Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Κιότο", που γράφτηκε το 1962, είναι αναμφίβολα το έργο του Καουαμπάτα που εξηγεί θαυμάσια την αυτοκτονία του, δέκα χρόνια αργότερα, καθώς και την αυτοκτονία τόσων συγγραφέων και διανοουμένων της Ιαπωνίας μετά την «επανάσταση» (τον αναγκαστικό εξευρωπαϊσμό δηλαδή) της περιόδου Μεϊτζί. Το Κιότο αφηγείται την ιστορία δύο δίδυμων κοριτσιών που ορφάνεψαν πολύ νωρίς και ανατράφηκαν χωριστά. Συναντούν η μία την άλλη όταν πλέον είναι κοπέλες. Όμως έχουν μεγαλώσει σε τόσο διαφορετικό περιβάλλον, που οι ίδιες αποφασίζουν να μην ξανασυναντηθούν. Πίσω απ' αυτό τον απλοϊκό μύθ...

Πριν από το θάνατο του άντρα της, η Ετσούκο είχε ήδη μάθει ότι η ζήλια είναι ανώφελη αν δεν μπορεί να ελεγχθεί. Έτσι, όταν φτάνει ως νεαρή χήρα στο κτήμα της οικογένειας του μακαρίτη κοντά στην Οσάκα, η Ετσούκο είναι αποφασισμένη να συγκρατήσει τα συναισθήματά της. Δέχεται σιωπηλά τους νυχτερινούς εναγκαλισμούς του πεθερού της, ενώ μέσα της φουντώνει ένα καινούριο κρυφό πάθος. Ο Σάμπουρο είναι ένα απλό χωριατόπαιδο, αλλά η Ετσούκο ξέρει ότι αυτό που νιώθει για το ωραίο, απλοϊκό παλικάρι είναι το μόνο γνήσιο αίσθημα που έχει μέσα της. Το μόνο που έχει σημασία είναι να του δε...

Το θέμα του βιβλίου είναι η ερωτική αφύπνιση δύο νέων: του Σίντζι και της Χατσούε. Σκηνικό όπου εξελίσσεται η ιστορία τους είναι ένα γιαπωνέζικο ψαροχώρι, ωστόσο το έργο αυτό, ως συλλαβισμός της ιερότητας του έρωτα, αξιώνει να έχει οικουμενική διάσταση και αξία, όπως το Δάφνις και Χλόη ή το Οκασέν και Νικολέτ. Οι δυο νέοι, παρασυρμένοι απ’ την ερωτική τους φλόγα και με μόνα όπλα την αθωότητα και τη δύναμη των συναισθημάτων τους, μοιραία γίνονται στόχος του αυστηρού υπερεγώ του κοινωνικού τους περίγυρου. Ο Μισίμα, γράφοντας μ’ ένα λιτό όσο και βαθύ, λεπτοφυή όσο και απ...

Ένα από τα μεγαλύτερα κλασσικά έργα της γιαπωνέζικης λογοτεχνίας. Δημοσιευμένο σε συνέχειες (1905 και 1906) στο λογοτεχνικό περιοδικό "Hototogisu" ξεπέρασε πολύ γρήγορα τα σύνορα της χώρας των Χρυσανθέμων και η γάτα άρχισε να ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. Έχει μάλιστα στο ενεργητικό της και δύο κινηματογραφικές ταινίες (1935 και 1975).

Ο Ουνοκίτσι, φοιτητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, αφηγείται τη συνάντησή του με τον συνταξιούχο Τσουκακόσι και τη μαιτρέσσα του Φουμίκο. Ο γέρος έμπορος, παθιασμένος με την ομορφιά του ποδιού της ερωμένης του, αναθέτει στον νεαρό ζωγράφο να αποδώσει δυτικότροπα τη Φουμίκο, κατά τον τρόπο όμως μιας παλιάς γιαπωνέζικης γκραβούρας, σε μια στάση που αναδεικνύει τη μοναδική αισθησιακότητα της γυναίκας που αναπαρίσταται. Η εμμονή του για ένα συγκεκριμένο μέρος του σώματός της, τα πόδια της, θα αποκτήσει τέτοια ένταση που θα τον οδηγήσει στα όρια της τρέλας. "Το πόδι της Φουμίκο" π...