Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Όσα έφτιαξε με τα χέρια του λογαριάζονταν ακατόρθωτα μέχρι αυτόν και μάλλον παραμένουν ακατάληπτα ως τις μέρες μας. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του μαρμαρογλύπτη· κι όμως αυτός ήταν ο αρχιτέκτονας του Αγίου Πέτρου της Ρώμης. Και όσα ζωγράφισε στην οροφή και τον τοίχο της Καπέλα Σιξτίνα έχουν σφραγίσει τον δυτικό πολιτισμό. Έφτιαξε έναν απόλυτα προσωπικό, τρομακτικό κόσμο και τον προσάρμοσε στο τραγικό σχήμα ύβρις-κάθαρση. Υπό την έννοια αυτή, ολόκληρο το έργο του είναι η μεγάλη τραγωδία του αναγεννημένου ανθρώπου. [...]

O Heinrich Woelfflin, στην εισαγωγή του βιβλίου του "Η κλασική τέχνη" (1899), χαρακτήριζε την πλέον ώριμη περίοδο της ιταλικής Αναγέννησης, η οποία καλύπτει το πρώτο περίπου τρίτο του 16ου αιώνα, ως ανολοκλήρωτη προσπάθεια, "ημιτελή κορύφωση". "Αναπόδραστα οδηγούμαστε στο ερώτημα πότε έφτασε να παγιωθεί ως επίτευγμα, πόσα απ' τα εγχειρήματα αυτών των σύντομων, ελάχιστων χρόνων της κορύφωσης έμειναν απλώς σχέδια ή υπέστησαν κάποια πρόωρη καταστροφή. Ο "Μυστικός Δείπνος" του Λεονάρντο ντα Βίντσι δεν είναι παρά ένα κατεστραμμένο έργο, ενώ "Η μάχη του Ανγκιάρι", που τού είχε αν...

"Πιστά καθοδηγεί την κλίση μου η ομορφιά την οποία έλαβα από την παιδική μου κούνια και που και στις δύο τέχνες αποτελεί για μένα λυχνία και καθρέφτη. Κάθε διαφορετική σκέψη είναι λάθος. Μόνο η ομορφιά ανυψώνει το βλέμμα προς το μεγαλείο, το οποίο τώρα ετοιμάζομαι να ζωγραφίσω και να σμιλέψω". Γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας, ποιητής, ο "θεϊκός Μιχαήλ Άγγελος" (1475-1564) ενσαρκώνει τον Οικουμενικό Άνθρωπο της ιταλικής Αναγέννησης. Ο Λορέντζο ο Μεγαλοπρεπής τον ξεχώρισε σε ηλικία 15 ετών. Έζησε μεταξύ Φλωρεντίας και Ρώμης. Οι θυμοί του τον έφεραν αντιμέτωπο με επτά Πάπες,...

Γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας, ποιητής, ο "Θεϊκός Μιχαήλ Άγγελος" (1475-1564) ενσαρκώνει τον Οικουμενικό Άνθρωπο της ιταλικής Αναγέννησης. Ο Λορέντζο ο Μεγαλοπρεπής τον ξεχώρισε σε ηλικία 15 ετών. Έζησε μεταξύ Φλωρεντίας και Ρώμης. Οι θυμοί του τον έφεραν αντιμέτωπο με επτά Πάπες, για λογαριασμό των οποίων δημιούργησε ένα τιτάνιο έργο, σε μια προσπάθεια να λυτρωθεί από την "αμαρτία της ατέλειας".

"Για μένα το θέμα έχει δευτερεύουσα σημασία: μ' ενιδαφέρει ν' αποδώσω αυτό που ζει ανάμεσα σε μένα και στο θέμα". ΚΛΩΝΤ ΜΟΝΕ

Ματαιοπονεί όποιος μάχεται ενάντια στα στερεότυπα, τις κοινοτοπίες, ενάντια σε ό,τι ο Γκυστάβ Φλωμπέρ αποκαλούσε "κοινώς αποδεκτές απόψεις". Πόσο μάλλον, όταν έχουμε να κάνουμε με βαρύγδουπα ονόματα της καλλιτεχνικής μας παράδοσης. Στην περίπτωση του Κλωντ Μονέ (1840-1926), συνιστά πλέον κοινοτοπία η παρουσίασή του ως καλλιτέχνη με ροπή προς τον αυτοσχεδιασμό, πρωτοπόρου της ζωγραφικής στο ύπαιθρο (υπαιθρισμού) και μορφής που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Εντούτοις, όλα αυτά τα στοιχεία, τα οποία διαμόρφωσαν την εικόνα του Μονέ στα μάτια των συγχ...

"Το καθήκον σου είναι να μην αναλωθείς ποτέ μέσα στη θυσία. Το πραγματικό σου καθήκον είναι να σώσεις τ' όνειρό σου... Θα ήθελα, αντίθετα, να είναι η ζωή μου σαν ποτάμι με πολύ νερό που κυλάει χαρούμενο πάνω στη γη". Ο Αμεντέο Μοντιλιάνι (1884-1920) είναι προικισμένος με προσωπικότητα αστραφτερή και δημιουργική, που συνενώνει τα άκρα. Άνθρωπος κοινός, πάμπτωχος, που ζει στο Παρίσι, είναι επίσης ο λαμπρός εκείνος καλλιτέχνης που βρίσκεται σήμερα σ' ένα επίπεδο πέρα από την πραγματικότητα. Πεντακάθαρο κομμάτι μάρμαρο, κρύσταλλο ανέπαφο μέσα από τις διάφορες περιόδους της ζωή...

