Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Οι εικόνες αυτού του βιβλίου αποτελούν σίγουρα επιδοκιμασία του κόσμου μας και καθρεφτίζουν τη χαρά των ταξιδιωτών αλλά και της φωτογραφίας. Ελπίζω η μικρή αυτή συλλογή εικόνων να φέρει την ίδια χαρά στους αναγνώστες και να τους εμπνεύσει να κάνουν το δικό τους ταξίδι.

Φέτος, στο πλαίσιο του 52ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και σε συνεργασία με το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης παρουσιάζουμε το έργο του Σπύρου Στάβερη. Ο Σπύρος Στάβερης αφιέρωσε τη ζωή του και την καλλιτεχνική του υπόσταση εξ' ολοκλήρου στα έντυπα. Διήνυσε μια απόσταση σχεδόν τριών δεκαετιών στον περιοδικό τύπο και άφησε ένα αποτύπωμα που προσδιόρισε την αισθητική προσέγγιση στην φωτογραφία για χρόνια. Η πρώτη του αγάπη όμως είναι ο κινηματογράφος, και δύσκολα ξεφεύγει κάποιος τελείως από την πρώτη του αγάπη. Αυτό το ανεξίτηλο στίγμα αποτυπώνεται εμφανώς στην α...

Η ιστορία των ανθρώπων δεν γράφεται πάντα µε κεφαλαία γράµµατα. Γράφεται και µε πεζά, και µε κόµµατα, µε αποσιωπητικά, µε µισοτελειωµένες λέξεις, µε άνω τελείες. Όλα αυτά όµως αποτελούν µια αδιάκοπη διήγηση που περνά στις κοινωνίες από τους γέρους στους νέους, και ενώ φεύγουν οι άνθρωποι, η διήγηση συνεχίζει το πέρασµά της. Το ίδιο και οι φωτογραφίες, νέος σχετικά τρόπος διήγησης, έχουν µείνει να διηγηθούν γεγονότα και πραγµατικότητες που πολλές φορές είναι κάτι άλλο από την αφορµή της κάθε φωτογραφίας. Ο Κυθηραϊκός Σύνδεσµος έχει ζωή σχεδόν όσο και αυτές οι φωτογραφίες,...

Οι φωτογραφίες έχουν την ιδιότητα να προκαλούν αναμνήσεις. Στον εγκέφαλο υπάρχουν καταγραμμένα διάφορα γεγονότα, τα οποία έρχονται στην επιφάνεια μόνο όταν ενεργήσουν διάφορα εξωτερικά ερεθίσματα. Βρίσκονται δηλαδή σε λανθάνουσα κατάσταση, σαν εμφανισμένα φιλμ, και σπάνια σαν έτοιμες φωτογραφίες. Η λειτουργία της μνήμης θυμίζει πολύ τη φωτογραφική διαδικασία. Ακόμα και όταν ο παράγοντας που θέτει σε λειτουργία τη διαδικασία αυτή μπορεί να είναι μια μυρωδιά ή ένα μουσικό κομμάτι . Ανακεφαλαιώνουμε τη μνήμη μας με τη μορφή των λεγόμενων φωτογραφικών στιγμιότυπων. [...] Όριαν...

Με μεγάλη χαρά, μου προτάθηκε, δέχτηκα να συμμετάσχω στην ομάδα ου συνέταξε αυτό το λεύκωμα για την Ελπίδα. Προσωπικά, με τη συμμετοχή μου ξεπληρώνω μυστικές υποσχέσεις σε αγνούς Ελπιδαίους, δικούς μου ανθρώπους, που δεν ζουν πια... Σαν οδηγό γι' αυτό το λεύκωμα, πριν το δουλέψουμε, λογαριάζαμε να κρατήσουμε εκείνο που εξέδωσε η ΔΕΚΠΟΤΑ για τη Δόξα Δράμα, το 1997. Εντούτοις, από την αρχή καταλάβαμε ότι αυτή η δεύτερη περίπτωση ήταν τελείως διαφορετική. Από τη μία, οι φωτογραφίες που βρήκαμε ήταν λιγότερες, και από την άλλη, από την Ελπίδα είχε λείψει μια μεγάλη πανελλήνια...

