Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Σάνκια" είναι η συνταρακτική ιστορία µιας οµάδας επαναστατηµένων νεαρών που έχουν αµετάκλητα εµπλακεί ανάµεσα στο γερασµένο σοβιετικό παρελθόν -που οι ίδιοι δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν- και στην υπαρξιακή ανάγκη τους να εκφράσουν µια δυναµική διέξοδο στην κοινωνική κατάπτωση της χώρας τους. Με επίκεντρο τον σύνθετο οµώνυµο ήρωα, έναν νεαρό κατά περίπτωση στοχαστικό ή αφελή, βίαιο ή τρυφερό, σκληρό αλλά και ροµαντικό, άλλοτε γεµάτο ελπίδες και άλλοτε σε απόγνωση, η αφήγηση µεταφέρει τον αναγνώστη πότε στην ερηµωµένη, παρηκµασµένη επαρχία της Ρωσίας και πότε στην πλαστή...

Η εμβληματική αυτή νουβέλα αφηγείται την αξέχαστη ιστορία του Εγκόρουσκα, ενός εννιάχρονου αγοριού που φεύγει από το σπίτι του προκειμένου να σπουδάσει. Η μητέρα του, που θέλει να τον γράψει στο γυμνάσιο, αποφασίζει να τον στείλει σε μια φίλη της. Όμως ο προορισμός είναι μακρινός και, για να φτάσει εκεί ο μικρός με το ηλιοκαμένο πρόσωπο και τα κλαμένα μάτια, θα πρέπει πρώτα να διασχίσει την απέραντη στέπα, την απλόχωρη καρδιά της ρωσικής υπαίθρου, γεμάτη πολύχρωμες ομορφιές και απρόβλεπτους κινδύνους. Σε τούτη την πορεία, που μοιάζει με πρώτη ενηλικίωση, τον συνοδεύουν ο έμ...

"Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατό οι αρχαίοι να μην έβλεπαν ότι η λογοτεχνία και η ποίησή τους ήταν εντελώς ανόητες. Η τεράστια, μεγαλειώδης δύναμη του λογοτεχνικού πάγου ξοδεύτηκε για το τίποτα. Είναι απλώς γελοίο - οποιοσδήποτε έγραψε οτιδήποτε του κατέβαινε στο κεφάλι. Είναι τόσο ανόητο και γελοίο όσο και το ότι άφηναν τον ωκεανό να χτυπάει αποβλακωμένα την ακτή, είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, ενώ τα εκατομμύρια χιλιογραμμόμετρα ενέργειας που ήταν κλειδωμένα στα κύματα δεν έκαναν τίποτ' άλλο από το να ενισχύουν τα αισθήματα των ερωτευμένων. Εμείς πήραμε το γλυκό τίπ...

Ο "Ηλίθιος", ο πρίγκιπας Μίσκιν, που πάσχει από επιληψία, επιστρέφει στη Ρωσία μετά από πολυετή απουσία. Στην Αγία Πετρούπολη περιφρονούν και χλευάζουν την αθωότητά του. Εκείνος όμως ανταποδίδει σε όλους καλοσύνη. Όταν ξαφνικά κληρονομεί μια μεγάλη περιουσία, βρίσκεται στο επίκεντρο του κοινωνικού ενδιαφέροντος. Για όλους η αγαθή φύση του πρίγκιπα είναι ακατανόητη και προκαλεί αντικρουόμενα συναισθήματα. Όταν εκείνος βρίσκεται στη δίνη των ανθρώπινων παθών, της απαξίωσης, της απληστίας, του έρωτα και της ζήλιας, απαντά με αυταπάρνηση, αγάπη και αυτοθυσία. Αυτοβιογραφικό...

