Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η μελέτη του "Μακμπέθ" εντάσσεται στη σειρά "Σαιξπηρική Βιβλιοθήκη" της Τίνας Κροντήρη. Τοποθετεί το έργο του Σαίξπηρ στο ιστορικό του πλαίσιο, αναλύοντας τον τρόπο με τον οποίο συνδιαλέγεται με την εποχή που το παρήγαγε. Περιλαμβάνονται κριτικές προσεγγίσεις από τη γενικότερη οπτική γωνία του νεο-ιστορισμού και του πολιτισμικού υλικού.

Αλήθεια, έχουμε ποτέ συνειδητοποιήσει ποιά είναι τα κύρια θέματα, με τα οποία ασχολείται το -δραματικό- θέατρο; Δεν είναι άλλα, παρά ακριβώς οι μεγάλες έννοιες της ίδιας της ζωής: Ο έρωτας (και η διαιώνιση του είδους), ο αγώνας για επιβίωση, εξουσία ή κοινωνική δικαιοσύνη, ο θάνατος. Α, ναι, κι άλλο ένα που προτιμούμε να μην το σκεφτόμαστε: ο θάνατος του μυαλού, η τρέλλα... Μοιάζει εδώ, παράδοξο, μα είναι γεγονός πως τον θάνατο του σώματος τον δεχόμαστε πιό εύκολα, παρά τον θάνατο της λογικής. Να γίνεται αυτό για κάποιους λόγους αταβιστικής υπερηφάνειας του ανθρώπινου είδο...

Ο Μ. Καραγάτσης (1908-1960) κράτησε τη στήλη της θεατρικής κριτικής στην εφημερίδα "Βραδυνή" από το 1946 μέχρι το θάνατό του, το 1960. Ο Καραγάτσης, που παρακολουθεί συστηματικά τη θεατρική κίνηση της Αθήνας, συγχαίρει και στηλιτεύει, αποδοκιμάζει ή ενθαρρύνει ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, μουσικοσυνθέτες. Υποστηρίζει με σθένος τις σκηνικές αναζητήσεις της εποχής: Ενισχύει την εκδοχή ενός Αριστοφάνη με λαϊκότροπες αναλογίες στις πρωτοποριακές σκηνοθεσίες του Σολομού και επιδοκιμάζει τους πειραματισμούς του Κουν στο Θέατρο Τέχνης. Αναγνωρίζει τις ανανεωτικές προτάσ...

Η θέση του Ευρωπαϊκού Θεάτρου είναι, αναμφισβήτητα κυρίαρχη στην ιστορία της παγκόσμιας δραματουργίας. Όχι μόνο για τη μακρά και αδιάπτωτη πορεία, που διέγραψε ήδη από τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση μέχρι τις μέρες μας αλλά και για τα διαφορετικά είδη που υπηρέτησε (Λειτουργικό Δράμα, τραγωδία, κωμωδία, φάρσα, μπουλβάρ, ιστορικό δράμα, στρατευμένο διδακτικό δράμα, ψυχόδραμα, ονειρόδραμα performance) και τα καλλιτεχνικά ρεύματα που ενσωμάτωσε στον κορμό του (ρομαντισμό, ρεαλισμό, εξπρεσσιονισμό, σουρρεαλισμό, υπαρξισμό, παράλογο, γκροτέσκο). Πολυτασικό και πολυμορφικό το Θ...

Στον τόμο συγκεντρώνονται εκατόν-επτά κριτικά κείμενα του Τάσου Λιγνάδη (1926-1989) σχετικά με ελληνόφωνες παραστάσεις αρχαίου δράματος, που δόθηκαν στην Ελλάδα κατά το διάστημα 1975-1989. Οι κριτικές, που δημοσιεύτηκαν κατά χρονολογική σειρά στην εφημερίδα Εσπερινή (1975), στο περιοδικό Επίκαιρα των εκδόσεων Πάπυρος (1976-1979), στην εφημερίδα Μεσημβρινή (1980-1982) και, πολύ πιο αθρόα, στην εφημερίδα Καθημερινή (1983-1989), προσφέρουν ένα πανόραμα των θεατρικών προσεγγίσεων του αρχαίου δράματος κατά τη συγκεκριμένη δεκαπενταετία, το οποίο συνθέτουν μια πληθώρα διαφορετικώ...