Ο Αμεντέο Μοντιλιάνι (Amedeo Modigliani, 1884-1920) είναι ο ζωγράφος με τα χίλια πρόσωπα. Τα χίλια πρόσωπα της κομψής ευαισθησίας. Πρόσωπα ωοειδή, μακριοί λαιμοί, σχέδιο τραχύ, χέρια που λες και κινούνται, πρόσωπα γεμάτα χάρη, το γερμένο κεφάλι ενός μοντέλου ή η παράλειψη ενός βασικού τμήματος του σώματος διαμορφώνουν ένα πολύ ιδιαίτερο, αναγνωρίσιμο ύφος, το οποίο, ακριβώς λόγω της ιδιαιτερότητάς του, δεν βρήκε συνεχιστές ανάμεσα στους μεταγενέστερους καλλιτέχνες. Έτσι, ο Μοντιλιάνι πέρασε στην ιστορία ως ο ζωγράφος που δεν δημιούργησε σχολή, παρόλο που τα έργα του είναι α...

Ο Αμαντέο Μοντιλιάνι (1884-1920) είναι προικισμένος με προσωπικότητα αστραφτερή και δημιουργική, που συνενώνει τα άκρα. Άνθρωπος κοινός, πάμπτωχος, που ζει στο Παρίσι, είναι επίσης ο λαμπρός εκείνος καλλιτέχνης που βρίσκεται σήμερα σ' ένα επίπεδο πέρα από την πραγματικότητα. Πεντακάθαρο κομμάτι μάρμαρο, κρύσταλλο ανέπαφο μέσα από τις διάφορες περιόδους της ζωής του, ο Μοντιλιάνι δεν είναι μόνο γλύπτης, δεν είναι μόνο ζωγράφος ούτε, πολύ λιγότερο, σχεδιαστής: πέρα από το χρόνο και τις τεχνοτροπίες, παραμένει ένας μάγος της τέχνης.

"Πραγματική απογοήτευση! Τα πάντα είναι σχηματικά!" Η πρώτη ατομική έκθεση του Μπαλτύς (στην γκαλερί Pierre, στο Παρίσι) πρέπει να προκάλεσε πραγματικό σοκ στους επισκέπτες της. Το 1934, η αφηρημένη τέχνη και ο σουρεαλισμός είχαν φτάσει στο αποκορύφωμά τους και, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η απόπειρα του Μπαλτύς να "ενσαρκώσει τη ζωγραφική" (σύμφωνα με τον ποιητή Πιέρ-Ζαν Ζουβ), τον κατέστησε εξαρχής περιθωριακή φιγούρα. Στα 26 του χρόνια, ο Μπαλτύς πήγαινε αντίθετα στο ρεύμα. Η τέχνη του βασιζόταν με τρόπο εύγλωττο εξίσου στη φαντασία και σ' ένα είδος ρεαλισμού ανάμεσα στη ζω...

Ο Φράνσις Μπέικον (Δουβλίνο 1909 - Μαδρίτη 1992) τοποθετείται ανάμεσα στους ελάχιστους σύγχρονους καλλιτέχνες που βίωσαν έντονα την κρίση της αστικής κοινωνίας μέσα στον 20ό αιώνα και εξίσου έντονα τη μετουσίωσαν σε εικαστική έκφραση. Διαχωρίζεται, όμως, από τους υπόλοιπους γιατί παρουσιάζει ιδιομορφία. Η ζωγραφική του δεν "αποτυπώνει" επιφανειακού τύπου επίκαιρα στοιχεία αυτής της κρίσης, αλλά τα βαθύτερα στρώματα της ανθρώπινης φύσης. Αμιγώς ανθρωποκεντρικός, με τις παραμορφωμένες, σχεδόν φασματικές ανθρώπινες φιγούρες του, που εκφράζουν την πραγματικότητα σ' όλη της τη β...

Ανάμεσα στους μεγάλους καλλιτέχνες ο Ιερώνυμος Μπος αποτελεί μοναδική περίπτωση. Έχαιρε πάντα υψηλής εκτίμησης από ισχυρούς συλλέκτες και είχε πολλούς θαυμαστές. Αν και σώζεται ένας σημαντικός πυρήνας του έργου του, οι πληροφορίες που έχουμε για τη ζωή του και για τις ιδέες του είναι λιγοστές, σχεδόν ανύπαρκτες. [...] Αποτελεί, άραγε, αυτή η "σιωπή" μέρος μια καλά υπολογισμένης στρατηγικής; Ήθελε ο Μπος να κρυφτεί πίσω από το έργο του, ώστε αυτό να κρατήσει για πάντα αναμμένη τη φλόγα του αινίγματος; Δεν θα πρέπει να απορρίπτουμε την πιθανότητα μιας θετικής απάντησης, αν λά...