Κανείς δεν φανταζόταν ότι οι ρόδινοι σχηματισμοί που εμφανίζονται στον ουρανό της Ανταρκτικής θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από σύννεφα. Παράξενα και ασυνήθιστα, αλλά πάντως σύννεφα. Το ίδιο πιστεύουν και τα μέλη της Σοβιετικής αποστολής που αναλαμβάνουν να ερευνήσουν το φαινόμενο. Όταν όμως συνέρχονται ύστερα από ένα ατύχημα στην παγωμένη ερημιά, ο κόσμος που αντικρίζουν δεν είναι πια ο ίδιος. Η φύση μοιάζει να μην υπακούει στους νόμους της και όσο πληθαίνουν τα παράξενα φαινόμενα πληθαίνουν και τα ερωτήματα. Η ανθρωπότητα βρίσκεται για πρώτη φορά αντιμέτωπη όχ...

Καθώς οι φασιστικές δυνάμεις κυριαρχούν στην Ευρώπη και προελαύνουν ενάντια στη Σοβιετική Ένωση με την ανοχή των Δυτικών, ο Έρενμπουργκ αναδεικνύει την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων του λαού που πρωτοστάτησαν στην εμπροσθοφυλακή αλλά και στα μετόπισθεν της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών και αυτό, σε αντίθεση με τον ηθικό ξεπεσμό της ολιγαρχίας του πλούτου, που συνέχιζε να κερδοσκοπεί και κάτω από τη ναζιστική κυριαρχία.

2033: Ο κόσμος έχει μετατραπεί σε ερείπια. Λίγες χιλιάδες ανθρώπων έχουν επιζήσει, δεν γνωρίζουν όμως αν είναι και οι τελευταίοι στη Γη. Ζουν στο μετρό της Μόσχας - το μεγαλύτερο αντιπυρηνικό καταφύγιο που κατασκευάστηκε ποτέ, το τελευταίο καταφύγιο του ανθρώπινου είδους. Ο κόσμος του μετρό δεν έχει αύριο: τα όνειρα, τα σχέδια, η ελπίδα μοιάζουν καταδικασμένα. Το συναίσθημα έχει πλέον παραδοθεί στο ένστικτο. Στην ανάγκη για την επιβίωση, με οποιοδήποτε κόστος ή τίμημα. Η ΒΕ-ΝΤΕ-ΕΝ-ΧΑ, ένας από τους βορειότερους σταθμούς, κατοικείται και παραμένει ακόμη ασφαλής, αλλά μια...

2034: Ο κόσμος ολόκληρος είναι ένας σωρός από ερείπια. Η ανθρωπότητα έχει σχεδόν ολοκληρωτικά εξοντωθεί. Η ραδιενέργεια καθιστά τις μισοκατεστραμμένες πόλεις ακατάλληλες για τη ζωή. Και σύμφωνα με διάφορες φήμες, πέρα από τα όριά τους εκτείνονται ατέλειωτες πυρπολημένες έρημοι και ζούγκλες από μεταλλαγμένα δάση. Κανείς όμως δεν ξέρει στα σίγουρα τι βρίσκεται εκεί. Όσοι αρνούνται να πιστέψουν ότι η εποχή του ανθρώπου έφτασε στο τέλος της είναι ελάχιστοι: μόλις μερικές δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι. Δεν ξέρουν αν έχουν διασωθεί και κάποιοι άλλοι ή αν αυτοί είναι οι τελευταίοι...

2035. Ο Γ΄ Παγκόσμιος πόλεμος σάρωσε την ανθρωπότητα. Ο πλανήτης ερήμωσε. Οι μεγαλουπόλεις έγιναν στάχτη. Οι σιδηροδρομικές γραμμές πλέον σκουριάζουν. Οι δορυφόροι περιφέρονται ολομόναχοι στην τροχιά τους. Επέζησαν μονάχα όσοι, μόλις άκουσαν τις σειρήνες συναγερμού, πρόλαβαν να τρέξουν ως τις πύλες του μετρό της Μόσχας. Εκεί, σε βάθος δεκάδων μέτρων, μέσα σε σήραγγες και σε σταθμούς, οι άνθρωποι περιμένουν το τέλος του κόσμου, έχοντας δημιουργήσει στη θέση του έναν καινούργιο μικρόκοσμο. Γαντζώνονται στη ζωή με όλες τους τις δυνάμεις και αρνούνται να παραδοθούν στη μοίρα...

