Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πώς εφευρέθηκαν τα σάντουιτς; Τι θα συνέβαινε αν οι ιμπρεσιονιστές αντί για ζωγράφοι ήταν οδοντίατροι; Γιατί δεν άφησε ο Χίτλερ φαβορίτες; Γιατί είναι οι μέρες μας μετρημένες κι όχι, π.χ., αλφαβητικά; Ο Γούντι Άλεν δίνει απαντήσεις σ' αυτά και πολλά άλλα κρίσιμα ερωτήματα που βασανίζουν την ανθρωπότητα με μια σειρά από σπαρταριστά κείμενα, στα οποία δεν παρέλειψε βέβαια ν' ασχοληθεί και με τις σταθερές εμμονές του: το Θεό (που δεν ξέρουμε αν υπάρχει), το θάνατο (που ξέρουμε ότι υπάρχει), τις γυναίκες, το σεξ, την τέχνη και τους διανοούμενους. Ιδοφυής, ευαίσθητος και σκεπ...

Είναι ένα βιβλίο, που παρέχει την ευκαιρία στον αναγνώστη να προσεγγίσει από διάφορες γωνίες πολλά ερωτήματα, που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο. Πέραν του άγχους που γιγαντώνεται από την εστίαση των προσπαθειών για την κάλυψη των υλικών αναγκών, ο σημερινός άνθρωπος σπεύδει παράλληλα να αναγνωρίσει τον ουσιαστικό του ρόλο σε ένα κόσμο, που διαμορφώνεται κάτω από συνθήκες ρευστές και αναθεωρούμενες? ένα νεοσυστηνόμενο κόσμο, που εκδιπλώνεται συμμορφούμενος με νέα κριτήρια ηθικής. Οι συμπλεκόμενες και διαμετρικά αντίθετες ιδέες γεννούν νέου τύπου συστήματα σκέψεως και π...

"Ο πατέρας μου, λοιπόν, ήταν ο ράφτης του Ντελόν. Αυτό υπήρξε για μένα το αντικλείδι στο σχολείο, όταν ερχόταν η σειρά μου να υπάρξω για λίγο, ν' ανοίξω τη δική μου πόρτα του κρυμμένου θησαυρού. Εγώ, το παιδί των μεταναστών, που δεν είχε νταντά και προσωπικό δάσκαλο ξιφασκίας, ούτε έκανε ιδιαίτερα μαθήματα αγγειοπλαστικής την Τετάρτη το απόγευμα πριν από το τένις. Εγώ, το εξάχρονο παιδί που κοιτούσε με θαυμασμό τον πατέρα του να ράβει. Κοιτούσε τον Έλληνα ράφτη να γίνεται ένα με τα υφάσματα που χάιδευε, έκοβε, σιδέρωνε, έραβε με ευλάβεια και προσοχή -τα μικρά χέρια γενν...

[...] Θα ήθελα να περιγράψω αδρομερώς το πώς βλέπω, οραματίζομαι, σκέφτομαι τη λειτουργία των βιβλιοθηκών στα σχολεία μας. Ο όρος "σχολική" είναι περιοριστικός, αφού η βιβλιοθήκη αυτή θα είναι διάπλατα ανοιχτή στην τοπική κοινωνία. Θα είναι χώρος που θα πληροφορεί, θα ψυχαγωγεί, θα κοινωνικοποιεί, θα ενημερώνει όχι μόνο το μαθητή αλλά και τον κάτοικο της ευρύτερης περιοχής. Στο χώρο της θα υπάρχουν ασφαλώς οι νέες τεχνολογίες πληροφόρησης, ώστε ο ενδιαφερόμενος να μπορεί να έχει μαζί με τη δυνατότητα χρήσης του διαδικτύου και εύκολη πρόσβαση στα καταχωρισμένα βιβλία και επι...

