Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Εκατόν τριάντα πέντε κείμενα και τεκμήρια, από τον πρόλογο του Δημήτρη Ιατρόπουλου στο βιβλίο της πρωτοεμφανιζόμενης ποιήτριας Αννίτας Πάνια (Φεβρουάριος 1994) έως την ελεγεία του Μένη Κουμανταρέα για τη Γιώτα του "Μπαρ" (Ιούνιος 2002), όλα δημοσιευμένα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, επιλεγμένα με κόπο και υπομονή μέσα από την πληθώρα των πληροφοριών που μας κατακλύζει καθημερινά, συνθέτουν ένα συναρπαστικό αφήγημα από μια Ελλάδα στο γύρισμα του αιώνα, συμπληρώνουν την εικόνα μιας Ελλάδας που έφυγε -και πιθανώς να σας διέφυγε... Ανθολογούνται μεταξύ άλλων, οι: Δημήτριος Αβ...

Μια ήπειρος που αρνείται να διδαχθεί από την Ιστορία της: Η Ευρώπη της νεοφιλελεύθερης επιδρομής, η Γαλλία της Λε Πεν και του Ολάντ, η Ιταλία του Μπερλουσκόνι και του Ρέντσι, η Ισπανό-Καταλωνία της νεοφρανκικής περιόδου. Και μαζί τους, η Ελλάδα της Αμφίπολης και του Άκη. Ένα freak show που παρελαύνει μέσα από εξηνταπέντε άρθρα/επιφυλλίδες (ή με όποιο όνομα θα μπορούσαν να ενταχθούν σε κάποιο είδος), που σκοπό έχουν το συσχετισμό του σύγχρονου ευρωτερατουργήματος με παλιότερες καταστάσεις και την άντληση κάποιων διδαγμάτων. Στα σύντομα κείμενα του Νίκου Μπελογιάννη συναντ...

Το βιβλίο αυτό είναι μία συλλογή άρθρων που παρουσιάζουν μια πολύ δύσκολη εποχή. Η ανάγνωσή τους φέρνει μνήμες. Η συμμετοχή στο δημόσιο διάλογο μέσω ενυπόγραφων θέσεων είναι σημαντική ευκαιρία στο πέρασμα της ιστορίας για κρίση και κριτική. Για επιβεβαίωση ή για διάψευση. Ο συγγραφέας, πιστεύοντας ότι η επικοινωνία πρέπει να υπηρετεί την πολιτική κι όχι το αντίστροφο, παρουσιάζει απόψεις που πρέπει να κριθούν υπό ένα τριπλό πρίσμα: την αλήθεια τους, το χρόνο αλλά και την συγκυρία κατά την οποία γράφτηκαν.

Η Αθήνα του 2016 γεννά συναισθήματα μίσους και αγάπης στους κατοίκους της. Είναι πόλη με τόσο τεράστιο ιστορικό βάρος, όσο και σημαντικά προβλήματα -πολλά από τα οποία παραμένουν μάλλον αναλλοίωτα από δεκαετία σε δεκαετία. Το γνωρίζαμε αυτό, από αφηγήσεις λογοτεχνών όπως ο Μητσάκης, ο Ροΐδης και άλλοι. Όταν όμως διαβάζουμε συγκεντρωμένα 400 χρονογραφήματα για την Αθήνα και την Αττική, γραμμένα μεταξύ 1939 και 1958 από τον απολαυστικά καυστικό Κώστα Βάρναλη, βιώνουμε το σήμερα λες και ήταν χθες. Παρόλες τις πικρές διαπιστώσεις, αυτή η επιστροφή στον χρόνο έχει μεγάλο...

Το καθημερινό αστυνομικό δελτίο καταχωρεί εφήμερα περιστατικά, αλλά ο αναγνώστης σπάνια τους ρίχνει δεύτερη ματιά. Ο ποιητής Κώστας Βάρναλης, τα χρόνια που έγραφε καθημερινό χρονογράφημα για τις εφημερίδες "Πρωία", "Προοδευτικός Φιλελεύθερος", "Προοδευτική Αλλαγή" και "Αυγή" (1939-1957), αφιέρωσε αρκετά κείμενά του σε μικροειδήσεις του αστυνομικού δελτίου. Ο Νίκος Σαραντάκος, επιμελητής και σχολιαστής των Χρονογραφημάτων και των λοιπών άρθρων του Κ. Βάρναλη που αποθησαυρίζονται από το 2013 στις Εκδόσεις Αρχείο, επέλεξε για την παρούσα έκδοση 265 από τα χρονογραφήματα αυτά....

