Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην "Ιστορία Ευρωπαϊκού Δράματος και Θεάτρου" η Έρικα Φίσερ-Λίχτε αναδομεί την ευρωπαϊκή θεατρική ιστορία από την εποχή της ελληνικής τραγωδίας μέχρι τον Χάινερ Μίλλερ. Κάθε κεφάλαιο αναδεικνύει και ένα μέρος της ανάπτυξης, της κατάστασης και των λειτουργιών του θεάτρου στο κοινωνικό πλαίσιο της αντίστοιχης εποχής. Η μελέτη της συνοδεύεται από παραδειγματικές αναλύσεις έργων αντιπροσωπευτικών συγγραφέων. Εμπλουτισμένος με καινούριο πρόλογο, ο πρώτος τόμος καλύπτει την περίοδο από το θρησκευτικό θέατρο μέχρι τις δραματικές μορφές της κλασικής Γερμανίας του Γκαίτε....

Καταπακτή και υποβολείο. Ταξίδι στο υπογάστριο του θεάτρου, όπου μαγειρεύονταν παλαιότερα οι ψευδαισθήσεις και τα οπτικά εφέ, απ' όπου εμφανίζονταν οι δαίμονες του Άδη και της κόλασης και τρόμαζαν το κοινό. Και η μια και το άλλο έχουν ξεπεραστεί από την τεχνολογία και ανήκουν στο παρελθόν. Όπως όμως όλα τα παλαιά αντικείμενα, και οι παλαιοί μηχανισμοί του θεάτρου διατηρούν κάτι από τη μαγεία του παρελθόντος, από τη συσσώρευση του χρόνου και τη μουντή αίγλη συλλογικών βιωμάτων που έχουν ξεπεραστεί. Αλλά σαν να έχουν κρατήσει και οι λέξεις ακόμα κάτι από την ομαδική συγκίνηση...

Ο τόμος "Κείμενα και νοήματα" φιλοξενεί διάφορα μελετήματα από την ερευνητική και διδακτική δραστηριότητα του Γ. Π. Πεφάνη κατά τα τελευταία δώδεκα χρόνια, τα περισσότερα έχουν ανακοινωθεί σε ελληνικά ή διεθνή συνέδρια και άλλα έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Καλύπτουν ξεχωριστές χρονικές περιοχές (κλασική αρχαιότητα, ευρωπαϊκός 19ος και 20ος ελληνικός αιώνας) και αναφέρονται σε διαφορετικά δραματικά είδη (κλασική τραγωδία και κωμωδία, ρομαντικό και ρεαλιστικό θέατρο, σύγχρονη ελληνική δραματουργία), ενώ επιχειρούν και διακειμενικές προσεγγίσε...

"Οι ''Κριτικές Θεατρικών Παραστάσεων'' της Αλίκης Μάζη-Παπαγιάννη αναφέρονται σε κριτικές τριάντα έξη θεατρικών παραστάσεων στην Κύπρο, κατά την περίοδο 2006-2012. Μέσα από τις κριτικές της, αναφαίνονται τα προβλήματα και οι αδυναμίες του θεάτρου στην Κύπρο και παραλλήλως η καταπληκτική ζωτικότητα και πληθωρικότητα που το χαρακτηρίζει, παρά το γεγονός ότι είναι γνωστό πως το θέατρο πρέπει να ριζώσει και ν' ανθίσει με πολλές δυσκολίες και προσπάθειες. Φαίνεται όμως από πολλές κριτικές της Αλίκης Μάζη-Παπαγιάννη, πως, παρ' όλες τις δυσκολίες, το θέατρο στην Κύπρο ανθίζει σαν...

Οι κριτικές του παρόντος βιβλίου γράφτηκαν στο διάστημα 1988-2012 (επί 24 χρόνια). Θα μπορούσαν να μην μεταγραφούν σε βιβλίο, αλλά να μείνουν εκεί που βρίσκονται, δηλαδή στα σκονισμένα ράφια αρχείων μερικών εφημερίδων και περιοδικών ή να ξεχαστούν ανηρτημένες σε ηλεκτρονικά περιοδικά. Ο λόγος που ο συγγραφέας τους θέλησε να τις μεταφέρει εδώ είναι ότι πιθανόν έτσι να βοηθήσει μερικούς θεατρικούς συντελεστές - που αναφέρονται στις γραμμές που ακολουθούν- να ξαναθυμηθούν τα όσα έκαναν και, ενδεχομένως, μερικοί από αυτούς να διαβάσουν κριτικές που δεν είχαν την ευκαιρία (λόγω...