Τα δοκίμια αυτού του τόμου, τα περισσότερα δημοσιευμένα στο Βήμα, συνιστούν ένα χρονικό, στο οποίο ο Αναστάσης Βιστωνίτης παρατηρώντας την κίνηση των "μηχανών της Ιστορίας" προσπαθεί να καταλάβει την εποχή του. Τι είναι η Ιστορία; Μητέρα ή κακιά μητριά; Και κατά πόσον οι όποιες απαντήσεις ενός συγγραφέα στο ερώτημα έχουν να κάνουν με τη φωτεινή ή σκοτεινή πλευρά της δημιουργίας του - ή και τα δύο; Αποτυπώσεις της στιγμής αλλά και της επίδρασής της στο πολιτιστικό και πολιτικό γίγνεσθαι τα κείμενα εστιάζονται σε μείζονα ερωτήματα του εικοστού αιώνα, ορίζοντας έτσι και...

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια επιλογή από επιφυλλίδες που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "Το Βήμα", από το 1992 έως το 1998. Πρόκειται για κείμενα δοκιμιακού χαρακτήρα τα οποία συνθέτουν ένα σφαιρικό απολογισμό των μεγάλων καλλιτεχνικών και ιδεολογικών κινημάτων του 20ού αιώνα. Το βιβλίο της Λοϊζίδη, προτείνει ένα νέο ύφος και ήθος κριτικής και μια νέα ερμηνευτική προσέγγιση των καλλιτεχνικών φαινομένων του αιώνα μας, ανατρέποντας τα γνωστά και εξαντλημένα κλισέ για το "τέλος της τέχνη", το "τέλος του μοντερνισμού" και το "τέλος της Ιστορίας". Παίρνοντας ως αφορμή μεγάλες εκθέσ...

Σημειώματα, κριτικές και μικρά δοκίμια για λογοτέχνες όπως ο Γεώργιος Βιζυηνός, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Κώστας Καρυωτάκης, ο Νίκος Εγγονόπουλος, ο Νίκος Καββαδίας, ο Τένεσι Ουίλιαμς και ο Νίκος-Αλέξης Ασλάνογλου, για λογοτεχνικά έργα όπως ο Ερωτόκριτος, για εικαστικούς καλλιτέχνες όπως ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος, ο Πολύγνωτος Βαγής και ο Γιάννης Κουνέλλης, και ακόμη κείμενα για την αρχαία ελληνική μυθολογία, για τους διαλόγους του Πλάτωνα, για ένα ταξίδι στη Δήλο και για ποικίλα άλλα θέματα. Μερικά από αυτά είχαν αρχικά δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά (Οδός Πανός, Τραμ,...

Η Ιστορία είναι κυρίως φτιαγμένη από ιστορίες. Και, όπως λέει ο μεγάλος Γερμανός σκηνοθέτης Έντγκαρ Ριτζ, "Στην τελική ευθεία δεν μετράει η αλήθεια, αλλά το αν η ιστορία σου είναι μια ωραία ιστορία. Και πρέπει να είναι τόσο ακριβής, ώστε να μπορούσε να είναι αληθινή". Τέτοιες ιστορίες αλίευσα, λοιπόν, πέρυσι διαβάζοντας εφημερίδες και βιβλία, παρακολουθώντας ταινίες, ακούγοντας ανθρώπους που είχαν κάτι να πουν και ανασύροντας προσωπικές εμπειρίες. Τις αγάπησα και πήρα το θάρρος να τις διηγηθώ: δύο παλιοί εραστές συναντιούνται ύστερα από πολλά χρόνια και η κουβέντα τους π...

Το βιβλίο αυτό, αποτέλεσμα αγωνίας και αναζήτησης εξηγήσεων είναι μία ερασιτεχνική ματιά στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής πραγματικότητας. Στις δεκαετίες της επιστημονικής και επαγγελματικής μου ζωής δεν μπόρεσα να αποδεχθώ την ελληνική "ιδιαιτερότητα" σε διαρκή απόκλιση από την ευρωπαϊκή και παγκόσμια πραγματικότητα. Με την επιστροφή μου το 1974, εντάχθηκα σε μία ατμόσφαιρα όπου κυριαρχούσαν η "αριστερή" ιδεολογία και οι δεξιές πρακτικές. Είδα να γίνονται περιουσίες καθώς το πολιτισμικό χάσμα με τον άλλο κόσμο μεγάλωνε. Η κρίση που εκδηλώθηκε το 200...

