Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Ηπειρώτης Μανώλης φτάνει στον Κιρκιντζέ της Μικράς Ασίας το 1860 και ριζώνει εκεί. Οι απόγονοί του εγκαταλείπουν τα πάτρια εδάφη το 1922 και μετά από τη δική τους "Οδύσσεια" έρχονται στο Κουρού - Ντερέ (Ξεριά). Ο εγγονός του Μανώλη, Θανάσης Μυλωνάς, εξιστορεί τη θητεία του στη Χωροφυλακή από το 1926 μέχρι το 1929, που τον περισσότερο καιρό υπηρέτησε στη Χρυσούπολη. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και η Κατοχή για τους κατοίκους της περιοχής μας ήταν μια δυσάρεστη εμπειρία και πολλοί απ' αυτούς διηγούνται και αναβιώνουν τις αναμνήσεις τους. Κάποιες στιγμές από τα παιδικά χρό...

Η σκοτεινή πλευρά του Τζορτζ Όργουελ, που κατέδιδε ονόματα φιλοκομμουνιστών στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, οι έντονες αντιδράσεις που ακολούθησαν την κυκλοφορία του λεξικού Μπαμπινιώτη, κατηγορίες βαριές του Γρηγόριου Ξενόπουλου για μαγειρέματα σχετικά με τη βράβευση μυθιστορημάτων από τον Γεώργιο Δροσίνη -τμηματάρχη τότε (1921) του Υπουργείου Παιδείας-, ο στείρος διάλογος και οι κάθετοι αφορισμοί ανθρώπων που θεωρούν τον εαυτό τους κριτές των πάντων, ζοφερές ειδήσεις από την ξεχασμένη ελληνική επαρχία, η μανία της μετονομασίας οδών, χωριών και περιοχών γνωστότατων με...

Το βιβλίο συγκεντρώνει τρεις από τις νουβέλες του Λόντον για το μπόξ καθώς και τις δημοσιογραφικές-λογοτεχνικές ανταποκρίσεις του από πυγμαχικούς αγώνες. Η έκδοση συνοδεύεται από φωτογραφίες και βιογραφικά στοιχεία των πυγμάχων που αναφέρονται καθώς και από σχέδια και εικόνες του Ηλία Παπαγιαννόπουλου που φτιάχτηκαν ειδικά για το βιβλίο. Τον Δεκέμβριο του 1908, ο Τζάκ Λόντον βρίσκεται στην Αυστραλία. Ύστερα από μια πραγματική χρεοκοπία, οικονομική, ηθική και σωματική, μπαίνει στις 16 Νοεμβρίου στο νοσοκομείο του Σύντνεϋ, όπου και θα νοσηλευτεί για μια παράξενη και επώδυν...

Οι ιστορίες τρελλής καθημερινότητας είναι η πραγματικότητα που ζουν οι Έλληνες και κυρίως οι Αθηναίοι περπατώντας στους δρόμους της πόλης, κολυμπώντας σε διάφορες ακρογιαλιές, αντιμετωπίζοντας το συντεχνιασμό της κοινωνίας και την κρατική αδράνεια. Με ανατρεπτικό χιούμορ αλλά και αγάπη, κάτω από το σκωπτικό πέπλο της γραφής του, ο Καβουνίδης με μικρά, μεστά κείμενα αποκαλύπτει, καταγγέλλει, κοροϊδεύει και τελικά αντιστέκεται ακόμα σε όλα αυτά που μας βασανίζουν κάθε μέρα.

Το βιβλίο αυτό είναι συλλογή δημοσιευμένων ήδη άρθρων, επιστολών και Λόγων μου για το Ελληνικό Έθνος, θεωρημένο συνοπτικά, είτε για σπουδαία γεγονότα και πρόσωπα, ενταγμένα ήδη στην Ιστορία του ή εντακτέα σ' αυτήν, καθώς και για προσφάτως εκδομένα βιβλία ιστορίας. Η γραφή των ήδη κεφαλαίων του βιβλίου, με άλλη αφορμή του καθενός, υπαγορεύθηκε από συναίσθηση καθήκοντος: είτε για να τιμηθεί επέτειος, είτε για να διορθωθεί καίρια ή να συμπληρωθεί δημοσίευμα, είτε για να προβληθεί ορθά η δράση διάσημου πολιτικού, είτε για να επισημανθεί γεγονός αξιομνημόνευτο είτε για ό,τι ά...