Φωτογραφίζω παιδιά γιατί πιστεύω ότι είναι πάντα πιο αληθινά. Κανένα πρόσωπο δεν έχει τόση αλήθεια όσο το πρόσωπο των παιδιών. Δεν έχουν μάθει να κρύβονται. Έρχονται κοντά σου, προσπαθούν να σε εξιχνιάσουν, μερικές φορές παραπάνω απ’ ό,τι θα ήθελες. Στόχος του βιβλίου είναι να παρουσιάσουμε παιδιά από όλο τον κόσμο. Παιδιά διαφόρων εθνικοτήτων, φυλών, ανεξάρτητα από χρώμα και θρησκεία. Ταξίδεψα σε πολλές χώρες. Χώρες φτωχές, χώρες σε εμπόλεμη κατάσταση, χώρες με εσωτερικές εντάσεις, με δυσεπίλυτα κοινωνικά προβλήματα, χώρες με μεγάλη οικονομική ανάπτυξη, με βαθιές ανισ...

[...] Το βιβλίο δεν έχει καμία πολιτική χροιά. Η πρόθεση του Πρίγκιπος και η δική μου ήταν να γίνει μία ωραία δουλειά, καθαρά συλλεκτική. Άλλωστε το κοινό έχει αποδείξει πόσο αγαπά κάθε τι παλαιό, ακόμη δε περισσότερο τις φωτογραφίες και καρτ ποστάλ που απεικονίζουν μια άλλη εποχή. Από αυτές μαθαίνουμε για την μόδα, τα ήθη, για την διακόσμηση των σπιτιών και τόσα άλλα, κυρίως όμως για την Ιστορία. Έτσι λοιπόν αυτό το βιβλίο κάνει μία σύντομη αλλά και περιεκτική περιήγηση στην Ευρώπη του 1800 και του 1900. Στα παλάτια της, στα σπίτια, στους κήπους και κυρίως στα πρόσωπα της...

Περιδιαβαίνοντας τα κοιμητήρια ο Ηλίας Πετρόπουλος απ' τα εφηβικά του χρόνια παρατηρεί, καταγράφει τους στοχασμούς του, σχεδιάζει, συλλέγει εικονογραφικό υλικό, πληροφορίες απ' τη λογοτεχνία σε μια προσπάθεια και μεσ' από τα μνήματα να διαβάσει την ιστορία, τη γλώσσα, την κοινωνία, τις πολιτιστικές εκφράσεις των ανθρώπων. Η εμμονή του σ' αυτές τις σκέψεις, που επανέρχονται άλλοτε στα ποιήματά του κι άλλοτε σε ποιητικά δοκίμια ή σε συνεντεύξεις που δίνει, είναι εμφανής. Οργανώνει ένα έργο ζωής στο τρίπτυχο Ελλάδος Τάφοι, Ελλάδος Κοιμητήρια, Πεθαμενατζίδικα. Ένα πρώτο λεύκωμα...

Η Ελλάδα είναι μια διαδρομή. Μια διαδρομή μέσα στο χρόνο. Από την Αρχαία Ελλάδα ως το Βυζάντιο κι από το Βυζάντιο ως τα έπη του 1821 και του 1940. Μια διαδρομή που φωτίζει τον κόσμο με πολιτισμό, απ' την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Μια χώρα που ζει και δημιουργεί πάνω στις ίδιες πόλεις, δίπλα στις αρχαίες κολόνες και τις βυζαντικές εκκλησίες. Μια χώρα που θα εκπέμπει πάντα φως - το φως του ελληνικού ουρανού.

Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στο λεύκωμα αυτό είναι αποτέλεσμα της μακρόχρονης περιπλάνησης του φωτογράφου σε όλους τους ελληνικούς υγροβιότοπους και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως στην Κερκίνη και στο Νέστο, στο Πόρτο Λάγος και στον Έβρο, στις Πρέσπες και στον Αξιό, στον Αμβρακικό και στο Μεσολόγγι, στη Γιάλοβα και στη Στροφυλιά, στον Καλαμά και στην Καλλονή της Λέσβου. Κυρίαρχο θέμα του λευκώματος αυτού είναι τα πουλιά τη στιγμή που πετούν ή ερωτοτροπούν, τη στιγμή που κινούνται πάνω στα νερά μιας λίμνης ή που ετοιμάζονται να πετάξουν, συμβολίζοντας έτσι, μ...

Με μεγάλη χαρά υποδεχόμαστε στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης της Κέρκυρας την έκθεση φωτογραφίας του Robert McCabe με θέμα "Ελλάδα - Κίνα: Λαοί αρχαίοι, κόσμοι που αλλάζουν". Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την έκθεση αυτή, όσον αφορά τις εικόνες που αναφέρονται στην Ελλάδα: "Το Ελληνικό Καλοκαίρι του Robert McCabe" που μας φέρνει στον νου "Το Ελληνικό Καλοκαίρι" του Jacques Lacarriere. Ο McCabe δεν έμεινε στο στερεότυπο της κλασικής ελληνικής αρχαιότητας. Μέσα από το έργο αυτό ξεπροβάλλει η σύγχρονη του Ελλάδα. Μια Ελλάδα που ο ίδιος αγάπησε ερωτικά. Μια Ελλάδα που αναζήτησε τη στ...