Η δεύτερη έκδοση των Επιφυλλίδων του Σαββάτου του Μενελάου Γ. Παρλαμά, από την Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών, αποτελεί φόρο τιμής στη μνήμη του συγγραφέα τους, συνιδρυτή και επί τεσσαρακονταετία Προέδρου της Ε.Κ.Ι.Μ.. με τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από τον θάνατό του. Το έργο και η προσωπικότητα του Μ. Γ. Παρλαμά, «του θρυλικού αυτού φιλολόγου» κατά την κρίση του Γ. Π. Σαββίδη, παρουσιάζονται μέσα από τα κείμενα του Στυλιανού Αλεξίου, του Θεοχάρη Δετοράκη και της Λένας Τζεδάκη-Αποστολάκη, τα οποία περιέχονται στον αφιερωματικό τόμο της Ε.Κ.Ι.Μ. "Σήμα Μενελάου Παρλαμά" (...

Eν αρχή ην το Xάος. Ύστερα η Γένεσις. Kαι αργότερα και μετά από πολλή Θεϊκή σκέψη, γεννηθήκαμε εμείς οι μαθητές Tου. Eμείς η ελπίδα Tου, που μας υπελόγισε σαν βοηθούς και συνεργάτες Tου, για να βελτιώσουμε την αρχική θεϊκή συνθήκη της Eπαγγελίας. Kαι μετά εμείς χαράξαμε την δική μας πορεία. H ιστορία του καθενός μας είναι μία Aγία Γραφή, την οποία εμείς οι ίδιοι τελικά και μέσα στην άγνοιά μας αδυνατούμε να αποκρυπτογραφήσουμε. Eίμαστε ανήμποροι μέσα σε ένα καθεστώς συγχύσεως. Aπό την στιγμή, που ξεφύγαμε από την παραδείσια συμφωνία, μετά το δάγκωμα του μήλου της αμαρτίας κ...

Όλοι αναγνωρίζουν, ότι οι Εθνοπατέρες μας επέτυχαν εντός 30 ετών (1974-2004) να εξαφανίσουν βιολογικώς τους Έλληνας, πράγμα, που δεν κατόρθωσαν επί 400 χρόνια οι Τούρκοι. (...) Το βιβλίο αυτό σας γνωρίζει από φωτογραφίας τους αντιπροσώπους του ελληνικού Έθνους δια να θαυμάσετε τους εκλεκτούς σας.

Tο κατεστημένο σύστημα εξουσίας και το "ισοδύναμον" αυτού σύστημα MME, έχουν δεξιοτεχνικά εξουδετερώσει κάθε τάση για γνήσια και παραδοσιακή γνώση στον ελληνικό χώρο. Kατά την νέα αντίληψη τα πάντα πρέπει να ρέουν σύμφωνα με τις επιταγές μιας υποσχόμενης παγκοσμιοποίησης με αρωγούς έννοιες την ανάπτυξη, την μεταρρύθμιση, την οικονομική αλληλεξάρτηση και την ανταγωνιστική ισορροπία. Tούτο θα επιτευχθεί με τις υπαγορευόμενες αξιολογήσεις, με την αμφισημία των πολιτικών προθέσεων, την επιδεκτική αναγωγής πολιτική συμπεριφορά και την σύσταση στρατιωτικής ψυχραιμίας. Oι βολι...

Μ' αγαπάς; Μπορεί να λείπει ο "άγιος" Βασίλης Αυλωνίτης. Υπάρχει όμως ο "μέγας αρχιερεύς" Νίκος Σταυρίδης. Μπορεί να λείπει η "οσία" Σαπφώ Νοταρά, η "δαιμονική" Γεωργία Βασιλειάδου. Υπάρχει όμως ο "διάολος" Κώστας Χατζηχρήστος. Μπορεί πολλοί να λείπουν από το βιβλίο αυτό, από τη ζωή μας. Είναι όμως "όσοι είναι" το πρόσχημα: για πράγματα πέρα από τον κινηματογράφο μιλάμε, σε υποθέσεις πίσω από την οθόνη αναφερόμαστε: για "όλα όλοι" εδώ μέσα ενδιαφέρονται, με "όλα όλοι" ασχολούνται. Άνθρωποι αισθηματικοί κι αμετανόητοι, αποκαλύπτονται ευγενικά, υποκλίνονται χωρίς αλαζονεία...