Κείμενα που δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε διάφορα έντυπα και με διάφορες ευκαιρίες συνθέτουν αυτό το βιβλίο, χωρίς ούτε η συγκυρία ούτε η χρονική απόσταση της γραφής να επηρεάζει την αρμονική συνύπαρξή τους. Έτσι λοιπόν βλέπουμε να συμπορεύονται γραπτά που προορίστηκαν για ειδικά αφιερώματα, καθώς και άλλα, χωρίς θεματικό περιορισμό, που γράφτηκαν για την "Κλεψύδρα" -κυρίως- της "Λέξης", για την παλαιά στήλη του "Βήματος" "Σημασίες", για την "Αυγή", την "Ελευθεροτυπία", την "Ημερησία" ή τα περιοδικά "Πλανόδιον" και "Δέντρο". Όσο για τον τίτλο, είναι βέβαιο ότι προκύπτει από...

Μια διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων, ένα έναυσμα για προβληματισμό και αμφισβήτηση: με τα άρθρα και τις ομιλίες του, ο καθηγητής Χρήστος Μασσαλάς εντοπίζει ατραπούς για να πορευτεί η σκέψη, διανοίγει ορίζοντες για να ατενίσει η ματιά. Παρέχει την εμπεριστατωμένη θεώρηση μιας κοινωνίας που δύναται να επιβιώσει στηριγμένη στη γνώση και στον πολιτισμό. «...Το Πανεπιστήμιο είναι διαφορετικό από αυτό που ήταν, αλλά αρκετά μακριά από αυτό που όφειλε να είναι και προπαντός πολύ μακριά από ό,τι μπορούσε να είναι… Το Πανεπιστήμιο πρέπει να ενισχυθεί ως θεματοφύλακας αξιών και ν...

Στον παρόντα τόμο αναδημοσιεύουμε κείμενα που είδαν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία τέσσερα περίπου χρόνια σε διάφορα περιοδικά ή Πρακτικά συνεδρίων και ασχολούνται με θέματα που αφορούν στη λογοτεχνία. Τα κείμενα αυτά καλύπτουν ένα ευρύ πλαίσιο θεμάτων και δημιουργών και τούτο, όσο και αν καθιστά έναν τόμο κάπως απροσανατόλιστο, προσφέρει, όμως, ένα ευρύ φάσμα προβληματισμών οι οποίοι σχετίζονται με τον Ερωτόκριτο, τον Σεφέρη, τον Καβάφη, τον Χαραλαμπίδη, την Ελληνοαυστραλιανή λογοτεχνία κτλ. Ο τρόπος με τον οποίο κοιτάζουμε τα σχετικά κείμενα ελπίζουμε ότι προσφέρ...

"Οι λέξεις, οι σκέψεις και οι στιγμές της ζωής μου χοροπήδησαν μέσα μου, ανεμοδάρθηκαν τόσο δυνατά που ξέφυγαν και αποτυπώθηκαν - σαν από μόνες τους - στις λευκές σελίδες του περιοδικού (και πνευματικού μου τέκνου), του Life & Style. Κάθε μήνα, σχεδόν την ίδια μέρα, για οκτώ χρόνια, είμαι εκεί για να χτυπήσω τη δική μου κάρτα εργασίας, να δηλώσω το 'παρών', χρονογραφώντας ταυτόχρονα όχι μόνο τη δική μου ζωή, που έγινε και δική τους, αλλά και επεισοδιακά γεγονότα που όλοι ζήσαμε. Η έλλειψη βασικών ευκολιών, τα αλλεπάλληλα εμπόδια και τα τραγελαφικά επεισόδια μαζεύτηκαν και έ...

Ο τίτλος του βιβλίου "Κάθε παλιό να σβηστεί" είναι παρµένος από το πρώτο αντιστασιακό τραγούδι που, ως σπουδαστές, µε τους αξέχαστους αγωνιστές Φιλίνη, Τζεφρόνη, Καρρά, Πετρόγιαννη, Μανωλικίδη και άλλους τραγουδούσαµε κρυφά στο προαύλιο του πανεπιστηµίου στα µαύρα χρόνια της Κατοχής και το οποίο ξεκινούσε µε την κραυγή "Πάντα μπροστά μας!...". Το φωνάζαµε, το ελπίζαµε, το περιµέναµε, αλλά δυστυχώς το "παλιό" δεν έσβησε. Πέρασαν εβδομήντα τρία χρόνια και να που σήµερα, καθώς βγαίνουµε από το τούνελ της κρίσης, χρειάζεται να το ξανατραγουδήσουµε!... Αυτό είναι το βασικό νό...

Τα εικοσιτέσσερα άρθρα που απαρτίζουν το πρώτο τμήμα του βιβλίου αντιπροσωπεύουν διαδοχικές και αλλεπάλληλες αναμετρήσεις με γεγονότα και έννοιες που σημάδεψαν (ακόμα σημαδεύουν) την πολιτική μας επικαιρότητα' μέσα από τον αργό και σταδιακό φωτισμό πολλών τέτοιων μεμονωμένων όψεων αρχίζει να αναδύεται μια πολυπρισματική πραγματικότητα, όχι ακόμη αρθρωμένη στη βασική της δομή: γι' αυτό και αυτή η διαδικασία φέρει τον τίτλο "Συγκρότηση", Στο δεύτερο τμήμα, αντίθετα, που γράφτηκε με διαφορετικό τρόπο για τις ανάγκες μιας συστηματικής παρουσίασης, γίνεται μία τελική απόπειρα σύ...

