Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εννιά χρόνια μετά, μαθαίνει πως η μοναδική γυναίκα που αγάπησε δεν υπάρχει πια. Ο Βελτσάνινοβ, στα τριάντα εννέα του χρόνια, ένιωθε ήδη πολύ κουρασμένος, πολύ "γέρος". Είχε ζήσει τόσο έντονα τη ζωή του, που τώρα πια δεν ήξερε καλά καλά τι τον ενοχλούσε. Όλα κυλούσαν τόσο ήρεμα... Και ξαφνικά, εμφανίζεται από το πουθενά ο σύζυγος! Οι μνήμες κατακλύζουν τη σκέψη του... Εκείνη στην αγκαλιά του... εκείνη να γελάει πρόστυχα όταν της ζητάει να εγκαταλείψει το σύζυγο και να φύγει μαζί του στο εξωτερικό... εκείνη τώρα νεκρή... Αυτός, που δεν είχε υπολογίσει ποτέ τίποτα και κανέν...

Στον "Αιώνιο σύζυγο", υπάρχει μια ψυχολογική διάσταση, που για πρώτη φορά εμφανίζεται στην παγκόσμια λογοτεχνία: πριν ο Ντοστογιέφσκι περιγράψει τον χαρακτήρα του Πάβλοβιτς, υπήρχε μια θέση κενή, στην πινακοθήκη των ψυχολογικών τύπων. Κι αυτό, γιατί η γαλλική λογοτεχνία, περιόρισε τους απατημένους συζύγους στη διάσταση της τραγωδίας και της φάρσας. Όλα τα συζυγικά ατυχήματα, τα παρουσίαζε σαν κωμικά ή συγκινητικά ερωτικά επεισόδια. Αγνοούσε τον τύπο εκείνον, που στον "Αιώνιο σύζυγο" ενσαρκώνεται από τον Πάβλοβιτς, και χαρακτηρίζεται από ένα είδος έμφυτης παρόρμησης, όπου το...

Κλαίνε οι ήρωες του Ντοστογιέβσκη. Κλαίνε από έρωτα, κλαίνε από χαρά, με μιαν ηδονή που άμα ξεσπάσει κυριαρχεί και κυριεύει όλα τα νεύρα. Όλος ο κόσμος φωνάζει, χοροπηδάει, γελάει, γονατίζει, κλαίει με λυγμούς, αλληλοαγκαλιάζεται - κι όλα αυτά ταυτόχρονα. Ο "αιώνιος σύζυγος" ενώ στρατολογεί ο ίδιος τους εραστές της γυναίκας του, όταν εκείνοι κλαίνε, κλαίει κι αυτός μαζί τους και επικαλείται όπως κι αυτοί τις ευχάριστες αναμνήσεις τους. Ταυτόχρονα στριφογυρίζει παραμονεύοντας στο μισοσκόταδο μ’ ένα ανοιχτό ξυράφι και σκοτώνει την κόρη του αντίζηλού του που και αυτός ο ίδιος...

Δεν είχε προλάβει ακόμα να τελειώσει η πρώτη δημοσίευση αυτού του μυθιστορήματος στον περιοδικό Τύπο, όταν οι τεχνητοί δορυφόροι άρχισαν την ορμητική περιφορά τους γύρω από τον πλανήτη μας. Μπροστά σ' αυτό το ακαταμάχητο γεγονός, με χαρά παραδέχεται κανείς πως η ιδέα που υπάρχει στη βάση αυτού του μυθιστορήματος είναι ορθή. Η ορμή της φαντασίας για την τεχνική πρόοδο της ανθρωπότητας, η πίστη στην ακαταμάχητη τελειοποίηση και το φωτεινό μέλλον της λογικά δομημένης κοινωνίας έχουν επιβεβαιωθεί με τοση βαρύτητα και ωριμότητα από τα σινιάλα των μικρών φεγγαριών. Η θαυμασ...

