Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Το έργο του Καντίνσκι, τα επιτεύγματά του καθώς αναζητούσε μια καινούργια μορφή έκφρασης στη ζωγραφική και μια νέα αντίληψη για την τέχνη γενικότερα εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να μας εντυπωσιάζουν. Και σε αυτή την περίπτωση, όπως συνέβη και με τόσους άλλους καλλιτέχνες, ο Καντίνσκι δέχτηκε καθοριστικές επιδράσεις κατά την παιδική και νεανική του ηλικία. Στο αναμφισβήτητο ταλέντο του προστέθηκε έτσι και εσωτερική ορμή για δημιουργία. Ο Καντίνσκι, που ήταν και προικισμένος συγγραφέας, στα πολυάριθμα κείμενά του, αναφέρεται σε αυτή τη βασική πλευρά της καλλιτεχνικής...

Ο Βασίλι Καντίνσκι υπήρξε πρωταγωνιστής και μάρτυρας όχι μόνο μιας, αλλά πολλών επαναστάσεων. Γεννήθηκε το 1866 στη Μόσχα και πέθανε το 1944 στο Νεϊγύ-συρ-Σεν (Γαλλία). Ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης έζησε και δημιούργησε σε μια ιστορική περίοδο που σημαδεύτηκε από γεγονότα εξαιρετικής σημασίας για το μέλλον της Ευρώπης. Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και το ξέσπασμα της Ρωσικής Επανάστασης, ακολούθησε η Δημοκρατία της Βαϊμάρης στη Γερμανία, η άνοδος του Χίτλερ στην εξουσία και οι διώξεις από τους ναζί. Τελικά, το 1933, ο Καντίνσκι θα εγκατασταθεί στο Παρίσι, όπου και θα παραμεί...

[...] Ο Καραβάτζο είναι ο πιο μυστηριώδης και ίσως ο πιο επαναστατικός ζωγράφος στην ιστορία της τέχνης. Στη Ρώμη, 34 χρόνια μετά το θάνατο του Μιχαήλ Αγγέλου, ανέτρεψε ριζικά το μανιερισμό των παλαιότερων ζωγράφων, τον οποίο θεωρούσε αφύσικο, ανούσιο και επιτηδευμένο. Διαμόρφωσε μια νέα ρεαλιστική γλώσσα στη ζωγραφική, διαλέγοντας τα μοντέλα του από το δρόμο. Σε κάθε ζωγραφική σύνθεση επέλεγε την πιο δραματική στιγμή, ακόμα και στα ιερότερα θέματα, όπως ήταν η Κοίμηση της Θεοτόκου, την οποία απεικόνισε, σχεδόν χωρίς αντίστοιχο προηγούμενο, ως νυχτερινή σκηνή. Το έμβλημά το...

Στο Καραβάτζο, κωμόπολη βόρεια του Μιλάνου, οφείλει το όνομα με το οποίο έγινε γνωστός ο Μικελάντζελο Μερίζι, γεννημένος εκεί στα 1571. Tη μύησή του στην τεχνική της ζωγραφικής και το καλό σχέδιο την οφείλει στον Μιλανέζο ζωγράφο Σιμόνε Πετερζάνο. Όμως, πιο χαρισματικός από τον δάσκαλό του, γρήγορα τον εγκαταλείπει. Σε ηλικία 21 ετών εγκαταλείπει και τη Λομβαρδία και αναζητεί την τύχη του στη Ρώμη, το σημαντικότερο καλλιτεχνικό κέντρο της εποχής. Πριν ακόμη συμπληρώσει τα 30 του χρόνια τον περιβάλλει η αίγλη του πιο φημισμένου ζωγράφου. Ωστόσο, στην τελευταία περίοδο της ζ...

"Δεν περιορίζομαι στο εδώ και τώρα, ανήκω τόσο στους νεκρούς, όσο και στους αγέννητους. Πιο κοντά στην καρδιά της δημιουργίας από τους περισσότερους, όχι όμως και αρκετά κοντά ακόμη. Εκπέμπω, άραγε, ζεστασιά; Ή μήπως ψυχρότητα; Δεν μιλάει πια κανείς για τέτοια πράγματα όταν έχει ξεφύγει απ' τη λευκή θερμότητα. Όσο περισσότερο απομακρύνομαι, τόσο πιο ταπεινός γίνομαι. Κάπου κάπου χαίρομαι με τη δυστυχία των άλλων. Υπάρχουν πολλές αποχρώσεις στον ένα και μοναδικό σκοπό. Οι παπάδες, απλώς, δεν είναι αρκετά ταπεινοί για να το καταλάβουν. Όσο για τους νομοδιδάσκαλους, αυτοί δεν...

Η καλλιτεχνική πορεία του Πάουλ Κλέε χαρακτηρίζεται από τη βαθιά αμφισημία να είναι ταυτόχρονα κλασικός και μοντέρνος, αποσπασματικός και ανορθόδοξος, σημαδεμένος από τη μεγάλη του ικανότητα στον πειραματισμό και την ανάμειξη ετερόκλητων στοιχείων, με το βλέμμα διαρκώς στραμμένο στην εποχή του. Αυτή είναι, ίσως, η μεγαλύτερη κληρονομιά που άφησε στους πρωτοποριακούς καλλιτέχνες του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Η αγάπη για το φανταστικό, τόσο βαθιά ριζωμένη στην ευρωπαϊκή παράδοση -και ιδιαίτερα στη Γερμανία- συνδυάζεται στην περίπτωσή του με μια πολύπλευρη έμφαση στην...