"Πάντα αναρωτιόμουν για τις ζωές των ανθρώπων που έβλεπα. Ωραία, τέλειωσε ο χτίστης το ρετιρέ, σε τι σπίτι γυρνάει; Πώς αγκαλιάζει ο "μπάτσος" και πώς ο κρατούμενός του; Η καλόγρια τι όνειρα βλέπει το βράδυ; Κάποια στιγμή άρχισα να ξεστρατίζω και να αναζητώ νέες εικόνες. Το πάθος της παρατήρησης έγινε σιγά σιγά επάγγελμα. Θυμάμαι με πόση έκπληξη έζησα το 1989 την εξέγερση στο Κόσσοβο. Με είχαν στείλει από την "Πρώτη" με κομμουνιστικές οδηγίες. Να γράψω πόσο καλοί είναι οι μεν και πόσο κακοί είναι οι δε. Και εγώ έγραφα ότι δεν βλέπω κανένα καλό. Το ένα χωριό το έκαιγαν ο...

Eίναι ένας κόσμος παράδοξος. Oι άνθρωποι με την φαντασία τους δέχονται τα θαυμάσια του σύμπαντος και τα οποία οδηγούν την σκέψη σε μία ανώτερη δύναμη. Aυτή την ανώτερη δύναμη την φοβούνται, διότι καταλαβαίνουν, ότι δεν μπορούν να την ελέγξουν. Oι καθημερινοί άνθρωποι, δηλαδή εμείς, στην προσπάθειά μας να ζήσουμε οργανωμένα, κοινωνικά και με ασφάλεια, επιλέγουμε με ένα σύστημα, που λέγεται δημοκρατία, άλλους συνανθρώπους μας για να μας αντιπροσωπεύσουν στην επιδίωξη της ευαγγελιζομένης ασφάλειας και ευημερίας. Tούτο το σύστημα διαιρείται σε τρεις ισοδύναμες θεσμικές εξουσίες...

Δεκατρία μικρά κείμενα, μεταξύ 1999 και 2003, δημοσιευμένα τα περισσότερα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Αποτυπώνουν τη βαθιά αίσθηση και συναίσθηση της ποιητικής συνάφειας του Γιάννη Ψυχοπαίδη με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, την ελληνική καλλιτεχνική παράδοση και το ελληνικό τοπίο. Και αναδεικνύουν με γνώση και με ευαισθησία τη βαθύτερη ευθύνη του δημιουργού-ανθρώπου απέναντι στην κοινωνία και στο περιβάλλον που τον ενέπνευσαν. Δεκατρία μικρά κείμενα καλλιτεχνικού ήθους και συλλογικής μνήμης.

Δεν ήμουν στην ηλικία που μπορούσα να ρωτάω. Άκουγα όμως. Κράταγα. Σημάδευα. Έδενα. - " Πώς κοιμήθηκες απόψε; τι ύπνο είχες; " Άκουγα την απάντηση : - "Της Αδριανουπόλεως !" Δεν καταλάβαινα. Αυτός έφυγε. Ήταν μάταιο να ρωτήσω όλους τους άλλους. Εδώ δεν κατάλαβαν τόσα και τόσα ... Από τότε, τη λέξη την είχα χείλη μου. Όχι πόλη, όχι χώρα, όχι χάρτη, όχι πατρίδα. Πατέρα, αγρύπνια. Ρωτούσα, ζήλευα, μάλωνα, μάτωνα, κλώτσαγα, έστηνα αυτί σαν το ζώο, έψαχνα, έσκαβα, ίδρωνα, έσκαζα. Δούλεψα, ταξίδεψα στον βορρά.. Ήρθα πιο κοντά. Όχι στον τόπο, όχι στην πύλη, ό...