Στον τόμο συγκεντρώνονται εκατόν-επτά κριτικά κείμενα του Τάσου Λιγνάδη (1926-1989) σχετικά με ελληνόφωνες παραστάσεις αρχαίου δράματος, που δόθηκαν στην Ελλάδα κατά το διάστημα 1975-1989. Οι κριτικές, που δημοσιεύτηκαν κατά χρονολογική σειρά στην εφημερίδα Εσπερινή (1975), στο περιοδικό Επίκαιρα των εκδόσεων Πάπυρος (1976-1979), στην εφημερίδα Μεσημβρινή (1980-1982) και, πολύ πιο αθρόα, στην εφημερίδα Καθημερινή (1983-1989), προσφέρουν ένα πανόραμα των θεατρικών προσεγγίσεων του αρχαίου δράματος κατά τη συγκεκριμένη δεκαπενταετία, το οποίο συνθέτουν μια πληθώρα διαφορετικώ...

Η θέση του Ευρωπαϊκού Θεάτρου είναι, αναμφισβήτητα κυρίαρχη στην ιστορία της παγκόσμιας δραματουργίας. Όχι μόνο για τη μακρά και αδιάπτωτη πορεία, που διέγραψε ήδη από τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση μέχρι τις μέρες μας αλλά και για τα διαφορετικά είδη που υπηρέτησε (Λειτουργικό Δράμα, τραγωδία, κωμωδία, φάρσα, μπουλβάρ, ιστορικό δράμα, στρατευμένο διδακτικό δράμα, ψυχόδραμα, ονειρόδραμα performance) και τα καλλιτεχνικά ρεύματα που ενσωμάτωσε στον κορμό του (ρομαντισμό, ρεαλισμό, εξπρεσσιονισμό, σουρρεαλισμό, υπαρξισμό, παράλογο, γκροτέσκο). Πολυτασικό και πολυμορφικό το Θ...

Ο Μ. Καραγάτσης (1908-1960) κράτησε τη στήλη της θεατρικής κριτικής στην εφημερίδα "Βραδυνή" από το 1946 μέχρι το θάνατό του, το 1960. Ο Καραγάτσης, που παρακολουθεί συστηματικά τη θεατρική κίνηση της Αθήνας, συγχαίρει και στηλιτεύει, αποδοκιμάζει ή ενθαρρύνει ηθοποιούς, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, μουσικοσυνθέτες. Υποστηρίζει με σθένος τις σκηνικές αναζητήσεις της εποχής: Ενισχύει την εκδοχή ενός Αριστοφάνη με λαϊκότροπες αναλογίες στις πρωτοποριακές σκηνοθεσίες του Σολομού και επιδοκιμάζει τους πειραματισμούς του Κουν στο Θέατρο Τέχνης. Αναγνωρίζει τις ανανεωτικές προτάσ...

Αλήθεια, έχουμε ποτέ συνειδητοποιήσει ποιά είναι τα κύρια θέματα, με τα οποία ασχολείται το -δραματικό- θέατρο; Δεν είναι άλλα, παρά ακριβώς οι μεγάλες έννοιες της ίδιας της ζωής: Ο έρωτας (και η διαιώνιση του είδους), ο αγώνας για επιβίωση, εξουσία ή κοινωνική δικαιοσύνη, ο θάνατος. Α, ναι, κι άλλο ένα που προτιμούμε να μην το σκεφτόμαστε: ο θάνατος του μυαλού, η τρέλλα... Μοιάζει εδώ, παράδοξο, μα είναι γεγονός πως τον θάνατο του σώματος τον δεχόμαστε πιό εύκολα, παρά τον θάνατο της λογικής. Να γίνεται αυτό για κάποιους λόγους αταβιστικής υπερηφάνειας του ανθρώπινου είδο...

Η μελέτη του "Μακμπέθ" εντάσσεται στη σειρά "Σαιξπηρική Βιβλιοθήκη" της Τίνας Κροντήρη. Τοποθετεί το έργο του Σαίξπηρ στο ιστορικό του πλαίσιο, αναλύοντας τον τρόπο με τον οποίο συνδιαλέγεται με την εποχή που το παρήγαγε. Περιλαμβάνονται κριτικές προσεγγίσεις από τη γενικότερη οπτική γωνία του νεο-ιστορισμού και του πολιτισμικού υλικού.

Η σερβικής καταγωγής εκκεντρική καλλιτέχνις Marina Abramovic' (γεν. 1946, Βελιγράδι) θεωρείται η "γιαγιά" της performance art. Από την πρώτη κιόλας δουλειά της, το 1973, με τίτλο "Rhythm 10 - Τελετουργία του πόνου" μέχρι και την πιο πρόσφατη αναδρομική έκθεση με τίτλο "Η Καλλιτέχνις είναι εδώ" (Μάρτιος - Μάιος 2010) στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, οι παραστάσεις της προκαλούν, σοκάρουν, συγκινούν. Σε άμεση ρήξη με τις παραδοσιακές εκφράσεις τέχνης και αισθητικής, δημιούργησε μια νέα εικαστική γλώσσα που επαναπροσδιορίζει την έννοια της καλλιτεχνικής δημιουργία...

