Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η παρούσα έκδοση αποτελεί μια μοναδική αναφορά για την σχέση του Τσαρλς Σπένσερ με την Ελλάδα και τους καλλιτέχνες της. Ένα σημαντικό κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στον επιστήθιο φίλο του Νίκο Γεωργιάδη και τους συνεργάτες του όπως τον Κένεθ Μακμίλαν, τον Ρούντολφ Νουρέγεφ, την Λυνν Σέιμουρ, τον Μπάρυ Καίη. Στο βιβλίο σκιαγραφούνται με γλαφυρότητα προσωπικότητες από το ελληνικό καλλιτεχνικό στερέωμα, ανάμεσά τους και πολλοί φίλοι που ο συγγραφέας απέκτησε στην Ελλάδα: Η Μελίνα Μερκούρη, ο Ζυλ Ντασσέν, ο Γιάννης Μέτσης, ο Διονύσης και ο Βασίλης Φωτόπουλος, ο Μιχάλ...

Η παρούσα έκδοση αποτελεί μια μοναδική αναφορά για την σχέση του Τσαρλς Σπένσερ με την Ελλάδα και τους καλλιτέχνες της. Ένα σημαντικό κεφάλαιο του βιβλίου είναι αφιερωμένο στον επιστήθιο φίλο του Νίκο Γεωργιάδη και τους συνεργάτες του όπως τον Κένεθ Μακμίλαν, τον Ρούντολφ Νουρέγεφ, την Λυνν Σέιμουρ, τον Μπάρυ Καίη. Στο βιβλίο σκιαγραφούνται με γλαφυρότητα προσωπικότητες από το ελληνικό καλλιτεχνικό στερέωμα, ανάμεσά τους και πολλοί φίλοι που ο συγγραφέας απέκτησε στην Ελλάδα: Η Μελίνα Μερκούρη, ο Ζυλ Ντασσέν, ο Γιάννης Μέτσης, ο Διονύσης και ο Βασίλης Φωτόπουλος, ο Μιχά...

Συναντήσεις με "αξιοσημείωτους" ανθρώπους: από τη Μαργκερίτ Ντυράς έως τον Όλαφ Πάλμε, από τους Κανέτι, Φουέντες και Μίλερ έως την Παλόμα Πικάσο, τον Κώστα Γαβρά και τον Ζαν Πολ Σαρτρ... Μια ατέλειωτη πινακοθήκη προσώπων και προσωπικοτήτων, με τα οποία ο κοσμοπολίτης -και πολυδιαβασμένος σε όλο τον κόσμο συγγραφέας- διασταυρώθηκε στη δική του δημιουργική ζωή. Ο Βασίλης Βασιλικός διαθέτει το χάρισμα να "διαβάζει" την ιστορία που κρύβει ο σύντροφός του στη γραφή, στην τέχνη, στην πολιτική. Το "290" περιλαμβάνει ισάριθμα ψυχογραφήματα που διαβάζονται ως κεφάλαια ενός εν προό...

Μέσα στην τρικυμία των γεγονότων, καράβι σωτηρίας ανήμπορο τώρα πια η τέχνη, και ο καλλιτέχνης αυτοδίδακτος καπετάνιος, πότε ναυαγός διακεκριμένης θέσης και πότε απόκληρος μιας αυτάρκους επικαιρότητας. Ένας σκύλος που γαβγίζει ή ένα πουλί που κελαηδάει μέσα στην οχλοβοή, πιστεύοντας ότι θα μπορούσε η φωνή του να καλύψει τη βαβούρα του κόσμου και να της δώσει ρυθμό και νόημα. Και όσο πιο πολύ συνειδητοποιεί την αδυναμία του, είτε απελπίζεται και σωπαίνει για πάντα (προς ικανοποίηση των άσπονδων φίλων του) ή εξακολουθεί να γαβγίζει ακόμα πιο δυνατά, να τραγουδάει γλυκύτερα...