Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στον "Ευγένιο Ονέγκιν" έχει κανείς την εντύπωση ότι ο Πούσκιν απλώς καταγράφει, δεν επινοεί τα πρόσωπα, τις καταστάσεις, τα τοπία. Επινόησε μόνο την ελευθερία να κυκλοφορεί ανάμεσά τους, με την ποίηση να του ανοίγει το δρόμο. Η πραγματικότητα είναι αυτή που ξέρουμε, αλλά θαρρείς πως την άγγιξε ένα μαγικό ραβδί. Μια γυναικεία σιλουέτα εμφανίζεται λουσμένη στο φως ενός πολυέλαιου. Ένας έρωτας θα γεννηθεί και για μια στιγμή θα είναι αιώνιος, ένας φίλος θα πλησιάσει τον ποιητή και θα τον κάνει να ξαναπιστέψει στην ανθρώπινη καλοσύνη και αφοσίωση. "Είναι το πιο ωραίο μου έργο",...

Στον "Ευγένιο Ονέγκιν" έχει κανείς την εντύπωση ότι ο Πούσκιν απλώς καταγράφει, δεν επινοεί τα πρόσωπα, τις καταστάσεις, τα τοπία. Επινόησε μόνο την ελευθερία να κυκλοφορεί ανάμεσά τους, με την ποίηση να του ανοίγει το δρόμο. Η πραγματικότητα είναι αυτή που ξέρουμε, αλλά θαρρείς πως την άγγιξε ένα μαγικό ραβδί. Μια γυναικεία σιλουέτα εμφανίζεται λουσμένη στο φως ενός πολυέλαιου. Ένας έρωτας θα γεννηθεί και για μια στιγμή θα είναι αιώνιος, ένας φίλος θα πλησιάσει τον ποιητή και θα τον κάνει να ξαναπιστέψει στην ανθρώπινη καλοσύνη και αφοσίωση. "Είναι το πιο ωραίο μου έργο",...

Χήρα πια, απομονωμένη στο χωριό της, στην Κριμαία, η Μήδεια ξαναζεί τα μεγάλα επεισόδια της ζωής της: την αρρώστια και το θάνατο του άντρα της, το μυστικό που αυτός μοιραζόταν με την αδελφή της, τον μοιραίο έρωτα της ωραίας Μάσα. Η Μήδεια είναι άτεκνη. Παιδιά της είναι τα αμέτρητα ανίψια της που την επισκέπτονται κάθε χρόνο για να περάσουν κοντά στην ανθρώπινη ζεστασιά της την άνοιξη και το καλοκαίρι. Γιατί εκείνο που μετράει πάνω απ' όλα σ' αυτό το ανθρώπινο έπος της Ουλίτσκαγια είναι η ζεστασιά που απλώνεται πάνω στο άγριο ρωσικό τοπίο και ξεπερνάει με την αισιοδοξία τη...

Η Καρία στα μέσα του 4ου π.Χ. αιώνα. Η πανάρχαια χώρα αποκτά την ανεξαρτησία της για να εξαφανιστεί σε λίγο παντελώς μέσα στις θύελλες της ελληνιστικής εποχής. Από πολλούς αιώνες εδώ, στη νότιο-δυτική γωνία της Μικράς Ασίας συνεχίζεται η σύνθεση του ανατολικού και του ελληνικού στοιχείου. Γι' αυτό δεν είναι τυχαίο ότι η χώρα αυτή έγινε ένα από τα πρότυπα ελληνιστικών κρατών. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ δημιουργούν οι καλύτεροι από τους Έλληνες καλλιτέχνες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο τάφος του ντόπιου δυνάστη Μαυσώλου, το πασίγνωστο Μαυσωλείο, έγινε ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία ελ...

Η Αναγέννηση υπήρξε μια περίοδος γενικής ανανέωσης. Με δημιουργική ορμή και πνευματικό δυναμισμό, μια ομάδα ανθρώπων, που φιλοδοξούσε να αγκαλιάσει το σύνολο των γνώσεων, άνοιξε νέους ορίζοντες στην ανθρωπότητα. Ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι έζησε στην κρίσιμη στιγμή της μεταμόρφωσης. Στην εποχή του, καλλιτέχνες και φιλόσοφοι διψούσαν για μια καθολική γνώση του κόσμου.

"Η Βαβυλών εστάθη ποτήριον χρυσούν εν τη χερί του Κυρίου, μεθύον πάσαν την γην", αναβοά ο Ιερεμίας, και στα λόγια του προφήτη αντανακλάται ο θαυμασμός που αισθάνονταν προς αυτή την πόλη οι λαοί του αρχαίου κόσμου. Στους καταλόγους των Επτά Θαυμάτων μόνο σ' αυτήν ανήκουν ολόκληρα δύο θαύματα. Τώρα ξέρουμε ότι τα θαύματα της Βαβυλώνας υπήρξαν περισσότερα. Το μεγαλύτερο όμως Θαύμα της Βαβυλώνας ήταν η ίδια η πόλις. Όντως καμία άλλη πόλη της αρχαιότητας δεν προκαλούσε τόσο θαυμασμό στον ευατό της. Ήταν το στέμμα της οικουμένης. Ήταν πρόδρομος (προάγγελος, προτότυπο) της Ρώμης...