Αισθηματικό καλαισθητικό αριστούργημα της κλασικής Ρωσικής λογοτεχνίας αναφέρεται στον έρωτα μιας Ρωσίδας πριγκίπισσας.

Ήταν Φεβρουάριος του 1917. Οι Μεγάλοι Δούκες και τα ζωηρά μέλη της Δούμας σχολίαζαν τα γεγονότα μέσ' τ' αρχοντικά τους νυχθημερόν. Μιλούσανε πια στα φανερά για την εκθρόνιση του Τσάρου, Νικολάου Β΄, που ήθελε σώνει και καλά να κλείσει ειρήνη με τους Γερμανούς. Σκόπευαν μάλιστα ν' ανακηρύξουν κάποιον άλλο Ρομανόφ, για να συνεχίσει τον πόλεμο. Του κάκου η Τσαρίνα κι η κόρη της γράφανε γράμματα γεμάτα αγωνία στον Τσάρο να επιστρέψει απ' το μέτωπο. Εκείνος τους απαντούσε πως είχε εμπιστοσύνη στο στρατό του. Ο στρατός όμως δεν είχε πια την πειθαρχία του παλιού καιρού. Οι στρατ...

"Ο διαβολικός λοχαγός Μπερτράν" είναι μια ιστορία τρόμου και παράνοιας. Ο Σκορομπογκάτοφ αναγκάζει τον αναγνώστη του να παρακολουθήσει τη φρίκη ενός αποκλεισμένου από τη σχιζοφρένεια μυαλού στις δαιδαλώδεις διαδρομές του έρωτα, της ζήλιας, του τρόμου, του φόνου. Από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα, η αγωνία για την έκβαση της ιστορίας δεν εγκαταλείπει όποιον πάρει στα χέρια του αυτό το βιβλίο. Λακωνικός και συγχρόνως σπαρακτικός, ο συγγραφέας καταδύεται στα βάθη του πόνου των βασανισμένων ηρώων του σε ένα σκοτεινό, φρικιαστικό περιβάλλον.

"Ο Έφηβος" (1875) είναι μια από τις μεγαλειώδεις δημιουργίες του διάσημου Ρώσου μυθιστοριογράφου. Είναι οι εκμυστηρεύσεις ενός νόθου γιου, του Αρκάντι Ντολγκορούκι, που περιγράφει τις περιπέτειες που έζησε στην Αγία Πετρούπολη, προσπαθώντας να κερδίσει τη στοργή του πατέρα του Βιερσίλοφ. Ο Βιερσίλοφ είναι διχασμένη προσωπικότητα και στο πρόσωπο του ο Ντοστογέφσκι εκφράζει προσφιλείς του πεποιθήσεις, όπως ότι ο Ρώσος είναι ο μοναδικός οικουμενικός άνθρωπος, ενώ ο Ευρωπαίος διανοούμενος βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής εξαιτίας του υλισμού του και της άρνησης του Χριστού....

Η κοινότητα όπου τείνουν οι ήρωες του Nτοστογιέβσκη δεν είναι κοινωνική, αλλά θρησκευτική· δεν αναζητούν την κοινωνία, αλλά την παγκόσμια αδερφοσύνη· αυτή η κατάληξη μέσ’ στα ενδόμυχα βάθη του Eίναι τους, που οδηγεί μετά στη μυστικιστική κοινότητα, είναι η μόνη ιεραρχία που συναντάς μέσ’ στο έργο του. Tα μυθιστορήματά του δεν ασχολούνται παρά μ’ αυτόν τον ύστατο άνθρωπο· η κοινωνική τάξη, οι διάφορες κοινωνικές κλιμακώσεις με τις πενιχρές ψευτοπερηφάνειες τους και τα ποταπά, τα ντροπιασμένα τους μίση, έχουν ξεπεραστεί· ο άνθρωπος του υποκειμενικού Eγώ φτάνει στην παγκοσμ...