Στο λουσμένο φως ελληνικό τοπίο, κάτω από ένα γαλάζιο ουρανό, η ελιά ευτυχισμένη υφαίνει το μίτο της ιστορίας μας. Δεν είναι αιώνια, αλλά αθάνατη στις καρδιές μας. Γεννήθηκε από την αντιπαλότητα της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα. Μεταφυτεύτηκε από τις εκβολές του Ίστρου στην ήρεμη κοιλάδα του Αλφειού, για να γίνει αιώνιο σύμβολο της "Νίκης", έπαθλο των Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτό το "ιερό δέντρο" παρουσιάζεται, σε όλες τις εκφάνσεις του, στην αφιερωματική αυτή έκδοση.

Μου αρέσουν όλα τα είδη της φωτογραφίας, αλλά δεν κουράζομαι ποτέ να φωτογραφίζω έξω, στο φυσικό φως. Από το πρώτο χάραμα μέχρι να 'ρθει η νύχτα, το φως σ' αυτή τη γωνιά της γης αλλάζει διαρκώς όλη τη μέρα, όλο το χρόνο, μεταμορφώνοντας λεπτομέρειες αόρατες πριν λίγο. Φως, άλλοτε εκτυφλωτικό, άλλοτε μαλακό, άλλοτε σκληρό και αδυσώπητο, άλλοτε πύρινο και διεισδυτικό, άλλοτε λεπτό και ευαίσθητο, σχεδόν πνευματικό... "Αγγελικό και μαύρο φως".

Είναι από τις πιο χαρακτηριστικές κατασκευές στην Ελληνική ύπαιθρο αλλά και στις πόλεις. Τα χιλιάδες εικονοστάσια στους Ελληνικούς δρόμους εντάσσονται απόλυτα στο φυσικό περιβάλλον όσο ελάχιστες άλλες ανθρώπινες κατασκευές. H απίστευτη ποικιλία τους προσθέτει ένα μοναδικό στοιχείο, που, πέρα από τον εξοικειωμένο με την ύπαρξή τους Έλληνα, εντυπωσιάζει κυρίως τον ξένο περιηγητή και συνδέεται αναπόσπαστα στη μνήμη του με τις μοναδικές εικόνες της ελληνικής φύσης. Στο λεύκωμα αυτό επιχειρείται μια εικαστική παράθεση κάποιων από τα χιλιάδες αυτά εικονοστάσια στο φυσικό τους...

"Πέτρα πικρή, δοκιμασμένη, αγέρωχη" έγραψε ο ποιητής. Και πράγματι ξεφυλλίζοντας τις σελίδες αυτές ο Αναγνώστης θα βλέπει μία-μία δικαιωμένες τις λέξεις! Πέτρα· της Μάνης ακριβό χαρακτηρισμό: τοπίο, μνημεία, πύργοι, κτίρια και άνθρωποι "που ναι όπως οι βράχοι τους και σουβλεροί κι ολόρθοι" Πικρή· η Μάνη των σκληρών εθίμων, του (γ)δικιωμού, του μοιρολογιού, του ατέλειωτου μόχθου. Δοκιμασμένη· γιατί εκτός από τους ανέμους που λυσσομανούν, βοριάδες και νοτιάδες σε όλες τις παραλλαγές, εχθροί λεφούσια πέρασαν για να την υποτάξουν. Αγέρωχη· γιατί παρ όλα αυτά έμεινε απόρθητη...

Το πρακτορείο Magnum για τον φωτογραφικό κόσμο είναι ένας θρύλος. Το όνειρο των περισσότερων φωτογράφων που εργάζονται για τον Τύπο είναι να γίνουν κάποτε μέλη του. Τα σημαντικότερα γεγονότα του 20ου αιώνα κατεγράφησαν από τους φωτορεπόρτερ του, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις δύο τάσεις που χαρακτηρίζουν τη φιλοσοφία της ομάδας. Από τη μια την καθαρή δημοσιογραφική προσέγγιση, που κατά την ίδρυσή του εκφράστηκε από τον διάσημο ρεπόρτερ Ρόμπερτ Κάπα και το ιδρυτικό μέλος Τζορτζ Ρότζερς, και από την άλλη την καλλιτεχνική διάσταση της φωτογραφίας, που αντιπροσώπευε ο μεγάλος φω...