Το 1936 ο γερμανός φιλόσοφος Βάλτερ Μπένγιαμιν δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο "Η τέχνη στην εποχή της τεχνικής αναπαραγωγής της". Το δοκίμιο υπερασπίζεται την ιδέα ότι, από τη στιγμή κατά την οποία ένας πίνακας, ένα γλυπτό ή ένα σχέδιο παύουν να είναι μοναδικά και η εικόνα τους διαδίδεται σε μεγάλη κλίμακα, μέσω βιβλίων, καρτποστάλ ή άλλων αναπαραγωγών, χάνουν την ιδιαίτερη αύρα τους, την ατμόσφαιρα ιεροτελεστίας και μαγείας που περιβάλλει την καλλιτεχνική δημιουργία. Η κριτική επικαλείται συχνά τη θεωρία του Μπένγιαμιν αναφορικά με τους πίνακες του Κλιμτ, οι οποίοι έχουν...

[...] Για την οργάνωση της έκθεσης "Κλιμτ, Σήλε, Κόκοσκα και η εποχή τους" στο Μέγαρο Μουσικής, είχαμε την ευκαιρία και την τιμή να συνεργαστούμε με το μοναδικό Μουσείο Λέοπολντ της Βιέννης και προσωπικά με τον ίδιο τον Δρα Ρούντολφ Λέοπολντ, δημιουργό, μελετητή και ψυχή μιας από τις σημαντικότερες παγκοσμίως συλλογές αυτής της εποχής. Επίσης χρωστάμε ευχαριστίες στο Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών της Βιέννης (ΜΑΚ), για τον δανεισμό μιας επιλογής από αφίσες της Secession, όπως και στην Osterreichische Nationalbank, για τον δανεισμό ενός έργου του Κόκοσκα. Πιστεύουμε πως η...

[...] Η ελαιογραφία στη φύση ήταν ακόμη καινούργια τεχνική· αυτή η δυνατότητα είχε δοθεί για πρώτη φορά στους ζωγράφους στη δεκαετία του '40, όταν εφευρέθηκαν τα σωληνάρια για τη μεταφορά των χρωμάτων. Σύμφωνα με τον Μπουντέν, ήταν ο μόνος τρόπος να αιχμαλωτίσεις την πρώτη εντύπωση, γιατί "ό,τι ζωγραφίζεις επιτόπου, έχει δύναμη, ένταση, μια ζωντάνια που δεν μπορεί να δημιουργηθεί στο ατελιέ". Η εξερεύνηση αυτών των ιδεών και του τοπίου γενικότερα θα αποτελούσαν το επίκεντρο της δουλειάς του Μονέ από τότε και στο εξής. Το καλοκαίρι του 1858 ζωγράφισε δύο τοπία δίπλα στον Μπο...

"Στόχος μου είναι να μην αντιγράφω ποτέ. Να δημιουργήσω μια νέα τεχνοτροπία με ζωηρά και φωτεινά χρώματα και να αναδεικνύω την κομψότητα των μοντέλων μου." (Ταμάρα Ντε Λεμπίτσκα)

[...] Οι περισσότεροι τον θεωρούν τον μεγαλύτερο από τους ζωγράφους· αναμφίβολα τα λιγότερα από είκοσι ζωγραφικά έργα του που σώθηκαν αποτελούν αξεπέραστα όρια του πολιτισμού μας. Ζωγράφισε γυναίκες που γεννούν και σώζουν, άντρες που σκοτώνουν και πεθαίνουν, έναν δακρυσμένο Ιησού και έναν αρσενικοθήλυκο Ιωάννη Βαπτιστή· ζωγράφισε φουσκωμένα στήθη, χαμόγελα και καμπύλες που ελευθερώνουν. Μα ίσως ο Λεονάρντο να ζήτησε κάτι περισσότερο: τα μυστικά σήματά του μοιάζουν να οδηγούν σε μια οριστική καταφατική Ουτοπία των αινιγμάτων· σε έναν κόσμο που δεν απαντά μα αγκαλιάζει, σε ε...

Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι γεννήθηκε στις 15 Απριλίου 1452 στο Βίντσι, κοντά στη Φλωρεντία. Έδειξε από μικρός δείγματα της ευφυΐας του και του καλλιτεχνικού του ταλέντου και ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που στάλθηκε σε πολύ μικρή ηλικία ως μαθητευόμενος στο εργαστήρι του φλωρεντινού ζωγράφου και αρχιτέκτονα Αντρέα ντελ Βερόκιο (1433-85). Οι πρώτοι βιογράφοι του αναφέρονται συχνά στη μοναδική άνεση που είχε ο νεαρός καλλιτέχνης στο σχέδιο. Ο Βαζάρι γράφει σχετικά: "Εκτός αυτού, ο Λεονάρντο ζωγράφιζε λεπτομερή σχέδια απαράμιλλης τελειότητας στο χαρτί". [...]