Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Γδύσου κι άσε τα μέλη μου τα μέλη σου να βρούνε κι ανάμεσά μας, τίποτε - τα πάντα ας ενωθούνε. Ακόμη και το αραχνωτό υφαντό που σ' αγκαλιάζει με τείχος αδιαπέραστο της Βαβυλώνας μοιάζει. Τα στήθη μου στα στήθη σου, τα χείλη μου στα χείλη, μα τ' άλλα ας κρύψει η σιωπή - μ' αυτήν είμαστε φίλοι." (V 252. ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΥ) 125 επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας και 15 αποσπάσματα από το ευρύτερο πεδίο της αρχαίας ελληνικής ποίησης επιλέγονται με κριτήριο την ποιητική συγκίνηση που προκαλούν και αποδίδονται με έμμετρους ομοιοκατάληκτους στίχους, σε αναλογία με τ...

Οι Εκδόσεις Οξύ και το Σωματείο Φίλων Μίνου Βολανάκη παρουσιάζουν για πρώτη φορά τη μετάφραση αποσπασμάτων της "Παλατινής Ανθολογίας" από το μεγάλο σκηνοθέτη. [...] Αυτή είναι η ιστορία με δυο λόγια των επιγραμμάτων και σ' αυτή τη φόρμα μπήκε μέσα μία απίστευτη σειρά από φαντάσματα του Ελληνισμού. Λέω φαντάσματα με την έννοια ότι εμένα ξανά και ξανά με κατέχουν. Είναι πρόσωπα πολύ ζωντανά. Είναι παρουσίες απίστευτες μέσα στους αιώνες. [...] Επομένως έχουμε εδώ πέρα ποιήματα που με γοήτευσαν πολύ. [...] Και πρέπει να πω πώς άρχισα να τα μεταφράζω. Άρχισα να τα μεταφράζω...

Στον τόμο αυτό μελετώνται τα νεοελληνικά λαϊκά επιτύμβια επιγράμματα, μια μορφή της νεωτερικής λαογραφίας μας, που συνεχώς εξαπλώνεται και διαδίδεται, ως μέρος των σύγχρονων ταφικών και νεκρικών εθίμων και συνηθειών μας. Με βάση ένα πλούσιο υλικό, συγκεντρωμένο από ολόκληρο σχεδόν τον ελληνικό χώρο, την τελευταία δεκαετία, γίνονται τυπολογικές, μορφολογικές και θεματολογικές παρατηρήσεις, συγκρίνονται τα νεοελληνικά λαϊκά επιτύμβια επιγράμματα με τα λαϊκά προφορικά μοιρολόγια και με τα αρχαία ελληνικά αντίστοιχα επιγράμματα και εντάσσεται η σύνθεση και η χρήση τους το πλαίσ...

Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μύστης, το βιβλίο της Αταλάντης Μιχελογιαννάκη Καραβελάκη με τίτλο "Μελέτες στο δίστιχο, Κρητική μαντινάδα και Αρχαίο Επίγραμμα". Στο βιβλίο αναδεικνύονται οι κοινοί τόποι μεταξύ κρητικής μαντινάδας και αρχαίου επιγράμματος. Η συγγραφέας εστιάζει στη γέννηση του λογοτεχνικού επιγράμματος και του κρητικού δίστιχου-μαντινάδας και ανιχνεύει την αφετηρία της "ποιητικής στιγμής" και της υλοποίησή της, είτε σε προφορικό λόγο, σε εγχάρακτη επιγραφή είτε σε γραπτή έκφραση, αντίστοιχα στο φάσμα των δύο ποιητικών ειδών. Παραπέμπει στην "κληρονομιά" της συ...

Μα σε κλίνη ανδρός μόλις βρέθηκες, τα λησμόνησες όλα που άκουγες τότε, παιδάκι μικρό, κουρνιασμένο στον κόρφο της μάνας του Άχ Βαυκίδα, καλή μου, τη λήθη η θεά Αφροδίτη κρυφά στην καρδιά σου είχε βάλει. [...] Οι στίχοι της "Ηλακάτης", που θα μας απασχολήσουν στη συνέχεια, προέρχονται από παπυρικό σπάραγμα, που ανακαλύφθηκε το 1929. Στην παρούσα έκδοση χρησιμοποιούμε το κείμενο, όπως παρατίθεται από τον D. L. Page ο οποίος στο εισαγωγικό σημείωμα γράφει σχετικά: "Αυτό το ωραίο απόσπασμα ανήκει στην Ηλακάτη της Ήριννας, ένα ποίημα που γράφτηκε από θλίψη για τον θάνα...

