Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Πέμπτη δεκάδα από τα "Κάντο" του Έζρα Πάουντ είναι γνωστή στη διεθνή βιβλιογραφία ως "Λεοπολδινά Κάντο". Ο Πάουντ τα έγραψε στο Ραπάλο της Β. Ιταλίας μεταξύ 1935-1937 και η πρώτη τους έκδοση οφείλεται στον εκδοτικό οίκο Faber&Faber. Σε αυτά τα κάντο, ο Πάουντ (πρωταγωνιστής-προφήτης) καταγγέλλει την τοκογλυφία σαν την επίγεια Κόλαση. Αφορμή υπήρξε η πρώτη στον κόσμο συνεταιριστική και μη τοκογλυφική τράπεζα "MontedeiPaschi", που ιδρύθηκε στη Σιένα το 1624. Μετά από λίγα χρόνια και παρά τη σωτήρια παρέμβαση του φωτισμένου δούκα Λεοπόλδου, έπεσε στα χέρια αγυρτών τοκογλύ...

Ποίηση είναι ό, τι θα κραυγάζαμε όταν θα φτάναμε σ' ένα σκοτεινό δάσος στο μέσο του ταξιδιού της ζωής μας. Τα ποιήματα είναι φλεγόμενα τόξα, τα ποιήματα είναι τόξα επιθυμίας, η ποίηση δίνει φωνή στην καρδιά. Ποίηση είναι η αλήθεια που αποκαλύπτει όλα τα ψέματα, το πρόσωπο χωρίς μακιγιάζ. Τι είναι ποίηση; Άνεμος λικνίζει τα χορτάρια, ουρλιάζει στις στενοποριές. Φωνή χαμένη και ονειρική, πόρτα που αρμενίζει στον ορίζοντα. Ω μεθυσμένε αυλέ, Ω χρυσό στόμα, φιληθείτε σε πέτρινα μπουντουάρ. [...]

Στην έκδοση αυτή αντιγράφω εννιά από τα Cantos του Έζρα Πάουντ, μάλιστα ούτε εννιά ακριβώς αφού το ένα (το XVI) είναι απόσπασμα και όχι ολόκληρο το ποίημα. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να κάνω κάτι περισσότερο από το να κοινοποιήσω τον τρόπο με τον οποίο εγώ διαβάζω τον ποιητή, και την αγωνία που μέσ' απ' αυτόν εισπράττω. Αντιγράφω, δεν μεταφράζω, και εξάλλου δέν θα μ' ενδιέφερε η μετάφραση τουλάχιστον στην περίπτωση του Πάουντ. Στο τέλος παρατίθεται ένας στοιχειώδης σχολιασμός που ίσως διευκρινίζει ορισμένα κρίσιμα κατά τη γνώμη μου σημεία της ποιητικής ανάπτυξης, είτε πραγμ...

Ποιήματα αφοπλιστικής ειλικρίνειας και αιχμηρού χιούμορ, γραμμένα με πηγαίο πάθος και συγκινητική ευθύτητα. Ο Τσαρλς Μπουκόβσκι γράφει για τον έρωτα, τη λαγνεία και την επιθυμία σε πρώτο πρόσωπο, άλλοτε με σκληρότητα και κυνισμό, άλλοτε με ευαισθησία και τρυφερότητα, και σκιαγραφεί, έτσι, τις πολλαπλές εκδοχές του ερωτευμένου ανθρώπου. Τα ποιήματά του, διασκεδαστικά ή όχι, συχνά παιγνιώδη, μιλούν για τη γοητεία του μυστηριώδους και το σεξ, την απόρριψη ή την αποδοχή από το αντικείμενο του πόθου, τον εγωισμό και τον ναρκισσισμό του ερωτευμένου υποκειμένου και, εν τέλει, γ...

ΑΝΤΖΕΛΟ ΜΠΑΡΝΤΙ Στο παρεκκλήσι Μπάρντι της βασιλικής Σάντα Κρότσε, ο Τζιόττο ζωγράφισε έναν άγγελο, τυπώνοντας τα στίγματα πάνω στον Άγιο Φραγκίσκο. Στην piazza μπροστά στην εκκλησία, ένας νέος καλλιτέχνης βαδίζει μόνος, έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για την "ανήσυχη μούσα" του. Όταν ο άγγελος πετάει απ’ το παρεκκλήσι και βουτάει πάνω απ’ την πλατεία ο καλλιτέχνης βλέπει, για πρώτη φορά, πώς θα ‘πρεπε να είναι ο πίνακάς του. Ο νεαρός ζωγράφος, Τζόρτζιο ντε Κίρικο, ονόμασε τον εαυτό του "Άντζελο Μπάρντι" όταν εξήγησε πώς ζωγράφισε ένα αίνιγμα ένα φθιν...

ΒΡΟΧΗ Ξύπνησα σήμερα το πρωί με μια τρομερή επιθυμία να μείνω στο κρεβάτι όλη τη μέρα και να διαβάζω. Πολέμησα για ένα λεπτό εναντίον της. Ύστερα κοίταξα έξω από το παράθυρο μου τη βροχή. Και παραδόθηκα. Αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά στην έγνοια τούτου του βροχερού πρωινού. Θα ζούσα άραγε τη ζωή μου με τον ίδιο τρόπο ξανά; Θα 'εκανα τα ίδια ασυγχώρητα λάθη; Ναι, και μισή μόνο ευκαιρία να είχα. Ναι.

There was a road ran past our house Too lonely to explore. I asked my mother once - she said That if you followed where it led It brought you to the milk-man’s door. (That’s why I have not traveled more). Ο δρόμος έξω από το σπίτι Ήτανε όμορφος, γεμάτος μυστικά. Ρώτησα κάποτε τη μάνα μου - είχε πει Πως άμα πας εκεί που οδηγεί Στην πόρτα θα βρεθείς του γαλατά. (Γι’ αυτό δεν ταξιδεύω πια).

Σκληρές και τρυφερές, αστείες και συγκινητικές, είτε κυνηγούν τη λεία τους έξω από το σπίτι, είτε τον ξυπνούν με τα νύχια τους στο πρόσωπο ή ανασκαλεύουν τις σελίδες που μόλις δακτυλογράφησε, οι γάτες στα ποιήματα του Τσαρλς Μπουκόβσκι είναι πλάσματα που διατηρούν το στυλ, τον αέρα, και το απροσποίητο που τόσο οδυνηρά λείπει από τους ανθρώπους. σκληρή παραδοξότητα επικρατεί σε πολέμους, σε κήπους ... η κίτρινη και μπλε νύχτα εκρήγνυται μπροστά μου, ατομική, χειρουργική, γεμάτη αστροφώτιστους διαβόλους [...] "Η γάτα"

Η "λεωφόρος Πάτσεν" είναι στην πραγματικότητα ένα δρομάκι. Συνήθεια της ποίησης κι όχι της οδοποιΐας είναι να προσδίδει αξία μεγάλη σε κάτι που μοιάζει μικρό. Έτσι χαρτογραφεί η ποίηση τους τόπους της· δίνει άπλετο χώρο στο Μικρό και, σε μια λέξη, συμπυκνώνει το Μεγάλο. Το εν λόγω δρομάκι στην πόλη Νάιλς του Οχάιο της Αμερικής σηματοδοτεί τον τόπο γέννησης του ποιητή Κέννεθ Πάτσεν κι έτσι δικαιολογεί απόλυτα την τιμητική του διαπλάτυνση σε λεωφόρο. Ο αφανής ποιητής κι όμως κύριος πρόδρομος της γενιάς των Μπητ, της Αναγέννησης του Σαν Φρανσίσκο (μαζί με τον Κέννεθ Ρέξροθ), φ...

Μια επιλογή ποιημάτων της αμερικανίδας δημοσιογράφου, συγγραφέως και ποιήτριας Dorothy Parker, μεταφρασμένα στα ελληνικά από την Ασημίνα Λαμπράκου. Ανανεωμένη κι επαυξημένη, δίγλωσση ψηφιακή έκδοση σε δωρεάν διανομή.

Μια επιλογή ποιημάτων της αμερικανίδας δημοσιογράφου, συγγραφέως και ποιήτριας, Dorothy Parker μεταφρασμένα στα ελληνικά από την Ασημίνα Λαμπράκου. Ψηφιακή, δίγλωσση έκδοση σε δωρεάν διανομή.

"Ξαναγύρνα στο χώρο της υποχώρησης" Δεν υπάρχει άλλος δρόμος Όσο μακριά μπορεί το μάτι να δει "Μελέτα το απόλυτο" "Go back to the place of retreat" No other way Far as the eye can see "Study the absolute"

Στους "Αιώνες" ο Ρίτβο περιστοιχίζεται από πρόσωπα σε ένα σύμπαν μέδουσα. Το όνομά του βρίσκεται στο στομάχι μιας χήνας. Η γλώσσα είναι ένα φύλλο που σκίζεται, ένα βουλωμένο υδραγωγείο. Οι επιθυμίες δεν φωτίζουν στιγμιαία την οθόνη του μυαλού αλλά χρωματίζονται αργά καθώς περνούν μέσα από το σώμα. Το σώμα που είναι άλλοτε ουρανός, άλλοτε καβούκι, άλλοτε ύφασμα. Η βελόνα του πικάπ εισχωρεί στο κεφάλι. Στην καρδιά φυτρώνουν νύχια. Το δέρμα βρίσκεται σε ανοιχτό διάλογο με τον φλοιό και τον οπό των δέντρων. Το μυαλό είναι ένα μαύρο γάντι. Ο βολβός της τρίχας κάτι που μασιέται μ...

Η έκδοση αποτελεί τη μοναδική αυτοτελή δημοσίευση ποιημάτων του σημαντικού Αμερικανού ποιητή στην ελληνική γλώσσα, κι έχει τη συγκατάθεση του κορυφαίου αμερικανικού εκδοτικού οίκου Wesleyan University Press. ** Ο Τζέιμς Ράιτ ήταν ένας από τους λίγους, αυθεντικούς οραματιστές ποιητές... Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους της γενιάς του, το ποιητικό όραμα του Τζέιμς Ράιτ ήταν αληθινό, βαθύ και όμορφο. Η αντίληψη και η ματιά του ήταν απολύτως ανθρώπινες και ποτέ εκτός πραγματικότητας. Ο ίδιος υπήρξε ένας μάντης με έντονη συμπόνια στον συνάνθρωπό του. Το σύνολο του ποιητικού του...