* Ήταν... ένας ηθοποιός Συνέβη στην τηλεόραση. Εκατομμύρια μάτια κι αυτιά το είδαν και το άκουσαν. Τηλεοπτικό παιχνίδι γνώσεων. Παρουσιαστής της εκπομπής ηθοποιός. Διαβάζει την ερώτηση: "Ποιός ήταν ο Αιμίλιος Βεάκης;" Περνάει το τρίλεπτο. Ο ερωτηθείς δεν ξέρει. Αναλαμβάνει να μας... διαφωτίσει ο παρουσιαστής. Αποφαίνεται με... σιγουριά: "Ένας ηθοποιός!" Και πάει παρακάτω. Ένα περιστατικό με δύο ανατριχιαστικές όψεις: τον τηλεθεατή που δεν είχε ακούσει ποτέ τι ήταν ο Βεάκης. Και -τραγικότερο- τον... ηθοποιό που ισχυρίζεται ανύποπτος -μπροστά σ' εκατομμύρια αυτιά και μάτια-...

Χωρίς τους "Αστερίσκους", ο τόπος θα ήταν ένα τέλμα. Γιώργος Ιωάννου. Ο αξέχαστος Γιώργος Ιωάννου είχε αφιερώσει ένα από τα τελευταία του βιβλία, τα "Κοιτάσματα", στον Κώστα Νίτσο, το "Ιερόν τέρας του Τύπου". Στο "Φυλλάδιό" του (τεύχος 5-6/1982, σσ. 79-80) επανέρχεται κι αφιερώνει έναν ολόκληρο "Θύσανο" στο περιοδικό "Θέατρο" και ιδιαίτερα στους "Αστερίσκους". Γράφει: Νιώθω επιτακτικά την ανάγκη να μιλήσω για ορισμένα καλά περιοδικά. Θέλω να κάμνω λόγο γι' αυτές τις προσπάθειες, ώστε να τις προσέχουν όσο το δυνατό πιο πολλοί. Κι έτσι αρχίζω από το περιοδικό "Θέατρο" του...

14 μικρά κείμενα δημοσιευμένα τα περισσότερα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Aποτυπώνουν τη βαθιά αίσθηση και συναίσθηση της ποιητικής συνάφειας του Γιάννη Ψυχοπαίδη με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, την ελληνική καλλιτεχνική παράδοση και το ελληνικό τοπίο. Kαι αναδεικνύουν με γνώση και με ευαισθησία τη βαθύτερη ευθύνη του δημιουργού-ανθρώπου απέναντι στην κοινωνία και στο περιβάλλον που τον ενέπνευσαν. 14 μικρά κείμενα καλλιτεχνικού ήθους και συλλογικής μνήμης.

Τα περισσότερα κείµενα αυτού του βιβλίου συζητούν µια σκοτεινή πλευρά των τριών µονοθεϊσµών, εκείνη που αφορά τη µεταξύ τους σχέση, η οποία είχε για κύριο γνώρισµά της τη µισαλλοδοξία και σφραγίστηκε συχνά από το χυµένοαίµα, και ας αναγνωρίζουν και οι τρεις ως κοινό πατέρα της πίστης τους τον Αβραάµ. Το πρότυπο αυτού του µίσους είναι ο χριστιανικός αντιιουδαϊσµός. Εχθρότητα, συχνά µάλιστα σφοδρότερη, χώρισε και τους πιστούς της ίδιας θρησκείας µεταξύ τους: η Ευρώπη έχει πικρή πείρα αυτής της εχθρότητας µε τους οµολογιακούς θρησκευτικούς πολέµους του 16ου αιώνα και σήµερα εί...

