Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ένα ηρωικό αφήγημα με ανοιχτή εμπλοκή της ιστορίας του 10ου αιώνα, μιας εποχής καθοριστικής για τους τρεις τόπους που κυριαρχούν στο βιβλίο. Τη βασιλεύουσα στην πολεμική ακμή της, τον Άθωνα στην απαρχή του κοινοβιακού μοναχισμού, τη Μαΐνη χειμαζόμενη στην αναμονή ν' ανθίσει το σκοτάδι της λήθης της. Τρεις άνθρωποι και τρεις κόσμοι συναντιόνται στη τέλειωση του Πάνω κόσμου, στο σύνορο με τη Κάτω Γής στο Παλαιόκαστρο της Μαΐνης. Οι δύο έρχονται να αλλάξουν τον τρίτο. Θα νικηθεί όμως η βαθιά σοφία του Ακροσπαρτιάτη Μαυροειδή από την πολεμική αξιοσύνη του στρατιώτη Νικηφόρου Κ...

Ήταν η εποχή που οι βασιλείς δεν μπορούσαν να επιβληθούν. Ήταν η εποχή που το αρχιπέλαγος φλεγόταν. Ήταν η εποχή που μια σημαία έσπερνε τον τρόμο. Η Εποχή των Πειρατών.

Μέσα από τις σελίδες του λευκώματος του Χρίστου Κ. Κοτσωνή, οδηγούμαστε σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στα μονοπάτια της Δυτικής Μάνης, εκεί όπου η καρδιά του Ελληνισμού χτυπάει δυνατά και μας παρασέρνει σε μνήμες ενός ένδοξου παρελθόντος. Το μοναδικό φωτογραφικό υλικό, σε συνδυασμό με το πλούσιο σε ιστορικές και γεωγραφικές πληροφορίες κείμενο του Χρίστου Κοτσωνή, μας δίνουν τη δυνατότητα να γνωρίσουμε σε βάθος τον μοναδικό αυτό τόπο της χώρας μας και τους αμέτρητους θησαυρούς που κρύβει.

Στο κείμενο αυτό γίνεται μια πρώτη προσπάθεια καταγραφής των φωτογράφων του Γυθείου από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τη δεκαετία του 1970. Είναι λογικό η εξέλιξη της φωτογραφίας στο Γύθειο να παρακολουθεί τις εξελίξεις στο χώρο της φωτογραφίας σε πανελλαδικά και ίσως-ίσως σε παγκόσμιο επίπεδο, με αρκετή καθυστέρηση βέβαια. Οπωσδήποτε, τους πρώτους φωτογράφους στο Γύθειο πρέπει να τους φανταζόμαστε διερχόμενους. Ήταν μια συνηθισμένη τακτική πολλών φωτογράφων να επισκέπτονται διάφορες περιοχές, να μένουν εκεί για κάποιο διάστημα εργαζόμενοι (καταστήματα ή σπίτια ή κήποι σπι...

Ένα ιστορικό ντοκουμέντο για την περίοδο του συμμοριτοπολέμου στην Πελοπόννησο. Η δράση του αποσπάσματος του Κατσαρέα υπήρξε καταλυτική για τη νίκη του Εθνικού Στρατού, ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια του πολέμου. Στο βιβλίο γίνεται λεπτομερής αναφορά στην οργάνωση και την στελέχωση των ΕΑΟΚ καθώς και στην δράση των ομάδων αυτών. Πρόκειται για ένα σημαντικό κείμενο για την ζωή και την δράση ανθρώπων που αγωνίστηκαν και έδωσαν το αίμα τους για την Πατρίδα.

Η Μανιάτισσα μάνα στον 20ό αιώνα έδιωχνε τον αγαπημένο της γιο και του έλεγε: "Αν δεν νικήσεις να μη γυρίσεις"... κάπως έτσι το έλεγαν και οι αρχαίοι κάτοικοι της λακωνικής γης. Κάπως έτσι οι πέτρες απέκτησαν αξία σ' αυτό το κομμάτι της Ελλάδας και δεν χαρίστηκαν σε κανένα. Το ίδιο και το νερό, το ανεκτίμητο υγρό και η ελιά, ο πολύτιμος καρπός. Η Μάνη κρατάει ένα κομμάτι από την "ψυχή" του Έλληνα και κανένας δεν μπορεί να το αγνοήσει ή να το υποβαθμίσει όσο κι αν προσπαθήσει. Αποφασίσαμε να μιλήσουμε για τους Μανιάτες στο δεύτερο βιβλίο της σειράς "Ρίζες Ελλήνων", όχι ως μ...

