Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από πολλές δεκαετίες έχει διαπιστωθεί η βαθύτατα ελληνική εθνική συνείδηση του ποιητή του «Ερωτόκριτου». Δεν είναι μόνο η ικανότητά του να πλάσει και να καταξιώσει ένα καινούριο ελληνικό λογοτεχνικό γλωσσικό όργανο, αλλά και η «συμπαντική» θεώρηση του ελληνικού κόσμου που προβάλλει: Αρχαία Αθήνα, Μακεδονία, Βυζάντιο, Κρήτη, Κύπρος κ.λπ. ενωμένα σαν μια ιστορική συνέχεια, «λειωμένα» στο ποιητικό του όραμα, «ξαναχυμένα» σε νέο καλούπι τέχνης που αντανακλούσε την αναγεννησιακή νεοελληνική –υπό βενετικό καθεστώς– θεώρηση του κόσμου: γι' αυτόν «ξαναγεννήθηκεν η φύση των πραμάτω»...

Ο διαπρεπής έλληνας μελετητής της μεσαιωνικής ελληνικής ιστορίας και λογοτεχνίας μελετά το θέατρο κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Οι Μεγάλοι Πατέρες της Χριστιανικής Εκκλησίας επιτέθηκαν με δριμύτητα στο δράμα ως έκφανση της ειδωλολατρίας, και κατά συνέπεια το θέατρο έζησε "άδοξον μεν και άθλιον βίον" επί Βυζαντίου, αλλά επέζησε στα δημώδη "τραγούδια" και στους ακροαματικούς αγώνες ("ακροάσεις") των αυτοκρατόρων της Κωνσταντινούπολης μέχρι την οθωμανική κατάκτηση. Ο Σάθας, στην προσπάθειά του να αναδείξει την αγνοημένη μεσαιωνική ιστορία του ελληνισμού, καταλήγει στο (λανθασ...