[...] Για τούτο τα κείμενα -και όσα είδαν το φως, και όσα οργανικά συγκροτούν τον τόμο αυτό- συνιστούν μια μαρτυρία και μαζί μια υψηλή βεβαίωση του ελληνικώς υπάρχειν, μέσα στον αιώνα μας, μιας στοχαστικής γυναίκας που αδιάκοπα και υποδηλώνει, και προβάλλει την ιερή φύση της ως γυναίκας που βιώνει τον κόσμο και τον εαυτό της με μια διακριτική αλλά σταθερή πρόθεση να ερμηνεύσει την μοίρα του φύλου της, μέσα στο μυστήριο της "δημιουργίας" που αποτυπώνεται στην "ιστορία". (Κώστας Ε. Τσιρόπουλος, από τον πρόλογο του βιβλίου)

Αντιρρήσεις... ...σε όσους πίστεψαν στην ανωτερότητα της αμόλυντης από το ρατσισμό ελληνικής φυλής ...σε όσους πίστεψαν ότι τα μουσουλμανικά τόξα θα έπνιγαν την Ελλάδα και ότι ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία έγινε για τα ορυχεία ουρανίου ...σε όσους θεωρούν ότι είναι διαφορετικός ο χριστιανικός από τον μουσουλμανικό φονταμενταλισμό ...σε όσους φοβούνται την παγκοσμιοποίηση ...σε όσους θεωρούν τα ανθρώπινα δικαιώματα χρήσιμα για τις άλλες χώρες αλλά επικίνδυνα για την Ελλάδα ...σε όσους πιστεύουν ότι η ελευθερία είναι το πρόβλημα και όχι η λύση ...σε όσους, γενικώς, φοβού...

Πιο ώριμος (μα και πιο νέος) από ποτέ, ο Νίκος Δήμου καταγράφει με τη νηφάλια και συχνά "λοξή" κριτική ματιά του τη σύγχρονη πραγματικότητα: τον κόσμο όπως είναι - και όχι όπως παρουσιάζεται μέσα από τις κυρίαρχες φαντασιώσεις. Το παρόν βιβλίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια ιδιότυπη "ιστορία των ιδεών" του καιρού μας: 141 κείμενα του στοχαστή Νίκου Δήμου (φιλοσοφικά και πολιτικά δοκίμια, αναλύσεις, επιφυλλίδες, ημερολογιακού χαρακτήρα επίκαιρα, σχόλια, συνεντεύξεις και επιστολές), ανέκδοτα στην πλειονότητά τους, συγκεντρώνονται για πρώτη φορά σε έναν τόμο και διαμορφώ...

Το Καλοκαίρι του 2004 ο Γιάννης Πατίλης πρότεινε στο συγγραφέα να γράφει στο "Πλανόδιον" για θέματα πολιτισμού. Ένα θέμα κάθε φορά. Μη όντας και μη αισθανόμενος αρμόδιος για θέματα πολιτισμού, ο συγγραφέας επέλεξε να γράφει, κάθε φορά, για ένα βιβλίο, που άμεσα ή έμμεσα αναφέρεται στη σύγχρονη αυτογνωσία μας. Τα περισσότερα κείμενα του βιβλίου δημοσιεύθηκαν στο "Πλανόδιον" από το Δεκέμβριο του 2004 μέχρι σήμερα. Τα κείμενα για τον Τάκη Σινόπουλο, τον Δημήτρη Δούκαρη και τον Τάσο Γαλάτη έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά "Νέα Εστία", "Το Δέντρο" και (Δέ)κατα αντιστοίχως....

Στο βιβλίο αυτό φιλοξενούνται αυτονόητες διαπιστώσεις και αγωνιώδεις προειδοποιήσεις του συγγραφέα επί τρεις δεκαετίες. Από τα επιλεγμένα άρθρα του συγγραφέα δημοσιευθέντα στο "Βήμα" και στον "Οικονομικό Ταχυδρόμο", τα οποία σχολιάζονται και με βάση τα συμβάντα στην διαδρομή των χρόνων και τα όσα βιώνουμε σήμερα, προκύπτει ότι ο εφιάλτης που ζούμε τώρα όχι μόνο δεν ήταν απρόβλεπτος, αλλά και θα μπορούσε σε αρκετή έκταση να προληφθεί. Η αυστηρή κριτική που ασκείτο όχι μόνο στην εκάστοτε Κυβέρνηση, αλλά και σε κάθε άλλη εξουσία (κόμματα, ΜΜΕ, συνδικαλιστές) αγνοήθηκε. Ο κοινό...