Η παρούσα επιλογή άρθρων του Γρηγόρη Σηφάκη περιέχει εννέα κείμενα για το αρχαίο θέατρο και την από σκηνής διδασκαλία του στην αρχαιότητα που πρωτοδημοσιεύθηκαν σε ξένα επιστημονικά περιοδικά ή δυσεύρετους συλλογικούς τόμους. Η επανέκδοση αυτή έδωσε την ευκαιρία αναθεώρησης και διόρθωσης των κειμένων. Έχει επίσης εμπλουτισθεί με εικονογράφηση.

Στο βιβλίο αυτό συγκεντρώνονται τρία κείμενα τα οποία διατρέχουν τρεις βασικούς σταθμούς της ιστορίας και εξέλιξης του Ευρωπαϊκού Θεάτρου. Ταυτόχρονα, προσεγγίζουν τις δύο βασικές κατευθύνσεις του θεάτρου από αρχαιοτάτων χρόνων, ήτοι το κωμικό (Μεσαιωνική φάρσα του 15ου αιώνα) και το τραγικό (Ρακίνας, τον 17ο αιώνα) όπως διαμορφώνονται στους νεότερους χρόνους αλλά και τον ανατρεπτικό συμφυρμό τους όπως αυτός προκύπτει από τη μεταμοντέρνα αιρετική προσέγγιση της έννοιας του τραγικού από τον Ρομέο Καστελλούτσι στο κατώφλι του 21ου αιώνα. Η Γαλλική Μεσαιωνική Φάρσα συνιστά τη...

Περιέχονται τα κείμενα: - Ράινχολτ Γκριμ, "Από το 'Novum Organum' στο 'Μικρό Όργανο'": σκέψεις πάνω στην "Αποξένωση" (αποσπάσματα) - Μπέρτολτ Μπρεχτ, "'Μικρό όργανο για το θέατρο': περιγράφεται ένα θέατρο της επιστημονικής εποχής" - Μπέρτολτ Μπρεχτ, "Προσθήκες στο 'Μικρό όργανο για το θέατρο'"

Ο τόμος "Μνείες και μνήμες" του Βάλτερ Πούχνερ περιλαμβάνει δέκα μελετήματα παρατεταγμένα σε χρονολογική σειρά. Ξεκινούν με μια διαχρονική ανάλυση θεατρικής ορολογίας και φτάνουν μέχρι τα πρώιμα δραματικά έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Σκοπός του τόμου αυτού είναι να ερευνήσει και να δώσει απαντήσεις σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα της θεατρολογικής έρευνας, τόσο στη θεωρητική όσο και στην ιστορική της διάσταση. Έτσι το έργο ξεκινά με το κεφάλαιο: "Οι τύχες της θεατρικής ορολογίας της αρχαιότητας στην ελληνική παράδοση", συνεχίζει με "Ίχνη της Commedia dell' arte στο ελλ...

Τι σηματοδοτεί ο Μπρεχτ σήμερα, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, σ' έναν κόσμο βαθύτατων αλλαγών (αν και όχι προς την κατεύθυνση που ο ίδιος επεδίωξε); Τι έχει χαθεί και τι ενσωματώθηκε στην παγκόσμια θεατρική παράδοση από τη θεωρία και την πρακτική του για το θέατρο; Πώς διαγράφεται η συνέχεια και πού εκδηλώνονται οι ρήξεις στη σημερινή του πρόσληψη, αν υποβάλλουμε στη δοκιμασία της "ιστορικοποίησης" την εξέλιξη της συνάντησης μαζί του ανθρώπων και κινημάτων, που συντάραξαν τον προηγούμενο αιώνα; Με τι όρους θα μπορούσαν ν' αποτιμηθούν οι πλευρές του έργου του που συνδέονται με...

Τι σηματοδοτεί ο Μπρεχτ σήμερα, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, σ' έναν κόσμο βαθύτατων αλλαγών (αν και όχι προς την κατεύθυνση που ο ίδιος επεδίωξε); Τι έχει χαθεί και τι ενσωματώθηκε στην παγκόσμια θεατρική παράδοση από τη θεωρία και την πρακτική του για το θέατρο; Πώς διαγράφεται η συνέχεια και πού εκδηλώνονται οι ρήξεις στη σημερινή του πρόσληψη, αν υποβάλλουμε στη δοκιμασία της "ιστορικοποίησης" την εξέλιξη της συνάντησης μαζί του ανθρώπων και κινημάτων, που συντάραξαν τον προηγούμενο αιώνα; Με τι όρους θα μπορούσαν να αποτιμηθούν οι πλευρές του έργου του που συνδέονται με...