Οι κριτικές του παρόντος βιβλίου γράφτηκαν στο διάστημα 1988-2012 (επί 24 χρόνια). Θα μπορούσαν να μην μεταγραφούν σε βιβλίο, αλλά να μείνουν εκεί που βρίσκονται, δηλαδή στα σκονισμένα ράφια αρχείων μερικών εφημερίδων και περιοδικών ή να ξεχαστούν ανηρτημένες σε ηλεκτρονικά περιοδικά. Ο λόγος που ο συγγραφέας τους θέλησε να τις μεταφέρει εδώ είναι ότι πιθανόν έτσι να βοηθήσει μερικούς θεατρικούς συντελεστές - που αναφέρονται στις γραμμές που ακολουθούν- να ξαναθυμηθούν τα όσα έκαναν και, ενδεχομένως, μερικοί από αυτούς να διαβάσουν κριτικές που δεν είχαν την ευκαιρία (λόγω...

"Οι ''Κριτικές Θεατρικών Παραστάσεων'' της Αλίκης Μάζη-Παπαγιάννη αναφέρονται σε κριτικές τριάντα έξη θεατρικών παραστάσεων στην Κύπρο, κατά την περίοδο 2006-2012. Μέσα από τις κριτικές της, αναφαίνονται τα προβλήματα και οι αδυναμίες του θεάτρου στην Κύπρο και παραλλήλως η καταπληκτική ζωτικότητα και πληθωρικότητα που το χαρακτηρίζει, παρά το γεγονός ότι είναι γνωστό πως το θέατρο πρέπει να ριζώσει και ν' ανθίσει με πολλές δυσκολίες και προσπάθειες. Φαίνεται όμως από πολλές κριτικές της Αλίκης Μάζη-Παπαγιάννη, πως, παρ' όλες τις δυσκολίες, το θέατρο στην Κύπρο ανθίζει σαν...

Ο τόμος "Κείμενα και νοήματα" φιλοξενεί διάφορα μελετήματα από την ερευνητική και διδακτική δραστηριότητα του Γ. Π. Πεφάνη κατά τα τελευταία δώδεκα χρόνια, τα περισσότερα έχουν ανακοινωθεί σε ελληνικά ή διεθνή συνέδρια και άλλα έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Καλύπτουν ξεχωριστές χρονικές περιοχές (κλασική αρχαιότητα, ευρωπαϊκός 19ος και 20ος ελληνικός αιώνας) και αναφέρονται σε διαφορετικά δραματικά είδη (κλασική τραγωδία και κωμωδία, ρομαντικό και ρεαλιστικό θέατρο, σύγχρονη ελληνική δραματουργία), ενώ επιχειρούν και διακειμενικές προσεγγίσε...

Καταπακτή και υποβολείο. Ταξίδι στο υπογάστριο του θεάτρου, όπου μαγειρεύονταν παλαιότερα οι ψευδαισθήσεις και τα οπτικά εφέ, απ' όπου εμφανίζονταν οι δαίμονες του Άδη και της κόλασης και τρόμαζαν το κοινό. Και η μια και το άλλο έχουν ξεπεραστεί από την τεχνολογία και ανήκουν στο παρελθόν. Όπως όμως όλα τα παλαιά αντικείμενα, και οι παλαιοί μηχανισμοί του θεάτρου διατηρούν κάτι από τη μαγεία του παρελθόντος, από τη συσσώρευση του χρόνου και τη μουντή αίγλη συλλογικών βιωμάτων που έχουν ξεπεραστεί. Αλλά σαν να έχουν κρατήσει και οι λέξεις ακόμα κάτι από την ομαδική συγκίνηση...

Στην "Ιστορία Ευρωπαϊκού Δράματος και Θεάτρου" η Έρικα Φίσερ-Λίχτε αναδομεί την ευρωπαϊκή θεατρική ιστορία από την εποχή της ελληνικής τραγωδίας μέχρι τον Χάινερ Μίλλερ. Κάθε κεφάλαιο αναδεικνύει και ένα μέρος της ανάπτυξης, της κατάστασης και των λειτουργιών του θεάτρου στο κοινωνικό πλαίσιο της αντίστοιχης εποχής. Η μελέτη της συνοδεύεται από παραδειγματικές αναλύσεις έργων αντιπροσωπευτικών συγγραφέων. Εμπλουτισμένος με καινούριο πρόλογο, ο πρώτος τόμος καλύπτει την περίοδο από το θρησκευτικό θέατρο μέχρι τις δραματικές μορφές της κλασικής Γερμανίας του Γκαίτε....

