιφανή κέντρα του πολιτισμού αλλά σε απόμακρες περιοχές της Μικράς Ασίας. Ο Αλέξανδρος, πολέμιος των Χριστιανών και των Επικούρειων, ισχυριζόταν ότι αντλούσε την έμπνευσή του από τον Ασκληπιό και ο Μοντανός από τον Ιησού και το άγιο Πνεύμα. Οι μεγάλες τους επιτυχίες προκάλεσαν και μεγάλες αντι...

Το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων επιδιώκει με την παρούσα έκδοση να αναδείξει μια παγκόσμιας εμβέλειας μαρτυρία του δημοκρατικού ιδεώδους: τον επιτάφιο λόγο που εξεφώνησε ο Περικλής το 431 π.Χ. σε επίσημη τελετή του δήμου των Αθηναίων για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού Πολέμου, όπως τον διέσωσε ο μεγάλος ιστορικός Θουκυδίδης. Το έργο αυτό αποτελεί μνημείο της δημοκρατίας, του πολιτικού συστήματος προς το οποίο προσανατολίζεται σήμερα ο κόσμος όλος. [...] (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα, από τον πρόλογο του βιβλίου)

[...] Έργα του Αλκιδάμαντα ακέραια σώθηκαν δύο: ένας εριστικός λόγος που επιγραφόταν "Περί των τους γραπτούς λόγους γραφόντων ή περί σοφιστών" και "Ο Οδυσσεύς κατά Παλαμήδους προδοσίας" (η γνησιότητα του οποίου αμφισβητείται έντονα). Ο πρώτος είναι επίθεση εναντίον εκείνων που "επεξεργάζονται γραπτώς τους λόγους τους" - και ο κυριότερος μέσα σ' αυτούς είναι ο Ισοκράτης-, ενώ στον δεύτερο λόγο εμφανίζεται να μιλάει ο Οδυσσέας κατηγορώντας ενώπιον άλλων Ελλήνων τον Παλαμήδη και να ζητάει την καταδίκη του για την υποτιθέμενη προδοσία του και τη συνεννόησή του με τους Τρώες. Α...

Η λέξη "ρητορική" προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη ρητορική που σημαίνει "τέχνη του λόγου": από την ετυμολογία γίνεται ήδη αντιληπτή η συνεισφορά των Αρχαίων στον τομέα αυτόν, που αποτελεί το αντικείμενο μελέτης του παρόντος έργου. Μολονότι η ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα δεν ήταν η μόνη που επινόησε την τέχνη του ομιλείν -άλλοι αρχαιότεροι πολιτισμοί θα μπορούσαν κάλλιστα να αξιώσουν ανάλογη τιμή-, συνέβαλε στην ανάπτυξή της και προώθησε με απαράμιλλη αυστηρότητα και πλούτο θεωρητικούς επ' αυτής προβληματισμούς. Αυτή η τέχνη κατέλαβε σημαντική θέση στην ιστορία του δυτικ...

Μετά τις τρεις πολιτικοοικονομικές δίκες, "Κατ' Ανδροτίωνος", "Κατά Τιμοκράτους" και "Προς Λεπτίνην", ο Δημοσθένης στρέφεται προς την πολιτική. Τώρα πια είναι ο ίδιος αγορητής και σύμβουλος στην Εκκλησία Του Δήμου. Οι πρώτες μεγάλες πολιτικές δημηγορίες του καλύπτουν τα προβλήματα της αθηναϊκής εξωτερικής πολιτικής σε κρίσιμες περιοχές. Ο "Περί των συμμοριών" λόγος εξετάζει την πολιτική της Αθήνας προς τον Πέρση βασιλιά και γενικά τις σχέσεις Ευρώπης - Ασίας. Ο λόγος "Υπέρ Μεγαλοπολιτών" αναφέρεται στο Πελοποννησιακό ζήτημα και την ανάμειξη της Θήβας στα νεοϊδρυθέντα κράτη,...

