Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η δημοσιογραφία της αθωότητας Τον καιρό εκείνο, η λύσσα του ανταγωνισμού μανιασμένα με έκανε να ψάχνω τη χαμένη είδηση. Μην τυχόν και το "αντίπαλον δέος" ξετρύπωσε και πρόσφερε στον αναγνώστη του το κατιτίς παραπάνω από το δικό μου μόχθο. Προσπερνούσα βιαστικά τα "Καθημερινά", με μια υποτιμητική υποψία ότι γράφονται για να γεμίζουν οι σελίδες και το μάτι έτρεχε στον άλλο εαυτό του Δημ. Φρεζούλη, τον παραπολιτικό. Μ' αυτόν τον εαυτό του Δημήτρη έδινα τις προσωπικές καθημερινές μάχες μου για καμιά δεκαριά χρόνια, και χρειάστηκε η μετατροπή της "Αλήθειας" σε εβδομαδιαίο από...

Ξεχωριστή η τιμή που μου κάνει ο φίλος και συνάδελφος Δημήτρης Φρεζούλης να προλογίσω τη νέα σειρά των "Καθημερινών" που εκδόθηκαν για μία ακόμη χρονιά από τον εξίσου φίλο Γιάννη Παληό και τις εκδόσεις "Άλφα-Πι". Ο Δημήτρης Φρεζούλης αποτελεί μια δημοσιογραφική σταθερά, ένα σημείο αναφοράς για όλους εμάς τους νεώτερους στον επίπονο χώρο της ενημέρωσης, που γνωρίζουμε ότι δύσκολα θα προχωρήσεις μακριά αν δεν έχεις συνέπεια. Αυτό είναι που ξεχωρίζω και στον Δημήτρη. Την συνέπεια του να βρίσκεται στην ενημέρωση όλα αυτά τα χρόνια με τη ακρίβεια ενός καλοκουρδισμένου ρολογιού...

Κατάθεση ψυχής... Καλώς βρεθήκαμε για 12η συνεχόμενη φορά με τη μορφή βιβλίου... Ενός βιβλίου που γράφει κι αυτό, όπως και τόσα άλλα, τη δική του ιστορία... Μια ιστορία που ξεκινά τριάντα ένα ολόκληρα χρόνια πριν (1987) από τη δεύτερη σελίδα του "Χιακού Λαού", για να συνεχιστεί, πέντε χρόνια αργότερα (1991), στην ίδια σελίδα της ημερήσιας και εβδομαδιαίας "Αλήθειας". Καθημερινά, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στην αρχή με τα αρχικά ΔΗ-ΦΙ και στη συνέχεια με ονοματεπώνυμο. "Καθημερινά" με τον αγαπημένο Αντώνη Παληό να εκτιμά και να κρίνει το 2003 ότι πρέπει να απαθανατίζ...

Περάσανε κιόλας δεκατρία χρόνια από τότε, το 1994, που κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος της σειράς "Συμβολή στην ιστορία της λεσβιακής γραμματείας", με 92 μονογραφίες λογίων και λογοτεχνών της Μυτιλήνης. Ακολούθησε, την επόμενη χρονιά, άλλος ένας με 24 όμοιες και ιδού φέτος, ο δέκατος τρίτος της ίδιας σειράς με άλλες 51. Βέβαια καθώς σε 22 περιπτώσεις για το ίδιο πρόσωπο γράφτηκαν περισσότερες από μία, συνολικώς οι παρουσιασθέντες ανέρχονται σε 146, μαζί με τον Γιώργο Σκούφο που περιλαμβάνεται στην "Αποδεκατισμένη ενδεκάδα", αλλά και βέβαια ανήκει στην κατηγορία περί των οποίων,...

Συλλογή άρθρων που δημοσιεύτηκαν στον ημερήσιο Τύπο. Μία διεισδυτική ματιά στον παραλογισμό της εξουσίας, τη σοβαροφάνεια των θεσμών και την κενότητα της πολιτικής ζωής.

Το βιβλίο αυτό παρουσιάζει τις αντιδράσεις της ελληνικής κοινής γνώμης μετά την 11 Σεπτεμβρίου. Η πρώτη μεγάλη χρησιμότητά του είναι ότι συγκεντρώνει όλες τις κουκίδες μαζί αποκαλύπτοντας τη μεγάλη εικόνα: ότι η κοινωνία μας είναι βαθιά αντιδυτική, μια κοινωνία που μπορεί κάθε φορά να επιλέγει πολιτικά την Δύση για να αποκομοίσει ό,τι μπορεί από αυτή - και αποκομίζει πολλά - , συναισθηματικά όμως αισθάνεται ξένη προς αυτήν. Μια κοινωνία κυνική, που σώζει την ψυχή της κατηγορώντας ως κυνικούς όλους τουσ άλλους. Η δεύτερη μεγάλη χρησιμότητα του έργου αυτού είναι ότι στερεί απ...