Ο Ιβάν Ιβάνοβιτς και ο Ιβάν Νικηφόροβιτς, δύο γείτονες, γαιοχτήμονες, κάτοικοι της αγροτικής πόλης του Μίργκοροντ και ταυτόχρονα φίλοι, είναι οι "πρωταγωνιστές" της πρωτόγνωρης ιστορίας μας. Ο Ιβάν Ιβάνοβιτς, ψηλός, λεπτός, με ευφράδεια λόγου και γοητευτικούς τρόπους, είναι το ακριβώς αντίθετο στην εμφάνιση και τους τρόπους, με αυτήν του κοντού, χοντρού και αγροίκου Ιβάν Νικηφόροβιτς, γεγονός, όμως, που δεν τους εμποδίζει να είναι καλοί φίλοι, μέχρι τη στιγμή που μια ασήμαντη μεταξύ τους παρεξήγηση, τους μετατρέπει σε ορκισμένους εχθρούς, επιδιώκοντας πλέον ο ένας την εξ...

Ο Σοβιετικός συγγραφέας Ίλια Έρενμπουργκ, στο 2ο Τόμο της Θύελλας συνεχίζει να εστιάζει τόσο στο επίκεντρο των πολεμικών επιχειρήσεων όσο και σε καθοριστικής σημασίας παράγοντες εξέλιξης της ανθρώπινης κοινωνίας. Με αυτόν τον τρόπο αποτυπώνεται ο ηρωισμός και η ηθική υπεροχή του αγωνιζόμενου λαού, που μάχεται σε καθημερινή βάση ενάντια στη ναζιστική επιβολή και τους εγχώριους στυλοβάτες της. Στον αντίποδα του "παράξενου" πολέμου των Δυτικών ενάντια στους ναζί, βρίσκονται οι λαμπρές σελίδες ηρωισμού του Στάλινγκραντ, που σηματοδότησαν την καμπή της εξέλιξης του Β' Παγκόσμι...

Η Ντίνα Ρούμπινα είναι μια σύγχρονη Ρωσίδα συγγραφέας, που γεννήθηκε στη Σοβιετική Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν το 1953, στην πόλη όπου εντέλει εγκαταστάθηκε η μητέρα της μετά από μετακίνηση στα ανατολικά λόγω του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το μυθιστόρημα αυτό μοιάζει με βιωματικό μωσαϊκό. Η συγγραφή του, όπως λέει η ίδια η συγγραφέας, κράτησε είκοσι έξι χρόνια. Οι Έλληνες της Τασκένδης θα αναγνωρίσουν κομμάτια από την καθημερινότητά τους και θα αναπολήσουν γλυκόπικρα εκείνα τα χρόνια. Έλληνες, Εβραίοι, Γεωργιανοί, Ουκρανοί, Τατζίκοι, Ιάπωνες, Γερμανοί. Αριστοκράτες, πλού...

Κάποτε είχα γνωρίσει μια κυρία: δεν ήταν στην πρώτη της νεότητα μα κάπου είκοσι εφτά, είκοσι οχτώ χρονώ. Καλλονή πρώτης. Τι στήθος, τι κατατομή, τι βάδισμα... Είχε ένα διαπεραστικό βλέμμα σαν του αετού, πάντα σοβαρή και αυστηρή. Φερνόταν επιβλητικά και απρόσιτα. Φημιζόταν για ψυχρή, σαν τις μέρες των Φώτων και τρομοκρατούσε όλους με την απροσπέλαστη, την τρομερή αρετή της. Κυριολεχτικά τρομερή. Μέσα σ΄όλο τον κύκλο της δεν υπήρχε άλλος τόσο άτεγκτος κριτής, όσο αυτή. Καταδίκαζε όχι μόνο το παραστράτημα, μα και την παραμικρότερη αδυναμία των άλλων γυναικών, και καταδίκαζε μι...

