Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Προγνωστικές ικανότητες, τηλεπαθητικές δυνάμεις, στίγματα, πυροβασίες, κατάρες, μετεμψύχωση, ψυχοκινητικές εκδηλώσεις κι ένα πλήθος άλλα "παράδοξα" - ή τουλάχιστον απρόσιτα για τους πολλούς- φαινόμενα, όπως τα καταγράφει, περιγράφει και επιχειρεί να ερμηνεύσει ένας μεγάλος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας και μαζί σπουδαίος επιστήμονας που δεν αποκλείει από την οπτική του την "ενόραση". Ένας πραγματικά συναρπαστικός και υποβλητικός κόσμος άγνωστων δυνάμεων, για την κατάληψη του οποίου οι αισθητηριακές μας δυνατότητες δεν φαίνονται απόλυτα επαρκείς.

Για τα μικρά παιδιά που επισκέπτονται μαζί με τους δασκάλους τους τη μεγάλη έκθεση ευρημάτων της Τακόν, το θέαμα ήταν "αρκούντως" ανιαρό και τόβλεπες καθώς περνούσαν μπροστά από τα σιδερόφρακτα ή γυάλινα κλουβιά για να μελετήσουν υποτίθεται κάποιο προϊστορικό ζώο ή ένα σπάνιο πουλί. Τίποτα δεν ήταν ικανό να τα συγκινήσει κι όλα είχαν το μυαλό τους να ξεφύγουν, όλα εκτός από ένα: το μικρό Σαντύλ, που αφήνοντας κατά μέρος τα τόσο αξιόλογα εκθέματα είχε εντυπωσιαστεί τώρα από ένα μοναχικό παράξενο πλάσμα, που μέσα στο κλουβί του, παράμενε όρθιο πάνω στα δύο του πόδια -εύρημα τ...

"Ο αναγνώστης θα διασκεδάσει στην αρχή, έπειτα θα νιώσει κάποια αμηχανία, και τελικά θα δοκιμάσει την παγωνιά του θανάτου, και θα γεμίσει απέραντη θλίψη. Είναι μεγάλη χαρά να ανακαλύπτει κανείς συγγραφείς με την οξυδέρκεια και τη μαεστρία της Μπέρυλ Μπέηνμπριτζ". (Daily Mirror) "Μια γκροτέσκα ιστορία, που η Μπέηνμπριτζ την αφηγείται μ' ένα ύφος απατηλά απλό, για να αναδείξει ακόμη πιο έντονα τον Τρόμο". (Financial Times)

Λοιπόν Μάρθα Κουέστ, δεν ξαφνιάστηκα καθόλου. Ήσουν γεννημένη για παντρειά, πάντα το 'λεγα στον Τζος όταν επέμενε ότι κάτι μπορούσε να γίνει με σένα. Μαθαίνω υψηλές προοπτικές στο δημόσιο, συντάξεις, και χωρίς αμφιβολία ένα μεγάλο σπίτι στα προάστεια. Αν όχι ακόμη, σίγουρα αργότερα, αργότερα. Λοιπόν, πρέπει να 'σαι φρόνιμο κορίτσι τώρα, όχι κακές ιδέες για τις φυλετικές διακρίσεις -μάλλον καθόλου ιδέες επί του θέματος. Αν υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να επιτρέψεις στον εαυτό σου, αγαπητή Μάτυ, τον καιρό που βρήκες να παντρευτείς, ο Θεός να βάλει το χέρι του, είναι οι ιδέες.

"... Υπάρχει μεσ' σ' αυτό το έργο ένα κεφάλαιο "η σοφίτα με τα μήλα" που ασυζήτητα ειν' απ' τις ωραιότερες κι ουσιαστικότερες σελίδες που γραφτήκανε ποτέ, για την αποκαλυπτική δύναμη της αληθινής σιωπής και της δίχως αξιώσεις μοναξιάς μιας ανθρώπινης ψυχής, απάνω στο Μυστικό της Ερωτικής Αιωνιότητας. Όπως το γεγονός αυτό καθ' εαυτό, οι σελίδες τούτες μπορούν να διαβαστούν και να ξαναδιαβαστούν -ως ένα από τα γνησιότερα ποιήματα- δίχως να κουράσουν ποτέ..." Άγγελος Σικελιανός

Ήταν όλοι, ποιος λίγο - ποιος πολύ, ανακατεμένοι σ' αυτή την υπόθεση - μια υπόθεση εξαιρετικά ασυνήθιστη και στην ανέλιξή της τρομαχτική. Ήταν πρώτα πρώτα ο Ντικ Άλενμπυ, ένας νέος άντρας με πολλά προσόντα και δημιουργικό μυαλό, ο Τζέρυ Ντόρνφορντ που ήταν αδίστακτος και αριβίστας, ο Μάικ Χένεσυ, άνθρωπος των παρασκηνίων, και ακόμα η Μαίρη Λέην, όμορφη, όχι πλούσια ακόμα και με αυξημένο ποσοστό συμμετοχής σε όσα φοβερά και τρομερά επρόκειτο να επακολουθήσουν. Ακόμα ο μίστερ Γουώσιγκτον Γουέρθ που είχε πάθος με το θέατρο και τα ξεφαντώματα με τους θεατρίνους - ψιθυριζόταν μά...

Είναι Σάββατο. Και η μέρα του Σαββάτου σημαίνει πολλά πράγματα για το οργισμένο ομορφόπαιδο που λέγεται Άρθουρ Σήτον: σημαίνει φανταχτερά ρούχα, μεθύσι, ατέλειωτες τσάρκες στα μπαρ, ατέλειωτες τσάρκες σε ξένα κρεβάτια. Έχει ειδική αδυναμία στο τζιν και στην μπίρα (που τ' ανακατεύει) και στις παντρεμένες (που κι αυτές τις ανακατεύει). Είτε βγαίνει κουτρουβαλώντας από συμπλοκή, είτε χώνεται αθόρυβα σε γυναικείες κρεβατοκάμαρες, ο Άρθουρ Σήτον μένει πιστός στη φιλοσοφία του: "Η ζωή είναι ωραία, φτάνει να μην το βάλεις κάτω!"

Το "Καφενείο του μαύρου συμμάχου" ήταν γεμάτο από γκρι-μπλε στολές κι η Μάρθα δεν μπορούσε να δει τον Άντον. Τελικά τον διέκρινε σε μια γωνιά να τρώει με ένα βιβλίο στο πλάι του. Ο Άντον παραμέρισε το βιβλίο καθώς εκείνη πλησίαζε στο τραπέζι του. Είπε: "Έχω τελειώσει σχεδόν. Με κράτησε ο κύριος Μέιναρντ." Τα μάτια του στένεψαν από καχυποψία κι είπε: "Ελπίζω να ήσουν προσεκτική". Η Μάρθα είπε γελώντας: "Έλεγε πως εμείς δεν πρέπει να τρομάζουμε τους 'Κάφρους'". "Ποιοι 'εμείς';" "Μα δεν είναι ηλίθιοι, 'Αντον, πρέπει να ξέρουν ότι υπάρχει μια οργάνωση ή κάτι τέτοιο". "Έχ...