[...] Μία συλλογή "εταιρικών" ιστοριών λοιπόν είναι η επιγραμματοποιία του Ρουφίνου. Ιστορίες διατυπωμένες απ' τον συγγραφέα τάχα ως εμπειρίες των ηρώων του. Με αντιπαράθεση στο βάθος της χαρμόσυνης νεότητας έναντι των γηρατειών ως προθαλάμου του θανάτου: Σύντομος είναι της χαράς ο βίος... Για ό,τι απόμεινε θα 'ναι φραγμός τα γηρατειά και τελειωμός ο θάνατος και δεσπόζουσα στην επιφάνεια αφενός τη θεοποίηση των ηρωίδων και αφετέρου τη γυμνή περιγραφή της σαρκικής απόλαυσής τους. Έτσι ο Ρουφίνος προωθεί στη Ρώμη τη δική του εκδοχή του "εταιρικού" ερωτισμού, πέρα και...

Επιτύμβια επιγράμματα ήταν η έμμετρη ολιγόστιχη ποίηση των Αρχαίων Ελλήνων, πάνω σε μαρμάρινη ή λήθινη στήλη, που συνόψιζε την ιστορία του ανθρώπου που πέθανε και ετοποθετείτο πάνω σε τύμβο (μικρό λόφο από χώμα) για να γίνεται ορατή από τους περαστικούς. Αυτό το Σήμα-Μνήμα εμφανίστηκε γύρω στον 7ο αιώνα π.Χ. και διατηρήθηκε μέχρι περίπου τον 6ο αιώνα μ.Χ. Θεωρείται πλέον ως ένα εξέχον λογοτεχνικό είδος. Το πιο σύγχρονο επιτάφιο επίγραμμα που γνωρίζω είναι του Νίκου Γκάτσου και είναι χαραγμένο στην επιτύμβια στήλη που κοσμεί τον τάφο του Μάνου Χατζιδάκι στο κοιμητήρ...

H Παλατινή, ή Ελληνική, Ανθολογία είναι η σημαντικότερη συλλογή επιγραμμάτων της ελληνικής γλώσσας. Συνολικά περιέχει 4.153 επιγράμματα, ποιήματα, επιτύμβια ακόμα και αινίγματα. Τα κείμενα καλύπτουν μια περίοδο περίπου δώδεκα αιώνων. Μεταξύ των επιγραμμάτων περιλαμβάνονται 141 τα οποία, με στενή ή ευρεία προσέγγιση, συνδέονται με την ιατρική, τους γιατρούς και την υγεία. Αυτά επέλεξα να παρουσιάσω σε αυτή την έκδοση. Κάθε επίγραμμα παρουσιάζεται στην αρχική του μορφή και σε απλή απόδοση. Δυο ευρετήρια, ένα κυρίων ονομάτων και ένα ονομάτων των ποιητών, συνοδευόμενα...

[set 13 τόμων] Το επίγραμμα ξεκίνησε από λίγες λέξεις που χάραζαν οι αρχαίοι Έλληνες πάνω στα ηρώα, στους τάφους των δικών τους και στα βάθρα των αγαλμάτων τους. Οι λέξεις δήλωναν κυρίως σε ποιον γίνεται η αφιέρωση, ποιος ήταν ο πατέρας και η πατρίδα του και για ποια πράξη γίνεται η αφιέρωση αυτή και η επιβράβευση. Αργότερα, και σιγά-σιγά, το επίγραμμα παύει να γράφεται μόνο σε μεγάλες πλάκες ή σε στήλες και σε βάθρα, διευρύνει τα θέματα του, αποκτά αυτοτέλεια και γίνεται πια "έκφραση". Για περισσότερα από 1.000 χρόνια, το επίγραμμα επικρατεί σαν το ολιγόστιχο ποίημα...

