Φιλοσοφία και θρησκεία

Πείνα και δίψα

Γρηγόρη (2009)

Στο μικρό αυτό τόμο συγκεντρώνονται (από φιλικό ενδιαφέρον του εκδότη) κείμενα περίπου αυτοβιογραφικά, που είχαν δει το φως της δημοσιότητας πριν μερικά χρόνια. Δεν πρόκειται για κάτι πιο σημαντικό από μιαν εφηβική εξομολόγηση με βασικό ερέθισμα τις πρώτες εμπειρίες της ανθρώπινης ανεπάρκειας. Αν ξεχωρίζει κάτι στις σελίδες που ακολουθούν και που δικαιολογεί ίσως την έκδοσή τους, θα έλεγα ότι είναι μια διακριτική θρησκευτικότητα που αγωνίζεται να διασωθεί σαν οδυνηρή εγρήγορση στα όρια της προσωπικής εμπειρίας της αλήθειας. Αυτή η συνύπαρξη της θρησκευτικής πίστης με την...

Πείνα και δίψα

Ιανός (2015)

Η πρώτη έκδοση του βιβλίου έγινε πριν από 54 χρόνια, το 1961, ενώ η δεύτερη έκδοση (1969) έγινε σε μέρες δύσκολες: στρατιωτική δικτατορία στην Ελλάδα και ο πνιγμός για τη λεηλασία της ανθρωπιάς μας και την καπηλεία της θρησκευτικότητας αυτού του τόπου σημαδεύουν τον πρόλογό του. Στην τέταρτη έκδοση (1981), ο συγγραφέας βρήκε την ευκαιρία να κάνει μερικές φραστικές διορθώσεις και να προσαρμόσει το κείμενο στην τρέχουσα γραμματική καθώς και να προσθέσει το μικρό ταξιδιωτικό αφιέρωμα "έρημος", που συμπλήρωνε στο κλίμα της πρώτης εκείνης Πείνας και δίψας. Στην παρούσα έ...

Οντολογία της σχέσης

Ίκαρος (2004)

Μπορούμε να μιλάμε για "οντολογία της σχέσης"; Είναι έκφραση συνεπής στο νοηματικό περιεχόμενο (σημασία) των λέξεων που τη συγκροτούν, συνεπής (και ως σύνθεση σημασιών) στη γλωσσική λογική; Η απάντηση στο ερώτημα θα είναι θετική αν καταδείξουμε ότι το γεγονός που σημαίνεται με τη λέξη "σχέση" μπορεί (σε κάποιες περιπτώσεις) να έχει "οντολογικό" περιεχόμενο. Ότι μπορεί η "σχέση" να συνιστά υπαρκτικό γεγονός: "τρόπο" υπάρξεως ή και "ιδρυτικό" υπάρξεως γεγονός. [...]

Οντολογία της σχέσης

Ίκαρος (2011)

Κατά πόσο η σχέση μπορεί να είναι εμπειρία (και δυνατότητα) ελευθερίας από τη φυσική αναγκαιότητα; Μπορεί η σχέση να συνιστά πραγματικό γεγονός που ενεργείται με τις βιολογικές λειτουργίες του ανθρώπου (εγκεφαλικές κυρίως) χωρίς να ταυτίζεται με αυτές; Υπάρχει ενδεχόμενο να έχει δίκιο ο Φρόυντ ότι ο άνθρωπος είναι λογικός μόνο επειδή είναι ερωτικός; Ότι αφετηρία της λογικότητας είναι η επιθυμία και όλα παίζονται στη διαφορά της σεξουαλικότητας του ανθρώπου από τη σεξουαλικότητα του ζώου- στη διαφορά της επιθυμίας από την ορμή; Αν το κάλλος και η ετερότητα είναι μάλλον τα μο...

Οι αποδείξεις της ύπαρξης του Θεού

Ροές (2015)

"Ο Θεός είναι πνεύμα και, ως πνεύμα, είναι για το πνεύμα [...] Η εξύψωση συνεπώς του νοούντος πνεύματος σ’ αυτό που αποτελεί το ίδιο το ύψιστο νόημα, δηλαδή στον Θεό, είναι αυτό που θέλουμε εδώ να εξετάσουμε [...] Η εν λόγω εξύψωση, περαιτέρω, έχει το θεμέλιό της στην ίδια τη φύση του πνεύματός μας, είναι αναγκαία γι’ αυτό". Στις παραδόσεις για τις αποδείξεις περί της ύπαρξης του Θεού, ο Χέγκελ παρουσιάζει όντως τις αποδείξεις αυτές ως την εξύψωση του ανθρώπινου πνεύματος στον Θεό. Η εξέτασή τους δεν είναι κατά κανέναν τρόπο ιστορική, αλλά συνιστά αυστηρά συστηματική κ...