Νέα Υόρκη 1991. O Ρώσος ζωγράφος Άλικ πεθαίνει. Γύρω του οι φίλοι του - όλοι μετανάστες, όλοι άνθρωποι που προσπαθούν να συγκεράσουν δύο πολύ διαφορετικούς τρόπους ζωής, δύο πολύ διαφορετικές κουλτούρες. Μπορεί όμως ένας άνθρωπος να μετατρέψει το θάνατό του σε μήνυμα αισιοδοξίας για τους αγαπημένους του; Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα που με την ευαισθησία, το μείγμα μελαγχολίας και χιούμορ και τη βαθιά ανθρωπιά του θυμίζει τις σημαντικότερες στιγμές της μεγάλης ρώσικης λογοτεχνικής παράδοσης.

Οι τοίχοι της μικρής καμαρούλας του τον κοίταζαν με ύφος γνώριμου προσώπου -τοίχοι σκονισμένοι, τοίχοι με πράσινο ακάθαρτο χρώμα, καπνισμένοι- καθώς και ο κομός του από ακαζού, οι καρέκλες του από ξύλο μίμηση ακαζού, το κόκκινο βαμμένο τραπέζι του, το τούρκικο ντιβάνι του από κόκκινο μολέσκιν με τα πρασινωπά λουλουδάκια, όπως και τα ρούχα του, που τα έβγαλε χτες βιαστικά - βιαστικά και τα έριξε μ' αφροντισιά στο ντιβάνι. Τέλος, το γκρίζο φθινοπωρινό φως, θλιμμένο και μουντό, μπήκε στο δωμάτιό του, ανάμεσα από το θαμπό παράθυρο, με τόση κακία και με μορφασμό τόσο πικρό, ώστ...

Ήταν Φεβρουάριος του 1917. Οι Μεγάλοι Δούκες και τα ζωηρά μέλη της Δούμας σχολίαζαν τα γεγονότα μέσ' τ' αρχοντικά τους νυχθημερόν. Μιλούσανε πια στα φανερά για την εκθρόνιση του Τσάρου, Νικολάου Β΄, που ήθελε σώνει και καλά να κλείσει ειρήνη με τους Γερμανούς. Σκόπευαν μάλιστα ν' ανακηρύξουν κάποιον άλλο Ρομανόφ, για να συνεχίσει τον πόλεμο. Του κάκου η Τσαρίνα κι η κόρη της γράφανε γράμματα γεμάτα αγωνία στον Τσάρο να επιστρέψει απ' το μέτωπο. Εκείνος τους απαντούσε πως είχε εμπιστοσύνη στο στρατό του. Ο στρατός όμως δεν είχε πια την πειθαρχία του παλιού καιρού. Οι στρατ...

Στον "Σωσία", ο συγγραφέας καταδύεται στον ψυχικό κόσμο του δημόσιου υπαλλήλου Γκολιάτκιν (που μας φέρνει στο μυαλό τον βιβλικό Γολιάθ). Ο ήρωάς μας θέλει να "τραβάει τον δρόμο του", αλλά και θέλει να "μη διαφέρει καθόλου απ' τους άλλους ανθρώπους". Διχάζεται: ο πραγματικός Γκολιάτκιν εμμένει στην ιδιαιτερότητά του, ο σωσίας του υποτάσσεται στον γενικό κομφορμισμό, γίνεται ίδιος με τους άλλους ανθρώπους. Ο Ντοστογιέφσκι περιγράφει αριστοτεχνικά τη σύγκρουση των δύο στάσεων, την έκφρασή τους στη ζωή του ήρωα, την τραγική κατάληξη...

Όταν δημοσιεύεται για πρώτη φορά στο Παρίσι, στη δεκαετία του '30, το "Μυθιστόρημα με κοκαΐνη" δημιουργεί σκάνδαλο στους κύκλους των Ρώσων μεταναστών, ίσως όχι τόσο λόγω του ίδιου του θέματός του, όσο του τρόπου με τον οποίο ο συγγραφέας το προσεγγίζει. Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται στη διάρκεια της εφηβείας του αφηγητή, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ως λίγο μετά τη Ρωσική Επανάσταση. Αλλά το ιστορικό πλαίσιο είναι στην πραγματικότητα απόν. Τα γυμνασιόπαιδα νιώθουν την καρδιά τους να φουσκώνει από νιάτα, και με δυο ρούβλια στην τσέπη περνοδιαβαίνουν από τις λεωφόρους προς ά...

Ο ονειροπόλος Βίκτορ δεν τα βγάζει πέρα εύκολα στο Κίεβο των νεόπλουτων και της μαφίας: χωρίς λεφτά και χωρίς φιλενάδα, ζει με μοναδική του παρέα τον πιγκουίνο Μίσα κι ένα συρτάρι γεμάτο ημιτελή μυθιστορήματα. Ώσπου ο διευθυντής μιας μεγάλης εφημερίδας τού προτείνει μια περίεργη εργασία: να γράφει νεκρολογίες για διάφορους επώνυμους, που όμως είναι ακόμα ζωντανοί, ώστε να υπάρχουν έτοιμες για μελλοντική χρήση. Ο Βίκτορ αποδεικνύεται πολύ ικανός στη νέα του δουλειά, αν και, όπως κάθε συγγρααφέας, αδημονεί να δει τα κείμενά του δημοσιευμένα. Μετά από μια παράξενη συνάντηση όμ...