[set 13 τόμων] Το επίγραμμα ξεκίνησε από λίγες λέξεις που χάραζαν οι αρχαίοι Έλληνες πάνω στα ηρώα, στους τάφους των δικών τους και στα βάθρα των αγαλμάτων τους. Οι λέξεις δήλωναν κυρίως σε ποιον γίνεται η αφιέρωση, ποιος ήταν ο πατέρας και η πατρίδα του και για ποια πράξη γίνεται η αφιέρωση αυτή και η επιβράβευση. Αργότερα, και σιγά-σιγά, το επίγραμμα παύει να γράφεται μόνο σε μεγάλες πλάκες ή σε στήλες και σε βάθρα, διευρύνει τα θέματα του, αποκτά αυτοτέλεια και γίνεται πια "έκφραση". Για περισσότερα από 1.000 χρόνια, το επίγραμμα επικρατεί σαν το ολιγόστιχο ποίημα...

[set 13 τόμων] Το επίγραμμα ξεκίνησε από λίγες λέξεις που χάραζαν οι αρχαίοι Έλληνες πάνω στα ηρώα, στους τάφους των δικών τους και στα βάθρα των αγαλμάτων τους. Οι λέξεις δήλωναν κυρίως σε ποιον γίνεται η αφιέρωση, ποιος ήταν ο πατέρας και η πατρίδα του και για ποια πράξη γίνεται η αφιέρωση αυτή και η επιβράβευση. Αργότερα, και σιγά-σιγά, το επίγραμμα παύει να γράφεται μόνο σε μεγάλες πλάκες ή σε στήλες και σε βάθρα, διευρύνει τα θέματα του, αποκτά αυτοτέλεια και γίνεται πια "έκφραση". Για περισσότερα από 1.000 χρόνια, το επίγραμμα επικρατεί σαν το ολιγόστιχο ποίημα...

Ανθολογούνται οι: Αγαθίας Σχολαστικός, Αισχρίων, Αλέξανδρος Αιτωλός, Αντίπατρος Θεσσαλονικεύς, Αντίπατρος Σιδώνιος, Αντίφιλος Βυζάντιος, Ανύτη μελοποιός, Απολλωνίδης, Αρχίας ο νεώτερος, Ασκληπιάδης, Αυτομέδων, Βάσσος, Βιάνωρ, Γλαύκος Νικοπολίτης, Δαμάσιος φιλόσοφος, Δημόδικος, Διογένης, Διονύσιος, Διοσκορίδης, Διότιμος, Ερατοσθένης σχολαστικός, Ερύκιος Κυζικηνός, Ηγήσιππος, Ήδυλος, Ήριννα Μυτιληναία, Θεοδωρίδας, Θεόκριτος, Θυίλλος, Ιουλιανός Αιγύπτιος, Ιουλιανός Πολύαινος, Ισίδωρος Αιγεάτης, Καλλίκτηρος Μαγνήσιος, Καλλίμαχος, Κράτης, Κριναγόρας, Λεωνίδας Ταραντίνος, Λουκιαν...

[...] Η συγγραφέας δεν είναι ηθικοδιδάσκαλος, είναι κοινωνός των ανθρωπίνων πτυχών εκείνων κυρίως, που μένουν στη σκιά και καλύπτονται από μία ένοχη σιωπή. Δείχνει λοιπόν, με τους στοχασμούς της και αποκαλύπτει τις αιτίες και τους λόγους της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Οι αλήθειες της μας καίνε αλλά και μας διδάσκουν. Όλα βγαίνουν στο φως, καθάρονται - και παρουσιάζονται όπως ακριβώς είναι. Ο λόγος της απλός, ευθύς, καίριος αγκαλιάζει κάθε φορά το θέμα της και το παρουσιάζει χωρίς περιττά στολίδια. Χωρίς αμφιβολία αξίζει να διαβάσουμε τους στοχασμούς της στο σύνολό τους. [.....

Ο στέφανος, σύμβολο ολοκλήρωσης, του κύκλου της ζωής, που στις αρχαίες δοξασίες παραλληλίζεται με τον κύκλο της βλάστησης, σύμβολο ιερών αγώνων, όπου στεφανώνεται όχι μόνο η ρώμη, η δύναμη και η γενναιότης, αλλά στέφεται και η αρετή, συνδέθηκε με τη λατρεία, και από τη λατρεία πέρασε στην καθημερινή ζωή, δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον εθιμικό πλαίσιο.