... Διαβάζοντας τα κείμενα πριν οδηγηθούν στο τυπογραφείο, συνειδητοποίησα κάτι το οποίο στην ανάγνωση της εφημερίδας διαφεύγει εντελώς. Πως στην πραγματικότητα μ΄ένα τρόπο αυθόρμητο, γλαφυρό και άμεσο ο Δημήτρης στέλνει ανταποκρίσεις στο μέλλον αναλύοντας με συναίσθημα και λογική το παρόν. Μέχρις ενός σημείου μπορώ να αντιληφθώ πόσο συναρπαστική και ταυτόχρονα κουραστική είναι η προσπάθεια να αδειάζει το μυαλό και την ψυχή σου για να γεμίζεις κάθε μέρα το αδηφάγο στόμα του λευκού χαρτιού. Τούτη η έκδοση όμως ξεδιπλώνει απρόσμενα μπροστά μας κάτι πιο ουσιαστικό και πιο με...

'Ολα ανεξαιρέτως τα κείμενα του Δημήτρη Φρεζούλη χαρακτηρίζονται από ποιότητα, ήθος, σοβαρότητα και απεικονίζουν την προσωπικότητα του γράφοντος. Σε όλα διακρίνει κανείς -και ο πλέον αδαής- την εντιμότητα με την οποία προσεγγίζονται τα θέματα. Από την άποψη αυτή τα "Καθημερινά" δεν αποτελούν εξαίρεση. Απλά το είδος (χρονογράφημα), η έκταση και η θεματολογία τους διευκολύνουν τη ..."βιβλιοποίηση". Προσωπικά δεν είμαι υπέρ της έκδοσης, σε βιβλία, των εφήμερων γραφών, εκτός ίσως από δυο εξαιρέσεις. Η μια αφορά τα κείμενα που κατά λάθος γράφτηκαν σε εφημερίδες κι έπρεπε να γίν...

Ο Δημήτρης Φρεζούλης είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Τυχερός γιατί μπόρεσε να ζήσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στον τόπο που γεννήθηκε και αγάπησε και έκαμε την δουλειά για την οποία ήταν προορισμένος. Τη δημοσιογραφία. Δε χρειάζεται να διαβάσει κανείς πολλά χρονογραφήματα του Δημήτρη Φρεζούλη για να καταλάβει τη διπλή αυτή αγάπη του προς τη Χίο και τη δημοσιογραφία. Είναι εμφανής στα περισσότερα, αν όχι σ' όλα τα κείμενά του. Η αγάπη και τα ενδιαφέροντά του, δεν περιορίζονται βέβαια, επεκτείνονται και αγκαλιάζουν σε ό,τι ζει και κινείται γύρω του. Στους ανθρώπους του ο...

[...] Μέσα στα "Καθημερινά" ο Δημήτρης Φρεζούλης διασώζει για τις επόμενες γενιές πολύτιμα στοιχεία της καθημερινότητάς μας και ο αναγνώστης τα ξαναζεί ή τα πληροφορείται με ένα τρόπο ξεχωριστό. Είναι λοιπόν φυσικό η κρίση μου για τα "Καθημερινά" του Δημήτρη Φρεζούλη, τα οποία εκδίδονται για 5η συνεχή χρονιά, να είναι "ένθερμα" θετικά και, γι' αυτό να έχουν ιδιαίτερη θέση στη βιβλιοθήκη μου. [...] Τάκης Ι. Δηράκης

Σταλαγματιές λάδι στο καντήλι του χρόνου. Για να μη σβήσει. Έτσι βλέπω εγώ τα "Καθημερινά" του αγαπητού μας Δημήτρη. Μα... ναι, γράφει για την επικαιρότητα ίσως να πει κάποιος βιαστικά, γενομένης μιας συζήτησης χωρίς να το πολυσκεφτεί και μες στη βιασύνη του να τα προσπεράσει, έτσι σαν χάδι τ' αγεριού που περνά και ξεμακραίνει το εκάστοτε θέμα της επικαιρότητας. Μια άχνα καπνού που διαλύεται και μένεις να την κοιτάς σα χαμένος. Όμως ο Δημήτρης Φρεζούλης έχει την ικανότητα να την κρατά στα χέρια του. Πρόσωπο οικείο, ζεστά ανθρώπινο, είναι σε θέση να μετράει το σφυγμό τ...