Ο Αριστοτέλης Μανωλέας (1915-2001) ήταν ένας αριστερός διανοητής, ένας αθεράπευτος πρόμαχος του ελληνικού σοσιαλισμού, που μοιράστηκε τις ιδέες του για τον τρίτο δρόμο με τους φίλους και συντρόφους του, Αλέξανδρο Σβώλο, Γεράσιμο Λύχνο, Ευάγγελο Παπανούτσο, Μιχάλη Ράπτη (Πάμπλο), Κορνήλιο Καστοριάδη, Πέτρο Πικρό, Παναγή Λεκατσά, Γιάννη Κορδάτο, Κώστα Βάρναλη, Νίκο Παπά και άλλους. Αλλά και στα κατοπινά χρόνια ακολούθησε τον Γεώργιο Παπανδρέου τη δεκαετία του 60 και αγάπησε και εκτίμησε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Παρότι ήταν δημόσιος υπάλληλος, αρθρογράφησε πολιτικά σε περιοδικά...

[...]Η μπροσούρα αυτή περιλαμβάνει -στο πρώτο της μέρος- τρία άρθρα από την "Προλεταριακή Σημαία" (φύλλα 15/11/03, 29/11/03, 13/12/03) με τα οποία επιχειρείται μια συνολική τοποθέτηση στο ζήτημα. Το δεύτερο μέρος της είναι μια Τοποθέτησή μας που κυκλοφορήσαμε στις 26/01/04. Αφορμή για αυτήν υπήρξε η "πρόταση για τον πόλο" από τις δυνάμεις της Πρωτοβουλίας Αγώνα, που θεωρήσαμε ότι απηχεί και εκφράζει γενικότερες λογικές υποχώρησης-από την κινηματική λογική, από την πραχτική της κοινής δράσης και με όσα αυτά σημαίνουν για την ανεξαρτησία και την προοπτική δυνάμεων της εξωκοιν...

Η συλλογή αυτή περιλαμβάνει άρθρα και εργασίες περί Παιδείας που δημοσιεύτηκαν στον Τύπο ή σε Συνέδρια. Τα τρία από τα άρθρα, τα οποία επισημαίνω και τα οποία έχουν μια γλωσσολογική χροιά, είναι σε συνεργασία με Π. Καμπάκη-Βουγιουκλή. Ακόμη, επειδή υπάρχει απόδειξη ότι ο τονισμός στην λήγουσα είναι πλεονασμός, δες 'Tο Βήμα' 2002, γι'αυτό όσα άρθρα δημοσιεύτηκαν χωρίς τόνο στη λήγουσα παρουσιάζονται με τον ίδιο τρόπο και εδώ. Η ταξινόμηση των άρθρων γίνεται με τη σειρά εμφάνισής τους επειδή οποιαδήποτε ταξινόμηση είτε ως προς την επικαιρότητα είτε ως προς την σχέση τους...

Επίκαιρα άρθρα από το σύνολο των κειμένων του μακαριστού Αρχιεπισκόπου που κατά καιρούς δημοσιεύονταν στην Εφημερίδα "Πληροφόρηση" της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, που ο ίδιος ίδρυσε το 1982 και σήμερα συμπληρώνει 30 χρόνια ζωής. Κείμενα για την συμπόρευση Εκκλησίας - Κοινωνίας, την Ιστορία, την Ελληνική Παιδεία, την αντιμετώπιση των αιρέσεων, την Ορθοδοξία στην Ελλάδα και στον κόσμο κ.ά. αποκαλύπτουν έναν αξεπέραστο εκκλησιαστικό άνδρα, από τον θάνατο του οποίου συμπληρώνονται πλέον τέσσερα χρόνια, αλλά ο ίδιος είναι περισσότερο επίκαιρος από ποτέ.