Το παρόν πόνημα συνιστά μία διδακτική ενότητα για τον Δημοσθένη και για συναφή ρητορικά θέματα της εποχής του. Αφετηρία προς τούτο αποτελεί ο λόγος "Περί των συμμοριών" του οποίου επιχειρείται μία πρώτη κριτική και ερμηνευτική θεώρηση. Η σύναψή του με τους λόγους [Δημοσθένους] "Περί συντάξεως" και Ξενοφώντος "Πόροι" [ή "Περί προσόδων"] ικανοποιεί μια φιλολογική/υφολογική, με τον πρώτο, και μια θεματική, με τον δεύτερο, τεκμηρίωση του "Περί των συμμοριών".

Με τον παρόντα τόμο ολοκληρώνεται η μετάφραση και ο σχολιασμός όλων των σωζόμενων έργων του Λυσία. Έτσι, ο αναγνώστης μπορεί να έχει μια πλήρη εικόνα ενός από τους δεινότερους ρήτορες της αρχαιότητας με τη μεγάλη ευστροφία και τη ρωμαλεότητα του πνεύματος, αφού, ως λογογράφος, προτιμήθηκε από πλείστους όσους παράγοντες της θρησκευτικής, πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ζωής της τότε Αθήνας να συντάξει τους λόγους που θα εκφωνούσαν στα δικαστήρια να υπερασπισθούν ως κατηγορούμενοι ή να καταγγείλουν ως κατήγοροι τις θέσεις τους στις εκδικαζόμενες υποθέσεις ή να εκφωνήσου...

Με τον τρίτο τόμο του Δημοσθένη στις εκδόσεις "Ζήτρος", που περιέχει τον 3ο και 4ο Φιλιππικό (341 π.Χ.) κλείνει η σειρά των εννέα λόγων του Δημοσθένη εναντίον του Φιλίππου, που είχε αρχίσει με τον 1ο Φιλιππικό το 352 π. Χ.. Ο πρώτος τόμος περιέχει του λόγους "Περί της Ειρήνης" (346 π.Χ.) τον "2ο Φιλιππικό" (344 π. Χ.), τον "Περί Αλοννήσου" και τον "Περί των εν Χερρονήσω" (341 π. Χ.) Όλοι οι τόμοι αναφέρονται στο Βορειοελλαδικό πρόβλημα, στις σχέσεις δηλαδή Αθήνας - Φιλίππου και αναλύουν τα σπουδαιότερα γεγονότα αυτής της περιόδου. Ο 3ος Φιλιππικός θεωρείται ήδη από την αρ...

Ο διάλογος αυτός του Λουκιανού αποτελεί διακωμώδηση της δεισιδαιμονίας και της ευπιστίας που επικρατούσε στην εποχή του. Παραλλήλως όμως είναι και η πηγή λαογραφικών ειδήσεων για μια πολιτισμικά κρίσιμη περίοδο στο τέλος της αρχαιότητας και στην αρχή του χριστιανικού κόσμου. Γι’ αυτό και πολλά από τα αναφερόμενα στοιχεία βρίσκουν τα αντίστοιχά τους στις παραδόσεις, στους μύθους και στις δοξασίες του ελληνικού και άλλων λαών. Ορισμένες μάλιστα πτυχές αυτών των συνεχειών τονίζονται στα σχόλια που συνοδεύουν τη μετάφραση.

Το τρίτομο έργο του Κέννεντυ για την Κλασική ρητορική θεωρείται προ πολλού ως μια έγκυρη πραγματεία επί του θέματος. Ο παρών, νέος τόμος, μια εκτενής αναθεώρηση και σύμπτυξη των έργων Η τέχνη της πειθούς στην αρχαία Ελλάδα, Η τέχνη της Ρητορικής στο ρωμαϊκό κόσμο, και Η ελληνική Ρητορική υπό τους Χριστιανούς αυτοκράτορες αποτελεί μια περιεκτική ιστορία της κλασικής ρητορικής, που σίγουρα θα αποτελέσει πρότυπο για την εποχή του. O Kennedy αρχίζει διευκρινίζοντας εκείνα τα ρητορικά χαρακτηριστικά της πρώιμης ελληνικής γραμματείας που προεξοφλούσαν το σχηματισμό της "μεταρητορ...