Ο χριστιανισμός και η εποχή μας

Βιβλιοπωλείον της Εστίας (2004)

Μισός αιώνας συμπληρώθηκε από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε το βιβλίο του Παναγιώτη Κανελλόπουλου "Ο Χριστιανισμός και η εποχή μας", που γράφτηκε όταν ο συγγραφέας του ήταν πενήντα ετών, δηλαδή στη πιο μεστή ωριμότητα της βιολογικής και της διανοητικής ζωής του. Πώς δικαιολογείται, σήμερα πια, η επανέκδοση αυτού του έργου; Σε ένα τέτοιο εύλογο ερώτημα υπάρχει μια διπλή απάντηση με απολύτως καταφατικό περιεχόμενο. Ο ίδιος ο πολυτάλαντος συγγραφέας δηλώνει στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης: "Κανένα βιβλίο μου δεν είναι τόσο δικό μου όσο είναι αυτό." Επομένως, το έργο αυτό συνιστά...

Ο Σωκράτης συναντάει τον Ιησού

Πέργαμος (2003)

Σκεφθήκατε ποτέ, τι θα μπορούσε να συμβεί αν, ο φιλόσοφος Σωκράτης - ναι, ο Σωκράτης της αρχαίας Αθήνας - κάποια στιγμή, ξαφνικά, συναντούσε τον Ιησού Χριστό; Ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού, Peter Kreeft, που είναι γνωστός και στην πατρίδα μας από το βιβλίο του "Μεταξύ Ουρανού και Κόλασης", διαπλέκει αυτή τη συνάντηση, αναπτύσσοντας όλες τις φιλοσοφικές θέσεις του Σωκράτη, χρησιμοποιώντας τα είδη της λογικής και της ανθρώπινης σοφίας, έτσι που κάνει το βιβλίο αυτό συναρπαστικό και, μέσα απ' αυτό, ταυτόχρονα, ο αναγνώστης παίρνει τεκμηριωμένες απαντήσεις για το νόημα της...

Ο Νίτσε μπροστά στο πρόβλημα του Θεού

Δαμιανός

..."0 Θεός πέθανε: αλλά κατά το ανθρώπινο είδος, θα υπάρξουν ακόμη χιλιετηρίδες πολλές, όπου σε υπόγειες στοές θα δείχνουμε τη σκιά του. Κι εμείς -εμείς θα πρέπει να συνεχίσουμε τον πόλεμο με τη σκιά τους". "0 τρελός -Δεν ακούσατε ποτέ να μιλάνε γι' αυτόν τον τρελό που ένα πρωί, άναψε μια δάδα και τρέχοντας στην αγορά φώναζε χωρίς σταματημό: "Ζητώ το Θεό! Ζητώ το Θεό!", έτσι ακριβώς, όπως πολλοί που δεν πιστεύουν στο Θεό, και καθώς μαζεύτηκαν γύρω του, ξέσπασαν στα γέλια. Χάθηκε λοιπόν; είπε ο ένας. Εξαφανίστηκε, όπως τα παιδιά; είπε ο άλλος. 'Η μήπως κρύβεται; Μας φοβάται...

Ο νέος μεσαίωνας

Πουρναράς Π. Σ. (1987)

Ο νεός μεσαίωνας

Εκδόσεις Αθανάσιου Αλτιντζή (2019)

Στον Μεσαίωνα η ανθρώπινη προσωπικότητα ήταν πιο ισχυρή και πιο πλαστική. Η ατομοκρατία (ατομισμός) με τον ισοπεδωτικό της μηχανισμό πέτυχε την εξαφάνιση των ατομικών διαφορών. Όταν πλέον η ατομοκρατία δημιούργησε τον κοινωνικό ατομισμό, τότε οδηγήθηκε αυτή στον σοσιαλισμό, που είναι κι αυτός η άλλη όψη του μηχανισμού της σύνθλιψης και συντριβής της προσωπικής ατομικότητας του ανθρώπου. Η οικουμενική ιδέα που χαρακτήριζε τόσο πολύ τον Μεσαίωνα, στην εποχή αυτή χάνει τη σημασία της. Η προσωπικότητα όμως του ανθρώπου μπορεί να ριζώσει μόνο στην οικουμένη· στη συμπαντική διάστ...

Ο λόγος του πνεύματος

Δρόμων (2011)

Θεωρώντας τον κόσμο πνευματικό στη φύση του και τα μεγέθη του ενεργήματα του πνεύματος το οποίο και μαρτυρούν με τις ποιότητες και ιδιότητες που δεν είναι υλικής προέλευσης, αποφεύγουμε τη ριζική διάκριση αίσθησης και νόησης, τη μείξη τους, ή το δυιστικό χωρισμό τους. Πώς όμως; Μήπως εμφιλοχωρεί ο κίνδυνος της πνευματοκρατίας ο οποίος δεν είναι παρά δυναμικός πανθεϊσμός; Παράλληλα, διαπιστώνοντας πως το κοσμικό και το ανθρώπινο είναι ταυτίζονται, δεν καταφάσκουμε στις αρχές του πανθεϊσμού; Τα ερωτήματα θα μπορούσαν να πολλαπλασιασθούν, αλλά οφείλουμε να πούμε κάτι απλό: Η...

Ο κακός δημιουργός

Εξάντας (1994)
Συνολικά Βιβλία 217
243.186 Βιβλία
122.585 Συντελεστές
4.631 Εκδότες
Με την υποστήριξη του ΒιβλιοNet και του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου