Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό περατώθηκε πριν 2 χρόνια. Δεν αποφάσιζα να το εκδώσω, αφήνοντάς το να κοιμάται σ' ένα συρτάρι, παρακινημένος από κάποιο σκεπτικισμό για τον αριθμό αναγνωστών που θα ενδιέφερε το περιεχόμενό του. (Ο Γκαίτε ζητούσε ένα εκατομμύριο αναγνώστες και πολλοί συγγραφείς, στις αναμνήσεις τους, εξέφρασαν τον φόβο πως έχασαν τον χρόνο τους με το ν' αφοσιωθούν στη συγγραφή). Μέσα στους δισταγμούς μου, ένας σπουδαίος ιστορικός με παρακίνησε να το εκδώσω, αναφερόμενος -για να με πείσει,- ούτε λίγο ούτε πολύ, στον Πλάτωνα που συμβούλευε ν' αφήνουμε να κοιμούνται τα χειρόγρα...

Το έργο αυτό είναι η τελευταία συστηματοποιημένη προσπάθεια του συγγραφέα να δείξει τη σχέση αξεδιάλυτης και αυξανόμενης ενότητας, ανάμεσα στις δύο έννοιες και τους θεσμούς της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού. Ο συγγραφέας ξεκινάει από τα γραφόμενα των κλασικών του μαρξισμού και συνεχίζει δικές του αναλύσεις για τις εξελίξεις στην ΕΣΣΔ, τη Βουλγαρία και τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία μέσα στα τελευταία εννιά χρόνια. Η σταθερή του θέση είναι ότι μόνο η παράλληλη, ρεαλιστικά συντονισμένη ανάπτυξη σοσιαλισμού και δημοκρατίας -ως θεσμού που πρέπει να τον ερμηνεύσουμε μαρξισ...

[...] Με άλλους όρους: το πρόβλημα της κοινωνικοποίησης των παραγωγικών σχέσεων γεννιέται στη βάση της ακατάπαυστης ανάπτυξης και της προοδευτικής κοινωνικοποίησης των παραγωγικών δυνάμεων, που προωθούνται συνεχώς από την ίδια την καπιταλιστική κοινωνία. Κοινωνικοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων και των διαδικασιών σημαίνει κυρίως ανάπτυξη του προλεταριάτου όχι μόνο σαν αριθμητικού δεδομένου, ποσοτικά, αλλά σαν συστήματος αναγκών, σαν συνείδησης, σαν επαναστατικής κοινωνικής και πολιτικής δύναμης, ικανής να προωθήσει την κοινωνία με τη λαχτάρα της για πρόοδο και να αναπτύξει...

Στο βιβλίο αυτό θέλησα να εκθέσω και να αποτιμήσω το έργο δύο ομάδων σύγχρονων συγγραφέων, ειδικών της πολιτικής των δημοκρατικών καθεστώτων. Αυτό που διατρέχει ως νήμα της Αριάδνης το βιβλίο, είναι η αντιδιαστολή αυτών που αποκαλώ "κοινωνιολόγους", από εκείνους που ονομάζω "οικονομολόγους". Η διάκριση διευκρινίζεται στο Κεφάλαιο 1. Θα ήταν ωστόσο, ίσως, χρήσιμο να τονιστεί από τώρα ότι θεωρώ "οικονομολόγο", στο πνεύμα αυτού του βιβλίου, όποιον χρησιμοποιεί μεθόδους και ιδέες που προσιδιάζουν στην οικονομική επιστήμη, σε προβλήματα πολιτικής, όποιος κι αν είναι ο πανεπιστημ...