Στην 11η θέση των λόγων του Λιβάνιου τοποθετείται ο εγκωμιαστικός λόγος του ρήτορα για την πατρίδα του, γνωστός ως "Αντιοχικός".

Με τον παρόντα τόμο ολοκληρώνεται η προσπάθεια να μεταφερθεί στη γλώσσα μας το σύνολο της πλούσιας γερμανόγλωσσης επιστημονικής παραγωγής του Ιωάννη Συκουτρή. Με τον τρόπο αυτόν συμπληρώνεται η ερευνητική προσωπογραφία του, καθώς αποκαλύπτονται τα πολυσχιδή ενδιαφέροντά του που δεν ήταν απολύτως ευδιάκριτα στα ελληνόγλωσσα δημοσιεύματα, γιατί η σκόπευσή τους ήταν διαφορετική. Μολονότι η επιστολογραφία κατέχει το κέντρο των ενασχολήσεών του, ο Συκουτρής αξιοποιεί το φιλολογικό του τάλαντο και το άκρως εκλεπτυσμένο υφολογικό του αισθητήριο για να προσεγγίσει και άλλου τύπου κ...

Οι τέσσερις λόγοι που περιλαμβάνονται στο δεύτερο τόμο του δημόσιου ρητορικού έργου του Δημοσθένη της σειράς "Αρχαίοι συγγραφείς" των εκδόσεων "Ζήτρος" ανήκουν στην περίοδο της "κατ' επίφαση ειρήνης" (346-340) και αντανακλούν έντονες πολιτικές ζυμώσεις αλλά και την εξέλιξη της πολιτικής φυσιογνωμίας του ρήτορα. Στον Περί ειρήνης ο Δημοσθένης υπερασπίζεται τη διατήρηση της συνθήκης του Φιλοκράτη, επειδή η κατάλυσή της τη δεδομένη στιγμή είναι ασύμφορη και πολιτικά επικίνδυνη για την πόλη. Επιδεικνύοντας ωριμότητα υπερασπίζεται μια ρεαλιστική για την περίσταση πολιτική κα...

Φυσιολογική αντίδραση του λογογράφου εναντίον των Τριάντα Τυρράνων του 404 π.Χ. και όλων των καταχραστών της εξουσίας, που επισώρευσε φόνους και δεινά στην Αθήνα, περισσότερα από την Γ’ φάση του Πελοποννησιακού πολέμου. Δεκαπέντε λόγοι του Λυσία, που χαρακτηρίστηκαν "καταγγελτικοί": "Κατά Αγοράτου", "Κατά Αλκιβιάδου Λειποταξίου", "Κατά Αλκιβιάδου Αστρατείας", "Κατά Ανδοκίδου", "Κατά Διογείτονος", "Κατά Επικράτους", "Κατά Ερατοσθένους", "Κατά Εργοκλέους", "Κατά Θεομνήστου Α'", "Κατά Θεομνήστου Β'", "Κατά Νικομάχου", "Κατά Παγκλέωνος", "Κατά σιτοπωλών", "Κατά Φιλοκράτους" και...

Πραγματεία για τη σωστή σύνταξη των ρητορικών λόγων. Μορφή, περιεχόμενο και συμβουλές για το πώς ο ομιλητής θα κερδίσει το ακροατήριό του.

Η αντίθεση αττικιστών και ασιανιστών στη ρητορική. Βιογραφικά στοιχεία των ρητόρων Λυσία, Ισοκράτη και Ισαίου, και κριτική περί ύφους. Παράθεση αντιπροσωπευτικών χωρίων για απόδειξη.