[...] Ο μέχρι τώρα απολογισμός της πορείας του Ιάκωβου Καμπανέλλη είναι εντυπωσιακός: τριάντα τέσσερα θεατρικά έργα· έξι κινηματογραφικά σενάρια και δύο τηλεοπτικά· αρκετά ποιήματα που εντάχθηκαν στα θεατρικά του και έγιναν τραγούδια· ένα συγκλονιστικό χρονικό της ομηρείας του· ένας εξαιρετικός τόμος με ομιλίες, εισηγήσεις και συνεντεύξεις του. Μας χάρισε αρκετές δικές του θεατρικές σκηνοθεσίες και δύο κινηματογραφικές, αναρίθμητες παραστάσεις έργων του στην Ελλάδα, ενώ και στο εξωτερικό έργα του έχουν ανέβει με επιτυχία σε πολλές και καθόλου "εύκολες" χώρες, όπως η Αγγλία,...

Ένας από τους πλέον δυσεπίλυτους γρίφους στη μελέτη του αρχαίου ελληνικού δράματος είναι, χωρίς αμφιβολία, η σκηνοθεσία του: οι κώδικες που διαμόρφωναν τη σκηνική του παρουσίαση αποσαφηνίζοντας νοήματα, προθέσεις και χειρονομίες. Ο σημερινός καλλιτέχνης διαθέτει, φυσικά, την απόλυτη ελευθερία να προτείνει τις προσωπικές του λύσεις, όσο ευφάνταστες και αν είναι αυτές. Συχνά, ωστόσο, νιώθει κανείς ότι τόσο η σκηνοθετική όσο και η φιλολογική ερμηνεία θα είχαν πολλά να κερδίσουν αν μοιράζονταν εμπειρίες, ερωτήματα και μεθόδους προσέγγισης. Aυτόν τον σπάνιο συνδυασμό θεωρίας κα...

Στο "Θίασος εναντίον θεάτρου" οι ηθοποιοί και οι θέσεις εμφανίζονται με μιαν άλλη υπόσταση, και τελικά συγκρούονται ως ομάδες πνευματικά και μέχρι ένα σημείο κοινωνικά, αλλά ειρηνικά στην προσπάθεια αποκάλυψης του ρόλου που "παίζει" κάθε μία υπηρετώντας έτσι την υπόθεση της αλήθειας.

Το συνθετικό βιβλίο "Θεόδωρος Τερζόπουλος και θέατρο Άττις - Αναδρομή, μέθοδος, σχόλια" έχει ως κεντρικό κορμό το κείμενο του Τερζόπουλου για τη μέθοδο και τις απόψεις του και 160 σελίδες με φωτογραφική καταγραφή των παραστάσεών του. Δύο κείμενα της Ελένης Βαροπούλου και τη Marianne McDonald, αναλύουν και τοποθετούν το έργο του, ενώ σε μια εκτενή συζήτηση με τον Ιάπωνα σκηνοθέτη Ταντάσι Σουζούκι ο Θ. Τερζόπουλος μιλάει για τη Θεατρική Ολυμπιάδα, της οποία είναι ο πρωτοεργάτης και πρόεδρος. Σε ένα παράρτημα, σπουδαίοι καλλιτέχνες και δημιουργοί σχολιάζουν τον Θ. Τερζόπουλ...

Το βιβλίο αποτελεί στην ουσία δίπτυχο προβληματισμών γύρω από το θεατρικό φαινόμενο: Στα πρώτα κεφάλαια θίγονται ζητήματα-θεωρίας του θεάτρου των οποίων η σημασιολογία διοχετεύεται στη συνέχεια, υπό μορφήν εφαρμογής, σε αναλύσεις θεατρικών έργων συγκεκριμένης χρονικής και κοινωνικής περιόδου καθώς και συγκεκριμένης γραφής. Δι’ αυτής αναδεικνύεται η ιδιόλεκτος του έργου του εκάστοτε συγγραφέα που μελετάται. Καθίσταται δε εμφανής η χρησιμότητα της λεπτομερούς εξετάσεως των σχέσεων επιβολής μεταξύ θεωρητικών συντεταγμένων και εφαρμογής τους σε κειμενικές παραμέτρους υπό το πρί...