Επίκαιρα όσο ποτέ, τα κείμενα της Κατερίνας Δασκαλάκη προσφέρουν στον αναγνώστη πολύτιμη γνώση σχετικά με τις προκλήσεις της ελληνικης βιομηχανίας τις δεκαετίες 1960 και 1970, όταν η οικονομία της χώρας αντιμετώπιζε τα ίδια σχεδόν προβλήματα με σήμερα.

Η ελλαδική κοινωνία βυθίζεται ακάθεκτα σε εφιαλτική παρακμή. Κάθε χρόνο τα συμπτώματα μοιάζουν με σταθερά βήματα καθόδου "στου κακού τη σκάλα": Διεφθαρμένη κομματοκρατία, κατάλυση του έννομου κράτους, ασύδοτη φαυλότητα, εξευτελιστικός ενδοτισμός, οικονομική χρεωκοπία, διακηρυγμένη από τον πρωθυπουργό απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας. Η ευθυβολία των προγνώσεων στις σελίδες αυτού του βιβλίου δικαιώνει απλώς την κοινή λογική. Και δείχνει ρεαλιστικά τη μόνη οδό σωτηρίας, σήμερα ατομική οδό, κάποτε (ίσως) συλλογική: Στοχεύσεις πέρα από την ενστικτώδη ιδιοτέλεια, την καταναλωτικ...

Η έκδοση με τον τίτλο "Κατάθεση ευθύνης", που περιλαμβάνει επιλεγμένα άρθρα, ομιλίες και συνεντεύξεις της περιόδου 1998-2009, δεν στοχεύει απλώς στην καταγραφή και συγκέντρωση των δημοσίων παρεμβάσεων του Γιώργου Βασιλείου σε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων. Φιλοδοξεί να συμβάλει στην καλύτερη κατανόηση των πολιτικών εξελίξεων του πρόσφατου παρελθόντος, αλλά και στον πολιτικό διάλογο και στην αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος για τον τόπο. Πυξίδα στις προσεγγίσεις και στους προβληματισμούς του Γ. Βασιλείου ήταν πάντοτε ο ρεαλισμός. Ρεαλισμός κριτικός όσον αφορά το παρελθόν και ψ...

Στο βιβλίο του Σωτήρη Σόρογκα "Κείμενα για πρόσωπα και βιβλία", βρίσκει κανείς συγκεντρωμένα σκόρπια κείμενα του σπουδαίου ζωγράφου, δημοσιεύσεις σε περιοδικά, ομιλίες σε εκδηλώσεις, κριτικές βιβλίων και συνεντεύξεις του. Με την ίδια ακρίβεια που διακρίνει την αισθητική της ζωγραφικής του, την ίδια πάντοτε ποιητική αίσθηση του κόσμου, τη λιτότητα ύφους και το βαθύ βλέμμα ενός ποιητή, με την ευρύτερη έννοια του όρου ως δημιουργού ζωής εκ του μη όντος, ο Σωτήρης Σόρογκας μοιράζεται με τον αναγνώστη σκέψεις και συναισθήματα που του υπαγορεύουν τα σεισμογενή επίκεντρα της Τέχνη...

Στα "Κείμενα για πρόσωπα και βιβλία" του Σωτήρη Σόρογκα ο αναγνώστης θα συναντήσει αναφορές σε ποιητές και ζωγράφους, σχολιασμούς βιβλίων και συνεντεύξεις, πού έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς σε περιοδικά, εφημερίδες και βιβλία. Η ιδιαιτερότητα του προσωπικού ύφους πού χαρακτηρίζει την ζωγραφική εργασία του Σόρογκα αναδύεται εδώ και στον αφηγηματικό ή δοκιμιακό του λόγο. Θυμάται και περιγράφει με συγκίνηση τον πατέρα του. Αναφέρεται στον πάμφωτο και σκοτεινό Οδυσσέα Ελύτη· στην διαρκή, επίμονη και επίπονη αναζήτηση του θαύματος. Στον ζωγράφο του ενστίκτου, Πάμπλο Πικάσο, διε...

