Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Οι μεγάλοι ποιητές", έχει πει ο Ρ. Β. Τσέημπερς, "μιλούν σε όλους τους καιρούς μέσα από τη γλώσσα, τις συμβάσεις και τις πεποιθήσεις της δικής τους εποχής". Έπεται ότι, για να τους ακούσουμε καθαρά, πρέπει να καταλάβουμε τη δική τους γλώσσα, τις δικές συμβάσεις και πεποιθήσεις και να μη τις συγχέουμε με τις δικές μας. "Πάντως, μέσα στο τραγικό σύμπαν του Σαίξπηρ, οι ήρωες δεν είναι "αλλοτριωμένα αυτόματα": αισθάνονται με ένταση και την ίδια ένταση προκαλούν και σε μας. Πραγματικά, μπορούμε να πούμε πως η επιρρέπεια στον πόνο αποτελεί ακριβώς το ξεχωριστό σημάδι του τραγι...

Ο δεύτερος τόμος κριτικών δοκιμίων του Κώστα Γεωργουσόπουλου ασχολείται με παραστάσεις της περιόδου 1971-1996 και με έργα του παγκόσμιου δραματολογίου που καλύπτουν το τέλος του περασμένου αιώνα και τις αρχές αυτού που σε λίγο συμπληρώνεται.

Ο Μ. Καραγάτσης (1908-1960) κράτησε τη στήλη της θεατρικής κριτικής στην εφημερίδα "Βραδυνή" από το 1946 μέχρι το θάνατό του, το 1960. Ο Καραγάτσης, που παρακολουθεί συστηματικά τη θεατρική κίνηση της Αθήνας, συγχαίρει και στηλιτεύει, αποδοκιμάζει ή ενθαρρύνει ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, μουσικοσυνθέτες. Υποστηρίζει με σθένος τις σκηνικές αναζητήσεις της εποχής: Ενισχύει την εκδοχή ενός Αριστοφάνη με λαϊκότροπες αναλογίες στις πρωτοποριακές σκηνοθεσίες του Σολομού και επιδοκιμάζει τους πειραματισμούς του Κουν στο Θέατρο Τέχνης. Αναγνωρίζει τις ανανεωτικές προτάσ...

"Η προσωπική μου αίσθηση, πολύχρονη και πολυδύναμη στο τραγικό θέατρο, μου επιτρέπει να διαβεβαιώσω πως η γνώση σου της τραγωδίας και η βαθύτατη κατανόηση της, η ποιητική της έξαρση, είναι ταυτόσημα με την ανάγκη της προσπάθειάς μου να ζω το τέλος σαν τον Οιδίποδα του Κολωνού και που νοητικά τον διετύπωσες μεταφυσικά και που γι΄αυτό θα σου είμαι ευγνώμων αιωνίως, σαν τον Σοφοκλή τον ίδιο. Με θερμή αγάπη". (Αθήνα 14 Οκτωβρίου 1990, Αλέξης Μινωτής)

Σπάνια είναι τα κείμενα που μιλάνε για το θέατρο. Ακόμη σπανιότερα εκείνα που μας βάζουν μονομιάς μπροστά σε αυτό που στο θέατρο είναι σκανδαλώδες, ανήκουστο, είτε μάλιστα αδύνατο. Το δοκίμιο του Kleist "Περί του θεάτρου των μαριονετών" ("Uber das Marionettentheater") είναι αναμφίβολα ένα από αυτά (τα λίγα) - πλάι, για παράδειγμα, στην "ομιλία για ηθοποιούς" του 'Αμλετ, σε ορισμένες "περιπλανήσεις" ("divagations") του Mallarme, στο "Θέατρο και το είδωλό του" του Artaud, και στην "Παράξενη λέξη τ..." ("L' etrange mot d'...") του Genet. Εν τούτοις, το δοκίμιο αυτό του Kleist...

0 τρίτος αυτός τόμος περιέχει επιλογή κειμένων μου θεατρικής κριτικής και καλύπτει το χρονικό διάστημα από την αρχή της θεατρικής περιόδου 1989-1990 μέχρι το τέλος της περιόδου 1993-1994. Το Σεπτέμβριο του 1989, με την αποδημία του Δάσκαλου Τάσου Λιγνάδη, μου προτάθηκε να καλύψω το έτσι κι αλλιώς μη αναπληρώσιμο κενό του στη στήλη θεατρικής κριτικής της εφημερίδας "Η Καθημερινή". 'Ετσι, τα περισσότερα κείμενα του ανά χείρας τόμου πρωτοδημοσιεύθηκαν εκεί, όλα συνοδευμένα από ένα ιδιότυπο διαβατήριο: μια ελληνική, σύγχρονη ή παλαιότερη, ποιητική αναφορά κατά το δυνατόν σχετι...

Στην αθηναϊκή, πίσω απ' την οδό Αθηνάς, Πλατεία Θεάτρου, με οδήγησε κυριολεκτικά και μεταφορικά, ο ηθοποιός Δήμος Σταρένιος που ήταν ένας, ο ένας, θείος μου. Γεννημένος στην Ομόνοια, έκανα μαζί του τα πρώτα 6ήματα μέχρι την πλατεία εκείνη, συγχρόνως δε μέχρι τις πλατείες των θεάτρων, τις πρόβες τους, τα καμαρίνια, καμιά φορά και τις τουρνέ τους. Πλατεία Θεάτρου, λοιπόν. Γοητευμένος από τα φώτα της και με τα χρόνια φανατικός των μυστικών της, άρχισα από το 1976 να καταγράφω τις όποιες εντυπώσεις μου με τη μορφή της θεατρικής κριτικής. 'Ετσι, εκτεθειμένος πια, στη μέση της π...

Στο "Θίασος εναντίον θεάτρου" οι ηθοποιοί και οι θέσεις εμφανίζονται με μιαν άλλη υπόσταση, και τελικά συγκρούονται ως ομάδες πνευματικά και μέχρι ένα σημείο κοινωνικά, αλλά ειρηνικά στην προσπάθεια αποκάλυψης του ρόλου που "παίζει" κάθε μία υπηρετώντας έτσι την υπόθεση της αλήθειας.

Το βιβλίο τούτο, που μ' έχει απασχολήσει ως πρώτη ύλη όσο σχεδόν ένα έργο ζωής, ξεκίνησε χωρίς σχέδιο και χωρίς ξεκάθαρο στόχο. Χρόνια και χρόνια μελετώντας το θέατρο ή γράφοντας δραματικά έργα, όπως και στα μαθήματα μου Δραματολογίας στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, προπάντων όμως όταν τελείωνα την παράδοση κι έβγαινα από την τάξη τύχαινε να ρίξω στο χαρτί σημειώσεις. Κάποτε τις φύλαγα, άλλοτε τις έχανα. Περιττό να πω ότι οι χαμένες μου φαίνονται σήμερα οι πιο καλές -μόνο και μόνο γιατί είναι χαμένες. Πολλές φορές στο μεταξύ, είπα να συγκεντρώσω όσες απόμεναν, να τ...