Η ερωτική αυτή νουβέλα του διάσημου σοβιετικού συγγραφέα Τ. Αϊτμάτοβ, χαρακτηρίστηκε από το Λουί Αραγκόν "λογοτεχνικό διαμάντι". Πρόκειται για την ιστορία της όμορφης, δυναμικής Τζαμιλιά που, αδιαφορώντας για τις παλιές, πατριαρχικές παραδόσεις του τόπου της, ακολουθεί τολμηρά το δρόμο της καρδιάς της, βέβαιη πως κατακτάει την ευτυχία της. Η ηρωίδα συνδυάζει τη νεανική ορμή με την όρεξη για δουλειά, τη γυναικεία ευαισθησία με το ακατάβλητο ερωτικό πάθος.

Η ερωτική αυτή νουβέλα του διάσημου σοβιετικού συγγραφέα Τ. Αϊτμάτοβ, χαρακτηρίστηκε από το Λουί Αραγκόν "λογοτεχνικό διαμάντι". Πρόκειται για την ιστορία της όμορφης, δυναμικής Τζαμιλιά που, αδιαφορώντας για τις παλιές, πατριαρχικές παραδόσεις του τόπου της, ακολουθεί τολμηρά το δρόμο της καρδιάς της, βέβαιη πως κατακτάει την ευτυχία της. Η ηρωίδα συνδυάζει τη νεανική ορμή με την όρεξη για δουλειά, τη γυναικεία ευαισθησία με το ακατάβλητο ερωτικό πάθος.

Ο Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ περιγράφει -με την γνωστή ιμπρεσσιονιστική του γραφή- την ιστορία του μεσήλικα κριτικού τέχνης που ερωτεύτηκε τον βρόγχο της αυτοχειρίας του στο πρόσωπο μιας δεκαεξάχρονης καλλονής. Κι όπως ο ίδιος γράφει στην εισαγωγή του: "Mια φορά κι έναν καιρό, στο Βερολίνο, στην Γερμανία, ζούσε ένας άνθρωπος που τον λέγανε Αλμπίνους. Ήταν πλούσιος, ευυπόληπτος, ευτυχισμένος· μια μέρα, εγκατέλειψε τη γυναίκα του για μια μικρή του ερωμένη. Αγάπησε, δεν αγαπήθηκε και η ζωή του τέλειωσε ολέθρια. Κοντολογίς αυτή είναι η ιστορία και ίσως να την αφήναμε έτσι, αν...

Μια οικογενειακή σάγκα, που αφηγείται την ιστορία τριών γενιών της οικογένειας Αρταμάνοφ στη Ρωσία επί µισό αιώνα, από την απελευθέρωση των δουλοπάροικων το 1861, η οποία πραγµατοποιήθηκε από τον Τσάρο Αλέξανδρο Β΄, µέχρι την Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917. Ο πατριάρχης της οικογένειας, ο Ηλίας, άρτι απελευθερωθείς δουλοπάροικος, εγκαθίσταται σε µια κωµόπολη µε τους τρεις γιους του και ιδρύει µια υφαντουργία. Ο γενάρχης, αυταρχικός µε την οικογένειά του, άπληστος και αποφασισµένος ως επιχειρηµατίας, αφοσιώνεται στο εργοστάσιο και, γενικά, στη νέα ζωή? τα παιδιά και τα εγγ...

Στο Παρίσι της δεκαετίας του 1920, ένας Ρώσος εμιγκρές ξαναβρίσκει την Κλαιρ, τον εφηβικό του έρωτα. Η συνάντησή τους και τα βράδια που περνούν μαζί γίνονται η αφορμή για να έρθουν στην επιφάνεια οι αναμνήσεις από τα παιδικά του χρόνια, τον πατέρα και τη μητέρα του, τα χρόνια της Στρατιωτικής Σχολής, την πρώτη φορά που είδε την Κλαιρ, και κυρίως από την εμπειρία του εμφυλίου πολέμου. Στο πρώτο αυτό βιβλίο του, όπου είναι έντονο το αυτοβιογραφικό στοιχείο, ο Γκαϊτό Γκαζντάνοφ ανασυνθέτει ολόκληρη την εποχή της ρωσικής επανάστασης από τη σκοπιά ενός ήρωα που μοιάζει αποστασιο...