Το βιβλίο αυτό είναι η μοναδική συλλεκτική και ερευνητική προσπάθεια που υπάρχει από την "τριλογία" Διρός, Βέργα, Πολυάραβος. Τα στοιχεία όλης αυτής της προσπάθειας, συνέλεξε και εξέδωσε ο Ντόναλντ Μακφαίηλ που εκτός από μανιατόγαμπρος είναι Σκωτσέζος.

Το χάρισμα της αθωότητας και της ελευθερίας που οι Μανιάτες κατάφεραν να διατηρήσουν οφείλεται στα αυστηρά έθιμα των προγόνων τους. Ήδη από την κούνια ανέπνεαν τον καθαρό αέρα της αρετής. Τα έθιμά τους είναι απλά, λιτά και αυστηρά, βιώνουν μοναχική ζωή μέσα στην οικογένειά τους και συγχρωτίζονται μόνο με τους ανθρώπους από τα μέρη τους. Οι Μανιάτες δεν έπαυσαν ποτέ να επαναστατούν ενάντια στους Τούρκους, τους άσπονδους εχθρούς τους, δεν καταθέτουν ουδέποτε τα όπλα και τα παιδιά τους μαθαίνουν να χειρίζονται το σπαθί πριν μάθουν πως να χρησιμοποιούν το άροτρο. Τη στιγμή του...

Η δόξα της αρχαίας Σπάρτης αντικρίζεται, ισοϋψής, προς τη δόξα της Μάνης των Μεσαιωνικών, των προεπαναστατικών και των επαναστατικών χρόνων. Όπως ο Μαλεβός με τον Ταΰγετο, όπως το Ταίναρο με τον Μαλέα. Και φιλοτεχνεί, όπως οι σταλαχτίτες και οι σταλαγμίτες του Δυρού, το θαύμα και την αιωνιότητα της λεβεντογέννας αυτής γης, που ανατείνετε, μέσα εις τον χώρο της ελληνικής ιστορίας ως μια κολοσσιαία μεγέθυνση των θρυλικών της πύργων. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Οι σαράντα αληθινές ιστορίες του βιβλίου διασώζουν όψεις του παρελθόντος της Μάνης, οι οποίες δεν αποτυπώνονται στα βιβλία της ιστορίας ή της λαογραφίας. Αφορούν την καθημερινότητα των προσώπων, τα συνηθισμένα όσο και ασυνήθιστα περιστατικά της ζωής τους, τον ξεχωριστό τρόπο με τον οποίο καθένα τους τα αντιμετώπιζε, καθώς και τις μεταξύ τους σχέσεις, όπως διαμορφώνονταν μέσα στο πλαίσιο μιας κοινωνίας με τα ιδιαίτερα, τα απόλυτα δικά της χαρακτηριστικά. Πρόκειται για πολύτιμα στοιχεία, διότι συμπληρώνουν την εικόνα που έχουμε για την περιοχή δίνοντας τον καθαρά ανθρώπινο...

Οι εξηνταπέντε αληθινές ιστορίες του βιβλίου διασώζουν όψεις του παρελθόντος της Μάνης, οι οποίες δεν αποτυπώνονται στα βιβλία της ιστορίας ή της λαογραφίας. Αφορούν την καθημερινότητα των προσώπων, τα συνηθισμένα όσο και ασυνήθιστα περιστατικά της ζωής τους, τον ξεχωριστό τρόπο με τον οποίο καθένα τους τα αντιμετώπιζε, καθώς και τις μεταξύ τους σχέσεις, όπως διαμορφώνονταν μέσα στο πλαίσιο μιας κοινωνίας με τα ιδιαίτερα, τα απόλυτα δικά της χαρακτηριστικά. Πρόκειται για πολύτιμα στοιχεία, διότι συμπληρώνουν την εικόνα που έχουμε για την περιοχή δίνοντας τον καθαρά ανθρώπιν...