Τα μελετήματα που συνθέτουν τον παρόντα τόμο αποτελούν μια περιδιάβαση της σύγχρονης βρετανικής σκηνής, που φιλοδοξεί να δώσει το χαρακτηριστικό στίγμα και παλμό που διέπουν τη σκέψη, απασχολούν τη γραφή και προβληματίζουν τη σκηνική αναπαράσταση μέσα στο πολυφωνικό πλαίσιο της νέας βρετανικής θεατρικής δημιουργίας στο γύρισμα της χιλιετίας. Τα μελετήματα αυτά είναι καρπός πρωτογενούς έρευνας αλλά και προσωπικών βιωμάτων της συγγραφέως με τις τρέχουσες εξελίξεις της βρετανικής κουλτούρας, τον ιδεολογικό επαναπροσδιορισμό των εννοιών της "αγγλικότητας" ή "βρετανικότητας"...

Η πρωτότυπη προσέγγιση της αισθητικής εμπειρίας που επιχειρεί η Έρικα Φίσερ-Λίχτε διατρέχει ένα ευρύ σώμα παραστάσεων και σκηνικών εκφράσεων. Ξεκινά από τους ιστορικούς και εμβληματικούς σκηνοθέτες του παρελθόντος, από τον Μέγιερχολντ, τον Κρέιγκ και τον Ράινχαρτ μέχρι τον Γκροτόφσκι, περιλαμβάνει σημαντικούς δημιουργούς της γερμανόφωνης σκηνής, αναφέρεται στην παγκόσμια θεατρική σκηνή με τη συστηματική αντιμετώπιση έργων του Ρίτσαρντ Σέχνερ ή του Μπομπ Γουίλσον και του Γιαν Φαμπρ, και αναλύει έργα του Τζον Κέιτζ ή του Γιόζεφ Μπόις. Η συγγραφέας αντλεί παραδείγματα από ιστο...

Από τον 18ο αιώνα, που με τον μεγάλο γερμανό συγγραφέα του Διαφωτισμού Γκότχολντ Έφραϊμ Λέσσινγκ η δραματουργία των γερμανόφωνων λαών έκανε με αξιώσεις την εμφάνισή της, κατέκτησε και διατηρεί μέχρι σήμερα μια πολύ σημαντική θέση μέσα στο σύνολο της ευρωπαϊκής δραματολογίας. Οι συγγραφείς του κινήματος της Θύελλας και Ορμής, οι κλασικοί Γκαίτε και Σίλλερ, ο Κλάιστ, ο Μπύχνερ, ο Χέμπελ, ο Χάουπτμαν, ο Χόφμασταλ, ο Βέντεκιντ, η ομάδα των δραματουργών του γερμανικού Εξπρεσιονισμού, αλλά και ο Στέρνχαϊμ, ο Μπρεχτ, ο Τσούκμαγερ, οι νεότεροι Πέτερ Χακς, Ρολφ Χόχουτ, Πέτερ Βάις, Φ...

Ο Βασίλης Ρώτας ήταν αυτό που ο ίδιος γράφει για τον Σαίξπηρ: "Μάστορης στη δουλειά του και δάσκαλος στην κοινωνία του". Προσωπικότητα αυτοδύναμη που δε χρωστάει την ύπαρξή του σε κόμμα, κύκλωμα, μηχανισμό ή μόδα του καιρού. Αγωνιστής της ελευθερίας και θερμός υπερασπιστής της λαϊκής μας γλώσσας, ο Βασίλης Ρώτας έμεινε σ' όλη του τη ζωή ένας ταμένος του θεάτρου. Ελευθερία, Θέατρο και Γλώσσα ήταν για το Β. Ρ. απαραίτητη προϋπόθεση για την παιδεία και την προκοπή ενός λαού, για την πολιτιστική συνέχεια ενός έθνους. Το βιβλίο τούτο, μέρος μόνον απ' όσα έχει γράψει και "μ...