Στις σελίδες αυτές συγκεντρώνονται κείμενα, σημειώματα, άρθρα ή και συνεντεύξεις κάπου-κάπου, που γράφτηκαν με αφορμή την πολιτική επικαιρότητα, όπως εμφανίζονται δηλαδή οι συνθήκες μιας εποχής στη στιγμιαία έκφραση τους. Είναι σκέψεις και σχόλια με αφορμή τη στιγμή. Αναζητούν όμως αυτό που είναι πέρα από τη στιγμή, αυτό που έχει σχέση με τον πυρήνα των πραγμάτων, ο οποίος συνήθως δεν βγαίνει στην επιφάνεια. Είναι η ματιά ενός παρατηρητή που συχνά βρέθηκε στην καρδιά των πραγμάτων, έζησε πολλές τέτοιες ή παρόμοιες στιγμές, πάσχισε όμως πάντοτε να διατηρήσει την απόσταση πο...

Ο Κ. Πορφύρης γεννήθηκε στη Ζάκυνθο των αρχών του εικοστού αιώνα, αλλά έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε άλλους τόπους και σε άλλες συντεταγμένες. Η προσωπικότητά του ωστόσο υπήρξε ο αγαθός καρπός ενός δημιουργικού συγκερασμού, οι συνιστώσες του οποίου αλληλοτροφοδοτούνταν και αλληλονοηματοδοτούνταν. Η συνείδηση μιας ισχυρής τοπικότητας, η πνευματική και πολιτική παράδοση του Ριζοσπαστισμού που αντλούσε από την ίδια την επτανησιακή ιστορία, η κοινωνική ευαισθησία που κρυσταλλωνόταν στην κομμουνιστική ιδεολογία, οι προκλήσεις της σύγχρονής του ελληνικής πραγματικότητ...

Τα "Κείμενα ΙΙ" του Αντώνη Χ. Κούρου, αποτελούν ένα είδος διακεκριμένης γραφής στο οποίο δεσπόζει το στοιχείο της θετικής προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο. Χαρακτηριστικό που δείχνει την δυναμική της σκέψης και την ανησυχία για τα τεκταινόμενα. Σημαντικά κείμενα με την μορφή που εμφανίζονται στο σημερινό μάλιστα συγκεχυμένο και ακαθόριστο, από πλευράς σκοπού, συγγραφικό γίγνεσθαι και γι' αυτό, αξιοπρόσεκτο το βιβλίο. [...] Απόσπασμα από τον πρόλογο του Κώστα Νταϊλιάνα.

Kανείς δεν μπορεί να ζει από το κράτος του "ανιχνευτού αληθείας" ή μιάς χρόνιας -ανά επταήμερο- ανάκρισης για τα κοινά. Eντούτοις ή βιοποριστική συνεργασία με την εφημερίδα είναι αμείλικτη. H κοπάνα δεν συγχωρείται· οι λόγοι "πνευματικής υγείας" δεν γίνονται δεκτοί ούτε γι' αστείο. H κρίση είναι βέβαια κατά κανόνα τεμπέλικη, βραδύνους, απρόθυμη - πλήν όμως η αντεπιστέλλουσα υποχρέωση να φθέγγεσαι για τα κοινά αποβαίνει με τα χρόνια ρητορικό κουσούρι. Σκοπίμως επιχειρήσαμε μια εκλογή από τα άρθρα που γράψαμε την τελευταία δεκαετία -του ποδοσφαίρου μή εξαιρουμένου-, για να φα...

Εβδομήντα δύο κείμενα δημοσιευμένα από το 1996 μέχρι το 2004. Στη μεγάλη τους πλειονότητα δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Μετρό". Συμπληρώνονται από ορισμένα που δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά "Μελωδία" και "Metropolis Press" καθώς και στο Κ της "Καθημερινής της Κυριακής". Τα πιο πολλά είναι κείμενα εννέα χρόνων. Δεν μπήκα στη διαδικασία να συμφωνήσω ή να διαφωνήσω μαζί τους. Πιο πολύ έκανα ένα πείραμα μνήμης. Και ως άσκηση μνήμης θα λειτουργήσουν και για τον αναγνώστη. Μνήμη για τα "μεγάλα" και τα συλλογικά αλλά και για τα "μικρά", τα ιδιωτικά αίματα. Θυμάστε τη Θάλεια, το κορί...