Η συγγραφή "Μάνη: Μορφολογία-Ιστορία-Αρχαιολογία- Μνημεία-Πολιτισμός" είναι έκφραση σεβασμού και αγάπης στη Μάνη και τους απανταχού Μανιάτες, είναι όμως και πυξίδα χρηστική σε κάθε επισκέπτη-περιηγητή για να ενωτιστεί τη μεγαλοσύνη της Μάνης και των Μανιατών. Η περιοχή της Λακωνικής έχει ραχοκοκαλιά της τον Ταΰγετο και είναι τόπος πετρώδης, άγονος, φτωχός (λας = πέτρα+κώνος), ονομάστηκε δε Μάνη στο διάβα του χρόνου. Η Μάνη βρίσκεται στην άκρη της Ευρώπης και έχει μακραίωνη ιστορία και πολιτισμό. Η ιστορική διαδρομή της Λακωνικής-Μάνης άρχεται από την Παλαιολιθική περί...

Η μονογραφία αυτή περιγράφει τα αίτια, τα ταξίδια και την εγκατάσταση Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική, από το 1902 έως το 1920. Επικεντρώνεται στους κατοίκους ενός πολύ μικρού ορεινού χωριού της Μάνης και είναι έρευνα του Σκωτσέζου γαμπρομανιάτη Ντόναλντ Μακφαίηλ. Η μονογραφία αυτή αποτελεί μία πρότυπη έρευνα, οδηγό για όλα τα χωριά της Μάνης και γενικότερα της Ελλάδας.

Εμείς είμαστε Μανιάτες. Είμαστε λίγοι και ταυτόχρονα πολλοί. Και προσδιοριζόμαστε από τις βυζαντινές εκκλησιές μας, τους δικέφαλους αητούς μας και τις γαλανόλευκες σημαίες μας. Είναι αυτά τα σύμβολα με τα οποία μεγαλώνουμε, μ' αυτά τρεφόμαστε και γι' αυτά πεθαίνουμε. Γιατί αναπνέουμε, και μυρίζουμε λιοτρίβι. Γιατί περπατάμε, και σκαρφαλώνουμε βράχους. Γιατί κοιτάμε τη θάλασσα, κι αγναντεύουμε Ταίναρο. Γιατί σηκώνουμε το βλέμμα μας, κι αντικρύζουμε Ταΰγετο. Γιατί βλέπουμε γυναίκες, κι ερωτευόμαστε νεράιδες. Γιατί εμείς, είμαστε Μανιάτες. Στον Πειραιά, στα Κ...

Ήταν το 1987 όταν αντίκρισα για πρώτη φορά τη Μάνη. Ο κλειστός κολπίσκος του Κότρωνα, το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού, το πράσινο των ελαιόδεντρων, ο λαμπερός ήλιος, ο καθαρός αέρας, η διαύγεια των χρωμάτων, η γκρίζα πέτρα της γης, οι ερειπωμένοι πύργοι με μάγεψαν. Στο μελέτημα αυτό αναφέρεται η ιστορία της Μάνης, της Λακωνίας και της Σπάρτης ξεκινώντας από τους αρχαίους Σπαρτιάτες ποιητές και φθάνοντας έως τις προβολές του κινηματογράφου.

Το πονημάτιο εξιστορεί την εξέλιξη του πολιτικού καθεστώτος της Μάνης και τους αγώνες των ανδρείων κατοίκων της για την ελευθερία από το 1769 έως το 1821. Μετά την αποτυχία των Ορλωφικών η Μάνη συνέχισε να ανθίσταται και οι Οθωμανοί αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν το αυτοδιοίκητό της υπό έναν αυτόχθονα "Ηγεμόνα" (μπέη). Ο ανώνυμος συγγραφέας αναφέρεται ειδικότερα στις προσπάθειες του βεζίρη της Τριπολιτσάς να καταλύσει την αυτονομία της Μάνης, προσεταιριζόμενος την ισχυρή οικογένεια των Γρηγοράκηδων. Ο Τζανέτος (ή Τζανέτμπεης) Γρηγοράκης απέρριψε ωστόσο οποιονδήποτε συμβιβασμό...